جستجو در تالارهای گفتگو

[TABLE=class: text] [TR] [TD]پژوهشگران روش کاملا جديدي براي جداسازي مواد ارزشمندي نظير طلا، مس و نقره از ميان سنگ‌هاي معدني ارائه کردند. در اين روش از نانوذرات استفاده مي‌شود به‌نحوي که نانوذرات به مواد مورد نظر مي‌چسبند و از سوي ديگر اين مواد را به‌صورت حباب‌هاي هوا در مي‌آورند. در نهايت مواد مورد نظر را مي‌توان از سطح جمع‌آوري کرد. رابرت پلتون و همکارانش مي‌گويند که اين شرکت از روشي موسوم به شناورسازي کف استفاده کرده که با اين کار 450 ميليون تن سنگ معدن را در سال مي‌توان فرآوري کرد. در اين روش جديد سنگ‌هاي معدني را شکسته و به ذرات بسيار ريزي در مي‌آورند. سپس اين ذرات را روي سطح آب شناور مي‌کنند. در نهايت ذرات ارزشمند را از سنگ‌ها جداسازي مي‌کنند. در اين سيستم، آب حاوي موادي است که مي‌تواند به ذرات مورد نظر بچسبد و موجب شود تا اين ذرات به شکل حباب در آيد. دليل تشکيل حباب، ايجاد نيروي دافعه ميان ذره و آب است. با تشکيل حباب، به‌راحتي مي‌توان آنها را از سطح آب جمع‌آوري کرد. [/TD] [/TR] [TR] [TD] [/TD] [/TR] [TR] [TD] [/TD] [/TR] [TR] [/TR] [TR] [TD] [/TD] [/TR] [TR] [TD] در اين پروژه محققان ماده جديدي ارائه کردند که مي‌تواند موجب تشکيل حباب در سطح آب شود. اين ماده جديد نانوذراتي با قابليت طرد مولکول‌هاي آب است. در تست‌هاي آزمايشگاهي، اين گروه تحقيقاتي به‌جاي ذرات معدني از دانه‌هاي شيشه استفاده کردند. نتايج کار محققان نشان داد که نانوذرات به دانه‌هاي شيشه چسبيده و آنها را با بهره تقريبا 100 درصد شناور کردند. در اين پروژه براي اولين بار نشان داده شده که نانوذرات آب‌گريز مي‌توانند به ذرات بزرگتر چسبيده و ورود آنها را به حباب‌ها تسهيل کنند. نانوذرات کاتيوني به‌کار رفته در اين پروژه از جنس پلي استايرن بوده که ابعاد 46 نانومتري داشتند درحالي که دانه‌هاي شيشه 43 ميکرومتري بودند. در نهايت اين نانوذرات توانستند تمام دانه‌هاي شيشه را از آب جدا کنند. درصورتي که 5 درصد از سطح دانه‌ها با نانوذرات پوشيده شود آنگاه فرآيند زدايش دانه‌هاي شيشه به حداکثر مقدار خود مي‌رسد. ماکزيمم مقدار انرژي مورد نياز جهت زدودن دانه‌هاي شيشه از حباب‌ها توسط ميکروماشين اندازه‌گيري شد. اين نيرو 1.9 ميکرونيوتن براي دانه‌هاي شيشه داراي روکش نانوذره‌اي بود. اين در حالي است که براي دانه‌هاي فاقد روکش اين نيرو 0.0086 ميکرو نيوتن است. براي يافتن نحوه محاسبه نيروي مورد نياز از مدل‌سازي استفاده شد. نتايج اين کار در نشريه ACS journal Langmuir به چاپ رسيده است. [/TD] [/TR] [/TABLE]

همپوشاني دمايي يکي از مواردي است که در جداسازي مواد نفتي همواره مورد توجه مي باشد. در اين پژوهش به منظور رفع مشکل همپوشاني دمايي منحني تقطير محصولات واحدهايي که خوراک آنها مايعات نفتي است و براي جداسازي آنها از برج تقطير استفاده مي شود مکانيسمي ارايه شده است. در اين مکانيسم ابتدا واحد مورد مطالعه شبيه سازي و سپس با تعريف يک تابع هدف، بهينه سازي شده و شرايط عملياتي بهينه بدون مشکل همپوشاني دمايي منحني تقطير تعيين مي شود. مراحل تعيين تابع بهينه سازي در اين مقاله تشريح و شماي کلي اين تابع ارايه گرديده است. عمليات بهينه سازي با مکانيسم ارايه شده بر روي يک واحد پالايشگاهي که با اين مشکل مواجه مي باشد، اجرا شده است و نتايج نشانگر کاهش چشمگير همپوشاني دمايي بين محصولات جداسازي شده توسط برج تقطير اين واحد و قرار گرفتن آنها در محدوده هاي مطلوب تعيين شده است. به علاوه با توجه به محاسبات اقتصادي صورت گرفته با اعمال شرايط عملياتي بهينه رقم قابل توجه 2958486 دلار در سال به سود دهي اين واحد افزوده مي شود دانلود مقاله

در اين تحقيق جداسازي ترکيب قطبي- غيرقطبي متانول و MTBE در جداسازي متانول از MTBEدر فرايند توليد MTBE توسط جاذب غير قطبي گرافيت ورقه ورقه بررسي شده است. در آزمايش هاي جداسازي متانول از MTBE، چهار عامل اصلي شناسايي گرديد که دو عامل مربوط به مرحله ساخت جاذب (شامل نسبت اسيدها و دماي بالا عمليات حرارتي) و دو عامل ديگر مربوط به مرحله جذب (شامل نسبت MTBE به متانول در محلول و نسبت جاذب به محلول) بود. براي کاهش تعداد آزمايش ها و بررسي سهم هر يک از اين عوامل از روش طراحي آزمايش تاگوچي استفاده شد. با استفاده از کاربرد آرايه متعامد L16 شرايط بهينه براي حذف MTBE از متانول پيش بيني گرديد. بر اساس نتايج حاصله اين جاذب قادر به جداسازي انتخابي MTBEاز متانول است و در شرايط بهينه 80 درصد از MTBE موجود در محلول، جداسازي مي شود دانلود مقاله