جستجو در تالارهای گفتگو

جایزه ادبی نوبل، به عنوان معتبرترین جایزه ادبی، فردا برنده خود در سال 2008 را معرفی می‌كند. جایزه نوبل ادبیات، معتبرترین و ارزشمندترین جایزه ادبی جهان به حساب می‌آید. این جایزه همه ساله بسیاری از نویسندگان، شاعران، مقاله‌نویسان، منتقدان و روزنامه‌نگاران را به هیجان می‌آورد و گمانه‌زنی‌های بسیاری را موجب می‌شود. صرف نظر از جهت‌گیری‌های آكادمی نوبل در رشته ادبیات، به خصوص طی سال‌های اخیر، همواره عده‌ای در طول 108 سال اخیر زبان به تحسین انتخاب‌های آكادمی گشوده‌اند و عده‌ای دیگر نیز به انتقاد از نوبل پرداخته‌اند. كسانی كه موافق انتخاب‌های نوبل هستند، استدلال می‌كنند كه این انتخاب، براساس نظر بسیاری از ناشران، نویسندگان و منتقدان معرفی می‌شود. مخالفان هم خرده می‌گیرند كه چرا اولا نامزدهای دریافت جایزه در هر سال اعلام نمی‌شود و درثانی بسیاری از بزرگان ادبیات در زمان حیاتشان نوبل نگرفتند كه اعطای جایزه نوبل به آن‌ها می‌توانست سطح این جایزه را فراتر از آن‌چه كه امروز هست، ببرد. ضمن آنكه شائبه سیاسی بودن این جایزه نیز طی سالهای اخیر قوت گرفته است. این دسته می‌گویند كه اگر هم نوبل اكنون اعتباری دارد به واسطه اهدای جایزه به بزرگانی چون آلبر كامو، ژان پل سارتر، رومن رولان، ویلیام فاكنر، ارنست همینگوی، جان اشتاین‌بك، گابریل گارسیا ماركز، توماس مان، هرمان هسه، روژه مارتین دوگار، ویلیام گولدینگ و ساموئل بكت است. از جمله معروف‌ترین چهره‌های ادبی كه موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل نشدند، از جیمز جویس، مارسل پروست، نیكوس كازانتزاكیس، آنتوان چخوف، لئو تولستوی، جورج اورول، جی.‌دی.‌سلینجر، فرانتس كافكا، ویرجینیا وولف و آلن‌رب‌گریه می‌توان نام برد. این جایزه یكی از چند جایزه‌ای است كه بنا بر وصیت «آلفرد برنهارد نوبل» (1833-1899) شیمیدان سوئدی، به‌وجود آمد. نوبل كه با اختراع دینامیت و باروت بدون دود (نیتروگلیسیرین) ثروت سرشاری عایدش شده بود، وقتی مشاهده كرد كه از اختراع او، برخلاف انتظارش، برای افزایش قدرت سلاح‌های جنگی و آدم‌كشی استفاده می‌شود، سخت متاثر و نگران شد و تمام سرمایه و دارایی خود را وقف پاداش به برگزیدگان علم و ادب و صلح جهان كرد. بنابر وصیتنامه نوبل، از درآمد سرمایه نه میلیون دلاری او، پنج جایزه در رشته‌های فیزیك، شیمی، پزشكی، ادبیات و صلح به‌وجود آمد تا هر سال به مردان و زنانی، صرف‌نظر از ملیت آن‌ها اعطاء شود كه خدمات ارزنده‌ای به «نفع بشریت» انجام داده باشند. این جوایز نخستین بار در سال 1901 به برگزیدگان اعطاء شد. در 1969 هم جایزه‌ای برای علوم اقتصادی شكل گرفت. جایزه نوبل ادبیات به شخصی تعلق می‌گیرد كه در زمینه ادبیات، برجسته‌ترین اثر- با ماهیت معنوی- را آفریده باشد. این جایزه شامل مدال طلا، دیپلم و مبلغی پول است كه مبلغ آن از 42 هزار دلار در 1953 به یك میلیون و 400 هزار دلار در 1993 افزایش یافته است. جایزه در دسامبر هر سال، هم‌زمان با سالگرد مرگ «نوبل» توسط آكادمی سوئد در استكهلم، با حضور پادشاه سوئد، اعطا می‌شود. معمولا هم جایزه به مجموع آثار چاپی نویسنده تعلق می‌گیرد، نه به یك اثر خاص. گاهی هم جایزه به دو یا سه نویسنده به‌طور مشترك داده می‌شود. در بعضی از سال‌ها هم ممكن است جایزه بدون برنده یا معوق بماند. كما اینكه در سال‌های جنگ جهانی دوم، در فاصله سال‌های 1940 تا 1943، جایزه به كسی داده نشد. *** اسامی برندگان نوبل ادبی از آغاز تا سال 2007 میلادی 1901 ؛ رنه فرانسواسولی پرو دوم (1839 -1907، فرانسوی) به خاطر اشعارش 1902 ؛ تئودور مونرن (1817-1903، آلمانی) به خاطر آثار تاریخیش 1903؛ بیورنستیرنه بیورنسن (1832-1910 ، نروژی) به خاطر رمان‌ها، اشعار و نمایشنامه‌هایش 1904؛ فردریك میسترال (1830 -1914، فرانسوی) به خاطر اشعارش، و خوزه ایچگاری‌ای ایساگوئری (1832 -1910، اسپانیایی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1905؛ هنریك سینكیویچ (1846-1916 ، لهستانی) به خاطر رمان‌هایش 1906؛ جوزوپه كاردوچی (1835-1907،ایتالیایی) به خاطر اشعارش 1907؛ رادیرد كیپلینگ (1865 -1936، انگلیسی) به خاطر داستان‌ها، رمان‌ها و اشعارش 1908؛ رودولف كریستف اویكن (1846،1926،آلمانی) به خاطر داستان‌های فلسفیش 1909؛ سلمالا گرلوف (1858،1940، سوئدی) به خاطر رمان‌ها و اشعارش 1910؛ پل فن لودویگ هیزه (1830-1914 ،آلمانی) به خاطر اشعار، رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش 1911؛ موریس مترلینگ (1862-1949، بلژیكی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1912؛ گرهارت هاوپتمان (1862-1946،آلمانی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1913؛ سررابیندرانات تاگور (1861-1941،هندی) به خاطر اشعارش. 1914؛ جایزه داده نشد 1915؛ رومن رولان (1866-1944،فرانسوی) به خاطر رمان‌هایش 1916؛ ورنرفن‌ هایدنستام (1859-1940،سوئدی) به خاطر اشعارش 1917؛ كارل گلروپ (1857-1943،دانماركی) به خاطر رمان‌ها و داستان‌های كوتاهش 1918؛ جایزه داده نشد 1919؛ كارل فردریك شپیتلر(1845-1924،سویسی)به خاطر حماسه‌ها ، داستان‌های كوتاه و مقالاتش 1920؛ كنوت هامسون(1859-1952،نروژی) به خاطر رمان‌هایش 1921؛ آناتول فرانس(1844- 1924،فرانسوی) به خاطر رمانها، داستانهای كوتاه و مقالاتش 1922؛ خاثینتو بناونته‌ای مارتینز(1866-1954،اسپانیایی)‌به خاطر نمایشنامه‌هایش 1923؛ ویلیام باتلرییتس (1865-1939،ایرلندی ) به خاطر اشعارش 1924؛ ولادیسلاو ستانیسلاو رایمونت (1867-1925، لهستانی ) به خاطر رمان‌هایش 1925؛ جورج برنارد شاو (1856-1950 ، انگلیسی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1926؛ گراتسیا دلدا (1875-1936،ایتالیایی) به خاطر رمان‌هایش 1927؛ هانری برگسون (1859-1941،فرانسوی) به خاطر آثار فلسفی‌اش 1928؛ سیگرید اوندست (1882-1949،نروژی) به خاطر رمان‌هایش 1929؛ توماس مان (1875-1955،آلمانی) به خاطر رمان‌هایش 1930؛ سینكلر لویس (1885-1951،آمریكایی) به خاطر رمان‌هایش 1931؛ ایك آكسل كارلفت (1864-1931،سوئدی) به خاطر اشعار غنائیش 1932؛ جان گالزورثی (1867-1933،انگلیسی) به خاطر رمان‌ها، نمایشنامه‌ها و داستانهای كوتاهش 1933؛ ایوان الكسیویچ بونین (1870-1953،روسی) به خاطر رمان‌ها، داستان‌های كوتاه و اشعارش 1934؛ لوئیچی پیراندلو (1867-1936، ایتالیایی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1935؛ جایزه داده نشد 1936؛ یوجین گلادستون اونیل (1888-1953،آمریكایی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1937؛ روژه مارتن دوگار (1881-1957،فرانسوی) به خاطر رمانهایش 1938؛ پرل س.باك (1892-1973،آمریكایی ) به خاطر رمانهایش 1939؛ فرانس امیل سیلانپا(1888-1964، فنلاندی) به خاطر رمانهایش 1940؛ جایزه داده نشد 1941؛ جایزه داده نشد 1942؛ جایزه داده نشد 1943؛ جایزه داده نشد 1944؛ یوهانس ویلهلم ینسن (1873-1950،دانماركی) به خاطر اشعار و رمان‌هایش 1945؛ گابریلا میسترال (1899-1957، شیلیایی) به خاطر اشعارش 1946؛ هرمان هسه(1877-1962،آلمانی) به خاطر اشعار و مقالاتش 1947؛ آندره ژید (1869-1951،فرانسوی) به خاطر رمان‌هایش 1948؛ توماس استرنزالیوت (1888-1965،انگلیسی) به خاطر اشعار، مقالات و نمایشنامه‌هایش 1949؛ ویلیام فاكنر (1897-1962،آمریكایی) به خاطر رمانهایش 1950؛ برتراند راسل (1872-1970،انگلیسی) به خاطر آثار فلسفیش 1951؛ پرفابیان لاگركویست (1891-1974،سوئدی) به خاطر رمان‌هایش، مخصوصا باراباس 1952؛ فرانسوا موریاك (1855-1970،فرانسوی) به خاطر رمان‌ها، مقالات واشعارش 1953؛ سروینستن چرچیل (1874-1965،انگلیسی) به خاطر مقالات و آثار تاریخیش 1954؛ارنست همینگوی(1899-1961،آمریكایی)به خاطر رمان‌ها و داستانهای كوتاهش 1955؛ هارولد لاكسنس (1902،سوئدی) به خاطر رمان‌هایش 1956؛ خوان رامون خیمه‌نز (1881-1951،اسپانیایی) به خاطر اشعارش 1957؛ آلبركامو (1913-1960،فرانسوی) به خاطر رمانهایش 1958؛ بوریس پاسترناك (1890-1960،روسی) به خاطر رمان‌هایش، مخصوصا «دكتر ژیواگو»، او جایزه را نپذیرفت 1959؛ سالواتور كواسیمودو (1901-1968،ایتالیایی) به خاطر اشعار غنائیش 1960؛ سن ژان پرس (1887-،فرانسوی) به خاطر اشعارش 1961؛ ایوو آندریچ (1892-1975،یوگسلاویائی) به خاطر رمان‌هایش 1962؛ جان اشتاین‌بك (1902-1968،آمریكایی) به خاطر رمان‌هایش 1963؛ گئورگ سفریس (1900-1971،یونانی) به خاطر اشعار غنائیش 1964؛ ژان پل سارتر (1905-1980،فرانسوی) به خاطر آثار فلسفی و رمان‌هایش. جایزه را نپذیرفت 1965؛ میخائیل شولوخوف (1905-1984،روسی) به خاطر رمان‌هایش 1966؛ شمیویل یوزف آگنان (1888-1970،اسرائیلی) به خاطر داستان‌هایش درباره یهودیان اروپای شرقی؛ ونلی زاكس (1891-1970،آلمانی- سوئدی) به خاطر اشعار و نمایشنامه‌هایش درباره یهودیان 1967؛ میگل آنخل آستوریاس (1899-1974،گواتمالایی) به خاطر آثارش درباره شخصیت و سنت‌های مردم كشورش 1968؛ یاسوناری كاواباتا (1899-19972،ژاپنی) به خاطر رمان‌هایش 1969؛ سمیوئل بكت (1906-1990،ایرلندی) به خاطر رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش 1970؛ آلكساندر سولژنیتسین (1918- روسی) به خاطر رمان‌هایش 1971؛ پابلو نرودا (1904-1973،شیلیایی) به خاطر اشعارش 1972؛ هاینریش بل (1917-1985،آلمانی) به خاطر رمانها، داستانهای كوتاه و نمایشنامه‌هایش 1973؛ پاتریك وایت (1912-،استرالیایی) به خاطر رمان‌هایش 1974؛ ایونید یونسن (1900-1976،سویسی) به خاطر رمانها و داستانهای كوتاهش؛ و هانری ادموند مارتینس (1904-1978،سویسی) به خاطر مجموعه آثارش 1975؛ یوجینیو مونتاله (1896-1981،ایتالیایی) به خاطر اشعارش 1976؛ سائول بلو (1915-، آمریكایی) به خاطر رمانهایش 1977؛ ویسنته آلكسیاندر (1898-1984،اسپانیایی) به خاطر اشعارش 1978؛ ایساك بشویس سینگر ((1904-،متولد لهستان) به خاطر رمان‌ها و داستانهای كوتاهش 1979؛ اودیسئوس ایلیتیس (1912-1996،یونانی) به خاطر اشعارش 1980؛ چسلاو میلوش (1911-،لهستانی) به خاطر اشعارش 1981؛ الیاس كانتی (1905-متولد بلغارستان) به خاطر آثار داستانی و غیر داستانی‌اش 1982؛ گابریل گارسیا ماركز (1928-،كلمبیایی) به خاطر رمان‌ها و داستان‌های كوتاهش 1983؛ ویلیام گلدینگ (1911-، انگلیسی) به خاطر رمانهایش 1984؛ یاروسلاو سیفرت (1910-،چكسلواكی) به خاطر اشعارش 1985؛ كلود سیمون (1913-،فرانسوی) به خاطر اشعارش 1986؛ ول سوینكا (1934-، نیجریه‌ای) به خاطر اشعار، نمایشنامه‌ها و رمانهایش 1987؛ ژوزف برودسكی (1940-،روسی) به خاطر اشعارش 1988؛ نجیب محفوظ (1912-،مصری) به خاطر رمان‌ها و داستانهای كوتاهش 1989؛ كامیلو خوزه سلا (1916- ،اسپانیایی) به خاطر رمان‌هایش 1990؛ اوكتاویو پاز (1914-،مكزیكی) به خاطر اشعارش 1991؛ نی‌دین گوردمیر (1923-،اهل آفریقای جنوبی) به خاطر مجموعه آثارش 1992؛ درك والكات (-،اهل جزایر هند غربی) به خاطر آثار ادبی شعر گونه‌اش 1993؛ تونی ماریسن (1931-،سیاه پوست آمریكایی) به خاطر مجموعه آثارش 1994؛ كنزا بورواوئه (1935-،ژاپنی) به خاطر رمانهایش 1995؛ شیموس هینی (1939-،ایرلندی) به خاطر بیان مصائل ملت ایرلند در اشعارش. 1996؛ ویسلاو شیمبورسكا (1923-لهستانی) به خاطر اشعارش 1977؛ داریو فو (1926 ـ ایتالیائی) به خاطر نمایشنامه‌هایش 1998؛ ژوزه ساراماگو (1922 ـ پرتغالی) به خاطر رمان‌هایش به خصوص كوری 1999؛ گونتر گراس ( 1927 ـ آلمانی ) به خاطر رمان‌هایش 2000؛ گائو شین‌جیان چین ( 1940 ـ‌ چینی) به خاطر رمان‌هایش 2001؛ و. س. نایپول ( 1932 ـ ترینیدا و توباگو) 2002 ؛ ایمره كرتس ( 1929 ـ مجارستانی) به خاطر رمان‌هایش 2003 ؛ جان ماكسول كوئتزی (1944 ـ آفریقای جنوبی). 2004؛ آلفرده یلی‌نك ( 1946 ـ اتریشی ) به خاطر رمان‌هایش 2005 ؛ هارولد پینتر (1930 ـ انگلیسی ) به خاطر نمایشنامه‌هایش 2006؛ اورهان پاموك ( 1952 ـ ترك ) به خاطر رمان‌هایش 2007؛ دوریس لسینگ (1919 - انگلیسی، متولد كرمانشاه) به‌خاطر داستان‌هایش.

جایزه نوبل شیمی 2013 مشترکا به سه شیمیدان اعطا شد.به گزارش سایت خبری پپنا، جایزه نوبل شیمی امسال به مارتین کارپلوس، مایکل لویت و آریه وارشل به خاطر توسعه مدل‌های چندمقیاسی سیستمهای شیمیایی کمپلکس اعطا شد.شیمیدانان پیش از این با استفاده از توپ ها و میله‌های پلاستیکی به ساخت مدل های مولکولی می‌پرداختند؛ اما امروزه مدل سازی با رایانه انجام می‌شود. در دهه 1970، مارتین کارپلاس، مایکل لویت و آریه وارشل بنیادی برای برنامه‌های قدرتمند ایجاد کردند که برای درک و پیش‌بینی فرآیندهای شیمیایی مورد استفاده هستند. مدلهای رایانه‌ای منعکس کننده واقعیت برای بیشتر پیشرفتهای شیمی امروز بسیار حیاتی هستند.واکنش های شیمیایی با سرعت نور رخ می‌دهند. در کسری از یک میلی‌ثانیه، الکترون ها از یک هسته اتمی به روی دیگری می‌جهند. شیمی کلاسیک با سختی زیادی برای ادامه راه روبرو بود. تقریبا غیرممکن است بتوان بطور تجربی همه گامهای اجرا شده در یک فرآیند شیمیایی را نقشه‌برداری کرد. اکنون با کمک شیوه‌های جدید که منجر به کسب جایزه نوبل برای این شیمیدانان شده، رایانه‌ها می‌توانند فرآینده‌های شیمیایی مانند تصفیه کاتالیزور از بخارهای سمی یا فوتوسنتز را در گیاهان سبز نمایش دهند.کار کارپلاس، لویس و وارشل از آنجایی بسیار اهمیت داشته که سعی کرده‌اند فیزیک کلاسیک نیوتن را در کنار فیزیک کوانتومی کاملا متفاوت قرار دهند. پیش از این شیمیدانان باید از یکی از این دو شیوه استفاده می‌کردند. قدرت فیزیک کلاسیک این بود که از محاسبات ساده برخوردار بوده و می‌شد برای مدلسازی مولکولهای بسیار بزرگ از آن استفاده کرد اما نقطه ضععف آن عدم توانایی‌اش برای شبیه‌سازی واکنشهای شیمیایی بود. از این رو شیمیدانان از فیزیک کوانتومی بهره می‌بردند. اگرچه چنین محاسباتی نیازمند قدرت محاسباتی بسیار زیاد بوده و از این رو تنها می‌شد از آن برای مولکولهای بسیار کوچک استفاده کرد.برندگان امسال نوبل از هر دو حوزه استفاده کرده و شیوه‌هایی ابداع کردند که از هر دو فیزیک کلاسیک و کوانتومی استفاده می‌کنند.سال گذشته این جایزه به رابرت لفکووتیز، استاد موسسه پزشکی هاوارد هیوز و مرکز پزشکی دانشگاه دوک و برایان کوبیلکا از دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد برای پژوهش در خصوص «گیرنده‌های همراه G پروتئین» اعطا شد.جایزه نوبل شیمی توسط آکادمی سلطنتی علوم سوئد در استکهلم اهدا می‌شود." نوبل شیمی از منظر اعداد 104در سالهای 1901 تا 2012 تعداد 104 جایزه نوبل شیمی به دانشمندان اهدا شده است.163از سال 1901 تاکنون تعداد 163 دانشمند موفق به کسب جایزه نوبل شیمی شده‌اند.63در میان جوایز نوبل اهدایی تعداد 63 مورد آن به یک دانشمند اهدا شده‌اند.4از میان 162 برنده جایزه نوبل شیمی، این افتخار تاکنون تنها به چهار زن دانشمند اعطا شده است. دو تن از این زنان یعنی ماری کوری و دروتی کروفوت هوجکین توانستند جایزه نوبل شیمی را به طور غیرمشترک بدست بیاورند.ماری کوری در سال 1911 برای شیمی و همچنین در سال 1903 برای فیزیک موفق به دریافت جایزه نوبل شده بود. سایرین شامل ایرنه جولیون کوری در سال 1935، دروتی کروفوت هوجکین در سال 1964 و آدا یوتات در سال 2009 بودند.1تنها یک دانشمند موسوم به فردریک سانگر توانست دوبار جایزه نوبل شیمی را در سالهای 1958 و 1980 بدست بیاورد.35جوانترین برنده جایزه نوبل شیمی فردریک جولیوت 35 ساله بود که در سال 1935 موفق به دریافت این جایزه شد.85پیرترین دریافت‌کننده نوبل شیمی جان فن بوده که در سن 85 سالگی در سال 2002 به این افتخار نائل شد.57میانگین سنی برندگان نوبل شیمی از زمان آغاز اهدای آن تاکنون 57 سال بوده است. خواندنی‌های نوبل شیمیزندگانی که چندبار جایزه نوبل گرفتند دانشمندانی که بیش از یکبار موفق به دریافت جایزه نوبل شده‌اند عبارتند از ماری کوری (نوبل فیزیک 1903، نوبل شیمی 1911)، لینوس پولینگ(نوبل شیمی 1954، نوبل صلح 1962) و فردریک سانجر (نوبل شیمی 1958، نوبل شیمی 1980)لینوس پولینگ تنها دانشمندی است که موفق به دریافت دو جایزه نوبل غیرمشترک شده است. برندگان خانوادگی جایزه نوبلخانواده کوری موفقترین خانوداه‌های جایزه نوبل بوده‌اند. همکاری زن و شوهری ماری و پیر کوری در سال 1903 جایزه نوبل فیزیک را به همراه داشت. خود ماری کوری برای بار دو در سال 1911 موفق به کسب جایزه نوبل شیمی شد. دختر بزرگ این زوج یعنی ایرنه جولیوت کوری در سال 1935 به همراه فردریک جولیوت موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد. ایو کوری، دختر آنها برای یونیسف کار می‌کرد و همسرش هنری لابویسیدر سال 1965 به نمایندگی از یونیسف جایزه نوبل صلح را دریافت کرد.از دیگر خانواده‌های حاضر در میان برندگان نوبل باید به هانس فون اولر چلپین، برنده جایزه نوبل شیمی در سال 1929 و پسرش اولف فون اولر، برنده جایزه نوبل پزشکی در سال 1970 و همچنین آرتور کورنبرگ، برنده جایزه نوبل پزشکی در سال 1959 و پسرش راجر کورنبرگ، برنده جایزه نوبل شیمی در سال 2006 اشاره کرد. افرادی که از گرفتن جایزه نوبل منع شدنددو برنده نوبل شیمی از سوی مقامات مجبور به رد جایزه نوبل شدند. آدولف هیتلر سه برنده جایزه نوبل را از دستیابی به جایزه نوبل منع کرد که دو تن از آنها موسوم به ریچارد کوهن(1938) و آدولف بوتنانت(1939) برنده جایزه نوبل شیمی بودند. سومین شخص موسوم به جرارد دوماک در سال 1939 برنده جایزه نوبل پزشکی شد. اگرچه هر سه پس از پایان جنگ جهانی دوم موفق به کسب مدال و دیپلم افتخار نوبل شدند اما دیگر جایزه نقدی به آنها تعلق نگرفت. تاریخ تولد برندگان نویلدر میان برندگان جایزه نوبل شیمی، رایج ترین تاریخ های تولد 21 مه و 28 فوریه بوده و میانگین سن آنها 57 سال بوده است. منبع:پینا

۱ – خوب شما می خواهید جایزه نوبل را ببرید؟ این قوانین را باید بدانید شما نمی توانید خودتان را نامزد دریافت جایزه نوبل کنید، شخص دیگری باید شما را نامزد نوبل کند. شما باید برای نامزدی در قید حیات باشید. اگر شما نامزد دریافت جایزه شدید، شما متوجه آن نخواهید شد مگر اینکه جایزه نوبل را ببرید. هرساله بیش از ۲۰۰ نامزد در رشته های مختلف انتخاب خواهند شد. ۲ – جایزه نوبل اقتصادی در واقع یک نوبل واقعی نیست اصل جوایز نوبل متشکل از ۵ جایزه است: نوبل فیزیک، نوبل شیمی، نوبل پزشکی، نوبل ادبی و نوبل صلح. اما از سال ۱۹۶۸ به بعد، جایزه ششمی هم به این جوایز اضافه شد. بانک مرکزی سوئد به مناسبت سالگرد سی صدمین سال تاسیس، هزینه جایزه جدیدی را به بنیاد نوبل اهدا کرد تا نوبل اقتصادی هم بوجود آید. ۳ – ماهاتما گاندی هیچ گاه نوبل نبرده است از سال ۱۹۳۷، گاندی ۵ بار نامزد دریافت جایزه نوبل شد. آخرین نامزدی او چند هفته بعد از ترور او در ژانویه سال ۱۹۴۸ صورت گرفت. در آن سال جایزه صلح نوبل به هیچ شخصی تعلق نگرفت، چرا که کمیته در آن زمان اعلام کرد هیچ شخص مناسب زنده ای برای دریافت جایزه طلح نوبل وجود ندارد. ۴ – برای خانواده کوری، دریافت جوایز نوبل امری خانوادگی بوده است در سال ۱۹۰۳ ماری کوری به عنوان اولین زن به همراه همسر خود پیر کوری جایزه نوبل فیزیک را بردند. هشت سال بعد ماری دومین جایزه نوبل را خودش به تنهایی و در شیمی برد. در سال ۱۹۳۵ ایرن، دختر ماری و پیر، جایزه نوبل شیمی را با همسرش فردریک ژولی اشتراکی برد. در سال ۱۹۶۵ هنری لابوسه، داماد ماری و پیر جایزه صلح نوبل را از آن خود کرد. ۵ – همسر سابق آلبرت انیشتین پول جایزه نوبل انیشتین را دریافت کرد همسر اول انیشتین میلوا ماریک – Mileva Marić خود یک دانشمند بود که بعد از ازدواج با آلبرت در سال ۱۹۰۳ خود را مشغول بزرگ کردن دو پسر خود کرد و از علم دست کشید. در سال ۱۹۱۴ انیشتین خانواده خود را ترک کرد و به برلین رفت. دو سال پیش از این اتفاق، انیشتین و دختر عمویش السا رابطه خود را با هم آغاز کرده بودند که بعد از آن انیشتین میلوا را تحت فشار قرار داد تا طلاق بگیرد. بعد از ۵ سال درگیری، آنها به این نتیجه رسیدند که انیشتین با دریافت هر جایزه نوبلی، پول آن را به دو پسر خود بدهد. میلوا این مسئله را پذیرفت و پس از دریافت جایزه نوبل در سال ۱۹۲۲ در زمینه فیزیک، انیشتین پول آن را به همسر سابق خود منتقل کرد. ۶ – چند نفر از قبول نوبل سر باز زدند این اتفاق نادر بوده اما افتاده است. در سال ۱۹۶۴ ژان پل سارتر از دریافت نوبل ادبی سرباز زد. در سال ۱۹۷۳ لِ دوک تو رهبر کمونیست ویتنام بصورت مشترک جایزه نوبل را با هنری کیسنجر برای پیمان صلح پاریس دریافت کردند. کیسنجر جایزه را پذیرفت اما تو این جایزه را نپذیرفت چرا که معتقد بود هیچ صلح واقعی میان آنها بعد از جنگ ویتنام بوجود نیامده است. بوریس پاسترناک نویسنده رمان دکتر ژیواگو هم در سال ۱۹۵۸ جایزه ادبی نوبل را تصاحب کرد اما به خاطر فشار دولت شوروی نتوانست آن را قبول کند. ۷ – تنها ۴۳ از برندگان نوبل زن بوده اند از سال ۱۹۰۱ تا ۲۰۱۲، تعداد ۸۶۳ نفر برنده جایزه نوبل شده اند که تنها ۴۳ نفر از آنها زن بوده اند. بیشتر جوایز زن ها مربوط به جوایز نوبل صلح بوده است. منبع نوشته منبع ما

ماريو كاپچي Mario Capecchi امریکایی ايتاليايي تبار، کودک خیابانی که جايزه برنده نوبل پزشكي سال 2007را از آن خود كرده است اولين درسهاي خود را در كلاس سختي‌ها و بدبياري‌هاي دوران كودكي فراگرفت. ماريو كاپچي ايتاليايي تبار اولين درسهاي خود را در كلاس سختي‌ها و بدبياري‌هاي دوران كودكي فراگرفت. ماريو زماني كه كودكي بيش نبود ، مادرش به عنوان زنداني سياسي در يك اردوگاه نازيها زنداني شد و او مدت چهار سال در خيابانهاي ايتاليا سرگردان بود. ماريو كاپچي كه در سال ‪ ۱۹۳۷‬در ورونا به دنيا آمده است مي‌گويد وقتي مادرم را به بازداشتگاه نازي “داخائو” بردند فقط سه سالم و نيم سن داشتم. او مرا به يك خانواده كشاورز در ايتاليا سپرد، زيرا گمان مي‌كرد بدون او شانس بيشتري براي زنده ماندن دارم. بعد از آن پولهايي كه مادرم به آنها داده بود تمام شد و من درحالي كه چهار سال و نيم سن داشتم تا ‪ ۹‬سالگي در خيابانها رها شدم. نمي‌توانم بگويم چگونه زنده ماندم.