جستجو در تالارهای گفتگو

رهاسازی هدفمند دارو، یکی از راهبردهای اصلی در درمان سرطان است. اخیرا روش جدیدی برای این کار ارائه شده است که در آن، نانوذرات پلیمری حساس به pH برای این کار در نظر گرفته شدند. این نانوذرات با وارد شدن به تومور به دلیل تغییر pH محیط، تغییر شکل داده و دارو را رهاسازی می‌کنند. محققان برای رهاسازی دارو در تومورهای سرطانی راهبرد جدیدی ارائه کردند. آنها از نانوذرات حاوی گروه‌های بازی برای این کار استفاده کردند. این نانوذرات به راحتی وارد محیط‌هایی با اسیدیته بالا، نظیر تومورهای سرطانی می‌شوند و دارو را رهاسازی می‌کنند. یون یین وون استادیار دانشگاه پرودو می‌گوید: این پدیده‌ای که ما از آن استفاده می‌کنیم حرکت در pH گفته می‌شود که راهبرد مناسبی برای درمان تومورهای حالت جامد سرطانی است. به محلول‌های دارای pH کمتر از 7 اسید گفته می‌شود و محلول‌های دارای pH بالاتر از 7 نیز محلول‌های بازی هستند. در راهبرد حرکت در pH، باید از مایسل‌های پلیمری سنتز شده استفاده کرد. این مایسل‌ها به شکلی هستند که دارو در مرکز آنها قرار می‌گیرد و لایه بیرونی در صورت تغییر pH، دچار تغییر ساختار شدیدی می‌شوند. با افزایش ابعاد این مایسل به دو برابر، کارایی آنها در رهایش دارو درون تومور نیز به دو برابر افزایش می‌یابد. با این روش می‌توان مقدار دوز مناسب از دارو را به درون تومور تزریق کرد. این روش را می‌توان با روش‌های دیگر رهایش دارو ترکیب نمود و از آن در پزشکی استفاده کرد. محققان نشان دادند که بیشترین تورم در مایسل زمانی اتفاق می‌افتد که pH برابر 0.5±7 باشد، در این صورت رهایش دارو به درون تومور با بالاترین کارایی انجام می‌شود. وون می‌گوید: تومورهای حالت جامد، دارای pH 6.5 تا 6.9 بوده در حالی که pH بخش‌های نرمال بدن 7.4 است. مایسل‌ها از مولکول‌های آمین‌دار تشکیل شده‌اند. این مولکول‌ها دارای اتم‌های هیدروژن و نیتروژن هستند. مایسل‌ها در pHهای کم متورم شده که دلیل آن پروتونه شدن گروه آمینی است. در واقع گروه‌های آمینی پروتونه شده، به دلیل داشتن بار مثبت یکدیگر را دفع می‌کنند در نتیجه نانوذرات بزرگ‌تر می‌شوند. بار مثبت مانع از حرکت سریع نانوذرات می‌شود که این کار موجب تجمع آنها در محل تومور می‌شود. در این حالت دارو رهاسازی می‌شود. روی سطح این نانوذرات از ماده‌ای پوشانده شده که به صورت محافظ از نانوذرات محافظت می‌کند. در نتیجه تا وقتی که نانوذرات به تومور نرسند، تغییر شکل نمی‌دهند و دچار زوال ساختاری نمی‌شوند. این پژوهش گامی موثر در مسیر توسعه رهاسازی دارو دربخش نانوپزشکی محسوب می‌شود. منبع : Nanoparticles, 'pH phoresis' could improve cancer drug delivery منبع : مجله بسپار

[TABLE] [TR] [TR] [TD=width: 10][/TD] [TD=class: news_body, width: 100%, bgcolor: #FDFDFD]گروهی از متخصصان همه گیرشناسی در آمریكا و اروپا با انجام مطالعه مشتركی دریافته اند كه واكنش سیستم ایمنی بدن به آلرژی ها، خطر بروز تومورهای مغزی كشنده را كاهش می دهد. به گزارش سرویس بهداشت و درمان ایسنا، سیستم ایمنی بدن انسان به طور طبیعی در مواجهه با عوامل و مواد آلرژی زا، آنتی بادی هایی موسوم به «ایمونوگلوبولین E» یا «IgE» را تولید می كند. در افرادی كه مبتلا به آلرژی هستند، میزان این آنتی بادی ها در خون افزایش می یابد. بررسی ها نشان داده است كه افزایش سطح این آنتی بادی در خون به میزان قابل توجهی احتمال ابتلا به «گلیوم» را كه شایع ترین نوع تومور مغزی است، كاهش می دهد. به گزارش روزنامه سان، این یافته حاصل تلاش گروهی از متخصصان دانشگاه «براون» و چندین انستیتوی پزشكی دیگر در آمریكا و اروپا است. دومینیك میچائود، استادیار همه گیرشناسی در برنامه بهداشت عمومی دانشگاه براون در این باره تصریح كرد: این نتایج نشان می دهد كه واكنش سیستم ایمنی در برابر سلولهای سرطانی در افرادی كه مبتلا به آلرژی هستند، متفاوت است. وی افزود: افراد مبتلا به آلرژی از نظر مقابله با سرطان یا جلوگیری از رشد آن، بیشتر در امان هستند و بدن آنها بهتر می تواند با سرطان مقابله كند. این مطالعه به تفصیل در مجله «انستیتو ملی سرطان» منتشر شده است. [/TD] [/TR] [/TR] [/TABLE] آفتاب