جستجو در تالارهای گفتگو

[h=4]بر اساس گزارش یک موسسه آلمانی: ایران در قعر جدول کشورهای تلاشگر برای تغییرات اقلیمی قرار گرفت [/h] [h=5]سبزپرس – گروه تغییرات اقلیمی؛ حامد بهشتی: «گزارش کارایی در تغییرات اقلیمی» برای سال 2012 توسط موسسه German Watch انتشار یافته که نشانگر سقوط هشت پله ای ایران نسبت به سال قبل در کارایی سیاست ها و راهکارهای مواجهه با تغییرات اقلیمی در کشور است. [/h] به گزارش سبزپرس، در بین 61 کشور که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند، ایران رتبه 60 را به خود اختصاص داده و تنها عربستان سعودی است که از ایران یک پله عقب تر بوده و در جایگاه 61 قرار گرفته است. طبق این گزارش که در دوربان آفریقای جنوبی و همزمان با هفدهمین دور از «مذاکرات بین المللی برای تغییرات اقلیمی» (UNFCCC, COP17) انتشار یافته، ایران در رتبه هفتم در تولید دی اکسید کربن در جهان قرار دارد. ایران در حالی رتبه هفتم در تولید دی اکسید کربن و شصتم در کارایی سیاست هایش در مبارزه با تغییرات اقلیمی را به خود اختصاص داده که چین با رتبه یک در تولید دی اکسید کربن، در گزارش کارایی در تغییرات اقلیمی سه پله بالاتر از ایران و در جایگاه 57 ایستاده است. طبق این گزارش، ایران تنها 1.84 درصد از گاز دی اکسید کربن در جهان را تولید می کند و این در حالی است که چین 23.71 درصد از این آلودگی را تولید می کند. انگلستان با تولید 1.61 درصد از گاز دی اکسید کربن تنها سه پله از ایران پایین تر است در حالی که فاصله انگلستان و ایران در «شاخص کارایی در تغییرات اقلیمی» 55 پله متفاوت بوده و این کشور در جایگاه پنجم در جهان قرار گرفته است. بررسی سهم آلایندگی ده کشور اول جهان در تولید گاز دی اکسید کربن و رتبه هر یک از آن ها در «گزارش کارایی در تغییرات اقلیمی» بیانگر آن است که ایران نسبت به حجم تولید دی اکسید کربن خود از مسئولیت پذیری برخوردار نبوده و ناکارآمدی مشهودی در سیاستهای اجرایی کشور در مواجه با تغییرات اقلیمی مشاهده می شود. کشوری کاملاً صنعتی چون آلمان، با تولید 2.59 درصد از گاز دی اکسید کربن جهان، مسئولیت پذیری خود را در قبال تغییرات اقلیمی با قرار گرفتن در جایگاه ششم در کارایی در تغییرات اقلیمی نشان می دهد. بر همین اساس کشورهایی چون کره جنوبی و هند نیز در مجموعه مسئولیت پذیرها در مقابل کانادا، روسیه و ژاپن با مسئولیت پذیری پایین تر قرار می گیرند. «گزارش کارایی در تغییرات اقلیمی» بیانگر آن است که شاخص های «صنعت» و «فعالیت های بین المللی» ایران در پایین ترین سطح خود قرار گرفته و سیاست های کنونی در این دو بخش نیاز به بازنگری کلی دارد. شاخص «حمل و نقل زمینی» شاید تنها شاخص رو به رشد در ایران باشد که نسبت به سال گذشته جایگاه بهتری را به خود اختصاص داده است. این شاخص با قرار گرفتن در رتبه سی و هفتم، جایگاه حمل و نقل زمینی ایران را در این نمایه، هشت پله بهبود بخشیده است. گسترش استفاده از سوخت CNG در کنار هدفمند سازی یارانه حامل های سوخت، دو عامل مهم در بهبود جایگاه شاخص حمل و نقل شهری ایران در این نمایه بوده است. با وجود این، جایگاه ایران در شاخص «واحدهای مسکونی» در این نمایه در ضعیف ترین حالت خود قرار داشته و رتبه این شاخص 54 اعلام شده است. مطالعه شاخص های 13 گانه «گزارش کارایی در تغییرات اقلیمی» نشان می دهد که کارایی سیاست های کنونی ایران در عرصه مواجهه با تغییرات اقلیمی، کشور را در گروه «بسیار ضعیف» قرار داده است. حجم بالای تولید دی اکسید کربن در ایران به هیچ وجه در ارتباط منطقی با حجم توسعه صنعتی کشور و صادرات ایران نیست. بلکه بیانگر فرسودگی و بهره وری پایین صنایع ایران است که به تولید افسار گسیخته دی اکسید کربن منجر شده. طبق این گزارش، هیچ توجیه صنعتی ای، غیر از بهره وری پایین و فرسودگی سیستم، وجود ندارد که قادر به توضیح تولید دی اکسید کربن توسط ایران، در رقمی بالاتر از کشوری کاملا صنعتی چون کره جنوبی یا کشوری پهناور و صنعتی چون کانادا باشد.

دبیرکل سازمان ملل متحد: دستیابی به توسعه پایدار تنها با محدود کردن تغییرات اقلیمی ممکن است سبزپرس – گروه بین الملل: دبیر کل سازمان ملل متحد گفت: تنها با محدود کردن تغییرات اقلیمی می توان به دستیابی به توسعه پایدار برای همگان امید وار بود. به گزارش سبزپرس، در پیام بان کی مون که به مناسبت روز بین المللی حفظ لایه ازون (16 سپتامبر 2011 برابر با 25 شهریور ماه) منتشر شده، آمده است: جامعه بین المللی با تصویب «پروتکل مونترال در باره موادی که لایه اوزن را تخریب می کنند» می خواهد از کره زمین در برابر اشعه های ماوراء بنفش مضر حمایت کند. وی افزود: در بیش از 24 سال اجرای موفقیت آمیز، این پروتکل به تدریج امحای تقریبا 100 ماده مخرب ازون را میسر کرده است. بان ادامه داد: آخرین تغییر در این پروتکل در سال 2007 صورت پذیرفت که منجر به امحای هیدروکلورفلوروکربن ها یا HCFC ها شد. دبیر کل در خاتمه پیام خود تمامی طرف های ذینفع و صنایع را ترغیب کرد تا از این فرصت استفاده کنند و به این پروتکل ملحق شوند تا هیدروکلورفلوروکربن ها درهر کجا کاملا نابود شوند. کلورفلورو کربن ها (CFC) و هیدروکلورفلوروکربن ها (HCFC) گازهایی هستند که به صورت طبیعی در جهان وجود ندارند و محصول آزمایشگاه های شیمی هستند. این گازها پیشتر به عنوان گازهایی با قابلیت فشردگی بالا، در صنایع ساخت افشانه (اسپری) کاربرد فراوان داشتند. کارخانه های ساخت افشانه از این گازها به عنوان «عامل پیش ران» درون افشانه ها استفاده می کردند و با فشردن این گازها، فشار درون افشانه را تا چند برابر فشار طبیعی جو افزایش می دادند تا ماده درون افشانه با فشار زیاد خارج شود. اما پس از آنکه در دهه 1980 ماهواره های بین المللی خبر از ایجاد حفره عظیمی در لایه ازون و برفراز قطب جنوب دادند، دانشمندان در پی علت ایجاد این حفره بر آمدند. پس از مدتی مشخص شد که گازهای CFC و HCFC قادرند تا در ارتفاعات بالای جو، ساختار مولکول های «ازون» را تغییر دهند. وقتی دو اتم اکسیژن در کنار یکدیگر قرار گیرند، تشکیل مولکول اکسیژن می دهند که برای موجودات زنده مفید است اما اگر سه اتم اکسیژن در کنار یکدیگر قرار گیرند، این بار مولکول موجود «ازون» نام دارد که تنفس آن برای موجودات زنده مضر است. با وجود اینکه تنفس ازون برای موجودات زنده مضر است، اما قرار گرفتن لایه ای تجمعی از این گاز در ارتفاع بالای جو زمین باعث ایجاد یک سپر حفاظتی در برابر اشعه های مضر خورشید شده است. CFC ها و HCFC ها پس از رها شدن از افشانه ها، آرام آرام به طرف ارتفاعات بالای جو صعود می کنند و در برخورد با مولکول های ازون آنها را تبدیل به اکسیژن می کنند. دانشمندان می گویند که همین مسئله باعث ایجاد حفره در لایه ازون شده است. از 24 سال قبل و از زمان امضای پروتکل مونترال، کشورهایی که به این پروتکل پیوسته اند متعهد شده اند که گازهای CFC و HCFC را از صنایع خود حذف کنند و روی افشانه های خود علامت «دوستدار لایه ازون» (Ozone Friendly ) را درج کنند.