جستجو در تالارهای گفتگو

تیک تاک ساعت بان کی مون* در حاليکه ساعت جمعیت جهان از 7 میلیارد گذشت، زنگ های هشداربه صدا درمی آیند. نیروی اجتماعات تظاهر کنندگان بیانگرواقعیتی مشهود است: بی اعتمادی اقتصادی فزاینده، عدم ثبات بازار و استمرار نابرابری به نقطه بحرانی رسیده است. مردم زیادی در وحشت به سر می برند. آنان از شک و تردید دلسرد و نسبت به دورنمای نامشخص خشمگین هستند. در کنارمیزهای آشپزخانه و در میادین عمومی، می پرسند: چه کسی خانواده و جامعه مرا نجات می دهد؟ در این اوقات سخت، بزرگترین چالشی که دولت ها با آن مواجه اند کمبود مالی یا منابع نیست، بلکه کمبود اعتماد است. مردم ایمان خود را نسبت به رهبران و نهاد های عمومی برای انجام اقدام درست از دست می دهند. اجلاس آتی گروه 20 در شهر «کن» فرانسه برای حل چنین مشکل مهمی برگزار می شود. رهبران بزرگترین اقتصادهای دنیا فرصت و مسئولیتی تاریخی پیش رو دارند تا کمبود اعتماد را کاهش دهند. برای انجام اين امر باید متحد شوند. در میان بحران و عدم اطمینان، آنان بايد صراحت اراده و راه حل های جسورانه ارائه دهند. زمان چانه زنی مدت مدیدی است که به سر آمده است. در اجلاس 2009 لندن رهبران گروه 20 شهامت و ابتکار در ایجاد ثبات در نظام مالی جهانی از خود نشان دادند. ما امروز به بلند همتی مشابهی نياز داریم. تمامی ما تشخیص می دهیم بودجه ها کاهش يافته اند. در بسیاری از نقاط جهان ریاضت مالی نظم روزانه شده است. پرواضح است اولویت فوری در شهر «کن» حمایت از تصمیمات گرفته شده در بروکسل درباره ناحیه یورو است. در عین حال روشن است هر پاسخ موثر به این چالش های چند وجهی باید جهانی باشد. به علاوه پاسخ باید با دستورکار اجتماعی طولانی مدت و بلند پروازانه همراه باشد. ما نمی توانیم بیشترین آسیب پذیرها یعنی فقیران، سیاره زمین، زنان و جوانان را نادیده بگیریم. آنانی که کمترین مسئولیت را دارند بیشترهزینه را می پردازند. اگر از آنان بخواهیم برای حل سایر مشکلات صبر کنند، نه تنها این خواسته مولد نیست بلکه غیر اخلاقی نیز هست. رهبران جهان در «کن» باید نسبت به اقدام قاطع به منظور پیشبرد رفاه همه ملت ها و نه تنها برای ثروتمندان و قدرتمندان توافق کنند. برای فقیران: سال گذشته در اجلاس گروه 20 در شهر سئول سران کشور های شرکت کننده حقیقتی اساسی را به رسمیت شناختند – هیچ رشد پایداری بدون توسعه تحقق نمی یابد. اقتصاد های در حال ظهور هدایت کنندگان آینده هستند. رهبران باید در «کن» از دستور کار حامی فقیران و رشد که در آرمان های توسعه هزاره نهفته است مقتدرانه حمایت نمایند. ما می دانیم چه چیز موثر است، ما باید سرمایه گذاری بر سیاست ها و برنامه هایی را ادامه دهیم که منافع زیاد دارند یعنی سرمایه گذاری بر زنان، سلامت کودکان، غذا و کشاورزی، همچنین برابری جنسیتی و سایر موارد. برای سیاره زمین: همانگونه که رشد پایدار بدون توسعه تحقق نمی یابد، توسعه پایدارهم بدون حفاظت از سیاره زمین امکان تحقق ندارد. سلامت، ثروت و رفاه همگی ما بستگی به این دارد که چگونه از «سرمایه طبیعی» کره زمین یعنی هوا، رودخانه ها، اقیانوس ها، خاک، جنگل ها همچنین تنوع گیاهی و جانوری بهره ببریم. ماه ژوئن سال آینده یعنی بیست سال بعد از «اجلاس زمین»، سازمان ملل متحد میزبان کنفرانس مهمی در مورد توسعه پایدار خواهد بود. «ریو + 20» فرصتی است تا تعریف واضحی از راه روشن به سوی آینده ای بهتر ارائه گردد – آینده راه حل های جامع برای حل مشکلات مرتبط به هم. این به معنی ابتکارات نوین برای امنیت آب و غذا است. این به معنی پیشبرد اهداف مبارزه با تغییرات اقليمی و ارائه و استفاده از انرژی های نو شامل شيوه های ابتکاری مالی است. از همه مهم تر به معنی نگریستن فرا سوی افق و به گونه ای راهبردی فکر کردن در باره این است که از زمان حال تا یک دهه آتی کجا بايد باشيم. سه سال قبل در لندن سران کشورهای گروه 20 در باره اینکه چگونه رشد کوتاه مدت جهانی را «به حرکت در آورند» بحث و تبادل نظر نمودند. در «کن» ما باید بر تقویت سرمایه گذاری هوشمند طولانی مدت تمرکز نماییم یعنی تصمیم گيری درست برای متحول کردن جهان فردا. برای زنان و جوانان: در سراسر جهان جوانان و زنان به خیابان ها ریخته اند. آنان خواستار حقوق خود و حضور پر رنگ تر در زندگی اقتصادی و سیاسی هستند. زنان و جوانان با هم دو سوم جمعیت جهان را تشکیل می دهند. در هر حال، آنان اقتصاد رو به ظهور آتی هستند. ما باید به آنان گوش فرا دهیم. ما باید هر آنچه از دستمان بر می آید برای رفع نیازهای جوانان و زنان همچنین ایجاد فرصت ها از بهداشت باروری گرفته تا ایجاد شغل برای آنان انجام دهیم. در سراسر پهنه گسترده جغرافیای کشورهای گروه 20 ، این گروه نیازدارد به گونه ای چند وجهی بحران نابرابری فزاینده را حل نماید. اگر در این مهم شکست بخوریم، آینده با انتقام به سراغ ما می آید. بیگانگی اجتماعی و بی ثباتی عمیق، دورنمای صلح، امنیت و منزلت همگی ما را به خطر خواهد انداخت. این نشست آزمونی برای سران شرکت کننده در اجلاس «کن» است. جهان در حال تماشا است. تصمیمات اتخاذ شده به گونه ای مستقیم و غیرمستقیم بر همه کشور ها و اشخاص اثر گذار خواهد بود. ناکامی فاجعه آمیز خواهد بود. با خردمندی و آینده نگری، می توانیم ازاین لحظه برای بنا نهادن بنیادها جهت ارائه شکوفایی اقتصادی فراگیر، بهداشت و محیط زیست سالم برای همه مردم جهان استفاده نماییم. هم اکنون با اقدام مشترک می توانیم از لبه پرتگاه دور شده و برای نسل های آینده تحول ایجاد کنیم. اجازه دهید هیچ اشتباهی نکنیم: هیچ تعللی در مورد گزینه های فوق نباید صورت پذیرد. ساعت در حال تیک تاک کردن است. *دبیر کل سازمان ملل متحد