جستجو در تالارهای گفتگو

سلامت در تماس جنسی، بیماری های آمیزشی رابطه جنسی یکی از غرایز اصلی برای بقاء بشر است ولی می تواند راهی برای ورود عوامل بیماری زا باشد. تا کنون حدود بیست نوع بیماری شناخته شده اند که می توانند از طریق تماس جنسی سرایت کنند. از این میان می توان ایدز، سوزاک، سیفلیس، تبخال تناسلی و ... را نام برد. چگونه فرد به یک بیماری آمیزشی مبتلا می شود؟ عفونت های آمیزشی عمدتا به دنبال برقراری روابط جنسی نامطمئن ایجاد می شوند. برخی از این بیماری ها علاوه بر آمیزش جنسی، از طریق تماسی خونی مثل استفاده مشترک از سرنگ و سوزن و یا سایر وسایل تیز و برنده سرایت می کنند که از آن جمله می توان ایدز و هپاتیت b و cرا نام برد. همچنین بسیاری از این عفونت ها می توانند در طی حاملگیو زایماناز مادر آلوده به نوزاد سرایت کنند. عواملی که خطر آلودگی را افزایش می دهند عبارتند از: * شرکای جنسی متعدد * تکرار تماس های مشکوک * ایجاد زخم و خراشیدگی در زمان تماس جنسی * تماس جنسی در زمان قاعدگی * عدم استفاده از پوشش محافظ (کاندوم) علائم بیماری های آمیزشی چیست؟ بروز علائم زیر ممکن است به دلیل یک بیماری آمیزشی باشد: * ترشح غیرطبیعی (افزایش مقدار ترشحات، تغییر رنگ و بو همراه خارش و سوزش) از دستگاه تناسلی زن * زخم دستگاه تناسلی * برآمدگی جدید در کشاله ران به صورت یک طرفه یا دو طرفه * درد قسمت تحتانی شکم به همراه یکی از علائم فوق در زن * تورم بیضه * ترشح از مجرای تناسلی مرد * تورم، قرمزی و ترشح چشم نوزاد (به دلیل عفونت مادر) آیا بیماری های آمیزشی درمان پذیرند؟ اغلب بیماری های آمیزشی درمان پذیرند. ممکن است همسر یا شریک جنسی شما در حالی که علامتی از بیماری ندارد آلوده شده باشد. بنابراین با توجه به نظر پزشک ضرورت دارد همسر شما نیز هم زمان تحت درمان قرار گیرد. در غیر این صورت احتمال دارد آلودگی مجددا به شما سرایت کند. دوره درمان را کامل کنید. در طی دوره درمان از تماس جنسی پرهیز کنید و یا از کاندوم استفاده نمایید. پزشک محرم اسرار شما است. مشکلات خود را با وی در میان بگذارید. از مصرف خودسرانه دارو یا مراجعه به افرادی که صلاحیت ندارند پرهیز کنید. چگونه خود را از تماس جنسی نامطمئن حفظ کنیم؟ مطمئن ترین راه پیشگیری نداشتن رابطه جنسی با فردی که از سلامت جنسی او آگاهی ندارید می باشد. کم کردن دفعات تماس جنسی مشکوک و کاهش تعداد شرکاء جنسی از احتمال آلودگی می کاهد. از تماس جنسی حفاظت نشده با افراد مشکوک، ناشناس یا کسانی که رفتار های پر خطر جنسی و اعتیاد تزریقی دارند باید پرهیز کرد. جلوگیری از تماس با خون یا ترشحات جنسی در یک رابطه مشکوک می تواند تا حدی فرد را در برابر آلودگی محافظت نماید. استفاده از الکل و مواد مخدر و قبل از برقراری تماس جنسی می تواند قدرت تصمیم گیری فرد را در زمینه انتخاب یک تماس جنسی مطمئن مختل سازد. انواع بیماری های مقاربتی 1- بیماری سوزاک یا گنوره سوزاک یکی از شایع ترین بیماری‌ های آمیزشی است که در اثر باکتری به وجود می ‌آید که در سلول های مخاطی مجرای ادراری مردان، مجرای تناسلی و گردن رحم زنان جایگزین شده و همیشه در اثر تماس جنسی با فرد آلوده، شخص مبتلا می ‌گردد. از زمان ورود میکروب بعد از آمیزش جنسی با فرد بیمار تا شروع علائم 2 تا 8 روز طول می ‌کشد. از آن جا که در بسیاری از افراد مبتلا علامت مشخصه بیماری قابل مشاهده نیست لذا شناخت بیماران مبتلا به سوزاک و درمان آن مشکل است. 2- بیماری سیفلیس ضایعات اولیه این بیماری آمیزشی بدون درمان بهبود می ‌یابد اما پس از آن سایر دستگاه ‌های بدن دچار عواقب وخیمی خواهند شد. عامل این بیماری جنسی، میکروبی است که از طریق تماس جنسی و نیز از طریق مادر به جنین انتقال می ‌یابد. 3- عفونت با ویروس هرپس تبحال تناسلی در اثر ویروسی به نام هرپس ایجاد می ‌گردد. در اثر مقاربت جنسی و تماس با نواحی آلوده انتقال می ‌یابد. گونه ‌ای از این ویروس عامل تبخال دهانی است. در ناحیه آلوده برآمدگی ‌های کوچک پوستی حاوی مایع و ضایعات چرکی، تاول و زخم های عفونی دیده می‌ شود. بعد از یک بار عفونت معمولاً شخص دوباره دچار بیماری می ‌شود. از زمان ابتلا تا زمان دیده شدن علائم 6 تا 8 روز طول می ‌کشد. در اولین مرحله ابتلا، ضایعات دردناک تر و گسترده‌ تر بوده و برای مدت بیشتری باقی می‌ ماند. این ضایعات معمولاً دردناک بوده و بعد از پاره شدن و خالی شدن مایع دلمه می ‌بندند و بعد از 10 روز خوب می ‌گردد. روی آلت تناسلی مردان و دستگاه تناسلی زنان ضایعات ظاهر می ‌شوند. علائمی مثل درد، ضعف عضلانی، ناراحتی هنگام ادرار کردن و راه رفتن دیده می ‌شوند. فشارهای روانی و عصبی، حالات هیجانی، مقاربت جنسی، سیکل های قاعدگی زن ها باعث بروز مجدد ضایعات پوستیمی ‌گردد. مشکل این بیماری عمود مکرر آن است. 3- بیماری ایدز ایدز یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی، یک مشکل جدید جهانی است. این بیماری تمامی ملت ها را تهدید می‌ کند و هم اکنون 10 الی 12 میلیون انسان در سراسر جهان به این ویروس آلوده هستند. ویروسی که موجب بیماری ایدز می‌ گردد hiv نامیده می ‌شود. این ویروس با صدمه زدن به قدرت دفاعی بدن در مقابل بیماری های دیگر سبب مرگ می‌ شود. این بیماری درمان ندارد. عده نوزادانی که با بیماری ایدز به دنیا می ‌آیند رو به افزایش است. در حال حاضر تنها سلاح موثر علیه انتشار بیماری ایدز آموزش بهداشت همگانی است. هر فردی در هر کشوری باید راه‌ های اجتناب از این بیماری را بداند. ایدز بیماری غیرقابل درمانی است. عامل این بیماری ویروسی است که از طریق آمیزش جنسی،خون آلوده و مادر آلوده به نوزاد انتقال می ‌یابد. 4- شپش عانه عامل این بیماری مقاربتی شپشی است که در موهای اطراف نواحی تناسلی زندگی می‌ کند. این نوع شپش با شپش سر و تنه فرق می ‌کند. دوره زندگی این انگل حدودا 25 روز بوده و بلافاصله بعد از بالغ شدن این حشرات، جنس ماده در طی 7 تا 8 روز تخم‌ گذاری می‌ کند که هر تخم به تنه یک مو می ‌چسبد. انتقال آن عموماً از طریق تماس و لباس زیر و ملحفه و نزدیکی بدن خصوصاً تماس جنسی است. شپش های عانه از مسری‌ ترین بیماری های مقاربتی شناخته شده هستند و خطر اکتساب عفونت با آن پس از یک تماس حدود 90 درصد است. شکایت اصلی بیمار آلوده به این انگل خارش است. بیماران ممکن است حرکت شپش بر روی موهای ناحیه عانه را گزارش کنند. شپش معمولاً در ناحیه عانه، ابرو و مژه‌ها یافت می‌ شود. تخم آن که رشک نام دارد ممکن است در قاعده موی این نواحی دیده شود. خاراندن این نواحی منجر به خراش و در نتیجه احتمالاً بروز عفونت ثانویه می ‌شود. توجه: بسیاری از افراد آلوده به عفونت های آمیزشی و ایدز علائمی از بیماری ندارند در حالی که می توانند آلودگی را به دیگران سرایت دهند. پس در هر تماس جنسی مشکوک، خطر آلودگی را در نظر داشته باشید. گردآوری : معصومه آیت اللهی– سایت تبیان

معمولا مراجعه به دکتر زنان را مخصوص زنان می دانیم، اما گاهی در مطب این مختصصان دخترانی با سنین پایین نیز مشاهده می کنیم که با چهره هایی نگران در انتظار دیدار پزشک هستند یا با مادرانی مواجه می شویم که در صورت بروز مشکلی در دختران نوجوان خود با این تصور که پزشک مخصوص زنان است، به این متخصص مراجعه نمی کنند و دست به خود درمانی می زنند و مشکلات را برای دختر نوجوان خود دو چندان می کنند. به گفته دکتر هایده سمیعی، جراح و متخصص زنان، در گروه دختران مسائلی مثل ناهنجاری های ظاهری دستگاه تناسلی، ضربه ها و تصادفات، صدمات ناشی از کشش های غیرمعمول، پارگی های ناشی از شکستگی لگن و تجاوزات جنسی، بیماری های ناحیه خارجی تناسلی مثل التهابات و عفونت های خارجی تناسلی، ترشحات واژینال و احیانا خونریزی های تناسلی، بلوغ زودرس، بلوغ دیررس، دو جنسی بودن و مواجهه روحی ـ روانی دختران با مساله تغییرات جسمی و جنسی ثانویه در زمان بلوغ، دردهای ضمن قاعدگی، اختلالات قاعدگی و پاره ای از عوارض بلوغ مثل جوش های فراوان صورت و ریزش مو یا رویش موهای زائد و در مواردی مشکلات ادراری باعث می شوند که دختران به متخصص زنان مراجعه کنند. ● بیماری های دخترانه دکتر سمیعی در بررسی بیماری های زنانه که ممکن است در دختران ایجاد مشکل کند، می گوید: بعضی کودکان به طور مادرزادی دچار تومورهای عروقی به نام همانژیوم هستند که در دختران بیشتر از پسران دیده می شود، همچنین چسبندگی لب های کوچک اندام تناسلی یک ناهنجاری مادرزادی ساده است و امکان ایجاد عفونت های ادراری بیشتری را در دوران کودکی فراهم می آورد که کاملا درمان پذیر است. گاهی کیست های ساده یا ناشی از غدد موجود در ناحیه تناسلی هم باعث بهم ریختگی آناتومیک ناحیه تناسلی می شود که باید درمان شود. عضو هیات علمی دانشگاه تهران ادامه می دهد: معمولا ترشحات و خونریزی واژینال در دختران زیر سنین بلوغ دیده نمی شود، اما به دلیل کوتاه بودن طول واژن در آنها، نازک بودن مخاط آن به دلیل فقدان هورمون زنانه استروژن در بدن کودک و وضعیت آناتومیک خاص ناحیه تناسلی که با افراد بالغ تفاوت دارد و ارتباط و نزدیکی بیش از حد این بخش با مقعد، پیوسته در معرض آلودگی و عفونت است که اگر بهداشت دختران به خوبی رعایت نشود، موجب التهابات این ناحیه شده و منجر به ترشحات و گاهی خونریزی می شود. دکتر سمیعی می افزاید: پس از شروع قاعدگی های دختران به دلیل عدم تکامل کافی محور تحریک هورمونی از مغز تا تخمدان در سال های نخستین، امکان بروز سیکل های بدون تخمک گذاری وجود دارد که خود می تواند منجر به خونریزی های بیش از معمول یا برعکس عدم خونریزی برای چند ماه شود، بنابراین اختلال قاعدگی یک دختر در سال های اول پس از بلوغ اکثرا مساله مهمی نیست و حتی اگر آسیب جسمی چون کم خونی ایجاد نکند، نیاز به درمان هم ندارد،بلکه فقط باید بررسی شود تا مسائل غیرطبیعی چون کیست ها، تومورها، اختلالات دخیل هورمونی مستقیم یا غیرمستقیم رد شوند. وی می گوید: دردهای ضمن قاعدگی که در حد یک روز ابتدایی قاعدگی باشد طبیعی است، ولی اگر ۳ روز یا بیشتر ادامه داشت احتمال بیماری دیگری وجود دارد که باید بررسی و درمان شود، چرا که غیر از آزار بالینی، عوارضی چون چسبیدگی لگنی و نازایی در آینده می تواند داشته باشد. ● دیدار با متخصص دکتر سمیعی معتقد است اگر مشکل خاصی برای دختران وجود نداشته باشد، نیازی به دیدار متخصص زنان نیست، اما بهتر است در زمان بلوغ یک مشاوره پزشکی برای دختران با متخصص زنان در حضور والدین وی گذاشته شود. در این مشاوره غیر از جنبه های آناتومیک، فیزیولوژیک و روحی مساله بلوغ و شروع یک زندگی جدید جسمی و روحی، معاینه دقیق ناحیه تناسلی و بررسی تظاهرات ثانویه جنسی البته با در نظر گرفتن ملاحظات خاص دختران انجام می گیرد تا از سلامت دختر یا احیانا مسائل غیر طبیعی وی آگاه شویم. بهتر است بخشی از مشاوره هم به تنهایی بین پزشک و دختر نوجوان صورت گیرد تا نوجوان بتواند با پزشک راحت تر گفتگو کند. به گفته دکتر سمیعی، دخترانی که اختلالات قاعدگی دارند، آنهایی که به ناهنجاری های مادرزادی ناحیه تناسلی دچارند و دخترانی که احساس می کنند مساله ای غیرطبیعی اعم از ترشحات یا خونریزی دارند، باید هر چه زودتر به متخصص مراجعه کنند. ● مراقبت ها و آموزش ها مراقبت های بهداشتی مثل شستشو و خشک نگه داشتن ناحیه تناسلی پس از دستشویی رفتن را باید از کودکی به دختران آموزش داد. به گفته دکتر سمیعی شستشوی مرتب ناحیه تناسلی در دوران قاعدگی در دوران نوجوانی نیز مهم است که بعضی باورهای غلط در جامعه آن را مضر می دانند و باید گفت که کاملا برعکس است و به دلیل آلودگی بدن به ترشحات و خون قاعدگی انجام آن لازم بوده و از آلودگی ها و تحریکات پوستی ثانویه جلوگیری می کند. از توصیه های دیگر به دختران نوجوان عدم استفاده از لباس های تنگ و پلاستیکی است، چرا که این نوع لباس ها از عبور هوا جلوگیری می کنند و باعث بروز عفونت های قارچی می شوند. این متخصص تاکید می کند که باید به نوجوان از چگونگی ترشحات نرمال واژینال که در خانم های بالغ وجود دارد، اطلاعات کافی داد تا دختران تازه بالغ وجود ترشحاتی را که کاملا طبیعی هستند با موارد بیماری اشتباه نکنند، چرا که به دنبال آن دست به خوددرمانی هایی از قبیل روی آوردن به شوینده ها یا پمادهای ضدقارچ و ضدمیکروبی می زنند که خود به دلیل تغییراتی که در ph و میکروب های نرمال واژن و ناحیه تناسلی می دهند، زمینه را برای عفونت ها بخصوص قارچ ها آماده می کنند.