جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'ایمنی صنعتی'.
2 نتیجه پیدا شد
-
آيين نامه حفاظتي مواد خطرناك و مواد قابل اشتعال و مواد قابل انفجار
spow پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در کتاب، مقاله و جزوه های دروس رشته صنایع
آيين نامه حفاظتي مواد خطرناك و مواد قابل اشتعال و مواد قابل انفجار قسمت اول - تعاريف و اصطلاحات الف - در اين آيين نامه مايع قابل اشتعال به مايعاتي اطلاق مي‌شود كه نقطه اشتعال آنها از صد درجه سانتيگراد (212 درجه فارنهايت) كمتر باشد. ب - مايعاتي كه نقطه اشتعال آنها از 100 درجه سانتيگراد بيشتر باشد مايع غيرقابل اشتعال ناميده مي‌شود. ج - «مخزن روي زمين» به مخازني اطلاق مي‌شود كه هيچ قسمت از آن از سطح زمين طبيعي پايين‌تر نباشد. د - «مخزن مدفون» به مخازني اطلاق مي‌شود كه كاملاً در زمين مدفون شده و سقف آن با قشري به ضخامت حداقل 60 سانتيمتر از خاك مستور شده باشد. هـ - «مخزن نيمه مدفون» به مخازني اطلاق مي‌شود كه كليه يا قسمتي از آن در داخل زمين قرار گيرد و در صورتي كه كليه مخزن درون خاك باشد قشر خاك روي سقف مخزن كمتر از 60 سانتيمتر باشد. و - «فيبر» اصطلاحاً عبارت از الياف مقاومي است كه داراي ريشه معدني - نباتي و يا حيواني باشد. ز - «گرد و غبار» به ذرات جامدي اطلاق مي‌شود كه مي‌تواند به اطراف پراكنده شود و يا در هوا معلق بماند و منشاء توليد اين ذرات نتيجه عمليات گوناگون از قبيل كوبيدن، قطع كردن، الك كردن، سائيدن، انفجار يا از هم پاشيدن مواد آلي و غيرآلي مثل ذغال سنگ، فلزات و املاح آنها و همچنين حبوبات، غلات، چوب و غيره است. ح - دود به ذرات جامد معلق اطلاق مي‌شود كه در اثر تراكم گازها و يا تبخير فلزات در حال ذوب و يا احتراق ناقص سوخت‌ها و مواد آلي ديگر بوجود بيايد و با مواد اوليه آنها متفاوت مي‌باشد. ط - گاز به ذراتي اطلاق مي‌شود كه مانند هوا شكل و حجم ثابتي نداشته ليكن استعداد گسترش غيرمحدود دارد و ممكن است آن را به وسيله ازدياد فشار و يا كاهش حرارت به صورت مايع و يا جامد درآورد. ي - مه به قطرات مايع معلق اطلاق مي‌شود كه به وسيله تراكم از حالت گازي به حالت مايع يا پخش مايع به صورت ذرات ريز در فضا بوجود مي‌آيد. ك - بخار به حالت گازي موادي اطلاق مي‌شود كه در شرائط معمولي (يك آتمسفر فشار و 15 درجه سانتيگراد) مايع و يا جامد هستند. اين بخار در اثر ازدياد فشار و يا كاهش گرما به صورت اوليه در مي‌آيد. قسمت دوم - مواد خطرناك و زيان بخش فصل اول - مقررات عمومي ماده 1: در كارگاه‌هايي كه مواد خطرناك و زيان بخش به صورت جامد، مايع يا گاز تهيه حمل و نقل و يا مصرف مي‌شود و همچنين در مكانهايي كه مواد قابل اشتعال يا موارد قابل انفجار گردهاي سمي و مضر و مواد تحريك كننده توليد و يا پخش مي‌شود بايد مواد اين آيين‌نامه مورد رعايت قرار گيرد. ماده 2: عمليات مخاطره‌آميز بايد حتي الامكان در اطاق‌ها و بناهاي مجزا با حداقل نفرات و رعايت احتياطات كامل و مخصوص انجام گيرد مگر اينكه مقام فني صلاحيتدار ترتيب ديگري را مقرر داشته باشد. ماده 3: عمليات مخاطره‌آميز بايد در دستگاه‌هاي سر بسته انجام گيرد تا از تماس اشخاص با مواد زيان بخش و از انتشار گرد، فيبر، دود، گاز، مه و بخار در هواي كارگاه كه كارگران در آن مشغول كار هستند جلوگيري شود. ماده 4: در صورتي كه بكار بردن دستگاه‌هاي سر بسته مقدور نباشد گرد و غبار گازها دود و ابخره زيان بخش را بايد در همان لحظه توليد يا در نزديكترين فاصله از مرحله توليد به‌وسيله دستگاه سرپوش مكنده با دودكشهاي مخصوص از محيط كارگاه خارج نمود. ماده 5: براي كارگراني كه با مواد خطرناك و زيان بخش كار مي‌كنند بايد حفاظي متناسب با نوع كاري كه انجام مي‌دهند تهيه گردد و كارگران موظفند آنها را در موقع كار مورد استفاده قرار دهند. تبصره - جهت محافظت كارگران از مواد خطرناك نبايد فقط به تجهيزات حفاظتي شخصي متكي بوده بلكه علاوه بر تجهيزات مذكور بايد به وسائل و تدابير قطعي براي رفع مخاطرات توسل جست مگر در فعاليتهاي غير مستمر و اتفاقي و پراكنده كه ممكن است وسايل حفاظتي شخصي به تنهايي كافي باشد. فصل 2- علايم مشخصه براي وسايل و ظروف ماده 6: هر نوع ظرف بزرگ و كوچك و وسايل ديگري كه مواد خطرناك در آنها نگهداري مي‌شود بايد: الف - داراي رنگ ساده و مشخصي باشد. ب - با نصب پلاك محتويات داخل آن شناسانده شود. ج - دستورالعمل‌هاي لازم براي بكار بردن محتويات آن به نحو بي‌خطر و بدون زيان همراه داشته باشد. -
وسايل حفاظت فردی وایمنی صنعتی
spow پاسخی ارسال کرد برای یک موضوع در سیستم های نگهداری و تعمیرات/طرح ریزی واحدهای صنعتی
وسايل حفاظت فردی يکی از راه های پيشگيری حوادث کارگری و بيماری های شغلی استفاده کارگران از وسائل حفاظت فردی مثل لباس کار ، پيش بند ، کلاه ايمنی ، عينک حفاظتی ، ماسک جوشکاری ، ماسک ضد گرد و غبار و غيره می باشد که می بايست با توجه به شغل کارگر و نياز او به يک يا چند نوع وسيله حفاظتی انفرادی از طرف کارفرما تهيه و در اختيارشان قرار داده شود . بديهی است کارگران نيز بايد از وسائل حفاظت انفرادی که از طرف کارفرما تهيه می شود به هنگام انجام کار جهت جلوگيری از خطرات احتمالی استفاده کنند و عدم استفاده از آنها پيامدهای غير قابل جبرانی مثل کوی ، بریدگی دست ، سوختگی دست و پا و حتی ضربه مغزی و فوت کارگر را به دنبال خواهد داشت . در اين مقوله مشخصات هر کدام از وسائل حفاظت فردی کارگران و انواع کارهايي که هنگام انجام کار بايد با استفاده از وسائل مذکور انجام دهند به ترتيب مورد بررسی قرار می گیرد . لباس کار : لباس کار اولين وسيله ايمنی و بهداشتی است که می بايست از طرف کارفرما تهيه و در اختيار کارگر قرار داده شود . لباس کار بايد متناسب با کار و بدن کارگر بوده و قسمت های آزاد نداشته باشد . کمر آنها هميشه بسته بوده و دارای جيب های کوچک و حتی الامکان تعداد جيب ها نيز کم باشد . کارگرانی که با قسمت های گردان ماشين ها کار می کنند بايد لباس کارشان چسبيده به تن و آستين هايشان مج بند داشته باشد . لباس کار يکسره برای اين قبيل کارها توصيه می شود ، کارگرانی که روی دستگاه های فوق الذکر کار می کنند اگر موی سرشان بلند است ، بايد آنها را زير سربند يا کلاه بپوشانند و از استفاده از ساعت مچی ، مچ بند ، انگشتر و ساير تزئينات در موقع انجام کار خودداری نمايند . کارگرانی که در محيط آلوده به گرد و غبار مسموم کننده يا قابل اشتعال کار می کنند نبايد از لباس های جيب دار و شلوارهای پاکتی دار استفاده نمايند ، چون گرد و غبار مذکور در محل های لبه دار و جيب ها جمع شده و در مواقع مختلف ممکن است باعث ناراحتی آنها شود . پيش بند: کار در جاهايي که مايعات خورنده مثل اسيد و غيره وجود دارد بايد از پيش بندی که تمام سينه را بپوشاند و از جنس کائوچوی طبيعی و غيره باشد استفاده نمود . حفاظت در برابر اشعه ايکس با استفاده از پيش بند سربی با ضخامت مناسب می باشد . کار با مواد داغ مثل پای تنور يا پاتيل های جوشان و غيره با استفاده از پيش بند نسوز است . کارگرانی که در مقابل قطعات گردان و متحرک دستگاه ها کار می کنند نبايد از پيش بند استفاده کنند و اگر کار کردن با اين دستگاه ها نياز پيش بند داشته باشد ، بايد به صورت دو تيکه بوده بطوريکه قسمت پايين تنه از بالا تنه مجزا و طوری گره خورده باشد تا در مواقعی که پيش بند به قسمت های گردان گير می کند ، به سهولت از تن کارگر جدا شود . کلاه ايمنی : کارگرانی که هنگام انجام کار در معرض سقوط يا پرتاب اشياء روس سرشان هستند می باقست از کلاه حفاظتی استفاده کنند . نوع کارهايی که نياز به کلاه ايمنی دارد عبارتند از کارگران ساختمانی ، کارگران معدنی ، باراندازها ، مقنی ها ، موتورسيکلت سواران و غقره . مشخصات کلاه حفاظتی : وزن کلاه به طور کامل نباید از 400 گرم تجاوز نمايد ، کلاه ايمنی بايد از مواد غير قابل احتراق ساخته شده باشد ، در محل هايی که خطر برق گرفتگی وجود دارد جنس کلاه بايد عايق برق باشد ، دور تا دور کلاه لبه داشته باشد تا سر و گردن و صورت و پشت گردن کارگر را محافظت نمايد . ضمنا کلاه يک وسيله شخصی بوده و استفاده از آن توسط ديگری می بايست با ضد عفونی نمودن داخل کلاه و در صورت لزوم تعويض چرم و نوارهای داخل آن انجام شود . عينک حفاظتی : حساس ترين عضو بدن انسان چشم است که بايد از هر گونه آسيبی مصون بماند ، زخم و جراحت چشم به سختی قابل علاج می باشد و در صورت وارد شدن جسم خارجی در آن ضربه شديد به چشم وارد شده و ضايعات عميقی که احتمالا کوری را نيز به دنبال دارد ، عارض می گردد . استفاده از عينک های حفاظتی مناسب يکی از راه های جلوگيری خطرات چشمی انسان می باشد . کارگرانی که در مشاغل زير کار می کنند نياز به عينک حفاظتی دارند : ريخته گری ، جوشکاری ، تراشکاری ، سنگ سمباده ، دستگاه های کنکاسور ، کوبيدن چکش ، محل های پر گرد و غبار و غيره . ضمنا در محل هايی که گاز ، دود و مايعات مضر شيميايی مانند اسيدها ، قليائيات ممکن است باعث سوزاندن چشم يا زخم شدن آن شود و غيره . عيک های حفاظتی مورد استفاده با توجه به هر نوع کار متناسب با نوع کار تهيه شده ، بعنوان مثال عينک ضد گرد و غبار دارای قابليت های شفاف و قابل انعطاف می باشد و کاملا با صورت کارگر تطبيق می کند . عينک های حفاظتی کارگران ريخته گر ضمن اينکه اشعه ماوراء بنفش و اشعه خيره کننده را جذب می کند ، در برابر گرما و حرارت نيز مقاوم است ، عينک های ضد اسيد و عينک های مورد استفاده در مقابل دودهای خطرناک و ناراحت کننده بايد دوره آنها از طرف داخل مجهز به جنس نرم و نسوز قابل انعطاف باشد و کاملا روی صورت چسبيده و فاقد هر گونه منفذی باشند . عينک کارگران جوشکار با شيشه های رنگی جهت جلوگيری از خيره شدن خستگی چشم می باشد . گوش حفاظتی : در مورد سر و صدا و ميزان صدای قابل شنيدن بدون حفاظ گوش قبلا به طور مبسوط در بخش سرو صدا در کارگاه ها صحبت شده و فقط در اين باره تأکيد می شود که در کارگاه هايی که سر و صدا باعث رنجش گوش کارگران می شود (سر و صدايی بيش از 85 دسيبل) بايد حتما از حفاظ گوش استفاده شود و توصيه می شود که حتی اگر نوع توپی حفاظ گوش وجود نداشته باشد کارگرانی که در معرض سر و صدای شديد هستند از پنبه های آغشته به کمی پارافين در گوش های خود استفاده کنند که هنگام ترک کار نيز آنها به راحتی می توانند از گوشها خارج و دور بياندازند ، بديهی است انجام اين عمل نه تنها از ورود سر و صدای مزاحم به گوش ها جلوگيری می کند ، بلکه در صورت وجود گرد و غبار در اطراف مانع ورودشان به داخل گوش و ايجاد ناراحتی و امراض مختلف می گردد . کمربند ايمنی و طناب نجات : کارگران ساختمانی ، مقنی ها ،کارگران برق و مخابرات در روی تيرهای خطوط هوايی و غيره به منظور جلوگيری از سقوط بايد مجهز به کمربند ايمنی و طناب نجات باشند . نحوه استفاده از کمربند ايمنی بدين ترتيب است که يک سر طناب نجات را به حلقه کمربند قلاب نموده و سر ديگر آن را به تير چوبی يا يک ميله فلزی ثابت و يا امثال آن در محل کار محکم می بندند . کمربند ايمنی و کليه قطعات و ضمائم آن بايد مرتبا بازديد شده و قطعات فرسوده يا خراب آن در صورت امکان تعويض و قطعات تعويض شده از نوع استاندارد بوده وگرنه بايد کلا کمربند را تعويض نمود . دستکش های حفاظتی : دستها از ارزشمندتر ين اعضا کمکی بدن انسان می باشد که برای حفاظت آنها در مقابل خطرات مثل سوختگی در اثر گرما ، مواد خورنده ، برنده و غيره بايد از دستکش های حفاظتی مناسب استفاده نمود ، بطوريکه ضمن حفاظت از دست ها هيچگونه ناراحتی نيز برای حرکت انگشتان ايجاد نکرده و باعث حساسيت پوست دست نيز می شوند . کارگرانی که با دستگاه هايی مثل مته يا تراش و غيره که قسمت عای گردان دارند و احتمال برخورد دستان کارگر با آنها وجود دارد و دقت عمل کارگر نيز به همراه استفاده از دستکش کم می شود نبايد از دستکش استفاده کنند . انواع دستکش هايی که کارگران بايد از آنها با توجه به شغلی که دارند استفاده کنند عبارتند از : دستکش های چرمی برای کار جوشکاری ، کشيدن سيک ، حمل و نقل و غيره . دستکش های لاستيکی يا جنس مخصوص مشابه عايق الکتريسيته برای برق کاران ، دستکش های لاستيکی يا پلاستيکی برای جا به جا کردن ظروف اسيد و مواد سمی و تحريک کننده و عفونی سر و کار دارند بايد دارای شرايط زير باشند : 1- ساق آنها به قدری بلند باشد که بازوها را بپوشاند . 2- کليه قسمت های آن دارای مقاومت کافی در مقابل مواد سمی و تحريک کننده باشد . 3- فاقد سوراخ يا پارگی باشد .