جستجو در تالارهای گفتگو

[h=1]ø ارتباط هاي شبح گون .......... [/h] آيا ذرات كوانتومي واقعا مي توانند از فواصل دور با هم ارتباط لحظه ايبرقرار كنند ، يا ما چيزي را از قلم انداخته ايم ؟ اينشتين از نظريه ي كوانتومي دل خوشي نداشت ، زيرا از آن جز مشتياحتمال بي ثمر به چنگ نمي آورد . در سال 1936- او و همكارانش باطل نماي epr راابداع كردند در حالي كه از هم بندي شبح گون eprبراي ارسال فوتون ها از گوشه اي به گوشه ي ديگر آزمايشگاه استفاده شده ، ولي طنزابداع باطل نماي epr اين بود كه نشان داده شود اين مفهوم نظريه يكوانتومي آن قدر غير قابل قبول است كه يا بايد اين نظريه نادرست باشد و يا ازجهاتي ناقص . اين سه نفر نتوانستد بپذيرند كه تنها به اين دليل كه اندازه گيري هايكوانتومي ريشه در احتمالات دارند ، اندازه گيري يك فوتون در مكاني بتواند در مكانيديگر اثر فيزيكي لحظه اي داشته باشد . فرض كنيد يك جفت فوتون راكه با زاويه ي 90درجه نسبت به هم قطبيده شده اند ، در هم تنيده ايد . تا پيش از اندازه گيري ، نميتوانيد بدانيد كه قطبش ها چگونه اند - ممكن است قائم ، افقي و يا در حالتي بينابينباشند . تمام آن چه كه با اطمينان كامل مي دانيد ، آن است كه آن ها بر هم عمودند .اكنون اين فوتون ها را در راستاي متفاوتي مي فرستيد و در نقطه اي از مسيري كه درحركتند ، به صافي هاي قطبنده اي برخورد مي كنند كه شما با زيركي سرراهشان قرارداده ايد . فرض كنيد يكي از فوتون ها به طور مستقيم از ميان يكي از صافي هايي كهعمود بر مسير آن قرار گرفته است ، گذر كند . اين فوتون بايد به صورت افقي ، به اينترتيب که ، فوتون دوم از ميان يكي از صافي هاي افقي كه در مسيرش قرار دارد مي گذرد، نه از يك صافي قائم . يكي از فوتون ها به صورت قائم و ديگري به صورت افقي قطبيدهشده است ، بنابراين چنانچه قرار بود ، آن ها بر هم عمودند ، و همه چيز مرتب به نظرمي رسد .تا زماني كه فوتون اول به صافي برخورد نكرده است ، شما نمي دانيد آيااز ميان آن مي گذرد يا نه . به همين دليل ، اين فوتون نيز تا زماني كه به صافينرسيده ، نمي داند به چه نوع صافي برخورد خواهد كرد . شما پيش از اندازه گيري ،چيزي در مورد قطبش هيچ يك از فوتون ها نمي دانيد . تنها چيزي كه مي دانيد اين استكه احتمال گذشتن فوتون از ميان صافي ( تحت هر زاويه اي كه دارد ) 50-50 است . پسفوتون دوم تا زماني كه فوتون اول كارش را انجام نداده است نمي تواند بفهمد برايخودش چه پيش خواهد آمد . به اين ترتيب فوتون اول ، رفتار فوتون دوم را تعيين ميكند . فوتون دوم بايد به طريقي از فوتون اول ، حتي اگر فاصله ي فيزيكي آن ها از همزياد باشد ، كسب خبر كند . نكته اي را كه بايد اضافه نمود آن است كه اين خبر رسانيبايد آني باشد ، حتي اگر هر دو فوتون دقيقا در يك لحظه به صافي هاي خود برخوردكنند . پيش بيني آن چه كه هر يك از فوتون ها انجام خواهند داد ناممكن است ولي دوفوتون بايد به گونه اي هماهنگ با هم رفتار كنند تا قطبش هايشان نسبت به هم داراي ارتباط درستباشد . آن چه كه مورد اعتراض اينشتين و همكارانش قرار گرفت ، در واقع همين معمايرابطه ي شبح گون فوتون ها بود . چنين چيزي دقيقا از آن جا ناشي مي شود كه نتايجاندازه گيري هاي كوانتومي ، تا زماني كه واقعا انجام نگرفته اند ، غير قطعي ونامعين هستند . اما اگر به طريقي قطبش هاي دو فوتون در آغازتعيين شده باشند ،ماجرا فرق مي كند ، هرچند كه ندانيم قطبش ها به چه گونه اند . نتيجه ي هر اندازهگيري در مورد قطبش ها هنوز هم 50-50 است ، زيرا شما از پيش نمي دانيد كه فوتونهاهنگام رسيدن به صافي ها چه خواهند كرد . اما از نگاه فوتونها ، همه چيز از پيشتعيين شده و هر فوتون در حالت معيني قرار دارد . به اين ترتيب ، اين كه دو اندازهگيري هنگامي مشخص مي شوند كه فوتونها كارخود را انجام دهند ، نتيجه ي يك برنامهريزي قبلي است نه يك ارتباط شبح گون . [table] [tr] [td=bgcolor: Transparent] [/td] [/tr] [/table] اين است آن چه كه اينشتين كلاسيك انديشقبول داشت . به عبارت ديگر باطل نماي epr چنيناستنباط مي كرد كه چون قطبش هاي فوتونها تا زماني كه اندازه گيري نشده اند نامعيناند ، از اين رو اين جفت فوتون eprبايد به صورت آني چنان تباني كنند تا درستي اندازه گيري هاي همزمان برروي خود را تضمين كنند . چنين تصوري نامعقول بوده و اينشتين و همكارانش معتقدبودند آن چه كه معقولتر به نظر مي رسد آن است كه نظريه ي كوانتومي ناقص است ، و هرفوتون يك سرشت پنهان و مرموز دارد كه تنها با دانستن آن ، مي توان نتيجه ي يكاندازه گيري قطبشي را دانست .