جستجو در تالارهای گفتگو

ر ماه‌ هاي اخير تحقيقات دامنه ‌دار و گسترده ‌اي براي يافتن عوامل اين افزايش آغاز شده است. علايم اوتيسم به‌ طور معمول پيش از دو سالگي آشکار مي ‌شود. اوتيسم يا درخودماندگي در کشور ما شايد بيماري چندان شناخته ‌شده‌ اي نباشد، اما در غرب، اين بيماري يکي از مهم ‌ترين و در عين حال خبرسازترين بيماري ‌هاي عصبي در کودکان به شمار مي ‌آيد. به نحوي که در بودجه سالانه ايالات متحده، براي گسترش تحقيقات و درمان اين عارضه، رديف بودجه جداگانه ‌اي در نظر گرفته شده است. در دو سال اخير قريب به 85 ميليون دلار، براي اين بيماري هزينه شده است. در آخرين گزارشي که دولت فدرال آمريکا در ماه اکتبر گذشته منتشر ساخت آمار مبتلايان به اوتيسم باز هم روندي صعودي را به نمايش گذاشت. در اين گزارش آمده است که از هر 110 کودک آمريکايي يک نفر علايمي از اوتيسم را نشان مي‌ دهد. به عبارت ديگر شيوع اوتيسم در ميان کودکان آمريکايي از سال 2002 تا به حال 60 درصد افزايش داشته است. البته بخشي از اين افزايش نگران ‌کننده مربوط به بهبود شيوه‌ هاي تشخيصي و غربالگري است. بخشي ديگر را هم مي‌ توان به افزايش معلومات و دانش والدين نسبت داد. والدين تحصيل‌ کرده نظارت بيشتري بر روند رشد و تکامل کودکان خود دارند و در نتيجه نقايص جزيي رفتاري نيز از نگاه‌ شان دور نمي‌ ماند. با اين حال به سختي مي ‌توان تمام اين 60 درصد را به پاي چنين توجيهاتي نوشت. اوتيسم نوعي اختلال در نمو ساختار عصبي مرکزي بدن است. مشخصه اين اختلال، ضعف در ارتباطات و تماس اجتماعي با ديگران و بروز رفتارهاي تکرار شونده در بيمار است. معمولا همه اين علايم در سنين کمتر از 2 سال در بيماران نمود پيدا مي‌ کنند. گر چه مشخص شده است که ژنتيک در ايجاد اين عارضه نقش مهمي دارد اما علت اصلي بروز اين بيماري مشخص نيست و عوامل متعددي مانند آلودگي‌ هاي محيطي با فلزات سنگين و حشره‌ کش‌ ها نيز براي آن در نظر گرفته شده است. حتي تا ماه گذشته تصور مي‌ شد که واکسيناسيون کودکان نيز مي ‌تواند عاملي براي ايجاد اوتيسم باشد. به‌ دنبال دليل به همين خاطر اغلب کارشناسان بر اين باور هستند که براي رديابي عوامل موثر در بروز آن بايد روي دوره بارداري مادر و دوره نوزادي کودکان متمرکز شد. با وجود اين يافتن مقصر يا مقصران اصلي در اين بازه زماني کوتاه هم کار چندان ساده ‌اي نيست. دکتر توماس اينسل، مدير کميته کشوري اوتيسم وابسته به انستيتو ملي سلامت روان آمريکا در اين مورد مي ‌گويد: "ما براي يافتن علل اين افزايش مي ‌توانيم يک فهرست کامل را تهيه کنيم اما اين فهرست بايد هزاران عامل را در نظر بگيرد، از رژيم غذايي دوران بارداري و سن مادرگرفته تا عفونت ‌ها و الگوهاي ژنتيکي گوناگون." مادران خطرناک ‌تر از پدران هستند در سال ‌هاي اخير، با تغييرات پيش آمده در ساختار خانواده در غرب که نتيجه آن، ازدواج افراد در سنين بالا بوده است، پديده ‌اي به نام مادران مُسن، بسيار مشاهده مي‌ شود. دانشمندان در دهه‌هاي اخير توانسته ‌اند نقش منفي اين پديده در سلامت نوزادان حاصل از اين ازدواج ‌ها را در موارد بسياري اثبات کنند. جديدترين خبر در اين رابطه، نقش سن بالاي مادران در بروز بيماري اوتيسم است. تحقيقي که اخيرا روي 5 ميليون نوزاد انجام شده است، نشان مي ‌دهد که با افزايش سن مادران، احتمالا به دنيا آمدن نوزادان مبتلا به اوتيسم به شکل قابل توجهي افزايش مي ‌يابد. جني شلتون، مدير اين پروژه که در دانشگاه کاليفورنيا انجام شده است، مي ‌گويد: " احتمال به دنيا آمدن نوزادان مبتلا به اوتيسم در مادران بالاي 40 سال، نسبت به زناني که در دهه 20 عمر خود صاحب فرزند مي ‌شوند، 50 درصد بيشتر است. در مقابل، اين عدد در مورد پدران بالاي 40 سال نسبت به پدران 20 تا 30 سال، 36 درصد است. تحقيق اخير نشان مي ‌دهد که سن پدران، بيشترين تاثير خود را در زماني نشان مي ‌دهد که سن مادران در محدوده 20 سال باشد. در زماني که سن مادر زير 25 سال باشد احتمال ابتلاي کودک به اوتيسم با افزايش سن پدر به بالاي 40 سال دو برابر مي ‌شود. نتايج اين تحقيق که در نشريه تحقيقات اوتيسم چاپ شده است با نتايج تحقيقات مشابه قبلي متفاوت است. در گذشته تصور مي ‌شد که پدران نقش بيشتري در بروز بيماري اوتيسم دارند. کاترين لود، مدير تحقيقات مرکز اوتيسم و اختلالات ارتباط داشنگاه کاليفرنيا معتقد است که تحقيق اخير قابل اعتمادتر است زيرا روي نمونه‌ هاي بيشتري صورت گرفته است. اين تحقيق روي 6/5 ميليون نوزاد به دنيا آمده در کاليفرنيا در حد فاصل 1990 تا 1999 صورت گرفته است. در ميان اين نوزادان حدود 13000 مورد اوتيسم مشاهده شد. نگران نباشيد دکتر مورين دورکين، محقق دانشگاه ويسکانسين که در زمينه اوتيسم و به ويژه نقش والدين در بروز آن تحقيقات فراواني داشته است معتقد است که مهم‌ ترين نکته در ارايه اين مقاله، پرهيز از ايجاد نگراني بي‌ مورد در والدين است. حتي در زماني که سن مادر از 40 سال بالاتر باشد احتمال به دنيا آمدن کودک اوتيستيک کمتر از يک مورد در هر 4000 زايمان است و اين عدد بسيار کوچکي به شمار مي ‌رود. گرچه لازم است تا زنان به باردار شدن در سنين پايين ‌تر تشويق شوند اما بايد شرايطي را به وجود آورد تا نگراني از بيماري اوتيسم، مانع باردار شدن مادران نشود. دکتر ياشا نهريني منبع: Time, AP