رفتن به مطلب

جستجو در تالارهای گفتگو

در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'آلياژهای روی- آهن'.

  • جستجو بر اساس برچسب

    برچسب ها را با , از یکدیگر جدا نمایید.
  • جستجو بر اساس نویسنده

نوع محتوا


تالارهای گفتگو

  • انجمن نواندیشان
    • دفتر مدیریت انجمن نواندیشان
    • کارگروه های تخصصی نواندیشان
    • فروشگاه نواندیشان
  • فنی و مهندسی
    • مهندسی برق
    • مهندسی مکانیک
    • مهندسی کامپیوتر
    • مهندسی معماری
    • مهندسی شهرسازی
    • مهندسی کشاورزی
    • مهندسی محیط زیست
    • مهندسی صنایع
    • مهندسی عمران
    • مهندسی شیمی
    • مهندسی فناوری اطلاعات و IT
    • مهندسی منابع طبيعي
    • سایر رشته های فنی و مهندسی
  • علوم پزشکی
  • علوم پایه
  • ادبیات و علوم انسانی
  • فرهنگ و هنر
  • مراکز علمی
  • مطالب عمومی

جستجو در ...

نمایش نتایجی که شامل ...


تاریخ ایجاد

  • شروع

    پایان


آخرین بروزرسانی

  • شروع

    پایان


فیلتر بر اساس تعداد ...

تاریخ عضویت

  • شروع

    پایان


گروه


نام واقعی


جنسیت


محل سکونت


تخصص ها


علاقه مندی ها


عنوان توضیحات پروفایل


توضیحات داخل پروفایل


رشته تحصیلی


گرایش


مقطع تحصیلی


دانشگاه محل تحصیل


شغل

  1. در فرايند گالوانيزه پيوندی متالورژيکی بين پوشش و زير لايه فولادی يا آهنی ايجاد می شود كه بصورت قسمتي از سطح فلز پايه مي گردد. طی فرايند گالوانيزه روی مذاب با سطح فولادی يا آهنی واکنش داده و يک سری آلياژهای روی- آهن را تشکيل می دهد. معمولا پوشش های گالوانيزه شامل سه لايه آلياژی و يک لايه روی فلزی می باشند، که به ترتيب از زير لايه تا سطح خارجی عبارتند از: لايه نازک گاما (Gamma layer) که از آلياژی شامل 75% روی و 25% آهن تشکيل شده است. لايه دلتا (Delta layer) که از آلياژی شامل 90% روی و 10% آهن تشکيل شده است . لايه زتا ( Zeta layer) که از آلياژی شامل 94% روی و 6% آهن تشکيل شده است . لايه خارجی اتا (Eta layer) که از روی خالص تشکيل شده است . هر لايه با يک عدد سختی هرم الماسی (Diamond Pyramid Number (DPN)) مشخص می گردد DPN يك مقياس اندازه گيري سختي مي باشد. به طور معمول لايه های گاما ، زتا و دلتا سخت تر از زير لايه فولادی می باشند .سختی اين لايه های زيرين ، پوشش را از آسيب ديدگی در برابر سايش، بطور قابل قبولی محافظت می کند. لايه اتای پوشش گالوانيزه کاملا داکتيل می باشد که مقاومت به سايش خوبی را برای پوشش گالوانيزه فراهم می کند. پوشش گالوانيزه به زير لايه فولادی با چسبندگی چندين هزار پوند بر اينچ مربع ( PSI ) متصل است .چسبندگی ساير پوشش ها معمولا دربهترين حالت در حد چند صد PSI است. تركيب سه فاكتور سختي ، چكش خواري ، چسبندگي پوشش گالوانیزه منجر به مقاومت عالي این پوشش در برابر خوردگي يا خراش مي شود. از آنجاييکه محافظت از خوردگی، به پیوسته بودن (بدون نقص بودن) پوشش بستگی دارد، چقرمگی (toughness) پوشش گالوانيزه بسيار مهم می باشد. چرا که ساير پوشش ها به هنگام حمل و نقل يا در حين کار براحتی آسيب می بينند. کارشناسان درمورد اينکه تمام پوشش های آلی ( مانند رنگ ها ) تا حدودی نفوذ پذير هستند ، اختلاف نظر دارند در صورتیکه با انجام گالوانیزه صحيح، این پوشش ها غير قابل نفوذ می باشند. و حتی در صورت آسيب ديدگی فيزيکی این پوشش ها، لايه گالوانيزه از لايه فولادی فاقد پوشش، محافظت کاتدی می کند. اگر مناطق خاصی از زير لايه فولادی يا آهنی به اندازه 0.25 اینچ طولی يا عرضی، بدون پوشش باشند، روی مجاور آن مناطق تا زمانی که پوشش داشته باشند، از آن نواحی محافظت کاتدی می کند. بطور طبيعی پوشش لبه ها و کنج ها در فرايند گالوانيزه ، به ضخامت ساير قسمت های قطعه مي باشد ،اما احتمال صدمه دیدن از گوشه ها و لبه ها بیشتر از سایر قسمت ها می باشد. بنابراين بايد از اين مناطق محافظت بيشتری کرد. پوشش دادن با قلم مو يا اسپری بطور طبیعی باعث ایجاد ضخامت های نازک تر در لبه ها و گوشه ها میگردد. ولی چون در فرايند گالوانيزه تمام ماده در مذاب غوطه ور می شود، تمامی سطح آن دارای پوشش یکنواختی می باشد. منبع
×
×
  • اضافه کردن...