كودك خشونت ديده پدر و مادر عصبانی فرداست

[Dreamy Girl 6672]

تحقيقات نشان داده است كه در جوامع بدوي يا در جوامعي كه قوانين عرفي آن حول محور « زور» مستقر شده و منطق در آن كاربرد كمتري دارد، تنبيه سخت‌ترين و كم هزينه‌ترين و در عين حال هم بدترين واكنش موجود است.

 

 

 

 

 

«خشونت» و «تنبيه» در خانواده گاهي تبلور ترس و دلهره است زيرا فرزنداني كه از كودكي فقط آموخته‌اند كه به همه درخواسته‌هاي موجود، پاسخ«آري» بدهند و اگر«نه» بگويند در معرض تنبيه قرار مي‌گيرند، در بزرگسالي احتمال آنكه هرگاه «نه» مي‌شنوند، از ابزار خشونت استفاده كنند بيشتر است ، همانطور كه فرزندان خانواده‌هاي پدرسالار، غالبا يا خشونتگرا هستند و يا از افسردگي رنج مي‌برند.

اگر مي‌خواهيم جهاني صلح آميز داشته باشيم بايد در قدم نخست، با روش هاي خشونت آميز در خانواده مبارزه كنيم، زيرا امروزه متداولترين خشونت موجود در سطح جوامع انساني ، خشونت در خانواده است.

هنگامی که کودک کتک می‌خورد به تنها چیزی که نمی اندیشد کار اشتباهی است که انجام داده است و اصلا به دلیلی که پدر و مادر به خاطر آن وی را کتک زده‌اند فکر نمی‌کند، بلکه تنها چیزی که کودک در آن شرایط به آن می‌اندیشد آن است که مورد توهین و تحقیر قرار گرفته‌است. خشونت اعمال شده توسط والدین مهم‌ترین عامل از بین رفتن اعتماد و صمیمیت در خانواده است.

اضطراب، ترس از جدایی، شب ادراری و وجود علائم روان تنی را از جمله تاثیرات کوتاه مدت خشونت نسبت به کودکان مي‌توان دانست. آن چه اهمیت بیشتری دارد اثرات درازمدت خشونت بر کودک است، اعتماد به نفس پایین و احساس شرم از مهمترین این تاثیرات است و چنین کودکی در بزرگسالی تبدیل به یک والد مهاجم، خشن و آزاردهنده شده و کودک خود را مورد آسیب قرار می‌دهد. او آنچه را كه آموخته، در زندگي خويش به كار مي‌برد. هم به گمان درست بودن آن و هم گاه براي خالي كردن آنچه در كودكي براي او عقده‌اي شده است. او يك بيمار است و متوجه آن نيست كه دارد فرزند خود را مورد آزار و اذيت قرار مي‌دهد. تنها به اين مي‌انديشد تا آنچه در دلش تبديل به غده‌اي گرديده را به طريقي از دل بركند و اين گونه خشونت از خانواده وارد اجتماع مي‌گردد و فضايي بزرگ را مسموم مي‌كند.

 

چه عواملي باعث بروز خشونت مي‌شوند؟

عوامل مختلفی در بروز خشونت و پرخاشگری افراد نقش دارند. قرار داشتن در موقعیت‌های ناخوشایندی هم‌چون ناکامی، درد، بیماری‌های روحی و روانی، دلتنگی و استرس می‌تواند به عصبانیت پایدار در فرد منجر شود. اما مهم‌ترین عامل در ایجاد پرخاشگری از میان همه‌ موقعیت‌های ملال‌انگیز صرف‌نظر از عوامل فیزیولوژیکی، ناکامی است. یعنی اگر فردی در نیل به هدف خود با شکست مواجه شود، ناکامی حاصل‌شده، احتمال پاسخ پرخاشگرانه او را افزایش می‌دهد. البته این بدان معنا نیست که ناکامی همواره به پرخاشگری منجر می‌شود یا این که ناکامی تنها علت پرخاشگری است، اما به هر جهت می‌توان ناکامی و درد را مهم‌ترین علت پرخاشگری بشمار آورد.