معرفی 8 روش براي حل بحران گرماي زمين

[moein_13 528]

بحران گرماي جهاني در عين بزرگي از نظر برخي دانشمندان به اندازه اي قابل حل است كه مي توان آن را با توسعه دادن روشهاي فناورانه مهار كرد. هشت روش فناوري براي حل اين بحران پيشنهاد شده است.

در حالي كه رهبران جهان قصد دارند در نشست كپنهاك در رابطه با شرايط آب و هوايي جهان به صحبت و مذاكره بپردازند ، بسياري بر اين باورند كه تنها راه براي حل بحران آب و هوايي و گرماي جهاني برداشتن قدمهاي سريع و خلاقانه و ارائه فناوري هاي جديد براي مهار حرارت جهان است.

طي چند سال گذشته دانشمندان در اين زمينه به نتايج متعددي دست پيدا كرده اند، از صخره هاي جذب دي اكسيد كربن تا شبكه هاي فضايي كنترل كربن كه مي توانند به گونه اي در كنترل اين بحران تاثير گذار باشند. برخي از اين ابداعات بر روي كاهش و جذب دي اكسيد كربن تمركز داشته و برخي ديگر راه كارهايي را براي سرد كردن زمين ارائه مي كنند.

نشريه اي بي سي بر همين اساس هشت شيوه خلاقانه و معمولي را كه مي توانند در اين راه به انسانها كمك كرده و به گونه اي به مهار گرماي جهاني ختم شوند را معرفي كرده است.

اسپري كردن در لايه اوزون: حتما به ياد داريد كه بايد از اسپري كردن ذرات معلق از بين برنده لايه ازون خودداري كنيد ، اكنون زمان آن رسيده كه در اين باره بازنگري كرده و اين كار را در قالبي ديگر از سر بگيريم. طرح «تعبيه ذرات استراتوسفريك» بر اين اساس است كه مواد شيميايي مانند دي اكسيد سولفور در نزديكترين لايه اتمسفري زمين اسپري شود تا با تركيب با ديگر مواد شيميايي درون اتمسفر نور خورشيد را از زمين بازتاب دهد.

اين گاز بخشي از نور خورشيد را بازتاب داده و از گرم شدن زمين تحت تاثير اين تابشهاي خورشيدي جلوگيري مي كند. سولفور ماده اي ارزان قيمت است كه يك كيلوگرم از آن مي تواند تاثير صدها هزار كيلوگرم از دي اكسيد كربن را خنثي كند. يكي از مشكلاتي كه براي اجراي اين طرح پيش بيني شده است، احتمال تاثيرگذاري بيش از حد آن بر روي برخي از مناطق و بروز تغييرات شديد آب و هوايي است. همچنين استفاده از يك آلاينده براي خنثي كردن آلاينده اي ديگر از ديگر انتقاداتي است كه به اين طرح وارد شده است.

استفاده از عينك آفتابي براي زمين: ايده استفاده از عينك آفتابي براي زمين طرح ديگري است كه مي تواند به گونه اي از گرم شدن زمين جلوگيري كند. چنين ساختاري بايد از رشته هاي متقاطع آلومينيوم ساخته شده و در فضا قرار گيرد، اين حصار مي تواند مانند يك ***** از عبور برخي تابش هاي مادون قرمز جلوگيري كند.

به گفته برخي از دانشمندان اين طرح با تمامي غير عادي بودنش در برابر خورشيد نقطه اي كوچك خواهد بود كه آسيبي به رشد زمين وارد نخواهد كرد. از مشكلات اساسي اين طرح، ساخت *****ي با وسعت يك ميليون و 554 هزاركيلومتر مربع است كه بايد جايي ميان خورشيد و زمين قرار گيرد، ساخت چنين ساختاري در حال حاضر بسيار دور از ذهن به نظر رسيده و در عين حال ابزاري براي انتقال آن به مدار زمين وجود ندارد.

ساخت *****هاي عظيم هوا: اين طرح، ساخت *****هاي عظيم هوا براي خارج كردن دي اكسيد كربن در تئوري طرح قابل اجرايي به نظر مي رسد. چنين *****ي مي تواند دي اكسيد كربن موجود در هوا را جذب كرده و آن را با مواد شيميايي ***** تركيب كند و در نهايت استخراج و ذخيره كند اما مشكلاتي مانند عظمت بالاي اين طرح و تعداد و وسعت چنين *****ي براي افزايش تاثيرگذاري آن محدوديت‌هاي بزرگي را براي اجراي آن به وجود مي آورد.

 

در عين حال استخراج دي اكسيد كربن ذخيره شده در مواد شيميايي *****ها خود نيازمند صرف انرژي گزافي است كه دي اكسيد كربن بيشتري توليد خواهد كرد.

ساخت درخت هاي مصنوعي: درختان بخش قابل تحسيني از طبيعت هستند كه نقشي قابل توجه در جذب دي اكسيد كربن به عهده دارند، اما در صورتي كه بتوان درختاني موثرتر از درختان طبيعي توليد كرد، ميزان جذب دي اكسيد كربن در سطح جهان نيز افزايش پيدا خواهد كرد. درختي مصنوعي با برگهاي پلاستيكي با قابليت جذب دي اكسيد كربن مي توانند اين گاز مخرب را جذب كرده و در مكاني ايمن ذخيره كنند.

اين درختان نيازي به نور مستقيم خورشيد نداشته و مي توان آنها را در هر مكاني نصب كرد. در صورتي كه اين درختان به درستي طراحي شوند مي توانند عملكردي هزار بار سريعتر از درختان واقعي داشته باشند اما به دليل اينكه اين درختان عملكردي مانند درختان طبيعي ندارند، مشكل اساسي در استفاده از آنها سرنوشت دي اكسيد كربن ذخيره شده است. در عين حال انرژي جدا سازي گاز تركيب شده با *****هاي جذب دي اكسيد كربن بسيار بالا و خود عاملي جديد در توليد اين گاز به شمار مي رود.

استفاده از ابرهاي نمكي: ابرها لايه اي محافظتي براي زمين به شمار مي روند و به همين خاطر برخي از دانشمندان بر اين باورند مي توان با كمك پراكندن نمك در ميان هوا ابرهاي بيشتري توليد كرد. اين پديده شانس قرار گرفتن ذرات بخار آب و نمك در كنار يكديگر و تشكيل ابرها را افزايش خواهد داد. ابرهاي نمكي در عين حال سفيد رنگ تر بوده و مي توانند ميزان بيشتري از نور خورشيد را بازتاب داده و زمين را خنك تر كنند.

براي پراكندن نمك در هوا نيز مي توان از قايقهايي استفاده كرد كه به واسطه رايانه ها هدايت شده و توده هايي عظيم از آب دريا را به هوا پرتاب مي كنند. به گزارش مهر، در عين حال در صورتي كه تعداد زياد ابرها براي زمين خطر ساز شود مي توان به راحتي پروژه را متوقف كرد. با اين حال هيچكس نمي داند براي اجراي چنين طرحي به چند قايق نياز خواهد بود و آيا نمكهاي آب دريا براي تشكيل ابرها كافي هستند يا خير؟

پرورش پلانكتون ها: ايده اصلي اين طرح استفاده از پودر آهن براي توليد بيشتر پلانكتونها در اعماق اقيانوسها است زيرا اين جانداران مي توانند دي اكسيد كربن را بخورند. باروري از طريق پودر آهن پيشتر در اقيانوس جنوبي در قطب جنوب مورد آزمايش قرار گرفته بود كه نتايج آن نشان مي دهد با كمك چنين شيوه اي مي توان در حدود 453 كيلوگرم دي اكسيد كربن را با هزينه كمتر از 10 سنت از بين برد اما اين طرح مشكل بزرگي را در پيش رو دارد و آن اين است كه توده هاي عظيم پلانكتونها مي توانند اكوسيستم را در اعماق اقيانوسها از بين ببرند و منجر به نابودي گونه هاي ديگر جانداران شوند.

استفاده از سنگها براي به دام انداختن دي اكسيد كربن: تشكيل مواد شيميايي در سنگها به هزاران سال زمان نياز دارد اما دانشمندان معتقدند مي توان چنين فرايندي را در مدت زماني كوتاه و با استفاده از كربناتي كردن معدني انجام داد. طي اين فرايند دي اكسيد كربن فشرده شده، حرارت ديده و با مواد معدني مانند سرپانتين يا اليوين و يا صخره هاي آهكي تركيب مي شود.

 

نتيجه اين فرايند ماده اي سخت و غير مضر است كه مي توان از آن در ساختمان سازي نيز استفاده كرد اما اجراي اين طرح نيازمند كشف منابع معدني است كه قابليت تركيب با دي اكسيد كربن را دارند كه اين فرايند خود نيازمند انجام عمليات اكتشافي معدني با تمامي تاثيرات منفي آن بر روي محيط زيست است. همچنين حرارت دادن به دي اكسيد كربن نيز خود عامل توليد اين گاز به شكلي ديگر است.

به دام انداختن دي اكسيد كربن در زير زمين: بر اساس اين طرح مي توان دي اكسيد كربن را جذب كرده و در زير زمين و يا در چاه هاي نفت تزريق كرد. طي پروژه Weyburn در كانادا محققان ميليونها تن از دي اكسيد كربن را در زير زمين دفن كرده اند و بر اين باورند در صورتي كه چنين پروژه اي در سرتاسر جهان شكل گيرد مي توان در حدود 200 هزار گيگاتن از گاز دي اكسيد كربن را در زير زمين دفن كرد.

با اين حال يكي از بزرگترين موانعي كه بر سر راه اجراي اين پروژه وجود دارد، نياز به سرمايه بالا براي به دام انداختن گاز دي اكسيد كربن است در حالي كه احتمال نشت اين گاز از زير زمين طي سالهاي متوالي نيز وجود دارد.

منبع : جام جم آنلاين