اینا چقد جدی اند؟ سوراخ بودن لایه ازون، بحث انرژی هسته ای، توافق ژنو، انقراض ببر ایرانی، خشک شدن دریاچه ارومیه

[fakur1 10129]

جایگاه جدی و معمولی و غیر مهم ها برامون کجاست؟

مثلا یکی میاد یه کاری تو مملکت انجام میده که خیلی خیلی کم اثره ولی یه عده ای همیچین اون مسئله رو بزرگش میکنن که انگار آخرزمان شده.

یه سری مسائل خیلی تاثیر گذار هم هستن که خیلی ها بی تفاوت از کنارش رد میشن.

تا بحال با خودمون فکر کردیم که چه چیز هایی برامون مهم شدن و میشن و چرا؟

این انتخاب هایی که ما داریم یعنی همش دلبخواهمونه یا اینکه تلقینات دیگران هم توش اثر داشته؟

نکنه تو انتخاب همسر هم همینجوری شرطی شده رفتار کنیم ؟

تو انتخاب رشته هم همینجوری بوده.

مهم ترین هامون چیاست؟

[fakur1 10129]

این درسته که میگن به هر چی که بیشترین اهمیت رو بدی به همون اندازه می ارزی؟

[fakur1 10129]

ذهن به چیزی می اندیشد، قلب به چیزی دیگر، زبان چیز دیگری می گوید و رفتار چیزی دیگر است و با این همه این به معنای آن نیست که ایرانیان دروغ بگویند!" (مجله نیویورک تایمز ششم آگوست سال 2006)

 

مقاله ای به نام "هنر مخفی کردن آنچه می خواهید بگوئید" در نیویرک تایمز به بررسی تعارف و نقش آن در فرهنگ کشورمان می پردازد.این مقوله به نقل از دکتر هادیان (استاد دانشگاه تهران) ایراد عمده تعارف را این می داند که: " باید حدس بزنی که آیا مردم احساس واقعی شان را بیان کرده اند یا خیر..." در واقع در جدال دوگانه ی "صداقت" و " تزویر" است که ما مخاطب تعارف می شویم. زبان فارسی در بین سایر زبان ها، زبانی شاعرانه و چند معنا است، ما برای استدلال از امثال وحکم ، حکایات و احادیث زیادی در سخنانمان استفاده می کنیم ومعمولا برای بیان دیدگاه مان از روشی غیر مستقیم بهره می بریم. این پنهان کاری در واقع ریشه در زبان رایج دارد و آن را نمی توان جدا از تاریخ این سرزمین تحلیل کرد. حمله اعراب و مغول ها، رفتار ملل استعمارگر(خصوصا انگلیس)، پنهان کاری را به آموخته است. ما ناخودآگاه سعی می کنیم در پناه نماد و استعاره سخن گوئیم. یک تحلیل گر علوم اجتماعی می گوید: " هنگامی که می گوئید بله قاعدتا مقصودتان بله است، اما در ایران، بله می تواند بله، شاید و حتا خیر باشد!"

[fakur1 10129]

"متاسفانه جامعه ی ما دروغ شیرین را بیشتر از حقیقت تلخ دوست دارد."