masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 14 خرداد، ۱۳۹۴ استان گیلان به دلیل برخورداری از مواهب طبیعی و رژیم حرارتی مدیترانهای، پوشش گیاهی بسیار متنوعی را دارا میباشد و همین پوشش گیاهی و سرسبزی استان گیلان بارزترین ویژگی گردشگری طبیعی این استان است. هرچند که بهرهبرداریهای غیرمعقول از گذشتههای دور تاکنون آسیبهایی را به آن وارد ساخته و وسعت آن را کاهش داده است اما با این حال بالغ بر یک سوم از مساحت استان را جنگلها پوشاندهاند. سراسر دامنه جنوبی البرز در منتهیالیه دشت گیلان از پوشش جنگلی انبوه برخوردار است. این پوشش جنگلی در برخی نقاط از دشتها و حتی کنارههای دریای خزر نیز به چشم میخورد و برحسب ارتفاع از سطح دریا دارای مشخصات متغیری هستند به طوری که در ارتفاعات بین صفر تا 900 متر بیشتر درختان بلوط و ممرز، در نقاط پست از درختان بید، بیدمشک و توسکا پوشیده شده است. در ارتفاعات تا 1800 متر جنگلهای راش و سایر نباتات صنعتی دیده میشوند. به طور کلی درختان جنگلی استان گیلان عبارتند از توسکا، آزاد، ممرز، راش، بلوط، ازگیل، توت، تمشک، انبو، گردو، انجیر، فندق، کهل، انار جنگلی (ترش)، افرا، گوجه سبز، ضمه و ولیک. جنگلهای سراوان (در نزدیکی رشت)، جنگلهای تالش، جنگلهای لاهیجان و جنگلهای دیلمان از جمله جنگلهای زیبا و دیدنی استان گیلان میباشند. پس از مرز جنگل، استپهای کوهستانی متشکل از بوتههای خشک، گیاهان خاردار و علفزارها میرویند که در واقع مراتع این استان را تشکیل میدهند و دلیل وجود این گیاهان استپی کوهستانی سازگار با محیط خشک در این ارتفاعات، نفوذ هوای بسیار خشک فلات ایران در دامنههای شمالی البرز است. علاوه بر پوشش گیاهی جنگلی و مراتع، بنابر اظهارات مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان گیلان، 315 گونه گیاه دارویی شناسایی شدهاند که متعلق به 216 جنس از 83 خانواده گیاهان خودروی وحشی است. از 1800 گونه گیاهی استان بیش از 450 گونه، گیاه دارویی هستند که این گیاهان حدود 25 درصد پوشش گیاهی استان را تشکیل میدهند. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 خرداد، ۱۳۹۴ [h=1]عرعر[/h] [h=1][/h]عَرعَر یا آیلان (Ailanthus altissima) از خانواده (Simaroubaceae) میباشد. در برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام به آن کول(کهل kol)دار گویند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام نام«عرعر»، که در متون فارسی آمدهاست، به گونهای که برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام تذکر میدهد، این درخت نیست، بلکه منظور برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام بودهاست. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام نام چینی اش مفهوم آسمانی دارد و به آن درخت بهشتی هم میگویند. املای عربی «عرعر» بهگمان نادرست و «اَراَر» درستتر باشد. گونهای درخت است که رشد سریعی دارد. ریشههای آن به سرعت پراکنده میشوند، در شرایط مناسب تند و بوتهوار میروید. جوانههای خرم و پربرگ از ریشههای پراکنده سرمیزنند و تا دو سه متر میبالند و منطقه نمناک را یکساله میپوشانند. درختان چنین جنگلی پس از بیست تا بیست و پنج سال به ارتفاع حدود سی متر میرسند. جوانهها صاف و قهوهای و میانشان به نسبت پوک است. پوست تنه نوع ایرانی در بلوغ و پیری رفته رفته به سفیدی میگراید. تاج درخت چتری ناآراستهاست. برگچههای بیضی شکل، صاف و براق بر دمبرگ سی تا نود سانتی روبروی هم ریسه شده و برگ پَروَش بزرگی فراوردهاند. عرعر ایرانی حدود فروردین جوانه میزند و برگهای سرخفام سربر میآورند. برگریزانش دیرگاه پاییز روی میدهد و برگها نخست به زردی میگرایند. یکی از گیاهان دوپایهاست، به این معنا که گلهای نر بر درخت نر و گلهای ماده بر درخت ماده پدید میآیند. گلهای عرعر از پایان اردیبهشت میشکفند و بوی ناخوشایندی میپراکنند. گفتهاند، این بو از گل نر برمی خیزد. در برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام میوههای برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام مانند، که مغز در میان پوستهٔ بالداری درلمیده، بر خوشههای هزاردانهای برون میریزند. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 خرداد، ۱۳۹۴ [h=2]ولیک[/h] ولیک ( زالزالک وحشی ) معمولاً «ولیک ( زالزالک وحشی )» در مناطق جنگلی ایران به خصوص در شمال به وفور وجود دارد ، و بسته به رنگ میوه «سرخ ولیک» و «سیاه ولیک» نامیده میشود. ولی نام محلی آن در هر یک از مناطق کشور متفاوت است از جمله در لاهیجان «کُمار»، در رامسر و شهسوار «کِجیل»، در دیلمان و رودسر «مارِخْ»، در گرگان و بعضی نقاط بختیاری «ولک، بلک و ولیک»، در شهسوار «کُتْ کُتی»، در اطراف تهران و همدان و اصفهان «گوچ»، در خلخال و آذربایجان «گیچ ـ یِمیشان»، در باختران و همدان و پشتکوه «گِویچ»، در سردشت «گیویژ، گوژ و گویشک»، در فارس «کیالک» و در ارسباران «آتگُتی» نامیده میشود. به گونههایی که دارای میوة سیاه هستند، در آستارا و گرگان رود «قره گیله»، در شفارود «سیاهلله» در اطراف رشت «سیاه کوتی و سیاه کوتیل»، در طالش «مونبرو»، در شهسوار «سیاه کوت کوتی»، در درة کتول «سیاه ولیک»، در نواحی ترک زبان منجیل، رامیان، قزوین و خراسان «یمیشان» گفته میشود. به گونههایی که دارای میوة سرخ رنگ هستند، در نور «شالولیک»، در کتول «سرخ ولیک»، در گرگان رود «کمبر»، در شفارود «سرالالا»، در اطراف رشت «سگکامپوره»، در شهسوار «ولیک» و در سردشت «گوژسوره» گفته میشود. ولیک ( زالزالک وحشی ) در کتابهای طب سنتی «خفچه» و «زعرورالادویه» و در بعضی کتابها هم «تفاحبری» نام برده شده است. به انگلیسی Maytree، Thornapple tree ، White thorn و Haw thorn گفته میشود. درختچهای است از خانوادة Rosaceae از جنس Crataegus. ترکیبات شیمیایی : از نظر ترکیبات شیمیایی طبق گزارش علمی که در (G.I.M.P) آمده است در گونة Crataegus Oxyacantha مواد زیر مشخص شده است: اکسالیک اسید و در ساقهها و جستهای جوان و سبز ولیک ( زالزالک وحشی ) HCN گلوکوزید و مادة عامل تلخ به نام کراتگین که مشابه اسکولین است. عصارة شاخههای جوان ولیک ( زالزالک وحشی )، عمل فلجکننده روی مرکز تنفسی دارد و در مورد قلب پستانداران اثر سمی دارد. میوة تازة ولیک ( زالزالک وحشی )، دارای سیتریک اسید و تارتاریک اسید و کراتگوس اسید، پکتین، روغن چرب، قندهای گلوکوز و فروکتوز است. در هستة آن، مادة آمیگدالین و امولسین وجود دارد. در گلهای آن در حدود 157/0 درصد اسانس و همچنین تریمتیل آمین، کوئرسیترین و کوئرسیتین یافت میشود. در گزارش دیگری آمده است که مادة عامل ولیک ( زالزالک وحشی ) در گونة C.oxyacantha مادة کراتگوس لاکتون است که مفتح قلبی است؛ یعنی موجب باز شدن و گشاد شدن رگهای کورونر قلب میشود. بنابراین داروی قلبی است. در برگهای آن بیشتر از میوة آن مادة فلاونوئید مشخص شده است. خواص ـ کاربرد : در چین، عصارهای از گرد ریشة خشک شدة گونة C. monogynus تهیه میکنند که دارای خاصیت مفتح و بازکنندة شریانهای قلب است. در کره، گونة C.Pinnatifidus میوه ولیک ( زالزالک وحشی ) برای رفع ناراحتیهای گوارشی و اسهال به کار میرود. در چین مردم معمولاً ولیک ( زالزالک وحشی ) را در سطح گستردهای به عنوان میوه میخورند، بنابراین نمیتواند اثر فیزیولوژیکی شدید نامناسبی برای سیستم بدن داشته باشد. به طور کلی خواص میوة ولیک ( زالزالک وحشی ) را ضد کمی ویتامین C، ملین، مقوی معده، مفتح و بازکنندة گرفتگیها و محرک میدانند. زغال میوة ولیک ( زالزالک وحشی ) (میوه را میسوزانند که زغال شود) یک زغال گیاهی بسیار مفید است و برای معالجة سوءهاضمه و به خصوص برای بند آوردن اسهال خیلی نافع است. در هندوستان عصارة آبی میوة ولیک ( زالزالک وحشی ) را به عنوان مقوی برای تقویت قلب میخورند و برای معالجة بیماریهای ارگانیک و فونکشنال قلب نظیر دیس پنوئا (تنگی نفس که ناشی از ضایعات قلبی باشد) و هایپرتروفی (بزرگ شدن قلب)و ضعف قلب تجویز میشود. حکمای طب سنتی ایران، ولیک ( زالزالک وحشی ) را از نظر طبیعت سرد و خشک میدانند و از پوست درخت به عنوان تببر استفاده میکنند. به طور کلی، دم کردة گلهای ولیک ( زالزالک وحشی ) و یا گرد گل خشک شدة آن به مقدار پنج تا هشت گرم در روز برای ضعف قلب، آنژین، ورم آئورت، اختلالات عصبی از جمله نگرانی، بیخوابی، سرگیجه، احساس صدا در گوش و نظایر آن مفید است. در فرانسه یک قاشق سوپخوری گل ولیک ( زالزالک وحشی ) را در یک فنجان آب جوش دم میکنند، و تا سه فنجان از آن را در روز به عنوان ضد اسپاسم، رفعکنندة بیخوابی و ناراحتیهای دوران یائسگی میخورند لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده