نقدی بر "نقد و نقدپذیری"

[*atefeh* 13017]

به نام خدا

سلام به همه دوستای عزیز

هدف از زدن این تاپیک نقد "نقد و نقدپذیری" هستش.

 

به نظر شما نقد چیست و چگونه باید نقد کرد؟

انتقاد پذیری چیست؟ وتا کجا باید انتقادها رو قبول کرد؟

یه موضوع مهم، نحوه بیان نقد هستش که گاها با بد حرف زدن منظورمون رو که منتقل نمیکنیم هیچ، طرف یه برداشت دیگه میکنه و میشه یه جنگ جهانی.

[*atefeh* 13017]

در ضمن انتقاد با نقد فرق داره.

 

چه فرقی؟

نقد بیان خوبی ها و بدی ها در کنار همه

انتقاد بیان بدی و اشنباهه

منظورتون اینه؟

[*atefeh* 13017]

هدف از نقد کردن , انتقاد کردن تنها نیست.

 

هدف چیه؟

[*atefeh* 13017]

یه موضوع مهم، تحوه بیان نقد هستش که گاها با بد حرف زدن منظورمون رو که منتقل نمیکنیم هیچ، طرف یه برداشت دیگه میکنه و میشه یه جنگ جهانی.

[THE LOST BLADESMAN 135]

متاسفانه بحث نقد منصفانه و نقد پذیر بودن در جامعه ما بشدت ضعیفه و معمولا بیشتر بحثها تخریبی هستش یعنی نه کسی دلخوشی از نقد شدن داره و اگر کسی نقدش بکنه سعی بر کوبین طدف مقابل میکنه و بالعکس طبق عادت هم هنگام نقد تلاش میشه که تا حد امکان طرف کوبیده بشه

 

و واقعا اگر نقد کردن منصفانه و نقد پذیر بودن توی جامعه عرف میشد شاید خیلی برای ما مفید اثر بود

[*atefeh* 13017]

اینکه هر نقّادی چه هدفی داره رو فعلا میذاریمش کنار.

هدف نقد , بیان شناخت معایب و محاسن اون موضوع و ارائه راهکاری مناسب برای رفع عیوب و بهترترین شدن بهتر هاست.

 

مهمترین موضوع توی نقد نحوه بیانه بنظرم

(الان موضوع به اون سمت نمیره که توی ذهن من بود. چند بار فقط تعریف نفد رو کردیم و ایتکه نقد کننده و نقدپذیر خوبی نیستیم.)

ما خوب طرف رو با نقد تخریب میکنیم. حتی اگه صلاح و خیر طرف روبخواهیم، یه جور نقد رو بیان میکنیم که طرف احساس حقارت کنه. اینجور وقتا واکنش نشون میده تا غرور جریحه دار شدش رو التیام ببخشه. بعد میگیم طرف ظرفیت نداره، نقد پذیر نیست، بی جنیه است.

یا خودمون رو عالم دهر میدونیم و حرف خودمون رو منطقی و درست و بجا میدونیم و فقط از یه بعد به قضیه تگاه میکنیم، درصورنی که یه مسئله میتونه ابعاد دیگه ای داشته باشه، اینجور وقتا اصلا به حرف فرد مقابل اصلا بها تمیدیم

[*atefeh* 13017]

ما گاهی نقد رو یه مسابقه میدونیم که توش نباید کم بیارم.

انقد با طرف کل کل میکنیم تا خسته شه و بگه هرچی تو میگی درسته اصلا.

نکته مهم هم اینکه معمولا هنگام بحث، میزنیم جاده خاکی و از مسیر اصلی گفت و گو خارج میشیم

فقط برای اینکه بگیم ما خیلی سرمون میشه.

درصورتی که با هر حرف اضافه فقط خودمون رو ضایع تر میکنیم.