masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ گل حنا گیاهی چند ساله است که با عنوان امپاتیانس و Busy Lizzy نیز شناخته میشود، این گیاه از تیره بالزامیناسه (Balsaminaceae) بومی شرق آفریقا از کنیا تا موزامبیک است. این یک گیاه ۱۵ تا ۶۰ سانتی متر بلند میشود و دارای برگ هایی با طول ۳-۱۲ سانتی متر و عرض ۲-۵ سانتی متر می باشد Impatiens در حدود چهارصد گونه دارد و در مناطق مرطوب به خوبی رشد میکند. در بیشتر خانه‌هایی که آب و هوای مد‌یترانه‌ای داشته باشند، در فضای آزاد پرورش داده میشود. در هر موقع از سال قلمه آن در ماسه شسته به خوبی ریشه میدهد. گل حنارا باید در باغ ها تا حدودی تازه وارد دانست، زیرا با سابقه یکصد ساله هنوز در کنار گلهای دیگر مانند کودک است. گسترش زیاد این گل را باید مدیون بینش درست و تلاش های گیاهشناس ورزیده، هوف دانست. گونه Impatiens Walleriana در طول فصول بهار و تابستان و پاییز گل میدهد. از این گیاه در فضای سبز برای نقشه های گلکاری، کاشت در جعبه ها و گلجاها استفاده می گردد. برای آنکه بوته پرپشت و انبوه شود، لازم است به طور مرتب نوک شاخه‌های جوان را ببند‌یم تا شاخه انبوه شود. در اول بهار یک هرس کامل روی سرشاخه‌ها انجام میدهند، شاخه‌های این گیاه آب دار و ترد است و چنانچه برگها کم رنگ شده و شاخه‌ها، ترد‌ی خود را از دست بد‌هند، گیاه احتیاج به تقویت دارد.در تمام طول دوره رشد باید با کودهای تقویتی مایع، آن را تغذیه کرد و چنانچه هوای محیط‌گرم شود، باید آن را به محل خنکی منتقل کرد و در تمام فصل تابستان باید خاک گلدان مرطوب باشد درجه حرارت محیط رشد گل حنا ۱۶ تا ۲۰ درجه است و چنانچه در محیط گرم‌تری قرار گیرد، به گلدهی خود ادامه میدهد، ولی در هر صورت گیاه احتیاج به استراحت زمستانه دارد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام این گیاه باید از تابش مستقیم آفتاب محفوظ بماند، ولی در زمستان، نگهداری آن برای چند ساعت در آفتاب برای ادامه گلدهی مفید خواهد بود. در فصل تابستان هر روز احتیاج به آبیاری دارد و در زمستان هفته‌ای دو روز رطوبت هوا، محیط مرطوب برای گل حنا بسیار مفید است، ولی از پاشید‌ن آب روی بوته، به خصوص گلها باید خود‌د‌اری کرد تعویض گلدان؛ ماد‌ام که حجم گلدان از ریشه پر نشود، بوته، گل نخواهد داد. بنابراین هر چند سال یک مرتبه در صورت لزوم، گلدان تعویض میشود. در موقع کاشت، حتماً زهکشی ته گلدان را فراهم کنیم تا آب در ته گلدان جمع نشود. از کود حیوانی و کودهای شیمیایی(K,P,N)در موقع خود استفاده کنیم. کود شیمیایی را همراه با آب آبیاری به گیاه بدهیم. مخلوط کود شیمیایی باید خیلی رقیق باشد تا به راحتی جذب خاک و گیاه شود و هرگز به گیاه پر رشد و سن دار کود شیمیایی زیادی ندهیم. به علاوه، کود دامی از هدر رفتن آب جلوگیری کرده و باعث رشد بهتر گیاه می شود. در خصوص رطوبت می توان گفت اگر خاک همیشه مرطوب باشد، رشد گیاه خیلی بیشتر خواهد بود. استفاده از خزه و کود دامی در خاک احتمال خشک شدن را کاهش می دهد. هرگز خاک این گیاه نباید خشک شود، بنابراین آبیاری این گیاه به طور مکرر و به مقدار کم باشد. هر چه قدر بوته های درون گلدان بیشتر باشد، مقدار بیشتری آب لازم دارد. حال اگر خاک اطراف ریشه خشک شد، بوته های که از بین رفته اند را از بقیه جدا می کنیم و بعد گلدان را در یک ظرف پر از آب می گذاریم. این گیاه در محل های آفتابگیر و هم در زیر سایه درختان می تواند رشد کند. همچنین هوای گرم و مرطوب را می پسندد، بوته های حنایی که دارای ریشه های زیاد و سفید باشند بسیار نمونه های خوبی هستند و رشد بیشتری خواهند داشت.جهت پرپشت شدن گیاه می توان جوانه های انتهایی را قطع کرد تا جوانه های جانبی فرصت رشد پیدا کرده و گیاه پرپشت شود. عوارض معمول این گیاه عبارتند از : افتاد‌ن برگها؛ علت آن نگهداری گلدان در محیط سرد، برای مدت طولانی است. همچنین آبیاری نامرتب و یا حمله کنه قرمز یا شته از علل دیگر آن است. پژمرده شدن برگها؛ بعد از یک خشکی طولانی خاک گلدان، چنانچه گلدان را پر از آب کنید، به طوری که در زیر گلدانی آب جمع شود، روز بعد، برگها دچار پژمردگی می‌شوند، در هر صورت آبیاری بیش از حد، موجب پژمردگی برگها میشود. کمبود گل؛ علت آن نور کم، تغذیه کم، تغذیه بیش از اندازه، سرمای محیط و بالاخره تعویض گلدان زودتر از موقع است. زنگ‌زد‌گی ساقه؛ علت آن آبیاری بیش از اندازه، به خصوص در زمستان و یا در نور کم است. ریختن گلها؛ علت آن نور کم، هوای خشک، خشک شدن خاک گلدان و حمله کنه قرمز است. د‌وکی شدن ساقه‌ها؛ در این حالت شاخه‌ها نازک شده و فاصله برگها از هم زیاد میشود. علت آن نور کم همراه با گرمای زیاد است. همچنین در بعضی از انواع پس از آنکه سن گیاه به چند سال رسید، به این حالت د‌رمی‌آیند که در این صـورت چاره‌ای برای آن نیست و باید از گلدان صرف نظر کرد. بوته به گل نمی‌نشیند؛ علت آن تعویض گلدان زودتر از موقع است، زیرا تا موقعی که تمام حجم گلدان از ریشه پر نشود، گیاه به گل نمی‌نشیند. حمله حشرات؛ کنه قرمز بیشتر در هوای گرم و خشک به گیاه حمله میکند. در این حالت سطح برگ برنزه شده، خال‌های قهوه‌ای رنگی روی آن ظاهرمی‌شود. همچنین پشه سفید و شته به سطح زیرین برگ حمله می‌کنند و گیاه را ضعیف و برگها را پژمرده می‌کنند تکثیر این گیاه به دو روش قلمه گیری و کاشت بذر امکان پذیر است. نشاء این گیاه را در فصل بهار در گلدان می کارند تا در فصل تابستان گیاهی غرق در گل بدست آید. دوام گلها فقط یک ماه است. در موقعی که گیاه حالت پژمردگی داشت، می توان گلهای کامل را چید تا غنچه های جدید قدرت رشد پیدا کنند و گیاه حالت تازه یابد. بعضی از گونه های حناخودشان گلبرگ مضاعف دارند، اما هنوز مادگی و پرچم و گرده نیز در آنها وجود دارد. با این قبیل گلها می شود کار گرده افشانی و تکثیر را انجام داد. ما می توانیم بین این گلهای دارای گلبرگ مضاعف و گلهای معمولی ۴ گلبرگی عمل گرده افشانی متقاطع انجام دهیم که در این حالت به انبوهی از گلها می رسیم که طبعاً چند تایی از آنها حالت پرپر پیدا می کنند. البته برای رسیدن به هدف باید تعداد گلهای بیشتری را انتخاب کرد. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ گیاه بالارونده پیچ اناری نام علمی: Campsis نام انگلیسی: Trumpet vine, Trumpet creeper پیچ اناری پیچ اناری گیاهی چند ساله و خزان کننده است با گل هایی بزرگ و زیبا که فصل گلدهی آن از اواخر بهار تا پاییز است که برخی حتی تا فرا رسیدن سرمای اول زمستان به گلدهی خود ادامه می دهند. گل های شیپوری شکل به رنگ های نارنجی، قرمز و زرد این گیاه دلیل اصلی نگهداری و پرورش آن است. پیچ اناری جز گیاهان رونده با سرعت رشد نسبتاً زیاد محسوب می شود که ساقه های آن توسط ریشه های هوایی به دیگر اجسام می چسبند و خود را بالا می کشند. برگ های آن از دسته ای برگچه به تعداد ۷،۹ یا ۱۱ عدد تشکیل شده است. میوه آن غلافی سبز رنگ است و بذر ها در درون آن است. جنس پیچ اناری (Campsis) دو گونه اصلی دارد: Campsis radicans که حداکثر به ارتفاع ۱۲ متر و گستردگی ۴-۳ متر می رسد و بومی آمریکای شمالی است. گل های آن ۱۰-۷ سانتی متر طول دارند و به رنگ های قرمز تند و نارنجی هستند. Campsis grandiflora که حداکثر به ارتفاع ۵/۷ متر و گستردگی به کمتر از ۳ متر می رسد و بومی چین است. گل های آن ۱۵-۱۰ سانتی متر طول دارند و به رنگ های گل بهی، نارنجی و صورتی است که گاهی در قسمت گردن گل، رنگ زرد نیز مشاهده می شود. واریته و دو رگه های دیگری از این گیاه نیز درست شده که دارای رنگ های متنوع تری از قرمز تند تا صورتی و زرد نیز است. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام شرایط محیطی مورد نیاز خاک: تقریباً در هر خاکی رشد می کند ولی ایده آل آن خاکی با بافت متوسط است. آبیاری: پیچ اناری تا حدودی به خشکی خاک مقاوم است اما گیاهان جوان و یا گیاهان کاشته شده در گلدان نیاز به آبیاری منظم دارند. بنابراین برای گیاهان بالغ و استقرار یافته ای که در خاک باغچه کاشته اید، سطح خاک را بررسی کنید و زمانی که سطح خاک تا عمق حدود ۲-۱ سانتیمتری رطوبت خود را از دست داده بود گیاه را آبیاری کنید. خشکی کشیدن این گیاه منجر به سوختگی نوک و حاشیه برگ ها، ریزش غنچه های گل و عدم شکل گیری گل ها می شود. نور: برای گلدهی به مکانی با نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. در مکان های سایه برگ ها به خوبی رشد می کنند. دما: این گیاه به سرما مقاوم است اما بهتر است که قسمت های هوایی را با کمک پوشش هایی در برابر وزش همیشگی بادهای سرد زمستانه محافظت کرد. به گرمای هوا نیز مقاوم است هرچند گلدهی این گیاه با گرم شدن بیش از اندازه هوا کاهش می یابد. هرس: گل های این گیاه بر روی شاخه های جوان شکل می گیرد بنابراین بهتر است که هرس آن را در پاییز تا اوایل بهار انجام دهیم. شاخه های مسن که دیگر نقشی در گلدهی ندارند را باید طوری قطع کرد که ۳-۲ جوانه بر روی آن باقی بماند و آن را از نزدیکی سطح خاک قطع کرد. همچنین این گیاه پاجوش های فراوانی تولید می کند قطع این پاجوش ها از کارهای ضروری است که باید انجام شود. تکثیر: کاشت بذر این گیاه در پاییز انجام می شود. بذر ها را می توان برای ۶۰ روز در دمای ۴ درجه و محیطی با رطوبت ۳۰٪ نگهداری کرد. این سرمادهی میزان جوانه زنی بذرها را افزایش می دهد. جوانه زنی در حدود ۲ هفته طول می کشد. در بهار از قلمه های چوب سبز و در تابستان از قلمه های نیمه چوبی این گیاه نیز می توان استفاده کرد. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ رعنا زیبا یا گل شاد گونه ای گیاهی عمر کوتاه چند ساله از جنس Gaillardia در خانواده Asteraceae بومی ایالات متحده مرکزی می باشد. ساقه و شاخه های این گیاه ایستاده و کرک دار است. این گیاه در طول رشد به ۶۰ سانتی متر (۲ فوت) بلندی میرسد. دارای برگ های متناوب به طول ۴ تا ۸ سانتی متر با لبه های صاف تا دندانه دار و یا لوب دار است. گل آفتاب گردان مانند آن به قطر ۴ تا ۶ سانتی متر با وضوح رنگ قرمز ، نارنجی و زرد میباشد. گلچه های مرکزی دیسک از سر گل متمایل به قرمز یا بنفش ، با گلچه بیرونی زرد میباشد. شکوفه این گیاه به طور معمول در تابستان تا اوایل پاییز نمایان میشود. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام این گیاه مقاوم، خاک شنی و خوب زهکشی شده را میپسندد و تحمل به خشکی بالا با آب و هوای گرم و خشک و آفتاب کامل را دارد. برای تکثیر بذور را در بهار در دمای ۲۵-۲۰ درجه کاشته و نشاها را بلافاصله بعد از ظاهرشدن برگهای اصلی به محل اصلی منتقل می کنند. البته بذور بایستی ۳ تا ۴ هفته در دمای ۵ درجه سرمادهی مرطوب داده شود. این گیاه سمی است و در مکانهایی که در دسترس کودکان است نباید کشت نمود. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ پرورش و نگهداری شمشاد مشخصات: اسم علمی این گیاه Euonymus japonicus،از خانواده celastraceae میباشد.این جنس شامل ۱۷۶ گونه مختلف می باشد گیاهانی همیشه سبز ، زیبا و مناسب برای پرچین ها و هرس پذیر هستند. شمشاد رسمی این گونه بومی ژاپن بوده و ارتفاع آن در طبیعت به ۴ متر هم میرسد. برگهای آن براق چرمی و سبز تیره بوده و به شکل وار تخم مرغی با دندانه های کوتاه در لبه می باشد. گل آزین گرزن آن به طول ۵ سانتی متر و گلهای آن سبز مایل به سفید است و در وسط بهار ظاهر می شود شمشاد رسمی میوه های صورتی ونارنجی دارد. مهمترین مسئله در مورد این نوع شمشاد، نگاه داری آن خارج از آپارتمان در فصل تابستان و دادن کود کافی در زمستان ونگه داری داخل آپارتمان در محل خنک می باشد. نگهداری و مراقبت : نور و گرما: به مکان آفتابی یا نیمه سایه نیاز دارد و حداقل دمای قابل تحمل آن ۵ درجه سانتی گراد است. آبیاری :آبیاری شمشاد باید بطور منظم انجام شود و خاک گیاه بهتر است قبل از آبیاری مجدد مرطوب باشد، رطوبت :۵۰تا ۷۰ درصد کود: می‌توان به میزان ۵ گرم در لیتر، هر دو هفته یکبار، از اردیبهشت تا شهریور به این گیاه کود داد. خاک: خاک باغچه با کمی ماسه برای رشد و نمونه شمشاد رسمی مطلوب میباشد این گیاه در هر نوع خاک بازهکش خوب رشد می کندو خاک قلیایی را ترجیح می دهد. کاشت :شمشاد از انواع گیاهان رایج در نواحی گرم و مرطوب است. این گیاه را به راحتی می توان در حیاط و حتی در فضای آپارتمان پرورش داد. نورگیرترین قسمت آپارتمان را برای کاشت گیاه انتخاب کرده و گلدان ها را در آنجا قرار دهید. قبل از کاشت، گلدان ها را از خاک غنی از خاک برگ و کودهای گیاه پرکرده و آن را آبیاری کنید. حداقل فاصله میان دو گیاه در کاشت در باغچه و فضای سبز باید ۷۰ سانتیمتر باشد. ازدیاد: برای تکثیر شمشادرسمی، از اواسط بهارتا اوایل تابستان، قلمه های انتهایی ساقه را به اندازه ۵/۷سانتیمتر ، با یک چاقوی تیز، جدا کنید.انتهای آنهارا در پودر هورمون ریشه زایی فروببرید ودر گلدانی باقطر دهانه ۱۴سانتیمتر، حاوی کمپوست مخصوص بذر وقلمه بکارید وبا کیسه پلاستیکی شفاف روی قلمه را بپوشانید و قلمه ها را تا زمان ریشه دهی یعنی ۲۲ ماه سانتیگراد ونور مناسب نگاه دارید. سپس آنهار ا به تنهایی در گلدانی با قطر دهانه ۹ سانتیمتر حاوی کمپوست گلدانی، بکارید. در فرمهای ابلق گیاه، بسیار اهمیت دارد که داری قلمه گیری، از شاخه هایی که برگهایشان فرم ابلق خود را از دست داده اند، جهت ازدیاد، استفاده نشود. حتی زمانی که گیاه رشد کافی کرده، ضروری است ساقه هایی را که رنگ برگهایشان سبز خالص می شود، به محض ظهور حذف نمایید.تکثیر این گیاه به وسیله بذر و خوابانیدن شاخه نیز صورت میگیرد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام هرس شمشاد : ـ زمان هرس: پائیز، بهار شمشادها معمولاً هر مقدار و هر نوع هرسی را تحمل می کنند و بدون هرس نیز بوته ها زیبا و متراکم هستند. شکل و اندازه نهائی برای هرس بستگی به نوع شمشاد دارد. در بوته های جوان، هنگام انتقال به محل اصلی باید ریشه را نیز هرس نمود. پس از کاشت، بوته را تا سه سال مرتباً هرس کنیم تا متراکم گردد. شمشادهائی را که به منظور استفاده از پرچین و با اشکال هندسی و مجسمه ای کاشته می شوند می بایستی مرتباً هرس نمائیم. قبل از پیدایش شاخه های جدید در بهار با استفاده از قیچی هرس، شاخه های تولید شده در اواخر تابستان قبل را هرس می کنیم، شاخه های جدید را بعد از آن که شروع به محکم شدن کردند قطع می نمائیم. برای ایجاد شکل بوته‌ای باید مداوم با هرس پنسمان (چیدن نوک شاخه‌ها) جوانه‌های جانبی را تحریک و شاخه‌های متراکم تولید کرد. در فرمهای پرچینی نیز می‌بایست با توجه به فرم پرچین و به نسبت میزان رشد، آن را در یک یا چند نوبت هرس نمود. گاهی به دلیل بیماری سفیدک، قسمت‌های داخلی را با هرس بازتر کرد؛ به طوری که از تجمع رطوبت در قسمت‌های داخلی تاج جلوگیری و نفوذ هوا به مرکز بوته بیشتر شود. در آب و هوای معتدل، پرچین و اشکال مجسمه ای را در اواخر پائیز باید هرس نمود تا در زمستان شکل جالب توجه و جمع و جور داشته باشند.معمولاً توصیه می شود که در هرس های پرچینی قسمت پائین بزرگتر یا مساوی قسمت بالا باشد تا قسمت بالا روی قسمت پائین سایه اندازی نداشته باشد. بیماری ها ، افات و درمان : شمشادها به بیماری ها به خصوص سفیدک سطحی بسیار حساسند که به محض مشاهده بیماری و یا آثار پریدگی رنگ در برگ ها، سرشاخه و یا شاخه بیمار را سریعاً تا جائی که به نظر می رسد بیمار است قطع می نمائیم. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ گل اطلسی گیاهی است یکساله که در صورت فقدان وجود دمای پائین به صورت گیاهی چندساله رویش خواهد کرد از جنس Petunia و خانواده سولاناسه (Solanaceae)بومی آمریکایی جنوبی معمولاً دارای گل های دو رنگ ترکیبی است. این گل محبوب نام خود را از کلمه فرانسوی petun به معنی “تنباکو” گرفته است. خانواده سولاناسه را در فارسی تحت نام خانواده سیب زمینی میشناسند. گیاهان زینتی این خانواده شامل فلفل زینتی، داتوره، توتون زینتی و گل اطلسی میشود. گل اطلسی از گیاهان حساس به سرما به‌شمار می‌رود و گیاهی است که بعد از استقرار رشد نسبتاً سریعی دارد و ارتفاع آن ممکن است به بیش از ۶۰ سانتیمتر برسد. ساقه‌های آن بلند، پرزدار و منشعب بوده و این رشد زیاد عموماً به آن ظاهری متراکم میدهد. اطلسی تنوع ارقام بیشماری داشته و هر ساله انواع جدیدتری به بازار می‌آید. گلهای شیپوری بزرگی به رنگهای سفید، قرمز، بنفش، صورتی، زرد و ابلق و حتی اخیراً سیاه دیده می‌شوند و در طول تابستان و پائیز از اواخر خرداد تا آبان ماه بسته به شرایط آب و هوایی می‌تواند گلدهی داشته باشد. اطلسی از لحاظ نوع گل ممکن است کم‌پر یا پر از پر باشد. از نظر ارتفاع گیاه نیز دو نوع پاکوتاه و پا بلند دارد. در نوع پاکوتاه گیاه به ارتفاع ۱۰تا ۱۵ سانتیمتر میرسد و بوته پرگل و پر شاخ و برگ است گلهای درشت و پرپری داشته و بیشتر مناسب کشت در حاشیه است و در اطلسی نوع پا بلند، ارتفاع گیاه ممکن است به بیش از ۶۰ سانتیمتر برسد. به سبب گلدهی زیاد و عادت رشدی، چه به صورت تکی یا همراه با گیاهان دیگر بسیار مناسب کشت به عنوان گیاهان آویزان در گلدان یا جعبه است. معمولا اطلسی در نقاطی که تابستانش سرد و مرطوب باشد عمل نمیآید که در این شرایط بوته قوی میشود و شاخه های بلندی ایجاد میکند ولی خیلی کم گل میشود . اطلسی معمولی یا دیپلوئید به راحتی کپسولهای درشتی از بذر تولید میکند و بذرهای ریز موجود در آن بسرعت قابل جوانه زدن و کشت و کار هستند. بعد از برداشت بذرها ۴ تا ۶ سال قابل کشت می‌باشند. اما اطلسی تریپلوئید که پرچمهای آن به گلبرگ تبدیل شده بذر تولید نمیکند بلکه تکثیرش از طریق رویشی صورت میگیرد. گیاهان پیازدار به خاک های سبک احتیاج دارند. برای آماریلیس مناسب ترین بستر مخلوطی است از رس، ماسه، کود حیوانی پوسیده و خاکبرگ. این مواد را به نسبت مساوی با هم مخلوط کنید. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام گل اطلسی گیاهی است تا حدودی گرما دوست و روشنایی پسند. نور مستقیم آفتاب باعث شکوفایی گلهایش می گردد. مراقب باشید وقتی خاک خشک شد به آن آب بدهید. فقط زمانی به آن کود دهید که عمر گل هایش تمام شده باشد. بعد از پایان دوره گل دهی هر پانزده روز یکبار به آن کود بدهید. از پاییز که گیاه استراحت زمستانه را آغاز می کند کوددهی را قطع کنید. اواخر تابستان یا اوایل پاییز برگهایش زرد می شوند. جای نگرانی نیست زیرا دیگر موقع استراحت گیاه است، اما پیازهایش سرحال و سالمند. مناسب ترین درجه حرارت برای بیدار شدن آماریلیس از خواب زمستانه، حرارتی معادل ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتیگراد است. در شرایط معمولی (در فضای باز) در اوایل بهار که درجه حرارت به ۱۶ تا ۱۸ درجه سانتی گراد می رسد به آرامی آبیاری را شروع کنید (همه روزه به آن آب دهید). اما قبل از آبیاری، خاک های سطحی گلدان را عوض کنید. با یک ابتکار و کمی صرف وقت می توانید آماریلیس را در فصل زمستان به گل دهی وادار کنید. به این ترتیب که پیاز آماریلیس را برای مدت یک شبانه روز در آب ولرم قرار دهید. سپس پیاز را داخل گلدانی که در آن ماسه ریخته اید بکارید (نیمی از پیاز خارج از ماسه باشد). ماسه را با مقدار کمی آب مرطوب نمایید و روی آن را با پاکت بپوشانید و در محل گرم (نزدیک بخاری یا شوفاژ) نگهداری کنید. همه روزه پاکت را بردارید و به گلدان کمی آب دهید. در این صورت شاخه گل دهنده بهتر رشد می کند. پاکت را از روی گلدان بردارید و گلدان را به محل پر نور منتقل کنید. هر قدر به زمان گل دهی نزدیک می شوید فواصل آبیاری را بیشتر کنید (دو روز در میان و در موقع گل دهی سه روز در میان) تمیز کردن بوته و چیدن گلهای خشک همیشه به ظاهر زیبای گیاه کمک میکند، بعلاوه این عمل دوره گلدهی آن را طولانی‌تر میکند. یکی از آفات مهم آماریلیس، کنه پیاز است. این حشره سفید رنگ، هشت پا دارد. کنه پیاز به پیاز گل خسارت می زند و موجب کم شدن رشد و زردی برگ ها می شود. ضمناً گل دهی گیاه متوقف می شود. برای حفاظت گیاهان از کنه ها، سمومی بنام کنه کش وجود دارند که می تواند مورد استفاده قرار گیرد. نگهداری پیاز گل در محل خنک و خشک موجب پیشگیری از انتشار این آفت می شود. حشرات ریز دیگری به برگ ها حمله می کنند. در صورت مشاهده آفات ِ برگ خوار گلدان را از اتاق خارج کنید و روی برگ ها حشره کش بزنید. گاهی آماریلیس در شرایط نامطلوب دچار بیماری می شود، مهمترین این بیماری ها، بیماری لکه برگی است. این بیماری که عامل قارچی دارد موجب ایجاد لکه های قهوه ای رو برگ می گردد. با استفاده از سموم قارچ کش عوامل بیماری زا را از بین ببرید. گل اطلسی به دو روش به‌وسیله بذر و یا از راه قلمه تکثیر پیدا میکند. بذرهای اطلسی را در اواخر بهمن تا اوایل اسفند در گلخانه می‌کارند. در زمان انتقال در اواخر بهار گیاه را با خاک از گلدان بیرون آورده و در باغچه به فواصل ۲۵ سانتیمتر برای انواع پاکوتاه و کمی بیشتر برای انواع پا بلند می‌کارند. رشد اولیه آنها بعد از جوانه‌زنی بذر بسیار کند است و از این‌رو دوره پرورش نشاء آن نسبتاً طولانی و حدود ۱۲-۱۰ هفته است. بذرها بایستی سطحی کاشته شده و نیاز به نور دارند و نباید عمقی کشت شوند و به آبیاری بارانی ظریف و به صورت مرتب نیاز دارد. در تکثیر به روش قلمه که مخصوصاً برای انواع پرپر استفاده میشود قلمه‌های ۱۵-۱۰ سانتیمتری از ساقه‌های نسبتاً ضخیم گیاه را جدا کرده و در شن یا خاک کشت کرده و این قلمه‌ها می‌توانند در چند ماه بعد گلدهی مناسبی داشته باشند. وقتی قلمه در تابستان گرفته شود، گیاهان به منظور رشد و گلدهی نیاز به نگهداری در فضای بسته جهت محافظت از سرما را دارند تا طی زمستان به گل روند. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ گیاهان گونه Brassica oleraceae همیشه سبز بوده ولی به صورت دو ساله کاشته شده و استفاده زینتی از برگهای آن در حقیقت در طول یکسال انجام میگیرد. به این ترتیب که در پائیز و زمستان سال اول برگها درشت و رنگین شده و با فرارسیدن بهار سال بعد برگها به سبزی گرائیده ساقه طویل گشته و تولید گل میکند، بذرهای آن نیز در تابستان می‌رسند. گلهای این گیاه از نقطه نظر زینتی حائز اهمیت نیستند. ولی بهر حال زیبائی خاص خود را دارا می باشند. ارتفاع و گستردگی آن در واریته‌های مختلف (پاکوتاه ، پابلند) متغیر میباشد. بوته‌های نسل F1 یکنواخت می‌باشند و دارای برگهای تک رنگ بوده و شفافیت و خلوص رنگ‌ها نیز بیشتر میباشد و از رشد سریع و قدرت و استقامت بیشتری برخوردارند. زیرا قدرت هیبرید زیادتر از قدرت والدین است.واریته‌های موجود در ایران همه حاصل بذرهای هیبرید نسل‌های بعد از F1 بوده و برگها طیف وسیعی از رنگهای قرمز، سفید، صورتی و سبز را دارا می‌باشند. از لحاظ شکل برگها نیز کلم‌های زینتی به سه دسته تقسیم می‌گردند. ۱ـ واریته‌های کلم با برگهای لبه گرد و بدون بریدگی (Round leaves ) : گیاهانی پاکوتاه و توپر می‌باشند که برگهای اطراف سبز بوده و برگهای قسمت مرکزی به رنگهای قرمز، صورتی و سفید دیده می‌شوند. این واریته‌ها زود رنگ گرفته و در پائیز دارای رنگهای درخشان و زیبا می‌شوند. در برابر سرمای زمستان نیز مقاومت داشته و از بین نمی روند. ۲ـ کلم‌های زینتی دارای برگهای چین خورده (Fringed leaves) : گیاهانی توپر با برگ متراکم و چین خورده که در اندازه‌های کوتاه قد و متوسط دیده می‌شوند و دارای رنگهای قرمز تند، سفید، ارغوانی می باشند. این واریته‌های در پائیز رنگ گرفته و نسبت به سرمای زمستان نیز بردبار می‌باشند. ۳ـ کلم‌های زینتی دارای برگهایی با بریدگی‌های عمیق و پرمانند (Feather leaves) : این واریته‌ها دارای برگهایی دندانه‌دار با بریدگی‌های عمیق می‌باشند. همچنین دارای ساقه‌ای کلفت و قوی بوده که تاج گسترده آن را نگه می‌دارد. به طور کلی مقاومترین گروه نسبت به سرمای سخت زمستانه این گیاهان می‌باشند و جهت کاشت در مناطق با سرمای سخت بسیار مناسب هستند. رنگ دهی این گروه نیز دیر شروع شده و در سرمای شدید رنگ برگها شفافیت و خلوص خود را پیدا می‌کنند. نیازهای اکولوژیک : نور : به طور کلی کلم‌های زینتی باید در محیط کاملاً آفتابی کاشته شوند. فاصله نشاء‌ها باید طوری انتخاب شوند که نور کافی به گیاه برسد. در غیر اینصورت ساقه‌ها جهت رسیدن به نور بلند شده و سست و توخالی خواهند شد و گیاه ظاهری نازیبا پیدا خواهد کرد. آب : این گیاه به آب فراوان نیاز دارد و خاک آن همیشه باید مرطوب نگاهداشته شود. خاک : گیاهان خانواده کلم در خاکی که حاوی مقداری آهک باشد رشد مناسبی دارند، ولی بایستی با افزودن کودهای آلی (خاکبرگ + کود پوسیده دامی) محیط خاک را خنثی و تا حدی اسیدی نگاهداشت. کود : در مورد مصرف کود برای کلم زینتی باید کمی دقت شود، زیرا کمبود مواد غذایی سرعت و درجه رنگ دهی برگها را کاهش داده و باعث زرد شدن و ریزش برگها میشود. افزودن کودآلی به خاک مناسب میباشد. نکته قابل توجه اینست که در هنگامی که برگها در حال تغییر رنگ می‌باشند به هیچ وجه نباید از کود ازته استفاده نمود. زیرا برگها قدرت تغییر رنگ خود را از دست میدهند. دما : تغییر رنگ و ایجاد رنگهای زیبا در ناحیه مرکزی برگها زمانی آغاز می‌گردد که درجه حرارت هوا به ۱۵ درجه سانتیگراد کاهش پیدا نماید. با تقلیل درجه حرارت رنگ‌ها خلوص بیشتری پیدا می‌کنند . کلم زینتی سرمای ۱۰ـ درجه سانتیگراد را در زمستان می‌تواند تحمل کند. واریته‌های قرمز رنگ مقاومت بیشتری در برابر سرما دارند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام روش‌های ازدیاد : ۱ـ کاشت بذر : (هنگامی که درجه حرارت حدود ۲۰ درجه سانتیگراد باشد) زمان کاشت بذر در هوای آزاد اردیبهشت و خرداد ماه است. بذرها داخل کرت کاشته شده وقتی نشاء‌ها حدود ۵ تا ۶ برگه شدند می‌توان آنها را به داخل گلدان نشایی منتقل کرد. (استاندارد دهانه گلدان نشایی حدود ۱۰ تا ۱۲ سانتیمتر میباشد.) حدود ۱۵ تا ۲۰ روز بعد دوباره نشاء‌ها را به گلدان خیاری(استاندارد دهانه آن ۲۰ سانتیمتر میباشد) منتقل می‌کنند. در مرحله‌ای که نشاء در گلدان خیاری قرار دارد به گیاه به هیچ وجه نباید کود ازته داده شود زیرا در کیفیت و سرعت تغییر رنگ برگها تاثیر منفی دارد. زمان کاشت در زمین اصلی : از اواسط پائیز که هوا خنک میشود می‌توان اقدام به کاشت آن نمود. ۲ـ تقسیم بوته : عمل تقسیم بوته شیوه‌ای متداول جهت تکثیر این گیاه است که در فصل بهار (اواخر اسفند تا اواخر فروردین) صورت میگیرد. آفات و بیماریها : به طور کلی چون این نشاء‌ها در سطوح نسبتاً کوچک جهت زیبائی کاشته می‌شوند. مشکل چندانی در رابطه با آفات نخواهند داشت. در هر حال از جمله آفات کلم زینتی می‌توان به موارد زیر اشاره نمود. ـ پروانه سفید کلم Pieris brassicae L. این پروانه سفید رنگ در روی کلم زینتی تخمگذاری نموده و لارو حشره از برگهای کلم تغذیه نموده و از برگها فقط رگبرگها را باقی می‌گذارد. مبارزه : مبارزه شیمیایی با سم‌های کلری مثل تیودان که به نسبت یک در هزار در آب حل شده باشد، انجام پذیراست. با حشره‌کش میکربی توریسید (Thuricid) هم لاروهای سفیده کلم را می‌توان از بین برد. مبارزه از طریق سوزاندن باقیمانده برگهای کلم نیز امکانپذیر است. ۲ـ شته کلم : Brevicoryne Brassicae L. این شته بیشتر روی برگهای کلم دیده میشود و در تمام نقاط ایران وجود دارد. ـ مبارزه با آن بوسیله سوزاندن باقیمانده برگهای کلم انجام میگیرد. ـ برای مبارزه شیمیایی می‌توان سولفات دونیکوتین ۴۰ % را به نسبت یک تا دو در هزار درصد لیتر آب، با ۷۵ تا ۱۰۰ قسمت مویان حل کرده و روی کلم‌ها پاشید. ـ کاربرد : ـ این گیاه به طور کلی مقاومت زیادی نسبت به آلودگی و خشکی ندارد، در عین حال در بسیاری از نقاط شهر در داخل رفیوژها، لچکی‌ها و میادین کاشته شده است. بخصوص در رفیوژها و لچکی‌ها کاشت آنها مستلزم حضور انسان، آبیاری و مراقبت میباشد که در نهایت نتیجه مطلوب را از لحاظ زیباسازی نیز ایجاد نمیکند و مشاهده برگهای غبار گرفته و پژمرده این گیاه تاثیر مطلوبی بجای نمی‌گذارد. ـ در میادین نیز با رعایت فاصله از حاشیه و بدور از دود مستقیم اگزوز اتومبیل‌ها می توان از این گیاه استفاده نمود. ـ بهترین کاربرد این گیاه زیبا کاشت آن در باغ و پارک برای ایجاد نقش همراه با گیاهان پوششی همیشه سبز میباشد. بعنوان گیاه پوششی که در زمستان کاربرد دارد می‌توان از چمن، شبدر، پاپیتال و پیچ تلگرافی استفاده نمود. لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ پرورش گل یخی نام علمی : Aptenia cordifolia نام انگلیسی : Heartleaf iceplant / Baby sun rose منشأ : آفریقای جنوبی زمان گلدهی : بهار تا پاییز گل یخ کوچک بومی آفریقای جنوبی گونه ای گوشتی و چند ساله است که در فضای سبز جنوب ایران به وفور کاربرد دارد. به عنوان گیاه پوششی مقاوم، گلدار، چندساله و علفی شناخته شده است. در ایران آن را با نام ناز یخی نیز معرفی کرده اند. گل یخی به گرما و خشکی مقاوم است. گل هایی به رنگ صورتی روشن، سفید و قرمز دارد که در طول سال از آنها پوشیده شده است. گل های منفرد تا دسته ای در زاویه برگ ها پدید آمده و به طور کلی در روز باز می شوند، قطر هر کدام از آنها ۲/۵ cm است. برگ ها، براق، قلبی شکل تا نیزه ای و دارای درازایی به میزان ۳cm هستند. میوه آن فندقه است و کمی بیش از ۱cm طول دارد. ریشه ها گوشتی و ضخیم هستند. ساقه ها چهارگوش تا دایره ای بوده و به طول ۶۰ cm، به صورت مسطح روی زمین، می رسند. در هر موقع از سال می توان آن را هرس نمود بدون آنکه گیاه آسیب ببیند. توانایی این گیاه در ریشه زایی از قطعه ای کوچک از ساقه و رشد بعدی آن، این گیاه را گیاهی پررشد مینماند. از آن جهت به عنوان گیاه پوششی، باغ صخره ای و خشک منظر و کشت در سراشیبی استفاده می شود. دارای خصوصیات درمانی است. نیاز به نگهداری در آن پایین است. توصیه شده است که کود و مواد غذایی برای این گیاه مورد استفاده قرار نگیرد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام روش تکثیر آن استفاده از قلمه ساقه و بذر است. عادت رشد : گیاه خزنده، حصیری و کوتاه رشد. میزان رشد : سریع، ۲۵cm ارتفاع و گسترش آن در حدود ۱/۲ متر. نیاز نوری : آفتاب کامل تا سایه کم، (در سایه گلدهی کمتری دارد ). خاک مطلوب: به خاکی با زهکش خوب نیازمند است. خاک شنی تا لومی- شنی را بهتر از همه می پسندد. اما خاک های دیگر را نیز تحمل می کند. نیاز آبی: به دوره های کم آبی بسیار مقاوم است. در حالت معمولی، آب کم و در هوایی که بسیار داغ است نیاز به آبیاری منظم دارد. مقاومت به سرما: به سرما مقاومت نسبی دارد. (سرمایی در حد ۵- درجه سانتیگراد را تحمل می کند). 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 8 خرداد، ۱۳۹۴ نگهداری و تکثیر گل پامچال چند سالی است که گلکارهای حرفه ای، همه ساله پامچال را در گلخانه های سرد پرورش داده و در زمان گلدهی آن، یعنی اواخر زمستان یا اوایل بهار آن را عرضه می کنند.شما نیز می توانید در صورت تمایل این گلدانها را تهیه کرده و به خانه بیاورید. برگهای پامچال گرد یا تخم مرغی، به رنگ سبز و کرک دارند. گلهای زیبایش که ممکن است سفید، صورتی، قرمز یا آبی باشند، در بهار ظاهر می شوند. پامچال یک گیاه نشایی است. به همین دلیل این امکان وجود دارد که آن را از گلدان خارج نموده و به باغچه منتقل کنید. روش نگهداری و پرورش پامچال پامچال در رویشگاههای اصلی اش به طور خودرو در مناطق کوهستانی و مرطوب و نقاط صخره ای رشد می کند. بسیار مناسب باغچه هایی است که با سنگ تزیین شده اند. در صورتی که قصد خرید نشاء آماده دارید و مقصودتان انتقال آن به باغچه است، بهتر است پامچالهایی را انتخاب کنید که فقط یک ماه از عمرشان گذشته و سه یا چهار سانتی متر رشد کرده اند. پامچال در گلخانه های سرد که درجه حرارتش معادل ده درجه سانتی گراد باشد، تولید جوانه های گل نموده و در این صورت در زمستان به گل می نشیند. هر قدر که بعد از تشکیل غنچه ها هوا گرمتر شود گلهایش زودتر باز می شوند. نور مناسبترین نور، برای پامچال سایه روشن است و نور شدید آن را آزار می دهد. آب هر قدر خواستید به آن آب بدهید، علاقه زیادی به آب دارد. رطوبت نسبی رطوبت نسبی زیاد موجب رشد بهتر و افزایش گلهایش می گردد. خاک بهترین خاک مخلوطی است از یک سوم خاک باغچه، یک سوم خاک برگ پوسیده و یک سوم تورب. پامچال نسبت به آهک حساسیت دارد و در خاکهایی که کمی اسیدی باشند بهتر رشد می کند. ازدیاد به دو روش تکثیر می شود: کاشت بذر و تقسیم بوته. مناسبترین زمان برای تکثیر پامچال به روش تقسیم بوته، پاییز است. برای این کار باید بوته را از خاک خارج نموده و به چند قسمت تقسیم کنید. بذر پامچال را معمولاً در پاییز در جعبه هایی در گلخانه کاشته و در اوایل بهار آن را به گلدان منتقل نموده و در فضای باز یا داخل ساختمان نگهداری می کنند. مراقبت بعد از دوره گل دهی در پائیز برگهای زرد شده را حذف نموده و گلدان را به محل پر نور انتقال داده و آبیاری و کود مایع بطور مرتب می دهند تا در اواخر زمستان به گل بنشیند. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده