seyed mehdi hoseyni 27119 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 خرداد، ۱۳۹۴ به گزارش انرژیهاب، آیا باتری جدید تسلا به عنوان یک سامانه ذخیره انرژی نیاز دارد تا با انرژیهای نو مکمل شود و اطمینان و هزینه شبکه برقی آنها را کاهش دهد؟ به این صورت به نظر نمیرسد. در حقیقت، این دومین سری از محصولاتی است که با توجه به رقبای انرژی قوی باعث از دست رفتن سرمایه میشود . با توجه به اینکه سیستم جدید تسلا از خارج دارای ساختاری زیبا و جذاب است اما در واقع داخل آن از تکنولوژی ۱۵ سال پیش استفاده میکند: همان سیستم باتری لیتیوم یونی که برای لپتاپها، گوشی، و خودروهای الکتریکی مورد استفاده قرار میگیرد. تنها نوآوری شرکت تسلا – اگر بشود آن را نوآوری نهاد – در سیستم بستهبندی و طراحی این سیستم پیچیده است و توانایی دیگر آن سرمایهگذاری ۵ میلیارد دلار در کارخانهای به نام گیگا فکتوری است که باعث میشود با توجه به اقتصاد مقیاسی هزینه باتری کاهش چشمگیری داشته باشد. در هر صورت، به این معنی نیست که تکنولوژی باتری تسلا برای شبکه برقی بسیار مناسب است یا مکان خود را در بین رقبا اثبات کند. حقیقت این است که تسلا با در محیطی شلوغ از رقبا به خصوص شرکتهای بزرگ آسیایی باتریسازی لیتیومیونی رقابت میکند که گیگافکتوری را رقیبی اصلی حساب نمیکنند و یا حداقل هماکنون آن را جدی در نظر نمیگیرند. شرکتهای Eos، Ambri، Aquion، Alvero را میتوان دارای نوآوری حقیقی در دانش شیمیایی طراحی باتری دانست که میتوانند با دانش فنی خود شرکت تسلا را از دور خارج کنند. بگذارید ابتدا بر روی هزینه تمرکز کنیم. باتری لیتیومیونی تسلا برای هر کیلوواتساعت انرژی ذخیره شده حدود ۳۵۰ دلار است در حالی که با کاهش هزینهّها توسط کارخانه گیگافکتوری قیمت نهایی برابر ۲۵۰ دلار میشود. این کاهش قیمت باعث شوکه شدن بازار شده است اما هنوز برای سیستمهایی که برای بهینهسازی مالی طراحی میشوند گران است. بسیار واضح است که مشکلات بسیاری به وجود میآید هنگامی که بحث بر سر قیمت تمام شده باتریهای شرکت تسلا میشود. اما آیا این باتریها از نظر تجاری سود ده هستند؟! باید گفت با توجه به آمار و نیاز است تا قیمت باتریها تا ۲۰۰ دلار برای هر کیلوواتساعت انرژی کاهش پیدا کنند تا برای بازار و مشتریان جذاب باشند. تسلا میتواند تا ۱۰ کیلوواتساعت الکتریسیته ذخیره کند و با تشکیل یک تیم با امکانات دیگر میتواند برای یک روستا کوچک تامین انرژي نماید. قیمت ۲۵۰ دلار برای هر کیلوواتساعت میتواند برای شرکتهایی که میخواهند در مقیاس بزرگ شرایطی خارج از شبکه برقی ایجاد کنند جذاب باشند. هرچند ۱۰۰ کیلوواتساعت برای سیستمهای بزرگ کافی نیست و همچنین هزینه سیمکشی و ایمنی و ساخت زیرساخت و غیره بر هزینه این سیستمها میافزاید. اما یکی از بزرگترین ریسکهای شرکت تسلا ورود به بازارهای آسیا است زیرا در آسیا شرکتها به دنبال نوآوری بیشتر برای انرژی ذخیره شونده بیشتر و طول عمر بیشتر هستند. 2 لینک به دیدگاه
mmce 683 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 خرداد، ۱۳۹۴ درود.موضوع بسیارجذابیه ذخیره انرژی!بیشتر دراین باره که قیمتهای تمام شده چگونه محاسبه میشوند,وابرشرکتهای تولیدی بااستفاده ازتکنولوژی قدیم ونهادن نام های مدرن,چقدرراحت بازار مصرف کننده راب چالش میکشن.مثلا یک باطری کادیوم موبایل ۱۰سال قبل,هنوز جریان نامی سابق را تولیدمیکنه,اماباعلم جدید وپیشرفت نه تنهابفکر عمرمفیدنیستند(البته بجزموارد سفارشی که هزینه وصرفه اقتصادی ۵ساله را پرداخت کنن مثل باطری های age) بلکه گونه ای ساخته شده وپیچش اضافی خورده اند,که باکمی تأمل ب سیاست اصلی پی برده میشود. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده