انضباط یا تربیت؟

[Dreamy Girl 6672]

شنیدن واژه انضباط، ناخودآگاه داشتن نظم و ترتیب در لباس و وسایل، کار، زندگی و مخصوصا رعایت قوانین مدرسه را در ذهن ما تداعی می‌کند. اما انضباط یک مفهوم کلی را در برمی‌گیرد که شامل اصول کلی رفتار، کردار و گفتار است؛ رعایت کامل قوانین زندگی که به ایجاد نظم در امور شخصی و سپس در جامعه منجر خواهد شد. پس با اطمینان می‌توان گفت انضباط همان تربیت است.

 

چرا انضباط مهم است؟

اگر با بچه‌هایی روبه‌رو شوید که توسط والدین یا بزرگ‌ترهای خود منضبط بار نیامده‌اند، حتما در نظر شما موجودات ناخوشایند و غیرقابل تحملی جلوه می‌کنند. برخی والدین بنابه دلایلی از تربیت و انضباط فرزندان خود طفره می‌روند. آنها معتقدند بچه‌ها را نباید محدود کرد، سختگیری کردن موجب درگیری و خشونت شده و در نهایت به ناراحتی آنها منجر می‌شود. بعضی دیگر به دلیل خاطرات تلخ کودکی خود روی آن حساس نیستند و نسبت به آن بی‌میلی نشان می‌دهند. آموزش انضباط مانند دیگر نیازهای اساسی انسان از قبیل آب، غذا، هوا و... برای رشد سلامت هر فردی بسیار حیاتی است و بدون آن بچه‌ها فاقد ابزارهای لازم برای مواجهه با مشکلات زندگی و همدلی و همراهی با همسالان خود خواهند بود. وقتی کودکان به سن مدرسه رفتن می‌رسند آنجا به‌طور ویژه تحت آموزش تربیت و انضباط قرار می‌‌گیرند و می‌آموزند چگونه رفتار خود را نظم ببخشند و تمایلات منفی‌شان را مدیریت کنند.

 

بچه‌های بی‌انضباط، اصولا فاقد خویشتنداری هستند، به دیگران اعتماد ندارند، احترام نمی‌گذارند و مورد احترام نیستند، لجوج و خود‌خواه هستند، مهارت‌های اجتماعی همچون صبوری، همدلی و مشارکت را ندارند و در نتیجه منزوی و تنها می‌مانند، بالقوه خطرناکند و به خود و دیگران صدمه می‌زنند. در واقع آنان افرادی همیشه ناراضی و طلبکارند.

 

از سوی دیگر، بچه‌هایی که محکم و استوار تربیت شده‌اند بسیار خویشتندار و خودکفا هستند. مسئولیت‌پذیرند و از خوب بودن و کمک کردن به دیگران لذت می‌برند و از اعتماد به نفس بالایی برخوردارند. این کودکان عقایدشان شنیده می‌شود و احتمال انتخاب‌های خوب و صحیح در ‌آنها زیاد است. آنها به دلیل ترس از تنبیه شدن خوب رفتار نمی‌کنند، بلکه این رویه را خود انتخاب می‌کنند. در اجتماع دوست داشتنی‌اند و دوستان زیادی دارند. والدین و اطرافیان دوستشان دارند و حتی اگر دچار خطایی شوند براحتی بخشیده می‌شوند.