Lean 56968 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 اسفند، ۱۳۹۳ ماری فرانسوا سعدی کارنو (به فرانسوی: Marie François Sadi Carnot) (۱۱ اوت ۱۸۳۷، لیموژ - ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴، لیون) سیاست‌مدار فرانسوی و پنجمین رئیس جمهوری سوم فرانسه بود. او در ۱۸۸۷ به ریاست جمهوری فرانسه رسید و در ۱۸۹۴ کشته شد. با کنار رفتن ژول گروی از ریاست جمهوری سعدی کارنو با پشتیبانی ژرژ کلمانسو و گروهی دیگر به این مقام‌دست یافت. در این زمان جمهوری دچار بحران و زیر حملهٔ ژنرال ژرژ بولانژه. سعدی کارنو به جمهوری و مقام ریاست جمهوری اعتبار بخشید. بولانژه به تبعید فرستاده‌شد و در همان سال(۱۸۸۹) سالگرد انقلاب فرانسه و نیز نمایشگاه جهانی پاریس برپاگشت. این رویدادها بر محبوبیت جمهوری و استواری پایه‌هایش افزود. در ۱۸۹۲ وی با رسوایی کانال پاناما رودررو شد. در ۲۴ ژوئن سعدی کارنو در اوج محبوبیت در ضیافتی عمومی در لیون سخنرانی نمود ولی با اینکه بیان داشت که در اندیشه انتخاب دوباره به ریاست جمهوری نیست از سوی یک آنارشیست ایتالیایی به نام سانته جرونیمو کاسریو با خنجر زخمی شد و روز پس از آن درگذشت. ترور او موجی از ترس و دلهره را پدیدآورد. پیکر وی با احترام در پانتئون به خاک سپرده‌شد. نام سعدی داستان نام گذاری سعدی کارنو در کتاب از سعدی تا آراگون نوشته جواد حدیدی آمده‌است. پدر بزرگ سعدی کارنو به قدری به گلستان علاقه‌مند بوده است که نام یکی از فرزندان خود را سعدی گذاشت. این شخص در کودکی می‌میرد و پس از او برادرش (نیکولا لئونار سعدی کارنو) متولد می‌شود که نام او را هم سعدی می‌گذارند. رئیس‌جمهور فرانسه برادرزاده نیکولا لئونار سعدی بوده که فیزیکدان برجسته‌ای بوده‌است و به افتخار وی نام برادرزاده (ماری فرانسوا سعدی) را نیز سعدی می‌گذارند نیکلا لئونار سعدی کارنو نیکلا لئونار سعدی کارنو (زادهٔ۱۷۹۶ میلادی - درگذشتهٔ۱۸۳۲ میلادی) که بیشتر با نام سعدی کارنو شناخته می‌شود، فیزیکدان فرانسوی بود که قانون دوم ترمودینامیک را کشف کرد و چرخه کارنو در ماشین‌های گرمایی به نام اوست. کارنو در یک خانوادهٔ برجسته و ممتاز فرانسوی به دنیا آمد. پدرش لازار کارنو ریاضی‌دان انقلابی، طراح نقشه‌های جنگی، پدید آورندهٔ چهارده ارتش جمهوری فرانسه و از شخصیت‌های برجستهٔ دولتی محسوب می‌شد که به علت ابداع روش‌های نوین و موثر جنگی برای مقابله با دول اروپایی «طراح پیروزی» نام گرفته بود. برادرش آزادی‌خواه و سیاست‌مداری برجسته بود و برادرزاده اش به ریاست جمهوری فرانسه رسید. پدر کارنو به فرهنگ و ادب فارسی عشق می‌ورزید و به علت علاقهٔ وافرش به سعدی شاعر پرآوازهٔ ایرانی، نام میانی فرزندش را سعدی نهاد. کارنو در سن شانزده سالگی وارد مدرسهٔ پلی تکنیک شد. گی لوساک، پواسون، آراگو و آمپر از جملهٔ استادان او بودند. پس از طی مدرسهٔ پلی تکنیک با درجهٔ افسری وارد ارتش فرانسه شد، ولی پس از سقوط ناپلئون و تبعید پدرش از ارتش خارج شد. پس از آن در پاریس اقامت گزید. در پاریس با دانشگاه سوربون و کالج دوفرانس در ارتباط بود. به موسیقی و تئاتر دلبستگی داشت و حتی درباره رقص و شمشیربازی تحقیق می‌کرد. در همین زمان به صنعت علاقمند شد و شروع به مطالعهٔ نظریهٔ گازها کرد. اولین اثر مهم کارنو جزوه‌ای بود که در سال‌های ۱۸۲۲ تا ۱۸۲۳ نگاشت و در آن برای تعیین رابطهٔ ریاضی کار تولید شده به وسیلهٔ یک کیلوگرم بخار تلاش کرد. پس از انتشار این اثر به تحقیقات خود ادامه داد و نظریات خود را کامل‌تر کرد که یاداشت‌هایی از آن‌ها به جای مانده‌است. در آن زمان ماشین بخار به وسیلهٔ جیمز وات اختراع شده بود و در صنعت نقش مهمی ایفا می‌کرد. با این حال و علی‌رغم کوشش‌های صنعتگران، بازده آن بسیار اندک بود. در آن زمان هنوز اطمینان کاملی نسبت به قانون بقای انرژی وجود نداشت، و انرژی و گرما متفاوت از هم انگاشته می‌شدند و اصولا گرما به عنوان ماده‌ای بی‌وزن و نامرئی پنداشته می‌شد. کارنو سعی کرد موضوع ایجاد نیروی محرک را مستقل از هر نوع دستگاه به کار گرفته شده در نظر گیرد، و سرانجام به این نتیجه رسید که بیشترین بازدهی که می‌توان از هر نوع ماشین گرمایی گرفت به اختلاف دمای دو چشمه (یا دیگ) سرد و داغ بستگی دارد. برای این کار او چرخه‌ای را معرفی کرد که اکنون به افتخار او چرخهٔ کارنو نامیده می‌شود. بر اساس این چرخه، به آن مادهٔ واسطه در طی پروسهٔ تبدیل از مایع به گاز و انجام کار و برگشت به حالت مایع دو فرایند آرمانی بی درو و دو فرایند آرمانی هم دما انجام می‌دهد. در این پروسه جریان خود به خودی گرما یا آن گونه که کارنو و هم عصرانش تصور می‌کردند «جریان کالریک» همواره از چشمهٔ داغ به سوی چشمهٔ سرد روان می‌شود و مادهٔ واسطه با دریافت گرما از چشمهٔ داغ و انجام کار بقیه را به چشمهٔ سرد می‌فرستد. اثر کارنو تحت عنوان «تفکرات دربارهٔ قدرت حرکتی آتش» به هنگام انتشار چندان مورد توجه قرار نگرفت و مدت‌ها پس از مرگ زود هنگام کارنو و چاپ اثرش به وسیلهٔ برادرش در سال ۱۸۷۸ توجه‌ها را به سوی خود جلب کرد. اندیشه‌های کارنو به وسیلهٔ کلوین و کلوزیوس تکمیل و تصحیح شد. اکنون می‌دانیم که بازده کارنو یا بیشترین بازده یک ماشین آرمانی برابر است با نسبت تفاضل دما‌های چشمه‌های سرد و داغ به دمای مطلق چشمهٔ داغ. کارنو در جوانی و در اوج فعالیت علمی‌اش در سی و شش سالگی بر اثر ابتلا به بیماری وبا که در آن زمان همه‌گیر شده بود چشم از جهان فروبست. 10 لینک به دیدگاه
faaarnaz 5345 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 اسفند، ۱۳۹۳ چرخه ی سعدی کارنو! یادش به خیر 8 لینک به دیدگاه
black banner 9103 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 اسفند، ۱۳۹۳ چرخه ی سعدی کارنو!یادش به خیر سیکل کارنو خر است... 5 لینک به دیدگاه
Lean 56968 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 اسفند، ۱۳۹۳ سعدی کارنو معاصر با ناصرالدین شاه بوده که در سفر ناصرالدین شاه به فرانسه به درخواست کارنو نقاشی از ناصرالدین شاه کشیده میشه 8 لینک به دیدگاه
wheeler 8640 اشتراک گذاری ارسال شده در 28 اسفند، ۱۳۹۳ فرانسوی ها ؟ این یدونه واقعا برام عجیبه که چطوری اینجوری در اومده ولی فرانسوی ها اصلا آدمهای خوبی نیستن ... روس ها فرانسوی ها . نروژی ها . و......... اصلا مردمشون خوب نیستن هروقت من تونستم در مورد روسها نظر خوبی بدم در مورد فرانسوی ها هم نظر میدم .. البته فقط نظر من نیست !!! ولی یک بخشش بر اساس تجربه شخصیمه اینی هم که میگم خوب نیستن به رفتارشون نسبت به ایرانی ربطی نداره براساس ذاتشون گفتم که اینو خیلی ازمردم کشورهای اروپایی دیگه هم تائید میکنن 3 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده