این بار استثنائا حق با شماست.

[fakur1 10129]

ما از کودکی آموخته ایم که همواره از کار خود دفاع کنیم و یا در موضع مظلومیت قرار بگیریم. یعنی بلد نیستیم حق رو به حقدار هم بدیم. خیلی که مجبور بشیم شاید به پنجاه پنجاه راضی بشیم. این عادت باعث میشه دیگران نتونن رو دوستی پایدار با ما حساب کنن. راست میگم؟

[fakur1 10129]

چیزی در همه آدمها مشترک است و آن هم متفاوت بودن آنهاست.

همه ی ما از اتفاقات و خاطرات مختلف زندگی خود برداشت های مخصوص به خود را داریم و همین برداشت شخصی ماست که افکار و به دنبال آن احساسات متفاوتی را به وجود می آوریم. تو به عنوان یک انسان حق داری،حس کنی و برای زندگی خود تصمیم بگیری.همین برداشت متفاوت است که باعث می شود که تو با بقیه ی آدمها تفاوت داشته باشی،البته این به این معنا نیست که تو یک برگ برنده نسبت به بقیه داری بلکه منظور تفاوت بین هر انسان با یک انسان دیگر است.

خدا بین پنج تا انگشت فرق گذاشته. به راستی اگر ما پذیرش داشتیم،پذیرش شنیدن نظرات و عقاید مختلف و نوع زندگی های متفاوت و ... آیا واقعا نزاعی در می گرفت؟

اگر ما آدم ها را با تمام تفاوت ها،سلیقه ها و انگاره هایشان بپذیریم ودرک کنیم،به همه آنها حق بدهیم،از همه مهمتر نقش خود را در هر اتفاقی بپذیریم،آن وقت دنیاییی خواهیم داشت سرشار از صلح و آرامش.

پذیرش تفاوت

یکی از مهمترین پرسش هایی که می توانی از خود بپرسی این است که (آیا می خواهی حق با تو باشد یا می خواهی خوشحال باشی؟)

اکثر وقتها،این دو پرسش یکدیگر را نفی می کند.

حق به جانب بودن و دفاع از مواضع خود،مستلزم صرف نیروی ذهنی بسیار زیادی است و اغلب ما را با اشخاصی که در زندگیمان هستند بیگانه می کنند.لازم حق به جانب بودن ما یا لازمه حق به جانب نبودن اشخاص دیگر انها را ترغیب به دفاع می کند و ما را تحت فشار قرار می دهد که به دفاع ادامه دهیم. با وجود این،بسیاری از ما (گاهی من هم همینطور)مقدار زیادی وقت و نیرو صرف می کنیم تا ثابت کنیم (یا نشان دهیم ) که حق به جانب ماست و یا اینکه دیگران در اشتباه هستند. بسیاری از مردم،آگاهانه یا ناآگاهانه بر این باورند که تا حدی وظیفه ی آنهاست که به دیگران نشان دهند که چطور مواظب،گفتار و نقطه نظرات آنها نادرست است و اینکه بر انجام چنین وظیفه ای،شخصی که ازاشتباه درمی آید به نحوی با آن سپاسگذاری خواهد کرد، یا دست کم چیزی یاد می گیرد : حق به جانب نبودن را !

دراین مورد فکر کن. آیا شده که کسی شما را از اشتباه در آورد؟ و آن وقت شما به آن کسی که تلاش می کرد حق با او باشد گفته اید :

( از اینکه نشان دادید من در اشتباهم و حق با شماست خیلی متشکرم. حالا می فهمم، واقعا محشرید ! )

اصلا کسی رو می شناسی که وقتی او را از اشتباه در آوردید یا خود را به قیمت حق جانب نبودن او، (حق به جانب ) نشان دادید از شما تشکر کرده باشد( یا حتی با شما موافق بوده باشد)؟ البته که نه.

حقیقت این است که همه ی ما از اینکه کسی کا را از اشتباه دربیاورد نفرت داریم. همه می خواهیم که دیگران موضع ما را محترم بشمارند و درک کنند.

[Lean 56968]

متاسفانه این برمیگرده به بازخورد محیط در قبال پذیرش خطا ، در واقع عکس العمل محیط به این شکل هست که فلانی در فلان مورد اشتباه کرد میبینید که خودش هم اعتراف کرد در حالی که هیچ کس نمیگه فلانی اینقدر جرأت و صداقت داشت که به اشتباه خودش اعتراف کنه، بنابراین حتی الامکان در این جامعه بیمار و رو به زوال ما کسی معترف به اشتباهش نیست