دانشمندان ترانزيستور نيمه انساني نيمه ماشيني توليد كردند

[SIMooRGH.M 496]

دانشمندان ترانزيستور نانويي را درون يك غشاي شبه سلولي قرار داده و انرژي مورد نياز آن را با سوخت خود سلول تامين كردند.

به گزارش ايرنا، اين اقدام نوين راه را براي ايجاد انواع جديدي از تعاملات انساني - ماشيني هموار مي‌كند.

به گزارش ديسكاوري نيوز، محققان معتقدند اين آزمايش نزديك ترن ارتباط بين انسان و ماشين تا به امروز است.

اين فناوري مي‌تواند به دانشمندان كمك كند فعاليت‌هاي داخلي پروتئين‌هاي مرتبط با بيماري‌ها در درون غشاي سلولي را بررسي كنند.

اين كار مي‌تواند به ارائه شيوه‌هاي نويني براي خواندن و كنترل سلول‌هاي مغزي و عصبي منجر شود.

الكساندر نوي دانشمند دانشگاه كاليفرنيا و يكي از مجريان اين طرح مي‌گويد : اين ابزارنسبت به موارد ساخته شده پيشين بيشتر به ساختارهاي زيست شناختي و الكترونيكي شبيه است.

اين پژوهشگران معتقد است، پروتئين‌ها را كه ماشين‌هاي زيست شناختي واقعي هستند، گرفته و آنها را به بخشي از مدارهاي ميكروالكترونيكي فعال تبديل كرده اند.

اين دانشمندان با استفاده از يك ترانزيستور ساده ، مدار ايمپلنتي ساخته اند.

آنها به جاي استفاده از ماده معمولي و رايج سيليكون ؟ از نسل آينده مواد موسوم به نانو لوله‌هاي كربني براي ساخت اين تزانزيستور استفاده كرده اند محققان سپس ترانزيستور نانو لوله‌اي را با لايه‌اي از ليپيد پوشاندند. اين لايه در واقع ديواره‌اي دولايه از مولكول چربي است و سلول براي جداسازي درون سلول با محيط خارج از آن استفاده مي‌كند.

آنها از غشاي سلولي واقعي استفاده نكردند.

پژوهشگران براي ايجاد اين ساختار سلولي يك پمپ يوني نيز به ساختار قبلي اضافه كردند. اين پمپ يك وسيله زيست شناختي است كه اتم‌هاي باردار كلسيم پتاسيم و ديگر عناصر را به دورن و بيرون سلول پمپاژ مي‌كند.

سپس محلولي از آدنوسين تري فسفات و atp را كه انرژي مورد نياز پمپ يوني را تامين مي‌كند به اين ساختار افزوده شد.

اين پمپ يوني بار الكتريكي درون سلول‌ها را تغيير مي‌دهد. اين پمپ سپس بار الكتريكي كه به ترانزيستور مي‌رود تغيير مي‌دهد و دانشمندان مي تواننداين فعاليت را اندازه‌گيري و مشاهده كنند.

در اين ابزار مصنوعي پمپ زيست شناختي انرژي مورد نياز تزانزيستور مصنوعي را تامين مي‌كند. ابزارهاي آينده قراراست خلاف اين كار را انجام دهدبطوريكه جريان الكتريكي خارجي بتواند پمپ را به كار انداخته و ميزان سرعت يونها را به درون و برون سلول تغيير دهد.

اين پيشرفت مي‌تواند تاثيرات قابل توجهي داشته باشد.

بعنوان مثال دانشمندان به جاي استفاده از داروها براي توقف رهاسازي و يا جذب داروهاي مختلف و يا انتقال‌دهنده هاي عصبي، مي‌توانند با تغيير تنظيم الكتريسته پمپ يوني، ميزان داروها و مولكول‌هاي درون و بيرون سلول را تغيير دهند.

پيش از اين دانشمندان ديگري تلاش كرده بودند تا به وسايل نيمه انساني نيمه ماشين دست يابند اما موفق نشدند به چنين نزديكي و قرابتي برسند.

در پژوهش‌هاي پيشين از آنزيمها استفاده شده بود كه نمي‌توانستند به غشاي ترانزيستورها ملحق شوند.

در اين مورد آنزيمي كه معمولا در غشا كار مي‌كند به نانو لوله كربني متصل مي شود.

اين ارتباط جديد بين آنزيم و ترانزيستور مي‌تواند به نظارت و در نهايت به درمان بيماري‌ها منجر شود.

آنها با اشاره به اينكه تا كاربردهاي باليني اين شيوه جديد سالها راه باقي مانده است گفتند: اين مطالعه جديد، نزديك‌ترين ارتباط بين حيات و ماشين است كه تا كنون خلق شده است.

نتايج اين تحقيقات در مقالات نانو acs منتشر شده است.

[Doctor_Shovan مهمان]

بعنوان مثال دانشمندان به جاي استفاده از داروها براي توقف رهاسازي و يا جذب داروهاي مختلف و يا انتقال‌دهنده هاي عصبي، مي‌توانند با تغيير تنظيم الكتريسته پمپ يوني، ميزان داروها و مولكول‌هاي درون و بيرون سلول را تغيير دهند.

یعنی این میره داخل همه سلولها __؟؟ کار سختیه

[SIMooRGH.M 496]

شاید سخته ولی کار نشد نداره

[Doctor_Shovan مهمان]

خوب اره ولی واسه این همه سلول باید این دستگاه مث مایع اونم قابل جذب سلولی باشه و مثلا تزریقش کنن و این با گردش خون بره همه جا . اینکه درسطح فقط چند سلول در ازمایشگاه این کارو بکنند و و اونو با وسیله ای بفرستند داخل سلول با اونکه نهایت هدفش هست خیلی فرق داره