نیازهای غذائی در بلدرچینهای ژاپنی

[masi eng 47044]

تهیه و تنظیم : احسان مصلحی

پیرو شماره پیشین، در این قسمت به تشریح مواد معدنی مورد نیاز در بلدرچینهای ژاپنی می پردازیم:

...

مواد معدنی

 

علاوه بر پروتئین، كربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و ویتامین‌ها، بسیاری از دیگر عناصر بخشی از نیازهای غذایی بلدرچین را تشكیل می‌دهند. مواد معدنی را می‌توان به ریزمغذی‌ها و درشت مغذی‌ها تقسیم نمود. درشت‌مغذی‌ها در مقادیر بالا مورد نیاز هستند و اغلب عناصر اسید، باز یا ساختاری را تشكیل می‌دهند كه عبارتند از: كلسیم، فسفر، پتاسیم، منیزیوم، گوگرد و نمك. ریزمغذی‌ها در فعال سازی یا تكمیل آنزیم‌ها نقش دارند و عبارت اند از: كبالت، مس، ید، آهن، منگنز، سلنیوم و روی. مواد معدنی 3 تا 5% وزن بدن بلدرچین را تشكیل می‌دهند و چون قابل سنتز نیستند بایستی حتماً از جیره تأمین شوند.

 

كلسیم و فسفر

 

اعمال اصلی این دو نوع ماده معدنی ساخت استخوان‌های بدن است. كلسیم برای ترکیب روی پوست تخم ضروری است. در مورد كلسیم و فسفر فقط مقدار مهم نیست بلكه نسبت نیز دارای اهمیت می‌باشد. برای بلدرچین‌های در حال رشد جوان این نسبت 1 به 1 یا 2 به 1 خواهد بود. بلدرچین جوان نیازمند حداقل 8/0% جیره كلسیم و 45/0% فسفر قابل دسترس است در حالی كه برای بلدرچین تخم‌گذار این مقدار در مورد كلسیم به 5/2 تا 3% می‌رسد كه این عضو بخش اصلی پوسته را تشكیل می‌دهد.

مطالعات انجام شده اولیه، زمانیکه جیره حاوی 58/0 تا 18/1% فسفر خام و 44/0 تا 3/2% كلسیم بود، تا 6 هفتگی تفاوتی را در وزن بدن یا خاكستر استخوان نشان ندادند.

البته مطالعات بعدی نشان دادند كه 7/0% كلسیم برای بلدرچین در حال رشد كفایت می‌كند و میزان 9/4% رشد را به تأخیر می‌اندازد. همچنین بلدرچین در حال رشد و تخم‌گذار تا زمانی كه حاوی 8/0% ، 5/1% ، 6/2% یا 5/3% كلسیم باشد، از نظر تعادل كلسیمی در حالت مثبتی قرار دارد ولی میزان كلسیم بالاتر از 5/3% از قابلیت جوجه درآوری می‌كاهد.

مواد معدنی در بسیاری از اجزاء جیره یافت می‌شوند. پودرهای استخوان و گوشت و لبنیات منابع مناسبی از كلسیم و فسفر به شمار می‌آیند. همچنین می توان از پوسته صدف، آهك، دی کلسیم فسفات و كربنات كلسیم معمولی برای تأمین این عناصر در جیره غذایی استفاده کرد.

[masi eng 47044]

منیزیوم

 

منیزیوم یكی از اجزاء ضروری بافت و مایعات بدن است و یون ‌های این عنصر به عنوان فعال كننده آنزیم‌های مهم دخیل در متابولیسم مطرح هستند. در صورت فقدان در جیره، بلدرچین‌ها رشد بطنی پیدا می‌كنند ، دچار تشنج می‌شوند و سرانجام تلف خواهند شد. همچنین كمبود آن در جیره‌های بلدرچین‌های تخم‌گذار كاهش سریع تخم تولیدی را به همراه دارد. نیاز به منیزیوم mg/kg 300 تعیین می‌شود.

در مطالعات انجام شده میزان نیاز به منیزیوم برای بقا و رشد با افزودن mg/kg 150 منیزیوم یا mg/kg 50 به آب آشامیدنی تأمین گردیده است. سندرا و همكاران (1992) دریافتند كه اثرات زیانباری با مصرف یك هزار میلی‌گرم منیزیوم در هر كیلوگرم جیره خالص شده حاصل می‌گردد.

اجزاء طبیعی جیره حاوی مقادیر كافی منیزیوم هستند. برخی از انواع آهك (دولومیت‌ها) حاوی درصد بالایی از منیزیوم هستند و بایستی از آنها پرهیز نمود چرا كه خاصیت مسهلی دارند و در مصرف كلسیم اختلال ایجاد می‌كنند.

[masi eng 47044]

منگنز

 

كاركرد اصلی منگنز پیش‌گیری از وقوع پوكی استخوان است، وضعیتی كه در آن تاندون آشیل از شكاف پشت مفصل زانو حركت می‌كند و به طرف پشت و طرفین حركت می‌كند وجود این عنصر برای رشد طبیعی، تریب در پوسته تخم‌مرغ، تولید تخم و قابلیت جوجه‌ درآوردن ضروری است. این ماده به شكل سولفات و منگنز به جیره افزوده می‌گردد.

 

آهن، مس، كبالت

 

این عناصر كمیاب برای شكل‌گیری هموگلوبین ضروری هستند. كم‌خونی تغذیه‌ای ، زمانی رخ می‌دهد كه میزان این عناصر كم و اندك باشد. گلبول‌های قرمز خون حاوی آهن نیز هستند. پس از شكل‌گیری هموگلوبین، وجود مس برای استفاده از آهن ضروری است. مطالعات گزارش دادند كه نیازمندی بلدرچین ژاپنی به آهن و مس به ترتیب 120 و 5 میلی‌گرم/كیلوگرم براساس پروتئین سویای جدا شده توسط BDTA می‌باشد.

كبالت بخش لاینفكی از ویتامین B12 می‌باشد كه در شكل‌گیری هموگلوبین دخیل می‌باشد. مقدار این عناصر در جیره حالت بسیار حساسی دارد. مقادیر اضافی می‌تواند حالت سمی داشته باشد. معمولاً فقط مقدار اندكی به جیره افزوده می‌شوند. ماكووا و همكاران (1991) به مطالعه اثرات افزودن 50 ، 100، 250 و 500 میلی‌گرم سولفات كبالت به ازاء هر كیلوگرم جیره بر روی میزان B12 در كبد و روده كور پرداختند. غلظت B12 در موارد مصرف mg1200 سولفات كبالت در هر كیلوگرم جیره در بالاترین سطح ممكن بود.

 

سلنیوم

 

سلنیوم یكی از عناصر ضروری برای رشد بلدرچین حتّی در موارد وجود ویتامین E است. جیره‌های حاوی اسیدهای آمینه و mg100 دی ـ آلفا ـ توكوفرول استات در كیلوگرم بایستی 1/0 میلی‌گرم سلنیوم را به صورت سلنیت دریافت دارند تا بلدرچین بتواند به زندگی خود ادامه دهد.

اختلال تولید مثل در بلدرچین ژاپنی مصرف كننده جیوه حاوی مقادیر پایین سلینوم و ویتامین E از زمان خروج از تخم تا بلوغ مشاهده شده است. سرعت تخم‌گذاری و باروری تحت تأثیر واقع نمی‌شود اما قابلیت جوجه درآوری تخم‌های نطفه‌دار، زنده ماندن انواع نر و ماده بالغ و جوجه‌های تازه از تخم خارج شده كاهش نشان دادند. افزودن mg1 سلنیوم یا IU30 ویتامین E در هر كیلوگرم، از اختلال در تولید مثل جلوگیری می‌نماید. افزودن سلنیوم به جیره به میزان mg/kg2/0 از آترونی لوزالمعده پیش‌گیری می نماید.

[masi eng 47044]

روی

 

بلدرچینهای ژاپنی در برابر كمبود روی در جیره بسیار حساس هستند. كمبود روی در جوجه بلدرچین با كاهش رشد، پر درآوردن غیرطبیعی، اشكال در تنفس و عدم هماهنگی در حركات و كاهش خاكستر استخوان همراه است.

نیاز به روی جهت رشد طبیعی، پر درآوری مناسب و ... به mg/kg 25 جیره می‌باشد. پرندگانی که مقادیر اولیه 75 میلی‌گرم روی به ازای هر كیلوگرم را دریافت داشتند، بسیار بهتر از پرندگانی كه mg/kg25 روی مصرف كرده بودند رشد پیدا كردند. روی می‌تواند در استخوان ذخیره شود و در طول محرومیت از روی مورد استفاده قرار گیرد. كاهش در جذب روی در بلدرچین بالغ به دنبال مصرف مقادیر بالای كلسیم توسط كیندهولز و همكاران گزارش گردیده است.

[masi eng 47044]

نمك (كلرید سدیم)

 

وجود این ماده برای هضم پروتئین لازم است و علاوه بر این در تعادل اسید ـ باز هم دخالت دارد. بلدرچین های ژاپنی در حال رشد با مصرف یك جیره خالص حاوی 042/0 تا 051/0% سدیم، رشد نامناسب، تلفات بالا، تورم غده فوتلكیه، افزایش هماتوكریت و كاهش سدیم پلاسما را نشان دادند كه این موارد نشانگر اختلال در هموستاز مایعات و الكترولیت بدن است. مصرف سدیم به میران 1/0% این مشكلات را رفع نمود.

مواد غذایی طبیعی معمولاً نیازمند نمك هستند تا نیازهای بلدرچین به سدیم و كلر رفع شود و این ماده به طور معمول به مقادیر 25/0 تا 35/0% به جیره افزوده می شود. مصرف مقادیر بالای نمك اثرات مسهلی به دنبال دارد و سبب شل شدن مدفوع و ایجاد بستر خیس می‌گردد

+ نوشته شده در ساعت توسط شركت بلدرچین دماوند 77955451 | آرشیو نظرات

جیره پیشنهادی دانشگاه Mississippi State امریكا

راهنمای تغذیه ای پرورش بلدرچین باب وایت و ژاپنی كه بنا به درخواست دوستان در این مكان قرار گرفته

لازم به ذكر است كه بلدرچین باب وایت در ایران وجودندارد و بلدرچین های سفیدی كه در ایران موجود هست از نوع ژاپنی می باشد.(برای شناسایی بهتر نژادها به آرشیو مراجعه كنیید)

[masi eng 47044]

نیازهای غذائی در بلدرچینهای ژاپنی- بخش 1

 

 

INGREDIENT COMPOSITION OF GAME BIRD DIETS

 

(Expressed in table as percentages)*

 

Meat-type

 

BWQ

BWQ Coturnix

 

Ingredient

Starter

Finisher

Layer

Starter

Finisher

Breeder

 

 

Yellow Corn

58.00

67.93

60.89

49.75

65.59

63.47

 

Soybean Meal, 48%

37.23

27.30

28.50

42.95

29.13

25.93

 

Wheat Middlings

---

---

---

---

1.44

---

 

 

Limestone

1.84

1.87

7.17

1.13

.80

6.59

 

Dicalcium Phosphate

1.77

1.82

1.84

2.01

2.07

2.67

 

Salt

.56

.57

.44

.44

.42

.44

 

 

Feed Fat

---

---

.70

3.16

---

.39

 

dl-Methionine

.15

.06

.06

.11

.15

.11

 

Bacitracin

.05

.05

.05

.05

.05

.05

 

 

Coccidiostat

.05

.05

---

.05

---

---

 

Vitamin Premix

.25

.25

.25

.25

.25

.25

 

Mineral Premix

.10

.10

.10

.10

.10

.10

 

* Multiply each number by 20 to determine the amount of each ingredient necessary in each ton of diet

 

[masi eng 47044]

احتیاجات غذایی بلدرچین های زاپنی به صورت درصد یا میلیگرم و یا واحد های بین المللی در کیلوگرم

 

n

Energy base kcal ME/kg dieto

 

Starting & Growing

 

3,000

Breeding

 

3,000

 

1

Protein

%

24.0

20.0

 

2

Argenine

%

1.25

1.26

 

3

Glicine+serine

%

0.36

0.42

 

4

Histidine

%

0.88

0.90

 

5

Louoine

%

1.69

1.42

 

6

Lysine

%

1.30

1.15

 

7

Methionine+eysune

%

0.75

0.76

 

8

Methionine

%

0.50

0.45

 

9

Phenylanine+tyrosine

%

1.80

1.40

 

10

Phenylanine

%

0.96

0.78

 

11

Threonine

%

1.02

0.74

 

12

Tryptophan

%

0.22

0.19

 

13

Valine

%

0.95

0.92

 

14

Linoleic acid

%

1.0

1.0

 

15

Calcium

%

0.8

2.5

 

16

Phosphorus.available

%

0.45

0.55

 

17

Potassium

%

0.4

0.4

 

18

Magnesium

Mg

300

500

 

19

Sodium

%

0.15

0.15

 

20

Chlorine

%

0.20

0.15

 

21

Manganese

Mg

90

70

 

22

Zine

Mg

25

50

 

23

Iron

Mg

100

60

 

24

Copper

Mg

6

6

 

25

Iodine

Mg

0.3

0.3

 

26

Selenium

Mg

0.2

0.2

 

27

Vitamin A

IU

5.000

5.000

 

28

Vitamin D

ICU

1.200

1.200

 

29

Vitamin E

IU

12

25

 

30

Vitamin K

Mg

1

1

 

31

Biboflavin

Mg

4

4

 

32

Pantothenic acid

Mg

10

15

 

32

Niacin

Mg

40

20

 

33

Vitamin B12

Mg

0.003

0.003

 

34

Choline

Mg

2.000

1.500

 

35

Biotin

Mg

0.3

0.15

 

36

Folacin

Mg

1

1

 

37

thiamin

Mg

2

2

 

38

Pyridoxine

Mg

3

3

 

[masi eng 47044]

نیازهای غذائی در بلدرچینهای ژاپنی- بخش 1

نیازهای غذائی در بلدرچینهای ژاپنی- بخش 2

 

بخش 1

 

تهیه و تنظیم: احسان مصلحی

 

نیازهای غذایی بلدرچین‌های ژاپنی به‌طور گسترده‌ در بخش حیوان‌شناسی، دانشگاه ملی سنگاپور مورد بررسی قرار گرفته است.

مواد غذایی تشكیل‌دهنده جیره بلدرچین عبارتند از: آب، پروتئین، كربوهیدرات، چربی، مواد معدنی و ویتامین‌ها.

اگرچه تمامی این اقلام ضروری هستند،‌ اما آب كافی، به عنوان مهم‌ترین ماده‌ غذایی محسوب می‌گردد. آب پاكیزه و تمیز بایستی به طور منظم و دائم به خصوص تحت شرایط گرم و مرطوب در اختیار پرندگان باشد. بلدرچین به حداقل 2 برابر وزن خویش نیاز به آب دارد. و برابر با وزن خویش نیازمند غذا بر حسب ماده خشك هستند. در صورت مصرف قدری نمك اضافی در جیره یا در فصول خشك سال میزان نیاز به آب نیز افزایش می‌یابد.

در این مقاله سعی شده نیازهای غذائی بلدرچینهای ژاپنی بویژه در مواد ضروری جیره تشریح گردد.

[masi eng 47044]

پروتئین

پروتئین، اسیدهای آمینه مورد نیاز برای رشد و تولید تخم را فراهم می‌آورد. نیازمندی‌های بلدرچین در زمینه پروتئین جیره تحت‌تأثیر میزان انرژی متابولیزه و سایر اجزاء مصرفی در ساخت جیره مصرفی بلدرچین قرار دارد. تحقیقات پیشین نشان داد كه گله‌های بلدرچین با موفقیت با مصرف جیره‌های استارتر بوقلمون حاوی حدود 28ـ21% پروتئین خام پرورش داده شده‌اند. پرفسور لی و همكاران نشان دادند كه برای جیره استارتر میزان پروتئین خام برابر با 21% مورد نیاز است كه می توان اندازه آن را تا 3 هفتگی به 20% كاهش داد.

پروتئین گران‌قیمت‌ترین ماده غذایی است و بایستی از منابع باكیفیت بالا تأمین شود. كیفیت پروتئین براساس اسیدهای آمینه تشكیل دهنده ماده غذایی و قابلیت دسترسی اسیدهای آمینه پس از هضم از دستگاه گوارش بلدرچین تعیین می‌شود. اسیدهای آمینه به عنوان اجزاء سازنده پروتئین‌ها محسوب می‌شوند از میان 19 اسیدآمینه مورد نیاز بلدرچین، 13 اسیدآمینه، انواع ضروری تلقی شده و بایستی از طریق جیره تأمین شوند و 6 اسیدآمینه نیز غیرضروری است چرا كه در بدن ساخته می‌شوند و لازم نیست كه ضرورتاً در داخل جیره باشند.

13 اسیدآمینه ضروری عبارتند از: آرژنین، سیستین، گلیسین،‌هیستیدین، ایزولوسین، لوسین، لیزین، متیونین، فنیل آلانین،‌ ترسوانین،‌ تریپتوفان،‌ ایتروزیی و روایس. مواد غذایی از لحاظ کیفی وکمی و از لحاظ اسیدهای آمینه با یكدیگر متفاوت اند. جیره بلدرچین عمدتاً از اقلام گیاهی تشكیل شده است. بهترین اقلام گیاهی مصرفی در جیره عبارتند از: ذرت، كنجاله سویا،‌سورگوم، برنج و سبوس گندم.

متیونین و لیزین اغلب به میزان اندكی در منابع گیاهی یافت می‌شوند اما به هر حال متیونین و لیزین سنتیك معمولاً برای متعادل كردن به تركیب اسیدهای آمینه به جیره افزوده می‌شوند.

در حالیکه اقلام حاوی پروتئین‌ مانند پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان و غیره، منابع خوبی برای تامین اسیدهای آمینه ضروری تلقی می‌شوند اما اغلب گران‌قیمت‌تر از اقلام پروتئین گیاهی بوده و میزان مصرف کمتری دارند بعلاوه اینکه سایر مواردی نظیر امکان انتقال برخی بیماریها از طریق منابع پروتئین حیوانی موجب بروز محدودیتهائی در خصوص استفاده از این مواد می گردند.

[masi eng 47044]

انرژی

میزان غذای مصرفی به میزان انرژی قابل متابولیزه (ME) جیره، سن پرندگان، وضعیت تولید مثلی و دمای محیط بستگی دارد. در مناطق با آب و هوای معتدل انرژی مورد نیاز برای بلدرچینهای در حال رشد 2600 تا 3000 كیلوكالری انرژی متابولیزه در هر كیلوگرم گزارش شده است.

در حالی كه تحقیقات ما در شرایط حاره‌ای نشان داد كه میزان انرژی مورد نیاز 2800 كیلوكالری ME/kg در مورد بلدرچین‌های در حال رشد می‌باشد. كه برای بلدرچیـن‌های تخم‌گذار به 2550 كیلوكالری ME/kg بالغ می‌گردد.

اگر چه افزایش انرژی از 2600 تا 2800 كیلوكالری ME/kg بر وزن‌گیری اثری ندارد، ولی به طور قابل توجهی بر بهره‌وری جیره مصرفی تأثیر می‌گذارد چرا كه میزان جیره مصرفی به شدت كاهش می‌یابد.

منبع اصلی تأمین انرژی دانه‌های غلات هستند كه اجزاء اصلی جیره محسوب می‌شوند. در بیشتر جیره‌ها چربی‌های حیوانی و گیاهی نیز برای تامین مقادیر بالاتر انرژی مصرف می‌شوند.

[masi eng 47044]

ویتامین‌ها

ویتامین‌ها را می‌توان تحت دسته ویتامین‌های محلول در چربی (K, F, D, A) و محلول در آب (ب ـ كمپلكس) طبقه‌بندی نمود. بسیاری از ویتامین‌ها كاملاً پایداراند و گروهی نیز به سرعت در مواجه با گرما، نور خورشید یا هوا فاسد می‌شوند. بلدرچین‌های پرورشی در داخل سالن كاملاً به ویتامین‌های موجود در جیره غذایی وابسته‌اند كه بایستی با مقادیر و نسبت‌های صحیحی به كار گرفته شوند. چرا كه آنها به منابع طبیعی این مواد دسترسی ندارند.

كاركردهای اصلی ویتامین‌ها به شرح ذیل می‌باشد:

 

ویتامین A

ویژگی اساسی ویتامین ‌A كاركرد آن در اطمینان ‌بخشی به رشد كافی و به عنوان وسیله‌ای برای كمك به پرنده در مقاومت در برابر بیماری است. ویتامین A برای بینایی، تولید تخم‌مرغ و تولید مثل ضروری است. بلدرچین ‌های تخم‌گذار دریافت كننده مقادیر ناكافی ویتامین A ، تخم‌های كمتری می‌گذارند و تخم‌های گذاشته شده نیز اغلب به جوجه تبدیل نمی‌شوند. برای جوجه درآوری و باروری بهتر بلدرچین‌های ماده وجود IU 2500 ویتامین A به ازای هر كیلوگرم خوراک مورد نیاز می‌باشد همچنین قابلیت جوجه درآوردن و بقاء جوجه‌های تازه از تخم خارج شده با مصرف 3200 واحد بین‌المللی ویتامین A در هر كیلوگرم جیره ارتقاء خواهد یافت.

این ویتامین در بدن پرنده از مولكول‌های مولد خود یعنی كاروتن شكل می‌گیرد كه در سبزیجات و ذرت زرد یافت می‌شود. خرد كردن اقلام غذایی احتمال از بین رفتن و بی اثر شدن این ویتامین را در طول نگه‌داری تسریع می‌كند. به خصوص اگر محل نگه‌داری گرم و مرطوب باشد چرا كه تماس با هوا موجبات نابودی این ویتامین را فراهم می‌آورد. در نتیجه، صنعت تولید خوراك دام به ویتامین A دریافتی از طریق اقلام غذایی كفایت نمی‌كند. ویتامین A خشك یا پایدار شده برای برآورده‌سازی نیازهای پرنده به جیره افزوده می‌گردد. طبق مطالعات انجام گرفته افزودن 4000 واحد بین‌المللی ویتامین A به ازای هر كیلوگرم جیره برای رشد و تولید مثل مطلوب بلدرچین‌ها كفایت می‌كند.

 

ویتامین D

ویتامین D اشكال مختلفی دارد. امّا D2 و D3 مهم‌ترین اشكال موجود محسوب می ‌شوند. ویتامین D3 برای بلدرچین جنبه ضروری دارد. ویتامین D به جذب كلسیم و فسفر از دستگاه گوارش و تركیب كلسیم بر پوسته تخم‌ بلدرچین كمك می‌كند.

فوراتد (1979) نشان داد كه محدودیت غذایی ویتامین D3 كمكی، علی‌رغم كاستن از میزان جیره دریافتی، از وزن بدن پرندگان نر و ماده نمی‌كاهد. با این وجود، ‌تولید تخم از 74% به 20% كاهش نشان می‌دهد. در آزمایش دیگری، بلدرچین نر بالغ با مصرف جیره غذایی فاقد ویتامین D3 به مدت یك سال همچنان شرایط بدنی خوب خود را حفظ نمودند. اما تلفات 90 و 16% به ترتیب در بلدرچین‌های نر و ماده دیده شد. در حالتی كه هر دو از تعادل منفی كلسیم به یك حدود رنج می بردند.

وجود ویتامین ‌D با نور خورشید مرتبط است چرا كه تابش نور خورشید ساخته شدن ویتامین D در بدن پرنده را تحریک می‌كند. متأسفانه بلدرچین‌های تخم‌گذار به ندرت در معرض نور مستقیم خورشید قرار دارند و بنابراین میزان ساخت ویتامین D در بدن آنها محدود است. تولید كنندگان بلدرچین به طور معمولی ویتامین D را به مقادیر موردنیاز به جیره پرنده می‌افزایند تا اهداف تولیدی را با كمك آنها و نیز با استفاده از ویتامین D موجود در اجزا جیره برآورده سازند.

 

ویتامین E

كمبود ویتامین E سبب بروز بیماری در دستگاه عصبی جوجه‌ها با نام بیماری جوجه دیوانه (آنسفالومالاسی) می‌گردد. همچنین وجود این ویتامین در گله‌های مادر برای برخورداری از قابلیت جوجه درآوری مناسب تخم‌ها ضروری است. آنسفالومالاسی با وجود مقادیری از چربی‌های غیراشباع حساس در برابر فساد و تندشدگی رُخ می‌دهد. در این حالت بهتر است مقداری تركیبات آنتی‌اكسیدان برای جلوگیری از فساد چربی‌ها بدان افزوده شوند.

كمبود ویتامین E در جیره‌های حاوی پروتئین سویا و نشاسته، بر وزن بدن،‌ میزان مصرف جیره یا تولید تخم بلدرچین ژاپنی تأثیری ندارد. با این حال، سبب ناباروری در میان بلدرچین‌های نر می‌گردد كه با افزودن IM 40 ویتامین E به هر كیلوگرم جیره برای مدت 2 هفته رفع می‌گردد. باروری و قابلیت جوجه درآوری تخم بلدرچینهائی که با جیره معمولی حاوی گلوكز و كنجاله سویا، اما دارای مقادیر ناکافی ویتامین E، تغذیه شده اند پس از 20 هفته به شدت كاهش می‌یابد و ادامه مصرف این جیره برای مدت 35 هفته سبب آنسفالومالاسی یا دیستروفی عضلانی می‌گردد.

دانه‌ها و كنجاله یونجه مهم‌ترین منابع طبیعی ویتامین E به شمار می‌آیند.

 

ویتامین K

ویتامین K یك عنصر ضروری در ساخت پروترومبین به شمار می‌آید كه ماده شیمیایی ضروری برای لخته شدن خون است و كمبود آن می‌تواند به پارگی عروق خونی و خونریزی گسترده منجر شود. ویتامین ‌K به طور طبیعی در تمام غذاها به خصوص كنجاله شبدر مصری یافت می‌شود. میزان نیاز كم است و مصرف IU/kg2 در شرایط معمولی كفایت می‌كند. در صورت بروز مشكل می توان از محصولات سنتیتك محلول در آب ویتامین K3 استفاده کرد.

 

ویتامین ب ـ كمپلكس

این ویتامین‌ها به خوبی در غلات و دانه‌ها یافت می‌شوند و كمبود آنها به طور معمول رخ نمی‌دهد. كاركردهای اصلی ویتامین‌های گروه B كمك به بلدرچین در دست‌یابی به رشد مطلوب است.

تیامین (ویتامین B1)

وجود این ویتامین برای متابولیسم كربوهیدراتها ضروری است.

علائم كلاسیك پلمی نوریت در جوجه‌های بلدرچین تازه از تخم خارج شده ای که با جیره بوقلمون مادر حاوی 2/3 میلی گرم تیامین در كیلوگرم تغذیه می شدند، گزارش شده است.

این بلدرچین‌ها پاسخ مناسبی را در برابر تزریق ویتامین از خود نشان دادند. بلدرچین‌های ژاپنی مادر نیاز بیشتری به تیامین دارند كه mg/kg 8/0 جیره گزارش گردیده است.

ریبوفلاوین (ویتامین B2)

در صورت فقدان ویتامین B12 و ،ویتامین C ، مقدارmg 8 ریبوفلاوین به ازای هر كیلوگرم جیره پیشنهاد شده است كه در حضور این ویتامین‌ها به 4 میلی‌گرم كاهش می‌یابد. علائم نشان دهنده كمبود ریبوفلاوین عبارتند از: كاهش رشد، تلفات بالا، اختلال در ایستادن و وضعیت بدنی، كه در بلدرچین‌ها فلج پنجه خمیده نامیده می‌شود. در صورت تداوم دو هفته‌ای كمبود ریبوفلاوین پرها نیز در نخواهند آمد.

مطالعات در مورد تأثیر كمبود ریبوفلاوین بر تكامل دستگاه تولید مثل و جنین در بلدرچین‌های ژاپنی، تلفات بالایی را در گروه مبتلا به كمبود ریبوفلاوین نشان داده است. مقادیر 4 و 8 میلی‌گرم/كیلوگرم برای حفظ و تداوم تولید جنین تخم لازم است. داده‌های حاصله از تعداد هچ‌های هفتگی نشان داد كه افزودن مقادیر اندكی از ریبوفلاوین به جیره پایه می‌تواند بر افزایش موارد فلج پنجه خمیده بیانجامد در حالی كه مصرف مقادیر بالاتر كاهش آن را به همراه دارد.

[masi eng 47044]

اسید نیكوتینیك

با خورانیدن یك جیره عاری از اسیدنیكوتینیك به بلدرچین 4 روزه كاهش رشد ملاحظه می گردد. همچنین جوجه‌های تازه از تخم خارج شده بلدرچین، 9 روز پس از مصرف این جیره تلف شدند. سن پرندگان تعیین كننده شدت علائم كمبود اسیدنیكوتینیك بود. كاهش مشخص در رشد، بسته شدن چشم‌ها، كاهش فعالیت و آتروفی شدید عضله سینه در بلدرچین‌های مصرف كننده جیره دچار كمبود اسیدنیكوتینیك مشاهده شد. مطالعات بیشتر نشان داد كه وجود mg/kg 40 برای رشد طبیعی بلدرچین‌ها مناسب است.

اسیدپانتوتنیك

به منظور پیشگیری از تلفات و رشد طبیعی جوجه‌های بلدرچین مصرف مقادیر mg/kg 5/7 كلسیم پانتوتنات در جیره‌های خالص شده ضروری است اگر چه برای درآوردن پرها به طور طبیعی 30ـ10 میلی‌گرم از این ماده مورد نیاز است. مطالعات تکمیلی نشان دادند كه میزان نیاز بلدرچین‌ها به این ماده تا 5 هفتگی mg/kg 40 می‌باشد.

در بلدرچین‌های مادر برای برخورداری از باروری مطلوب و قابلیت جوجه درآوری بالا mg/kg 10 كلسیم پانتوتنات نیاز است. تخم‌های حاصله از بلدرچین‌های ماده ای که دچار كمبود اسید پانتوتنیك در جیره بوده اند، در اواخر دوره انكوباسیون تلف می‌شدند و خونریزی‌های جنینی، خیز و جنین دارای پاهای خمیده در آنها قابل مشاهده بود.

كولین

بلدرچین ژاپنی در حال رشد، در مقایسه با طیور معمولی نیازمند مقادیر بالاتری از كولین برای حمایت از حداكثر رشد و پیش‌گیری از وقوع نرمی استخوان، حفظ حداكثر وزن تخم، تولید تخم و قابلیت جوجه درآوری است. بلدرچین بالغ به مقادیر بالاتری كولین در مقایسه با طیور تخم‌گذار نیازمندند كه حدود mg/kg3100 جیره می‌باشد.

اسیدفولیك

كمبود اسیدفولیك در بلدرچین در حال رشد سبب رشد نامناسب پرها، تلفات بالا، ضعف پاها و فلج گردن می‌شود این علایم مشابه علایم قابل مشاهده در بوقلمون است. جوجه‌های بلدرچین نیز از كم‌خونی و سندروم پنجه خمیده رنج می‌برند. میزان اسیدفولیك مورد نیاز در بلدرچین در حال رشد معادل mg/kg 36/0 ـ 3/0 برای جیره است.

 

بیوتین

مطالعات نشان داده اند كه بیوتین زیادتری نسبت به سایر طیور برای كسب وزن و تولید تخم‌مرغ بیشتر مورد نیاز است.

 

ویتامین B12 (بیانوكوبالآسین)

ویتامین B12 برای رشد پرهای قرمز معمولی ضروری است. برای دستیابی به قابلیت جوجه درآوردن بهتر، وجود مقادیر كافی اسید پانتوتنیك و ویتامین B12 ضروری است. مقادیر مشابهی از ویتامین ب كمپلكس را می‌توان در تمامی اقلام غذایی یافت. بایستی تأكید نمود كه ویتامین B12 فقط در غذاهای با منشأ دامی یافت می‌شوند.