Mohammad Aref 120454 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 دی، ۱۳۹۳ خانه را ثبت ملی کردند، آن هم از نوع اضطراری‌اش؛ گفتند آن‌قدر نفیس است که هیچ جایگزینی برایش ندارند، اما امروز خانه‌ی «عامری‌ها» با خاک یکسان شده و وسط ساختمان خانه، «تاورکرین» جولان می‌دهد. به گزارش ایسنا، بیش از دو سال از زمانیکه مالک مجتمع تجارت جهانی خانه «عامری‌ها» را خرید تا برای این مجتمع پارکینگ بسازد می‌گذرد؛ زمانیکه کمیته پیگیری خانه‌های تاریخی تهران، سریع دست به کار شد و با تهیه پرونده ثبتی این خانه، موفق شد آن را به صورت اضطراری در فهرست آثار ملی ثبت کند، اما چه فایده؟ تا یکی دو ماه پیش هنوز سقف خانه از بالای در ورودی آن که در خیابان «سپهبد قرنی» است مشخص بود، هر چند گاهی اوقات یکی دو چوب از سقف شیروانی مانند آن کم می‌شد، اما امروز به جای آجر و چوب این خانه، فقط یک سوله سیمان و تاورکرینی (جرثقیل) دیده می‌شود که هر لحظه به سمتی می‌چرخد. عوامل زیادی دست به دست هم دادند تا این خانه را تخریب کنند و نخستین عامل آن امضای مجوز یکی از مدیران سابق اداره کل میراث فرهنگی استان تهران در اوایل سال 90 بود، هر چند پس از آن میراث فرهنگی استان تهران برای حفظ این خانه آن را به صورت اضطراری ثبت کرد، اما قدم بعدی از سوی بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برداشته شد، آن هم زمانی که دیوان عدالت اداری در پاسخ آخرین درخواست بخش حقوقی مبنی بر دادن یک فرصت دیگر برای دفاع از خانه عامری‌ها، پاسخ داده بود که با توجه به اینکه مالک جدید خانه عامری‌ها، این خانه را قبل از ثبت آن در فهرست آثار ملی خریده، برای او حقی در این زمینه ایجاد شده است، بنابراین امکان دادن فرصت دیگر وجود ندارد. اما میراث فرهنگی می‌توانست تا زمانی مقرر یک دفاعیه‌ی جدید به دیوان ارائه کند، که با توجه به تعلل بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی برای آن به استان تهران و از بین رفتن زمان مناسب برای دفاعیه این امکان نیز تقریبا از بین رفت. چون بخش حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری هفت روز پس از پایان یافتن مهلت داده‌شده از سوی دیوان عدالت اداری به بخش حقوقی اداره کل میراث فرهنگی استان تهران، معاونت حقوقی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور، نامه‌ی مربوط به این موضوع را به اداره‌ی میراث فرهنگی تهران تحویل داد هرچند پس از رسیدن نامه به بخش حقوقی اداره‌ی میراث فرهنگی تهران، این بخش حقوقی در نامه‌ای به دیوان عدالت اداری، این تعلل را توضیح داد و از دیوان مهلت دوباره‌ای برای دفاع خواست، اما با توجه به زمان از دست رفته، این اقدام هم فایده‌ای نداشته است. عمارت تاریخی «عامری‌ها» از جمله‌ی خانه - باغ‌های متعلق به اواخر دوره‌ی قاجار و متعلق به سال 1305 هجری شمسی در محله‌ی فردوسی است. این خانه - باغ در زمینی به مساحت 2 هزار و 750 مترمربع در ضلع جنوب غربی میدان فردوسی قرار دارد. این خانه متعلق به شخصی بود به نام سلطان خان محمد عامری فرزند (نصرالله نائینی – ملقب به اسدالسلطنه) متولد ۱۲۶۸ ه خورشیدی ، فارغ التحصیل مدرسه آمریکایی تهران (آموزگار همان مدرسه در سالهای آتی) بعدها شد، رئیس دفتر و معاون سید ضیاء الدین طباطبایی و عضو کمیته آهن یا فولاد یا همان کمیته زرگنده که نقش به سزای در شکل گیری کودتای سوم اسفند ۱۲۹۹ داشت. در دوره چهارم مجلس شورای ملی منتخب مردم شهر نائین بود اما به علت شرکت در جلسات کمیته زرگنده و حضور فعال در کودتای ۱۲۹۹ اعتبار نامه او رد شد. سلطان خان محمد عامری در دوره ششم مجلس شورای ملی به عنوان نماینده نایین انتخاب شد و به تهران آمد و قسمتی از ملکی را که متعلق به خاندان امین دارالضرب بود و در پشت خندق ناصری قرار داشت، خرید و در همان سال عمارتی ۲ طبقه در آن زمین بنا نمود و آن خانه شد «خانه عامری‌ها». خانه عامری ها قبل از تخریب خانه عامری ها بعد از تخریب منبع: ایسنا این خبر تیترشو که خوندم خیلی شوکه شدم و فکر کردم خونه عامری های کاشانه با اون همه قشنگی که داره. ولی همینم خودش خیلی حیفه. واقعاً چرا این اتفاقا میفته و این اواخر انقدر زیاد شده؟ راه حل منطقی با در نظر گرفتن شرایط موجود چیه به نظرتون؟ 9 لینک به دیدگاه
faaarnaz 5345 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 بهمن، ۱۳۹۳ راه حل؟ خب این یکی دیگه رسمن با خواست خودشون تخریب شده و کم نیستن از این موارد. مقبره دانیال نبی هم هست و موارد دیگه ی مشابه. جایی که منافع اقتصادی حکم کنه که یک کاری صورت بگیره خیلی راحت نمیشه جلوشو گرفت. حداقل لازمه که یکسری تشکلهایی از شهرسازا و معمارا باشن که بتونن یه فعالیت صنفی داشته باشن. البته همونم در حدحرفه و نمیتونه زیاد مفید فایده باشه. شاید بهتر باشه قبل از اینکه این جور بناها به این وضعیت برسن ثبت رسمی بشن و یه جور مالکیت عمومی پیدا کنن. دقت کنین میگم مالکیت عمومی و نه دولتی. در این صورت اقدام در مورد اون باید به نحوی باشه که منافع همه رو در بر داشته باشه نه اینکه فقط یه گروه سودجو به اهدافشون برسن. 6 لینک به دیدگاه
hamid_shahrsaz 28920 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 بهمن، ۱۳۹۳ شوک میدی بالام جان چرا اما واقعا همین هم حیفه نمیدونم کی میخوایم به این سمت بریم که تاریخ برای کل کشوره نه فقط یک شخص 7 لینک به دیدگاه
سارا-افشار 36437 اشتراک گذاری ارسال شده در 2 بهمن، ۱۳۹۳ یعنییییییییییییییییی چیییییییییییییییییی اینا چشون شده چرا همه چی رو ویروون می کنن 7 لینک به دیدگاه
B nam o neshan 12214 اشتراک گذاری ارسال شده در 5 بهمن، ۱۳۹۳ منم لحظه اول خشکم زد! فکر کردم خانه عامری های کاشان تخریب شده! ... منم با نظر فرناز جان موافقم. با وجود موافع شخصی یه عده، اصلا عجیب نیست که هر روز از این دست خبرها بشنویم! وقتی دلشون برای تاریخ و کشورشون نمیسوزه، انتظار بیشتری نباید ازشون داشت... قطعا هیچ تعلق خاطری نسبت به میراث گذشتگان ندارند. من خودم وقتی توی محله های قدیمی تهران راه میرم، از دیدن خونه های قدیمی که شاید هیچوقت به چشم کسی نیان و هیچ وقت ثبت هم نشن، لذت میبرم و ذوق زده میشم. خونه هایی که یه زمانی در اوج زیبایی خودشون بودن و حالا آجرهاشون داره دونه دونه میریزه و کسی نیست بهشون توجه کنه من فکر میکنم حتی یه صنف از شهرسازها و معمارها هم قدرت کافی برای جلوگیری از این تخریب ها نداشته باشن. باید یکی مثل خودشون باشیم، با همون قدرت نفوذی که اونها دارن و االبته به این راحتی نیست... 5 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده