شناسایی مبتلایان به اوتیسم با تصویربرداری سه بعدی از چهره

[saba mn 20993]

[h=1]شناسایی مبتلایان به اوتیسم با تصویربرداری سه بعدی از چهره[/h] [h=3]تهران- ایرنا- محققان دانشگاه میسوری با استفاده از روش های تصویربرداری سه بعدی موفق شدند ویژگی های چهره کودکان مبتلا به بیماری اوتیسم را شناسایی کنند. از این طریق می توان به عوامل ژنتیکی موثر در بروز این بیماری دست یافت.[/h]

به گزارش گروه علمی ایرنا از پایگاه اطلاع رسانی هلث، محققان امیدوارند با شناسایی ویژگی های خاص مبتلایان به اوتیسم، بتوان ساختار چهره کودکان مبتلا به این بیماری را توصیف کرد و بیماری را سریعتر تشخیص داد.

 

به همین منظور محققان از دوربین های مخصوصی برای عکسبرداری و تولید تصاویر سه بعدی از چهره کودکان 8 تا 12 ساله استفاده کردند.

 

در این تحقیق دو گروه از کودکان اوتیسمی به عنوان گروه شاهد و مداخله انتخاب شدند. گروه مداخله به اوتیسم مبتلا بودند اما گروه دیگر کودکان سالم بودند.

 

محققان چهره این کودکان را با استفاده از تصویربرداری سه بعدی ثبت کردند؛ در این روش دانشمندان موفق شدند فواصل بین انحناهای صورت را به جای استفاده از خط صاف که در آزمایش های قبلی مورد استفاده بود، اندازه گیری کنند.

 

بررسی ها نشان داد که کودکان اوتیسمی، از الگوهای سنجش مشابه در ویژگی های چهره خود برخوردار بودند.

 

آنها با استفاده از تصاویر سه بعدی و بررسی های آماری توانستند نقشه دقیقی از صورت کودکان را ایجاد کنند و سنجش های به دست آمده را با علایم موجود مقایسه کنند.

 

به گفته محققان، شناسایی ژن های مرتبط با هر زیرگروه اوتیسم می تواند به تولید درمان ها و داروهای موثرتر منجر شود.

 

بیماری اوتیسم در اوایل دوره کودکی و بیشتر قبل از سه سالگی ظاهر می شود. اگرچه علایم و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است، اما همه انواع اوتیسم بر توانایی برقراری ارتباط کودک با دیگران تاثیر می گذارد.

 

هرچند درمان کاملی برای اوتیسم وجود ندارد، اما شناسایی و درمان به موقع اوتیسم تغییرات بزرگی در زندگی کودکان مبتلا به این بیماری ایجاد می کند.

 

کودک مبتلا به اوتیسم در یادگیری صحبت کردن تاخیر دارد، کودک ممکن است ناشنوا به نظر برسد، کودک به انجام رفتارهای خاص یا بازی های تکراری علاقه نشان می دهد، ناتوانی در گفتن اسم، برقراری ارتباط چشمی، اجتناب از نوازش شدن، ناتوانی از شروع مکالمه و صحبت با دیگران یا عدم توانایی در حفظ مکالمات، حساس بودن به نور، صدا و بی توجه بودن نسبت به درد از جمله علایم این بیماری است.

 

همچنین این کودکان عادات غذایی عجیب، همچون خوردن تعداد کمی از انواع غذا یا خوردن مواد غیرخوراکی همچون گچ یا خاک دارند و انجام رفتارهای خودزنی مانند کوبیدن سر به زمین یا دیوار از دیگر علایم رفتاری این بیماران است.