آثار درویش خان منتشر شد

[saba mn 20993]

[h=4]کوتاه از موسیقی؛[/h] [h=1]آثار درویش خان منتشر شد[/h] [h=3]تهران - ایرنا - آلبوم تار درویش خان برگرفته از آثار باز مانده از این موسیقیدان و تصنیف ساز برجسته کشورمان از سوی موسسه ماهور راهی بازار شد.[/h]

به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا ، این مجموعه که به مناسبت صدمین سال ضبط صفحات درویش خان در تفلیس منتشر می شود شامل آثاری است که با تار درویش خان همراه با آواز سید احمدخان، طاهرزاده، رضاقلی نوروزی، اقبال آذر، و عبدالله دوامی اجرا شده است.

 

درویش خان یکی از اثرگذارترین مردان موسیقی دستگاهی یا موسیقی کلاسیک ایران است که در عصر خود شخصیتی بی بدیل و به غایت پویا بود و به عنوان استادی نمونه سهم عمده ای در ارتقای جریان تجددطلبی در موسیقی کلاسیک ایران داشت.

 

غلامحسین درویش معروف به درویش خان (تولد 1251 – وفات 2 آذر 1305تهران) از هنرمندان نامی و استادان موسیقی ایرانی در اواخر دوره قاجاریه است.

 

با ظهور جنبش مشروطه در نخستین کنسرت هایی که در انجمن اخوت تشکیل شد وی سمت ریاست و رهبری ارکستر را داشت.

 

کنسرت برای جمع آوری کمک برای قحطی زدگان روسیه، کنسرت برای ایجاد مدرسه فرهنگ، اجرا برای حریق زدگان آمل و . . . از جمله تلاش های او در این دوران بود.

 

 

 

** آلبوم نغمه های شکرین

 

آلبوم نغمه های شکرین که شامل 'واسونک ها' و مجموعه ای از ترانه های مناطق مختلف استان فارس است منتشر شد.

 

آلبوم«نغمه های شکرین» که توسط دامون شش بلوکی(پژوهشگر موسیقی)گردآوری شده، در قالب دو سی دی منتشر شده است.

 

این آلبوم از 24 قطعه تشکیل شده که مجموعه ای از رپرتوار موسیقی نوروزی شیرازی ها نیز را خود گنجانده است .

 

در فرهنگ و آداب و رسوم شیرازی ها استفاده از الحان مختلف برای تمامی مراسم های پایکوبی ، عروسی و . . . متداول است .

 

دامون شش بلوکی در بخشی از مقدمه روی جلد این آلبوم آورده است: جان مایه های شاد در شعرهای عامیانه موسیقی شیراز را، از نگاه مردم شناسانه، می توان ناشی از روحیات و فرهنگ عمومی آرامش طلب مردم و شرایط نسبتا آرام تاریخی این دیار دانست که شاخص ترین گونه آن «واسونک» است که گونه ای از ترانه های محلی و عمومی است و کارکرد اصلی آن در مراسم مختلف مربوط به عروسی(خواستگاری، بردن هدیه به خانه عروس، کسب اجازه از پدر عروس و....)است.

 

قطعات این مجموعه مربوط به اجراهای 40 تا 50 سال گذشته است و برخی قطعات آلبوم«نغمه های شکرین» نیز در استودیو ضبط مجدد شده است.

 

قطعات قدیمی استفاده شده در این آلبوم توسط احسان عابدی در موسسه ماهور پالایش شده و سعی شده تا کیفیت این قطعات همگون سازی شود.