تاریخچه هالیوود

[seyed mehdi hoseyni 27119]

تاریخچه هالیوود

 

 

شکل گیری هالیوود

در اوایل 1910 کارگردانی بنام دی دبلیو گریفیث (D.W. Griffith) توسط کمپانی بیوگراف (Biograph) به همراه گروه بازیگرانش به West Coast فرستاده شدند. آنها شروع به فیلم برداری در زمینی خالی نزدیک خیابان جرجیا در مرکز شهر در لس انجلس کردند. سپس چندین مایل به سمت شمال به محلی بنام هالیوود سفر کرده و از فیلم سازی در آن جا لذت بردند. سپس گریفیث اولین فیلم هالیوودی را در کالیفرنیای قدیم (In Old California ) توسط کمپانی بیوگراف ساخت. بیوگراف چند ماه دیگر در آن جا ماند و قبل از بازگشت به نیویورک چند فیلم دیگر نیز ساخت.

در سال 1913 فیلم سازهای بسیاری پس از شنیدن درباره این مکان و برای امتناع از دست مزد هایی که توسط توماس ادیسون (او امتیاز پروسه ساخت فیلم را داشت) تحمیل می شد به غرب سرازیر شده و در لس انجلس در ایالت کالیفرنیا استودیوها رشد کردند. قبل از جنگ جهانی اول فیلم هایی در شهرهای از آمریکا ساخته شد ولی فیلمسازان با پیشرفت این صنعت به جنوب کالیفرنیا جذب شدند. آنها توسط آب و هوای معتدل و نور خورشید قابل اعتماد که امکان فیلم سازی در مناطق باز را در تمام طول سال می داد و نیز توسط مناظر مختلفی که در دسترس بود٬ جذب شدند.

بعدها مهاجران بسیاری مخصوصا یهودیان صنعت فیلم آمریکا را شناختند. آنها که به دلایل تبعیضات مذهبی از بعضی مشاغل دور مانده بودند، توانستند نشان خود را در یک تجارت جدید قرار دهند پس از پذیرش قیمت یک نیکل ( سکه 5 سنتی ) نمایش فیلم های کوتاهی در سالن های Storefront را به اجرا بگذارند. در طی چند سال، مردانی چون ساموئل گلدوین، کارل لامل، آدولف زوکور و برادران وارنر وارد بخش تولید این تجارت شده و تبدیل به سران تشکیلات بزرگی بنام استودیوهای فیلم شدند. بعد از جنگ جهانی اول کارگردانانی مانند: ارنست لوبیچ، آلفرد هیچکاک، فریتز لانگو و بازیگرای چون رادولف والنتینو، مرلین دیتریش، رونالد کلمن و چالز بویر از اروپا وارد این عرصه شدند. در بیشترین محبوبیت تصاویر متحرک در اواسط دهه 1940 استودیوها مجموعا در حدود 400 فیلم را در سال عرضه می کردند که هر هفته توسط تماشاگرانی از جمعیت نود میلیونی آمریکای دیده می شد.

[seyed mehdi hoseyni 27119]

عصر طلایی هالیوود

به اصطلاح عصر طلایی هالیوود که از پایان عصر صامت در اواخر دهه 1920 تا اواخر دهه 1940 به طول انجامید، فیلم هایی که از استودیوهای هالیوود عرضه می شدند همانند اتومبیل هایی بود که از خط تولید کمپانی هنری فورد بیرون می رفت. هیچ دو فیلمی دقیقا مانند هم نبود ولی همگی یک فرمول را دنبال می کردند: وسترن، کمدی اسلپ استیک، فیلم نوار، موزیکال، کارتون های انیمیشن، بیوپیک ( تصویر بیوگرافی ) و ... و اغلب تیم تولید مشابهی بر روی فیلم هایی که بوسیله کمپانی مشابهی ساخته می شد کار می کردند. فیلمسازی همچنان یک تجارت بود و کمپانی های تصاویر متحرک با اداره کردن به اصطلاح سیستم استودیو پول می ساختند. استودیوهای بزرگ حقوق هزاران نفر را تامین می کرد و آنها در شهر های بزرگ و کوچک کشور صد ها سالن نمایش داشتند.

بسیاری از تاریخ نگاران سینما کارهای بسیار عالی سینمایی را که در این دوره ظهور کرد برای دسته بندی متذکر می شوند. یکی از دلایلی که چنین موضوعی را ممکن می سازد این بود که با اینکه فیلم های بسیاری ساخته می شد اما همه آنها نمی توانستند یک موفقیت بزرگ باشند. یک استودیو می توانست بر روی فیلمی کم بودجه با یک فیلم نامه خوب و بازیگرانی ناشناس شرط بندی کند مانند «همشهری کین» به کارگردانی اورسن ولز که بصورت گسترده ای به عنوان بهترین فیلم همه دوران ها به آن نگریسته می شود و در شرایط دیگر کارگردانانی با اراده محکم مانند هوارد هاکس و فرانک کاپرا در استودیوها برای رسیدن به بینش هنری خودشان جنگ می کردند. نقطه اوج سیستم استودیویی می تواند سال 1939 باشد که شاهد عرضه شدن کلاسیک هایی مانند جادوگری از اوز (The Wizard of Oz )، برباد رفته (Gone with the Wind )، دلیجان (Stagecoach )، آقای اسمیت به واشنگتن می رود (Mr. Smith Goes to Washington )، تنها فرشتگان بال دارند (Only Angels Have Wings )، نینوشکا (Ninotchka ) و نیمه شب ( Midnight ) بود. در میان بقیه فیلم های عصر طلایی که تا به امروز کلاسیک باقی مانده اند: کازابلانکا ( Casablanca )، چه زندگی محشری (It's a Wonderful Life )، نسخه اصلی کینگ کنگ (King Kong ) و سفید برفی و هفت کوتوله ( Snow White and the Seven Dwarfs ).

[seyed mehdi hoseyni 27119]

هالیوود جدید یا سینمای پست - کلاسیک

هالیوود جدید و سینمای پست - کلاسیک عباراتی هستند که برای توصیف دوره ای که به دنبال نادیده گرفتن سیستم استودیو در دهه 50 - 60 و در اواخر کد تولید* استفاده و با تمایل بیشتری برای دراماتیزه کردن موضوعاتی مانند جنسیت و خشونت و نبز با ظهور اهمیت فیلم های بلاکباستر* تعریف می شود. اصطلاحی که برای توضیح روش های در حال تغییر روایت داستان در هالیوود جدید استفاده شد. این موضع همواره مورد بحث قرار می گرفت که پیشرفت هایی در درام و شخصیت پردازی که در تصور تماشاگر در دوره عصر کلاسیک/طلایی بدست آمده بود: شرح وقایع به ترتیب زمانی ممکن است به زحمت جلو برود، خط داستانی ممکن است با پایان های پیچیده روبرو شود و خط ها بین بازیگر اصلی و بازیگر مقابل ممکن است محو شود.

 

* کد تولید مشخص می کرد که چه فیلمی از نظر اخلاقی قابل تایید برای مخاطب عام است و چه فیلمی این صلاحیت را ندارد.

* بلاکباستر به فیلم هایی گفته می شود که در هالیوود با بودجه زیاد و استفاده از ستارگان بازیگری برای جلب توجه عموم ساخته می شود هر چند ممکن است بسیار بی ارزش نیز باشند.

[seyed mehdi hoseyni 27119]

هالیوود مرکز سینمای جهان است؛ سرزمینی با کمپانی های بزرگ فیلمسازی چون کمپانی فاکس قرن بیستم، برادران وارنر، کلمبیا پیکچرز، پارامونت، مترو گلدین مایر و یونیورسال که هر کدام از این نام ها بخشی از بزرگ ترین امپراتوری سینمای جهان را تشکیل داده اند؛ امپراتوری ای که با نام هالیوود، نام ها و چهره های زیادی را به عنوان ستاره سینما به دوستداران این عرصه معرفی کرده است.

به گزارش آفتاب، دانستنی ها در این باره نوشته است، تاریخچه مکانی به نام هالیوود به عنوان یک منطقه مسکونی و شناخته شده، به حدود ۱۲۰ سال پیش بازمی گردد؛ اگرچه، این کاشفان اسپانیایی بودند که برای اولین بار به منطقه ای وارد شدند که امروزه با نام هالیوود شناخته می شود و شهرت جهانی دارد. در آن زمان سرخپوست ها در دره های کوهستان های «سانتامونیکا» زندگی می کردند.

پس از آن این منطقه از سوی دولت اسپانیا به دو بخش تقسیم شد. به این ترتیب بخش غربی «رانچو لابری» و بخش شرقی به «رانچو لوس فیلز» نامگذاری شد و در ١٨٧٠ تبدیل به منطقه ای برای کشاورزی شد. در سال ١٨٨٦ مردی با نام«ویلکاکس» رانچو لابریه را خریداری کرد و همسرش اسم منطقه را به «هالیوود» تغییر داد. طی چند سال «ویلکاس» با جمع آوری بودجه کافی به ساخت کلیسا، مدارس و کتابخانه اقدام ورزید و به این ترتیب هالیوود به منطقه ا ی ثروتمند تبدیل شد.

جامعه هالیوود درسال ١٩٠٣ به ثبت می رسد، اما استقلالش به دلیل کمبود آب زیاد دوام نمی آورد و در سال ١٩١٠ به اجبار به لس آنجلس ملحق می شود. در سال ١٩١١ شرکت نستور (Nestor) اولین استودیوی فیلم هالیوود را در یک گوشه این منطقه افتتاح می کند. پس از آن «سسیسل .ب. دومیل» و «دی.دبلیو. گریفیث» به عنوان اولین کارگردان ها کارشان را در هالیوود شروع کردند. یک روایت حاکی ازآن است که در سال ۱۹۱۰ گریفیث و دوستانش اولین کسانی بودند که به هالیوود سرک کشیدند.

آنها اول شروع به فیلمبرداری در زمینی خالی نزدیک خیابان جورجیا در مرکز شهر لس آنجلس کردند. اما کمپانی مربوطه که بیوگراف نام داشت، تصمیم گرفت که مکان های جدیدی را پیدا کند و چندین مایل به سمت شمال به دهکده کوچکی که بسیار مناسب بود سفر کردند و کمپانی و کادر فیلمبرداری کلی از محل اقامت جدید و فضاهایی که برای فیلمبرداری در اختیارشان قرار می داد لذت بردند. این محل، هالیوود نام داشت. پس گریفیث اولین فیلم هالیوودی را برای کمپانی بیوگراف ساخت که درباره کالیفرنیای قدیم بود؛ زمانی که این منطقه به مکزیک تعلق داشت.

اما روایت جدی تر که همه آن را سرآغاز فیلمسازی حرفه ای در هالیوود می دانند مربوط به سفر سسیل.ب.دومیل و دوستانش به منطقه هالیوود و ساخت فیلم «مرد زن نما» در استودیوی شرکت نستور است. دومیل این فیلم را در سال ۱۹۱۴ و زمانی که فقط ۳۳ سال داشت ساخت، فیلمی که اول قرار بود لوکیشن آن اطراف نیویورک باشد اما نشد و بعد هم پس از سفر از شرق به غرب آمریکا، باران های آریزونا گروه را به کالیفرنیا کشاند و بعد از موفقیت این فیلم و پرآوازه شدن هالیوود بود که سینماگران آمریکایی که تا آن زمان در نیویورک ساکن بودند و از گرانی ساخت فیلم عاجز شده بودند، به کالیفرنیا، لس آنجلس و هالیوود سرازیر شدند تا تاریخ سینما ورق بخورد. دومیل هم همانجا زمین های زیادی خرید و استودیوی معروف خودش را تاسیس کرد.

 

 

مسافران هالیوود

جماعت زیادی از چهار گوشه آمریکا و اروپا برای هنرپیشه شدن و یافتن کسب و کار بار سفر به سوی هالیوود بستند؛ هالیوودی که نام خود را از آن گیاه سبز پیچه ای که در دشت حومه لس آنجلس زیاد دیده می شد گرفت. در میان این مسافران چارلی چاپلین سرشناس ترین مسافری بود که وارد هالیوود شد تا آثار جاودان خود را خلق کند. جمعیت ۵هزار نفره لس آنجلس در کمترین مدت بعد از این اتفاق ۲۰ برابر شد و کسب و کار در آن شهر رونق گرفت. زمین های بی ارزش حومه شهر گران شده که متری چند هزار دلار معامله می شد. کارگاه ها و دفاتر آرتیست سازی و آموزش بازیگری مثل قارچ از زمین سبز می شدند و اغلب تازه واردانی که وارد شهر می شدند رویایی جز بازیگری نداشتند. حالا کمپانی های نیویورکی رو به فراموشی رفته و قلب سینما در هالیوود می تپید.

 

کمپانی های فیلمسازی هالیوود

از آنهایی که پس از سیسیل ب دومیل به هالیوود آمدند و تاریخ ساز شدند، می شود به آدولف زوکر اشاره کرد که کمپانی پارامونت را تاسیس کرد. لوئیسی مایر و ساموئل گلدوین کمپانی متروگلدین مایر را بنا گذاشتند و در کنار آنها،کارل لامل یونیورسال را به وجود آورد. این پایان کار نبود چرا که در کنار این نام ها برادران وارنر و ویلیام فاکس که بزرگ ترین کمپانی های هالیوود را به وجود آوردند،جزو مهاجران فقیر و بی بضاعتی بودند که با ایجاد سالن های محقر نمایش فیلم و ارائه بلیت های ارزان قیمت سرمایه ای جور کرده و کمپانی های خود را بنا کردند.

 

 

ستاره های هالیوود در شهر ستارگان

چارلی چاپلین از انگلیس آمد، گرتا گاربور از سوئد، والنتینو از ایتالیا و مارلین دیتریش از آلمان چند ستاره دیگر معروف آن روزگار نیز جزو مهاجرانی بودند که برای آزمودن بخت خود در عرصه بازیگری جلای وطن کرده و راهی هالیوود جادویی شدند که خیلی از آنها با عنوان ستاره های هالیوود شهره شدند. برای همین لس آنجلس قبل از شهرت به « شهر فرشته ها» به «شهر ستاره ها» معروف بود؛ ستاره هایی که نحوه لباس پوشیدن و رفتار و کردارشان در فیلم ها به عنوان رفتار و مد در سراسر آمریکا و بعدها در تمام دنیا تقلید می شد.به عنوان نمونه نوع آرایش سبیل کلارک گیبل، ستاره فیلم « بر باد رفته» تا مدت ها از سوی طرفدارانش تقلید می شد. سیگار کشیدن و موی کرنلی همفری بوگارت، یقه بالا زده جیمز دین و حتی کفش و لباس کلینت ایستوود و نحوه کبریت کشیدنش از همین نمونه های دنیای مد بود که تا سال ها توسط جوانان علاقه مند به سینما تقلید می شد.

 

 

از هالیوود تا لاله زار

بعد از شهرت هالیوود در ایالات متحده آمریکا بعضی از کشورها هم به این فکر افتادند که آنها هم مثل هالیوود مرکزیتی برای سینما و هنرپیشگی ایجاد کنند که «چینه چیتا» در ایتالیا و بالیوود در هندوستان راه اندازی شد. در ایران نیز لاله زار مرکزیتی برای سینما و تئاتر بود. لاله زار هم مثل هالیوود نام خود را از لاله هایی گرفته بود که در آن سبز می شد. در دهه ۵۰ بیشتر استودیوهای فیلمسازی ایران در خیابان لاله زار و خیابات منتهی به آن بود. میترا فیلم «پارس فیلم بعدی» برادران کوشان،اولین استودیویی بود که روی سینما متروپل در طبقه دوم این محل تاسیس شد.

استودیو بدیع و بعدها استودیوهای دیگری هم در لاله زار به وجود آمد. جوانانی که در دهه ۵۰ شمسی در لاله زار وحوالی آن قدم می زدند علاوه بر دیدن پوستر و آفیش های سردر سینماهای بی شمار لاله زار، در حاشیه این خیابان عکس های هنرپیشه های آن زمان را می دیدند که توسط دستفروشان عرضه می شد.