مفصل ها

[masi eng 47044]

مفصلها محل اتصال دو يا چند استخوان هستند و به دو نوع تقسيم مىشوند: متحرک و ساکن مفصلهاى ساکن آنهائى هستند که در آنها لبههاى استخوان محکم به هم جفت شده يا آنچنان در هم فرو مىروند که هيچ نوع حرکتى را براى استخوانها امکانپذير نمىسازند. بهترين مثال اين نوع مفصل، در جمجمه است.

 

مفصلهاى متحرک بر سه نوع هستند: مفصلهاى گلولهاى - کاسهاى که حرکت در تمام جهات؛ مفصلهاى تاشونده که فقط حرکت در يک جهت؛ و سوم مفصلهاى لغزنده که فقط يک حرکت محدود را ممکن مىسازند.

 

سرهاى هر استخوانى که قسمتى از مفصل را تشکيل مىدهد بهوسيله يک سطح صاف غضروفى پوشيده شده تا سايش (اصطکاک) به حداقل برسد. مفصل بهوسيله رشتههائى از يک بافت قوى بهنام رباط محکم مىشود. خود مفصل بهوسيله يک کپسول پر از مايع روانکننده بهنام مايع سينوويال احاطه شده است.

[masi eng 47044]

- مفصلهاى گلولهاى کاسهاى:

 

تشکيل شده است از سر گرد يک استخوان که در حفره فنجان مانند استخوان ديگرى جفت شده است. اى نوع مفصل حرکت در تمام جهات را امکانپذير مىسازد. مانند مفصل شانه و ران.

 

[masi eng 47044]

- مفصلهاى تاشونده:

 

وقتى که سطحهاى استخوانها روى هم قرار مىگيرند حرکت فقط در يک جهت انجام مىشود: خم کردن و باز کردن. مثالهاى اين نوع مفصل، آرنجها و زانوها هستند.

 

[masi eng 47044]

- مفصلهاى لغزنده:

 

اين نوع مفصلها حرکت محدودى را امکانپذير مىکنند. مانند مفصلهاى بين مهرههاى ستون فقرات و مفصلهاى بين دندهەا و ستون فقرات.

 

[masi eng 47044]

عفونت مفصلی چیست؟

 

عفونت مفصلی یا آرتریت سپتیک به عفونت باکتریایی مفصل گفته می شود. البته بندرت ممکن است مایکوباکتریوم،

 

ویروس یا قارچ عامل عفونت مفصل باشد.

باشگاه خبرنگاران: ناتوانی در تحمل وزن ، درد مفصلی در حرکت فعال ، گرما وقرمزی مفصل ، تورم و تب از علایم بیماری مفصلی است.

 

عفونت مفصلی یا آرتریت سپتیک به عفونت باکتریایی مفصل گفته می شود. البته بندرت ممکن است مایکوباکتریوم ، ویروس یا قارچ عامل عفونت مفصل باشد.

 

این بیماری توسط عواملی همچون استافیلوکک اورئوس، نیسریا گونوره ، استرپتوکوک و هموفیلوس آنفلوآنزا ایجاد می شود. بیشترین راه ورود باکتری به مفصل از راه

 

خون است ولی انتقال در پی آسیبهای مفصلی هم دیده می شود.

 

عوامل خطر

 

عواملی همچون سن بالا ، ابتلا به بیماریهایی مانند دیابت، روماتیسم مفصلی، جراحی روی مفصل، عفونت پوست، اعتیاد تزریقی مواد، الکلیسم، پروتز مفصلی احتمال بروز

 

این بیماری را افزایش می دهند.

 

ناتوانی در تحمل وزن، درد مفصلی در حرکت فعال و غیرفعال، گرما و قرمزی مفصل، تورم و تب از علایم این بیماری است.د ر آزمایش خون این بیماران افزایش عوامل التهابی

 

همچون سی آر پی و ای اس آر مشهود است. تشخیص این بیماری نیازمند کشیدن آب مفصل و آزمایش آن است که در آزمایش آن افزایش سلولهای سفید خون

 

با نسبت بالای نورتروفیلها، افت قند نسبت به خون، افزایش پروتیین دیده می شود. همچنین باکتری عامل بیماری را می توان در مایع مفصلی شناسایی کرد.

 

درمان با آنتی بیوتیک ترجیحاً داخل وریدی به صورت امپایریک شروع و بعد مشخص شدن نتیجه مایع مفصلی

 

بسته به نوع عامل بیماری تنظیم می شود.