برو در پناه حق...

[Hanaaneh 28,167]

ساعت دو ِ شب است که با چشم بی رمق

چیزی نشسته ام بنویسم بر این ورق

 

چیزی که سال هاست تو آن را نگفته ای

جز با زبان شاخه گل و جلد زر ورق

 

هر وقت حرف میزدی و سرخ میشدی

هر وقت مینشست به پیشانی ات عرق

 

من با زبان شاعری ام حرف میزنم

با این ردیف و قافیه های اجق وجق

 

این بار از زبان غزل کاش بشنوی

دیگر دلم به این همه غم نیست مستحق

 

من رفتنی شدم ، تو زبان باز کرده ای

آن هم فقط همین که : " برو در پناه حق "

 

{ نجمه زارع }