بیماریهای ماهی

[masi eng 47,044]

آفلاتوكسيكوزيس بيماري است كه اكثر انواع ماهيان را تحت تاثير قرار مي دهد ونتايج وقتي حاصل مي شود كه غذاي آلوده به آفلاتوكسينها توسط ماهي خورده شود.آفلاتوكسينها مواد شيميايي هستند كه بوسيله انواع قارچها ( آسپرژيلوس فلاووس و آسپرژيلوس پارازيتيكوس ) توليد مي شوند كه بطور كلي بعنوان كپك شناخته مي شوند.آفلاتوكسينها بطور كلي دانه هاي روغني بمانند تخم پنبه،بادام زميني،ذرت ،گندم ،تخم آفتاب گردان ،غذاي ماهي و بطور كلي تمام غذاها مي توانند به آفلاتوكسينها آلوده شوند.چهار آفلاتوكسين اصلي شامل آفلاتوكسينهاي B1 ، B2 ، G1، G2مي باشند كه بطور مستقيم دانه هاي روغني و غذاي ماهي را آلوده مي كنند.عواملي كه باعث افزايش آفلاتوكسين در غذاها ميشوند شامل درجه حرارت محيطي بالاي 27 درجه سانتي گراد ،رطوبت محيطي بالاتر از 62درصد ورطوبت غذاي بالاي 14 درصد ميباشند. مقدار آلودگي با موقعيت جغرافيايي،روشهاي انبار كردن و عمل آوري مواد غذايي تغيير خواهد كرد. انبار كردن نامناسب مواد غذايي يكي از متداولترين عامل مستعد كننده براي رشد آفلاتوكسين وتوليد كپك مي باشدوآن عامل مي تواند توسط پرورش دهنده ماهي كنترل شود. مفهوم آفلاتوكسين در غذاي ماهي آفلاتوكسين B1 يكي از قويترين آفلاتوكسين عامل ايجاد كننده سرطان بطور طبيعي در حيوانات مي باشد.اولين شيوع آفلاتوكسيكوزيس ماهي در هچري ماهي قزل آلا در سال 1960 اتفاق افتاد.در قزل آلاي رنگين كمان پرورشي كه باپلتهاي آماده شده با تركيب تخم پنبه آلوده به آفلاتوكسينها تغذيه شده بودند تومور هاي كبدي گسترش يافت. اگرچه تخم پنبه آلوده بمدت طولاني بعنوان اجزاي اصلي در تركيب غذا استفاده نشده بود با وجود اين بيش از 85 درصد ماهيها در اين هچري تلف شدند.انباركردن نا درست همه مواد غذايي و تغذيه با غذا هاي آلوده باعث آلودگي به آفلاتوكسينها مي شود.آفلاتوكسيكوزيس اكنون در صنعت قزل آلاي رنگين كمان بخاطر مقررات سخت اداره دارو و غذا (F.D.A) بعلت غربالگري آفلاتو كسين در دانه هاي روغني،ذرت وساير اجزاي خوراكي محدود شده است. به هر حال اين سم ماهيان پرورشي گرمابي مانند تيلاپيا،گربه ماهي را بدليل افزايش فرمولاسيون جيره غذايي با اجزاي گياهي به مقدار بيشتر و اجزاي حيواني به مقدار كمتر،بيشتر تحت تاثير قرار مي دهد. دليل افزايش پتانسيل گسترش آفلاتوكسيكوزيس در اين انواع ( ماهيان گرمابي) سريع مورد توجه قرار گرفت كه اجزاي گياهي پتانسيل بالا تري نسبت به اجزاي حيواني براي آلودگي با آفلاتوكسينها را دارند.در شرايط گرمسيري و نيمه گرمسيري پتانسيل گسترش آفلاتوكسيكوزيس بعلت انبار كردن مواد غذايي تحت شرايط رطوبت پايين وحرارت بالا افزايش مي يابد . غذاي قرار گرفته در معرض سم آفلاتوكسين علاوه بر ضربه اقتصادي باعث تلفات شديد درحيوانات مي شود. وسعت بيماري كه بوسيله آفلاتوكسينها ايجاد مي شود به سن و نوع ماهي بستگي دارد.بچه ماهيها به آفلاتوكسين بيشتر از بالغين حساس هستند و بعضي از انواع ماهيها نسبت به سم آفلاتوكسين بيشتر حساسند.مطالعات انجام شده روي ماهي تيلاپياي نيل نشان داد كه وقتي ماهيها با جيره غذايي حاوي 8/1 ميلي گرم آفلاتوكسين B1 در هر كيلوگرم غذا بمدت 75 روز تغذيه شده بودند كاهش سرعت رشد بعلاوه ناهنجاريهاي بافتي يا زخم هايي در كبد را كه علامت شروع و گسترش سرطان بود نشان دادند.درمطالعه ديگرغلظتهاي مختلف آفلاتوكسين B1 را بر روي تيلاپياي نيل 7/2 گرمي انجام دادند.ماهي هايي كه با جيره غذايي محتوي 5/2، 10 يا 100 ميلي گرم آفلاتوكسين B1 در هر كيلوگرم غذا بمدت 8 هفته تغذيه شده بودند كاهش وزن و كاهش شمار سلولهاي خوني را نشان دادند.ماهيان تغذيه شده به ميزان 10 ميلي گرم آفلاتوكسين B1 در هر كيلو گرم غذا ناهنجاري كبدي را نشان دادند. وماهياني كه با100 ميلي گرم آفلاتوكسين B1 در هر كيلوگرم غذا تغذيه شده بودند كاهش وزن همراه باآسيب كبدي و60 درصد ماهيها نيز در پايان آزمايش تلف شدند.ساير مطالعات نشان دادند كه سطح تحمل آفلاتوكسين براي تيلاپيا با روش پرورش ماهي فرق ميكند. در آب سبز وجاري حضور مقدار 25 تا 39 ppb آفلاتوكسين در آب باعث كاهش رشد بدون تلفات ماهي مي شود.در پرورش قفس غلظت آفلاتوكسين بالاي 5 ppb در آب باعث افزايش سرعت مرگ ومير ميشود.قزل آلاي رنگين كمان در مقايسه با گربه ماهي به سم آفلاتوكسين B1 بيشتر حساس مي باشد.قزل آلاي رنگين كمان تغذيه شده با جيره حاوي 0004/0 ميلي گرم آفلاتوكسين B1 در هر كيلوگرم غذا (4/0ppb) بمدت 15 ماه احتمالآ بميزان 14 درصد تومور ها گسترش مي يابند.در قزل آلاي رنگين كمان تغذيه شده با جيره حاوي 02/0 آفلاتوكسين B1 در هر كيلوگرم غذا (20 ppb ) بمدت 8 ماه ميزان شيوع تومور هاي كبدي 58 درصد وبا ادامه تغذيه بمدت 12 ماه ميزان شيوع تومور ها به83 درصد رسيد. گربه ماهي تغذيه شده با جيره حاوي 10 ميلي گرم آفلاتوكسين B1 در هر كيلوگرم غذا (10000 ppb ) بمدت 10 هفته كاهش سرعت رشد وزخمهاي داخلي خفيف را نشان دادند. علائم آفلاتوكسيكوزيس در ماهي : علائم اوليه جدا شده از آفلاتوكسيكوزيس شامل پريدگي رنگ آبششها، آسيب توده خوني ،كاهش سرعت رشد و كاهش وزن اشاره كرد.تغذيه طولاني مدت با غلظتهاي پايين از آفلاتوكسين B1 باعث ايجاد تومورهاي كبدي مي شود كه بصورت زخمهاي پريده رنگ ظاهر مي شوند كه به كليه نيز انتشار پيدا مي كنند.افزايش مرگ و مير ماهيان (شمار بالايي از ماهيان مرده ) ممكن است مشاهده شود. آفلاتوكسينها مي توانند بصورت غير مستقيم و با اثر بر روي مواد غذايي موجود در جيره باعث ايجاد بيماري شوند.بعنوان مثال آنتي اكسيدانهاي محلول در چربي بمانند ويتامين A وآنتي اكسيدانهاي محلول در آب و ويتامينهايي بمانند ويتامين C ( ويتامين ضروري براي اعمال ايمني ) و تيامين (ويتامين ضروري براي اعمال متابوليكي و تغذيه اي ) موجود در غذاها بوسيله اين سموم غير فعال مي شوند. بنابراين تعجب آور نيست كه آفلاتوكسينها ايمنيت را كاهش مي دهند وماهي را نسبت بيماريهاي باكتريائي،ويروسي و انگلي بيشتر حساس مي كنند.اين اثرات اغلب مورد توجه واقع نمي شود وبخاطر كاهش بازده توليد (كاهش رشد،كاهش وزن و افزايش مقدار غذا براي رسيدن به وزن بازاري و افزايش هزينه هاي بهداشتي) منفعت حاصل نمي شود. مديريت و كنترل بايستي غذاهايي كه بتازگي آماده شده وبصورت صحيح انبار شده اند براي مراكز پرورش خريداري شوند.خار وخاشاك بايد بدور از مواد غذايي باشند ودانه ها بايستي در ساختمانهاي تميز انبار شوند.در حد امكان غذاهاي ماهي بايستي در ساختمانهايي كه درجه حرارت و رطوبت آنها كنترل مي شود انبار شوند.غذاهاي ماهي را روي پالتها وبفاصله يك قدمي ديوار (پرهيز از بهم فشردگي ) ودر جاي خنك و خشك بمدت طولاني تر از 3 ماه نبايستي انبار كرد و غذارا خارج از انبار بمدت بيش از 2 هفته نبايستي نگهداري كرد.وقتي كه غذا ها بمدت طولاني وتحت شرايط بهداشتي فقير انبار شوند مشكلات بهداشتي ازقبيل رشد كپكها، كاهش ويتامينها و فساد روغنهاي موجود در مواد غذايي بوجود مي آيد.كنترل جوندگان و حشرات درنگهداري كيفيت غذاها وبدور از آفلاتوكسينها مهم است.با دقت در تاريخ توليد از خريداري غذاهاي كهنه اجتناب شود. همچنين موقعي كه غذا را خريداري مي كنيم بايستي از روشهاي انبار كردن غذا بوسيله فروشنده اطلاع كافي داشته باشيم.غذاهايي كه بمدت طولاني انبار مي شوند احتمال آلودگي با كپكها وجود داشته و تغيير رنگ داده وبصورت قلنبه وبهم چسبيده و بوي كپك زده ميدهند.غذاهاي كهنه از رطوبت اشباع بوده و خيس هستند.هر ظرفي كه براي انبار كردن غذا استفاده ميشود بايستي كاملآ تميز بوده و عاري ازرشد كپكها بر سطوحشان باشند(ظروف غذا و غذاده اتوماتيك).آزمايش منظم غذا ها از لحاظ حضور آفلاتوكسين عقيده خوبي مي باشد.بازرسي ساده بر روي فارم انجام مي شود (جستجوي كپكهاي آبي –سبز روي غذا )بطور مثال نور سياهي با تشعشع سبز مايل به زرد ممكن است در حضور آسپرژيلوس فلاووس ايجاد شود.در صورتيكه نور سياه يك روش تشخيصي سريع بوده و شاخص آسپرژيلوس فلاووس مي باشد ودر تمام موارد نيز موثر واقع نمي شود. اگر به آفلاتوكسيكوزيس مشكوك شويم كيتهاي تجارتي براي تشخيص غلظت آفلاتوكسين در غذاها بمانندVertox وAlfa BTM وجود دارند.ابن كيتها اكنون به آساني از شركتهايي بمانند شركت Neogon وشركت VICAM قابل تهيه مي باشند. با اين كيتها فقط مدت كمتر از20دقيقه جداسازي آفلاتوكسين انجام مي گيرد گران نيستند و به آساني در فارم مي توانيم استفاده كنيم. روش قديمي تشخيص غلظت آفلاتوكسينها شامل جداسازي با روشهاي شيميايي بوسيله كروماتوگرافي با لايه نازك يا كروماتوگرافي با مايع با فشار بالا مي باشند ولي اين روشها اغلب طولاني ،پر هزينه و پيچيده و مشكل ميباشند.استفاده از غذاي آلوده به آفلاتوكسينها خطراتي را بدنبال دارد كه توليدكننده بايستي به آنها توجه كند كه در بالا تشريح شد.بخاطر داشته باشيم كه ماهيهاي جوان نسبت به بالغين بيشتر حساس هستند. اگر مشكوك شديم كه غذا مقدار اندكي آلوده به كپكها ست بهتر است غذاي آلوده جدا و بدور انداخته شود واز غذا دهي به نوزادان و ماهيان پرواري خودداري كنيم.اصلاح غذاهايي كه مقدار كمي آلوده به كپكها ميباشند شامل اضافه كردن سم غير فعال شده به غذاهاي انبار شده مي باشد.شركتي بنام Nutriad International در توليد اين مواد اختصاص دارند. سم غير فعال شده بنام Toxy-nil براي كنترل گسترش كپكها بوسيله اتصال به آفلاتوكسينهاي موجود در غذا آنها را غير فعال ساخته و از رشد كپكها در غذا جلوگيري مي كند.اگر غذا آلودگي سنگيني به آفلاتوكسينها داشته باشد بايستي از غذا دهي خودداري كرده و غذاي جديد خريداري كرد.افزايش آگاهي و نظارت مداوم به حضور آفلاتوكسينها در غذا خطر ابتلا به آفلاتوكسينها را كاهش خواهد داد. كنترل منظم سطوح آفلاتوكسين در غذاي ماهي با توجه به اينكه آفلاتوكسينها اغلب در جنوب شرقي آمريكا اتفاق مي افتد.محصولات كشاورزي بطور عادي از لحاظ حضور آفلاتوكسيها بررسي مي شوند. FDA براي غربالگري آفلاتوكسين در دانه هاي روغني ،ذرت و ديگر اجزاي غذايي مقررات سختي را اجرا مي كند.سطوح قابل تحمل آفلاتوكسين در غذاهاي ماهي وجود ندارد ولي FDA حداكثر مقدار 20 ppb را در تركيب غذايي براي حيوانات اهلي مجاز دانسته است. خلاصه آفلاتوكسينها سمومي هستند كه بطور عادي بوسيله كپكها توليد مي شوند. اين كپكها اغلب روي دانه ها وغذاهاي آماده اي كه در درجه حرارت 27 درجه سانتي گراد يا بالاتر ودر رطوبت بيش از 14 درصد نگهداري شده اند يافت مي شوند. اين شرايط اغلب دراستخرهاي پرورشي نواحي گرمسيري و نيمه گرمسيري ديده مي شوند.براي جلوگيري از بروز آفلاتوكسيكوزيس ، بايد از تاريخ توليد وتاريخ انقضاء غذاهاي خريداري شده ونيز از روشهاي انبار كردن غذاها اطلاع كافي داشته باشيم .از بكار بردن غذاهايي كه تغيير رنگ داده ،بصورت قلمبه و بهم چسبيده اند و بوي كپك مي دهند پرهيز كنيم.بطور منظم ظروف غذا،انبارمواد غذايي وغذاده هاي اتوماتيك را نظافت كنيم. آفلاتوكسينها با كاهش سرعت رشد،آسيب رساندن به سيستم ايمني و در برخي موارد با تلفات در استخرهاي پرورشي، باعث كاهش توليد مي شوند.انبار كردن غذا بصورت صحيح ( در مكان خنك، خشك،روي پالتها وبفاصله حداقل يكقدمي ديوار) مي توانند از ضربات اقتصادي بيش از حد جلوگيري كنند. منابع : 1-

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

2-

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

3-

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

4-

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

5-Ashley, L.M. 1970.Pathology of fish fed aflatoxins and other antimetabolites In: A symposium on diseases of fishes and shellfishes. American Fisheries Society Special Publication 5, 366-379. 6-Jantrarotai, W. and R.T. Lovell.1990. Subchronic toxicity of dietary aflatoxin B1 to channel catfish. Journal of Aquatic Animal Health 2: 248-254. 7-Tuan, N.A., J.M. Grizzle, R.T. Lovell, B.B. Manning, and G.E. Rottinghaus. 2002. Growth and hepatic lesions of Nile tilapia (Oreochromis niloticus) fed diets containing aflatoxin B1. Aquaculture 212: 311-319. ترجمه : دكتر پرويز روائي

[masi eng 47,044]

بیماری های انگلی در سیستم های پرورشی ماهی همواره مشکلات فراوانی را برای صاحبان مزارع به همراه داشته است و از میان بیماریهای انگلی ماهییان پرورشی گرم آبی در استان مازندران انگل دیپلوستوموم اسپاتاسه اوم شیوع بیشتری داشته اند .دیپلوستموم انگل چشم بوده وحمله زیاد متا سرکرهای این انگل به شبکیه و ماده زجاجیه چشم نهایتاً سبب کوری ماهی می شود این انگل از دسته دیژنه آ می باشد و از خانواده دیپلوستومیده که حدود ۲-۴ میلی متر طول دارند . دو عامل در بیماری دیپلوستموم موثر اند که یکی وجود حلزونها که بعنوان میزبان اول شناخته شده است و عامل دیگر مرغهای ماهیخوار به عنوان میزبان نهایی می باشند . از حلزونها خانواده لیمنه ئیده و از مرغهای ماهی خوار می توان حواصیل و مرغ نوروزی (کاکائی ) را نام برد .

● خصو صیات دیپلوستوموم اسپاته سئوم

طبق نظریه یا ماگوتی (۱۹۵۸)وشل (۱۹۷۰) ترماتود ها به سه دون دسته دیژنه آ ، مونوژنه آ و آسپیدوگاستره آ طبقه بندی شده اند . ترماتود دیپلوستوموم اسپاتاسئوم متعلق به دون دسته دیژنه آ می باشد . در این دون دسته ۲۵ خانواده و۷۰ جنس وجود دارند .

● خانواده دیپلوستومیده : (پواریه ۱۸۸۶)

در این خانواده جنس های دیپلوستوموم (مترادف پروآلاریا) پوستو دیپلوستوموم ، نئو دیپلوستوموم و آلاریا وجود دارد.

مشخصات جنس دیپلوستوموم گونه اسپاتاسئوم (رودلنی ۱۸۱۹)( اولسن ۱۸۷۶)

این کرم به طول ۲-۴ mm است. بدن از دوقسمت قدامی کوتاه پهن و قسمت خلفی استوانه ای و باریک تشکیل شده است . در طرفین انتهای قدامی بدن غالباً زوائد گوش مانند موجود است . بادکشها کوچک بادکش بطنی در عضو ضمیمه چسبیده اند که ثلث پهنای قدامی کرم را اشغال کرده اند و در طرفین عضو چسبیدن امتداد می یابد . تخم ها بزرگ (۱۰۰ میکرون در ۶۰ میکرون ) و به هنگام خروج از کرم جنین دار هستند .

● سیر تکاملی و رشد انگل دیپلوستوموم

نوزاد انگل دیپلوستوموم در چشم ماهی و بالغ آن در روده پرنده های آبزی بخصوص مرغ نوروزی (کاکائی) و حواصیل زتدگی می کند و به سرعت بالغ شده و پس از ۴ تا ۵ روز انگل شروع به تخم گذاری می کند ، لذا تخم در بدن پرندگان ایجاد و همراه با فضولات پرنده به داخل آب می افتد این تخم ها بیضی شکل بوده و به بزرگی ۶۰ تا ۱۰۰ میکرون هستند و دوره اش آنها قبل از تبدیل به لارو هنوز مشخص نشده است ولی تخمین متقاعد کننده حدود دو هفته گزارش گردیده است لاروهایی که از تخمها خارج می شوند مژه دار بوده و میراسیدیوم نامیده می شوند . میراسیدیوم ها در آب شنا کرده و به بدن نرم تنان خانواده لیمنه آ گونه اواتا ولیمنه آ اوریکو لاریا و لیمنه آ ستاگنالیس حمله می کنند و به داخل جگر حلزون راه پیدا کرده و در آنجا مژه خود را از دست می دهند که در این حالت به آنها اسپروسیت گفته می شود اسپروسیت در بدن حلزون سه نسل تولید می کند که هفته ای به طول می انجامد که این سه نسل به طریقه بکرزایی ایجاد می شود آخرین نسل نوزادها فورکوسرکر یا سرکر هستند که دم دار بوده و دم روی شاخه ای آنها به اندازه ۸۵ ×۲۶۵ مو می باشد . حرکت سرکاریا بطور تصادفی یا از روی غریزه در جهت درجه حرارت گرمتر از آب می باشد . (سرکاریاها درتابستان به مقادیر زیاد درآب رها میشوند ) آنها بطور فعال در جستجوی تماس با ماهی نمی باشند ولی به محض تماس می توانند با آن بچسبند . نفوذ سرکاریا ها به ۲ طریق است یا همراه غذا از راه لوله گوارش و یا از راه برانشی ها و پوست وارد بدن می شوند . سرکاریا فقط ۲ روز می تواند در آب زنده بماند بنابراین در ظرف این مدت باید با ماهی تماس پیدا کند .

سرکاریا هنگام داخل شدن به بدن ماهی دم خود را از دست داده که در این حالت به آن سرکاریوم گفته می شود .آلودگی چشم ماهی با مهاجرت انگل به داخل بدن ماهی از طریق گردش خون و نفوذ به عدسی چشم یا از طریق سوراخ کردن چشم ماهی بطور مستقیم از خارج صورت می گیرد.در درجه حرارت ۱۵ تا ۱۶ درجه سانتی گراد سرکاریم در داخل بدن ماهی ظرف مدت ۴۵ روز به شکل لاروی دیگر به نام دیپلوستومو م تبدیل می شود که قبلاً تصور می شد که این یک گونه جداگانه است ولی بعد مشخص شد که منحصراً مرحله لاروی می باشد .دیپلوستوموم حدود۴/۰ میلی متر طول دارد و دوره تخریب عدسی چشم ۸ ماه یا بیشتر بطول می انجامد. در یک عدسی ممکن است تا ۱۰۰عدد ازآنها یافت شود شیوع بیماری از ماهی به ماهی دیگر غیر ممکن است . ماهی در ابتدا باید بوسیله یک پرنده یعنی جائی که لاروها به مرحله بلوغ می رسد خورده شود.

● بیماری زایی

به متاسرکر این انگل ، فلوک چشم می گویند ( Gratzek ، ۱۹۹۳ ) . متاسرکرهای بدون کیسه به عدسی ، شبکیه و ماده زجاجیه چشم هجوم می آورند . عنبیه به علت مجاورت با عدسی به میزان زیادی تغییر شکل میدهد . ورود انگل به بخش سخت شبکیه چشم باعث جدایی شبکیه می شود . واکنش سلولی زمانی اثرات خود را نشان می دهد که عفونت در مراحل انتهایی باشد . ماکروفاژها در اطراف خورده های ناشی از عدسی گسیخته شده ، اطراف عنبیه آسیب دیده ، مشیمیه و یا در حدود نقاط نکروزه شده عصب چشمی ، تجمع می یابند متاسرکرها در لنز شروع به تغذیه کرده و باعث نابودی آن می شود . آلودگی شدید به بیرن زدگی چشم، کدورت قرنیه و حتی تخریب کامل چشم منتهی می شوند که کوری یک طرفه و یا دو طرفه محصول نهایی آن است ( جلالی ، ۱۳۷۷ ) .

متاسرکرها در لایه خارجی عدسی مستقر شده و در اثرتجمع زیاد ایجاد کاتاراکت و متعاقباً کوری می کنند و قسمت بیرونی عدسی ها ممکن است بطور کامل از بین بروند (paerna ، ۱۹۸۰ ) (Fergusen ،۱۹۸۹ ) تعداد متاسرکر لازم برای ایجاد کوری بستگی به اندازه ماهی دارد ، گرچه ممکن است ماهیان در اثر کوری نمیرند ولی میزان رشد به مقدار زیادی به دلیل ناتوانی در غذا خوردن کاهش می یابد و چنین ماهیانی لاغر می شوند ، حتی در ماهیانی که بطور کامل کور نشدند دیپلوستوموم اثرات بسیار جدی بر جای میگذارد مثلاً بدلیل ناراحتی چشم و کاهش دید زمان زیادتری را برای غذا خوردن در روی سطح آب می مانند که باعث بالا رفتن احتمال شکار آنان توسط پرندگان میزبان نهایی می شود و بنابراین انتقال و زنده ماندن آنها در اکوسیستم زیاد می شود .لازم به ذکر است قزل آلای رنگین کمان و کپور ماهیان حساسترین گونه ها به دیپلوستوموم اسپاتاسه اوم هستند (Roberts ، ۱۹۸۹ ) .

در صورت تجمع زیاد انگل به افزایش فشار بیش از حد آن به چشم مایعات تجمع یافته به بیرون ریخته و عفونت های قارچی ، چشم ضایعه دیده را فرا می گیرد که در نهایت به مرگ ماهیان بیمار منتهی می شود . طبق گزارش های ارائه شده شکل مزمن این بیماری در ۳ مرحله پیشرفت می کند . مرحله اول ۷ تا ۱۰ روز زمان می برد . دگردسی لاروهای نفوذ کننده در طی این دوره تکمیل می شود . در این مرحله میربان شدیداً درگیر می باشد . مرحله دوم ۴ تا ۵ هفته به طول می انجامد ، لاروها رشد کرده و بطور قابل ملاحظه ای از طریق متابولیسم خود به ماهی صدمه می زنند . در مرحله سوم فعالیت حیاتی لارو دوباره محدود شده و ضررهای بعدی به ماهی درحد ناچیزی میباشد . تلفات ماهیان جوان به مراتب بیشتر از ماهیان مسن می باشد . همچنین آلودگی دیگر انگلی مثل آرگولوس فولیاسئوس بیماری زایی متاسرکر دیپلوستوموم را تشدید می کند (نیک زاد اسک ، ۱۳۷۴ ) . دژرسانس عدسی ها ، بدیهی ترین نتیجه عفونت است در عفونت مزمن ، عدسی ها نامنظم و چروک خورده می شوند . چسبندگی ایجاد شده با اجزای داخلی چشم نیز جزء‌ضایعات هستند که در نهایت از یکدیگر گسیخته می شوند .ضخیم شده کپسول عدسی به پوسته پوسته شدن آن منجر شده و اغلب با پرولی فراسیون لایه سلولی اپی تلیال همراه است Roberts) ، ۱۹۸۹ ).

● علائم بالینی

پس از حمل متاسرکر دیپلوستوموم به ماهی در نقاط نفوذ آنها مثلاً بر روی سر ، بویژه روی سرپوش دستگاه تنفس ، لخته خون یا نقاط خونی دیده می شود .در اثر ایجاد عفونت و کاتاراکت دریافت غذا توسط ماهی کاهش یافته که می تواند باعث توقف کم و بیش کامل رشد گردد ( نیک زاد اسک ، ۱۳۷۴ ) ماهیان کور استعداد سازگاری با محیط را از دست داده و غالباً به رنگ بسیار روشن و یا بسیار تیره دیده می شوند . همچنین جنب وجوش مربوط به زمان تغذیه را نشان نداده و در گوشه ای از استخر جمع می شوند و غالباً در سطح آب شنا می کنند و در نتیجه به سهولت قربانی پرندگان ماهی خوارمی شوند ( اسد الهی و چاری ، ۱۳۶۷ ) . عمدترین خسارت به سیستم پرورش ماهی ، علاوه بر مرگ ومیر ماهیان و کوری که موجب صید آنها می شود ، کاهش تغذیه آنهاست که منجر به افت تولید در کارگاه پرورش می شود . در بیشتر موارد آلودگی های شدید با نوزاد دیپلوستوموم کندی و متعاقباً توقف رشد دیده شده و زمان رسیدن به وزن بازاری در ماهی را به تاخیر می اندازند ( نیک زاد اسک ، ۱۳۷۴ ) .

● عوامل مؤثر در شدت آلودگی

۱) سن و اندازه: ضرفیت آلودگی با افزایش سن و اندازه ماهی ، بالا می رود.

۲) نوع ماهی : بعضی از ماهیان حساسیت بیشتری به این انگل دارند. مثلادر شرایط مساوی میزان آلودگی ماهی کپور علفخوار و کپورنقره ای۹۴درصد و کپور معمولی۵۲ درصد بوده است.

۳) پراکندگی وفراوانی میزبان واسط اول ومیزبان نهایی و عوامل مختلف که در فراوانی حلزونها علاوه بر درجه حرارت آب با میزان سختی آب رابطه مشخصی دارد. حلزون لیمنه آ آرکتیکا فقط در آبهای دارای بیش از پنج قسمت در میلیون(p pm)کلسیم وجود دارد و نشان داده شده است که این غلظت در دریاچه هایی که لایه های سنگی بالایی آنها غنی از دولومیت می باشند ، فراهم می گردد. از طرفی در آبهای کمتر از پنج قسمت در میلیون کلسیوم ، آلودگی با متاسرکر دیپلوستوموم بسیار کم بوده است (جباری،۱۳۶۸.نیک زاد،۱۳۷۴).

● درمان

پرازی کوانتل،داروی بسیار مؤثری علیه دیژنه آوسستود های انسان وحیوانات است.(جلالی،۱۳۷۷) آزمایشات اولیه نشان داده اند که متاسرکرانگل دیپلوستوموم اسپاتاسه اوم نشان می دهد که این دارو به صورت حمام با غلضت حداقل یک میلی گرم در لیتر به مدت ۲۴ ساعت باعث مرگ انگلها به میزان ۱۰۰درصد در کپور ماهیان سرگنده معمولی ، کپور معمولی ، کپور علفخوار و کپور نقره ای بوده است . همچنین این دارو با غلظت ۱۰میلی گرم بر لیتر وبه مدت ۱ ساعت استفاده شده است که اثر آن روی متاسرکر انگل به میزان ۹۳ – ۹۷ درصد بدست آمده است (نظام آبادی ، ۱۳۷۵ ) . بررسی های دیگر بر روی تعیین روش درمانی دیپلوستومیازیس در ماهی کپور علفخوار و کپور نقره ای نشان داده است که متاسرکر انگل در چشم این ماهی بوسیله ۳۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلو وزن ماهی همراه با غذای مصنوعی ، بطور مؤثری تضعیف می شود .

برای تکمیل عملیات درمانی سه نوبت درمان پی در پی با دز ۳۵ تا ۱۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلو وزن ماهی موفقیت در درمان را به ۸۸ تا ۱۰۰ درصد می رساند در ادامه تحقیق فوق ، پرازی کوانتل را به صورت حمام با غلظت ۱ ppm بمدت ۹ ساعت و یا ۱۰ ppm بمدت ۱ ساعت بکار برده اند وبه ترتیب ۱۰۰ درصد و ۹۳-۹۴ درصد موفقیت در درمان دیپلوستومیازیس را بدست آورده اند . (szekely&molnar ،۱۹۹۱ ) .

برای دیگر حلزونهای میزبان واسط نیز به پرازی کووانتل جواب مثبت داده اند حمام ۱۲ ساعته با غلظت ۶۸/۵ppm از این دارو باعث نابودی سرکر انگل در این حلزونها شده است همچنین نشان داده شده است که این دارو می تواند تا بیش از یک ماه اثرات مؤثر خود را حفظ کرده و محلول تهیه شده می تواند مکرر مورد استفاده قرار گیرد ( kabata ، ۱۹۸۵ ).

به منظور دستیابی به درمان مؤثرتر رعایت یکسری نکات حائز اهمیت است :

۱) گرسنه نگه داشتن ماهیان به مدت ۲۴ ساعت قبل از درمان ، استرس درمان را کاهش می دهد .

۲) محاسبه مقادیر مورد نیاز از مواد شیمیایی بر اساس مقدار جریان آب و حجم مفید استخر باید با دقت انجام شود .

۳) درمان باید هنگامی از روز انجام شود که دمای آب کمترین میزان خود را داشته باشد و میزان اکسیژن در طی درمان در سطح کافی حفظ شود .

۴) تحت نظر قرار دادن رفتار ماهیان بطور مداوم در طی درمان از اهمیت زیادی برخوردار است تا در صورت بروز اشکال ، تمهیداتی از قبیل استفاده از هوا دهنده ها ، برقراری جریان شدید آب انجام شود .

۵) جهت مخلوط کردن داروها از سطل های پلاستیکی استفاده شود . جهت این کار هرگز از ظروف گالوانیزه استفاده نشود .

۶) همیشه درمان روی تعداد کمی ماهی در یک آکواریم یا حوضچه درمانی انجام شود و در صورت موفقیت آمیز بودن ، ۱۲ تا ۲۴ ساعت بعد اقدام به درمان اصلی گردد.

۷) درمان مجدد فقط در صورت نیاز مبرم انجام شود . نکته قابل توجه آن است که این کار نباید طی ۳۰ ساعت بعد از اولین درمان انجام شود ،( فاطمی ، ۱۳۷۱ )

● پیشگیری

بدیهی است که هنگامی که ماهیان مورد تهاجم قرار گرفته و کور شوند هیچ کاری را نمی توان برای درمان آنها انجام داد . بنابراین باید از کامل شدن سیر تکاملی این انگل به طرق زیر جلوگیری کرد :

۱) دورکردن پرندگان محتملاً آلوده با تیر اندازی مداوم و یا کشیدن تور بر روی استخر ها

۲) جلوگیری از رشد شکم پایان با خارج کردن ماهیان از استخرها و اضافه کردن مقادیر کم سولفات مس به آب (البته هنگامی که ماهی ها کوچک باشند این کار مشکل خواهد بود ) و یا اینکه هنگام خالی کردن استخر ها ، از آب آهک و یا سیانامید کالسیک استفاده شود . در صورت ابتلا و کور شدن ماهیان نگهداری و غذا دادن به آنها اقتصادی نخواهد بود و بالاجبار باید آنها را از دور خارج کرده و در صورت کوچکی و غیر قابل مصرف بودن نابود کرد .باید توجه داشت که ماهیان آلوده را واقعاً نابود کرد زیاداگر آنها را دور بیاندازند و یا در آبهای آزاد رها کنند به نحوی که پرندگان بتوانند از آنها تغذیه نمایند به کامل شدن سیر نکاملی این انگل کمک خواهد شد . ناگفته نماند که ماهیان کور طعمه آسانی برای پرندگان به حساب می آیند چون نمی توانند آنها را ببینند و به جای امن پناه ببرند .

۳) می توان ماهیان بیمار و مرده را در چاله های دارای آهک مدفون کرد و با این کار از ادامه سیکل زندگی انگل بشدت جلوگیری کرد ( نظام آبادی ، ۱۳۷۵ ) نابودی حلزون ها بعنوان میزبان واسط اول یکی از بهترین روشهای قطع سیکل زندگی انگل و جلوگیری از گسترش بیماری است . روشهای مورد استفاده برای این امر مختلف است که شامل :

۱) استفاده از مواد شیمیایی برای کنترل حلزونها : با وجود مواد شیمیایی گوناگون ، فقط سولفات مس درارای ارزش عملی در استخرهای ماهی می باشد و بقیه داروها مثل : نیکلوزاماید و ان – تری تیلومورفولین ( فرسکون ) ، اغلب برای ماهی سمی هستند این ماده ارزان قیمت و سهل الوصول است و بیشتر بعنوان یک جلبک کش در استخر ها کاربرد دارد . در آبهای شیرین کمی اسیدی ویا سبک باید با دقت زیاد بکار برده شود ( جلالی ، ۱۳۷۷ ) .در استخرهای ماهیان گرمابی که در حاسیه آنها با گسترش رویش های گیاهی شرایط رشد حلزونها مساعد می شود ، استفاده از سولفات مس با دوز ۵/۳ ppm باعث کاهش توده زنده حلزون ها می شود (۱۹۸۵ و kabata ) . لازم به ذکر است این ماده در آبهای فاقد غلظت بالای املاح محلول برای ماهیان از سمیت خاصی برخوردار است بر چنین آبهایی هرگز نباید مورد مصرف قرار گیرد مگر آنکه میزان کلسیم آب مشخص شود . در مورد ماهیان با ارزش ، با استفاده از کیت های آزمایشگاهی و تعیین میزان مس ، می توان مقدار مصرف روزانه دارو را تعیین کرد . در حال حاضر در آمریکا مصرف این دارو جهت ماهیان خوراکی غیر قانونی است ( فاطمی، ۱۳۷۱) .

 

۲) اصلاح شرایط محیطی : با اعمال یک مدیریت صحیح، از گسترش رویشهای گیاهی در حاشیه استخر ها جلوگیری شده و به طور منظم نسبت به قطع این گیاهان اقدام می شود.با انجام چنین روشهایی جمعیت حلزون ها کاهش می یابد چرا که حلزون ها در لابه لای رویش های گیاهی در حاشیه رودخانه ها و استخر ها زیست می نمایند و با استفاده از سموم علف کش و یا قطع آنها باعث از بین رفتن محیط و شرایط مناسب رشد حلزون ها می گردد(نظام آبادی :جلالی ،۱۳۷۷).

۳) استفاده از وسایل ترساننده مانند وسایل منفجر شونده های گازی، سر و صدای الکتریکی ، پروژکتورها و آب پاشهای قوی میتوانند مانع هجوم مرغ های ماهی خوار به کارگاه تکثیر و پرورش ماهی باشد. در حال حاضر پرندگان آبزی توسط شکارچیان کارگاه ها از پای در می آیند ، این روش چندان کارایی ندارد و گاهی لازم است از چند روش تواماً استفاده نمود . وسایل محافظت کننده نظیر نوار کشی و تور کشی نیز در این زمینه کارای دارند.نکته بسیار مهم این است که وسایل ترساننده باید قبل از اینکه پرندگان الگو و یا برنامه تغذیه ای منظم را شروع کنند بکار افتاده باشند، زیرا وقتی به وسایل ترساننده عادت کنند و زمان آن را بدانند مشکل می توانند از این وسایل استفاده مناسبی به عمل آورد .استفاده از انواع پروژکتورهای گردان می توانند در کنترل پرندگانی که در شب از ماهی تغذیه می کنند به نحو موًثری عمل نمایند

۴) طراحی استخرها و مدیریت و اداره آنها درکنترل پرندگان ماهی خوار نقش عمده ای دارند ، فرضًا استخر ها باید حداقل یک متر عمق داشته باشد تا پرندگانی نظیر حواصیل ها و ایگرتها نتوانند به راحتی داخل استخر قدم بزنند.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

[masi eng 47,044]

فرونکولوزیس و شیوه های درمان (Furunculosis) فرونکولوزیس

علت نام گذاری این بیماری طبق تحقیقاتی که داشتم به خاطر ضایعات تاول مانندی است که روی پوست ایجاد می کند

عامل این بیماری باکتری گرم منفی میله ای شکل کوتاه است و تقریبا بی تحرک است

در این بیماری هرچه دما بیشتر باشد شدت بیماری بیشتر می شود در واقع با دمای آب نسبت مستقیم دارد

قابل توجه دوستانی که در آکواریومشون لاک پشت نگه میدارند:

خزندگان دوزیستان و بعضی ماهیان وحشی می توانند ناقل این بیماری باشند شیوع این بیماری بسیار زیاد است و به سرعت تمام ماهیانی که در یک تانک هستند به این بیماری مبتلا می شوند در واقع در بعضی موارد شیوع بیماری صد در صد است

انتقال این بیماری از طریق آب و غذاو وسایل آلوده صورت می گیرد و هم از طریق تخم !

یعنی تخم های ماهی هم به این بیماری آلوده می شوند

معمولا تلفات این بیماری بسیار زیاد است در بعضی مواقع تلفات به 85% هم می رسد

علائم:

نشانه ها و علائم این بیماری را می توان به سه شکل حاد و تحت حاد یا مزمن تقسیم کرد:

شکل حاد:

در این مرحله از بیماری روزانه درصد قابل توجهی از ماهیان بی حال شده و به سطح آب آمده و تلف می شوند

از انواع نشانه های این بیماری می توان به تیرگی رنگ بدن بیرون زدگی چشمان خونریزی در پوست باله ها آبششها و دیگر نواحی بدن نام برد

شکل تحت حاد:

دراین شکل از بیماری نشانه های شکل حاد به صورت خفیف ظاهر می شود و تاول های مشخصی نیز در پوست ظاهر می شود و درصد تلفات کم تر است

تاول ها در حقیقت زیر پوستی بوده که در اثر ضربه یا فشار پاره شده و از آن خونابه ای حاوی خون خرده های بافتی و باکتری خارج می شود قبل از باز شدن آنها نیز به صورت برآمدگی هایی مشخص و نرمی روی عضلات قابل تشخیص است

شکل مزمن:

در این شکل از بیماری که معمولا به دنبال دو شکل اول ظاهر می شود فقط ضایعات جلدی وجود دارد که توسط عوامل ثانویه شدت می یابند معمولا تلفاتی وجود ندارد قارچی شدن ضایعات کنده شدن فلس ها تحلیل باله های شنا لاغری عدم تمایل به غذا گاهی تیرگی رنگ بدن ماهی و حتی در بعضی مواقع کوری ماهی و یا ضایعات داخلی شامل وجود تاول در عضلات می باشد

درمان:

درمان این بیماری معمولا سخت است وانتخاب دارو باید توسط یک فرد با تجربه و یا دامپزشک صورت گیرد:

(چون داروی خاصی برای درمان این بیماری پیدا نکردم به چند منبع مطمئن رجوع کردم و داروهای پیشنهادی آنها را برای شما می نویسم)

1.مخلوط سولفامرازین + سولفا گوانیدین یه میزان 264 میلیگرم به ازای هر کیلو گرم وزن ماهی در روز به مدت سه روز و از همین دارو به میزان 154 به ازای هر کیلو گرم وزن ماهی در روز به مدت یک هفته

2.اکسی تتراسایکلین به میزان 55 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن ماهی در روز به صورت مخلوط در غذا

3.اریترمایسین تزریقی (اریترو – 200 ) 20-40 میلی گرم در کیلو گرم وزن ماهی (به هیچ عنوان اگر تجربه ی این کار رو ندارید از این روش استفاده نکنید چون ممکنه باعث مرگ ماهیتون بشه)

منبع:

[masi eng 47,044]

کرم های سفید یا پلاناریا (Planaria) این کرم سفید رنگ از خانواده ترماتودها است و خطری برای ماهی ها و یا محیط آکواریوم ندارد.در واقع پلاناریا انگل نیست و میزبانی برای زندگی انتخاب نمیکند.

غذادهی زیاد(و یا بد) و آب آلوده شرایط را برای زندگی و تخم ریزی این کرم ها مهیا میکند

معمولا زیر شن های کف آکواریوم بهترین مکان برای زندگی و تکثیر پلاناریا است

 

علایم :

 

وجود کرم های ریز و سفید رنگ داخل آب آکواریوم که مدام در حال حرکت و جنب و جوش هستند.در مواردی که آب آکواریوم خیلی آلوده باشد تعداد این کرم ها به حدی زیاد میشود که روی سطح شیشه را هم پر میکنند

 

ضرورتی برای استفاده از دارو وجود ندارد و با تمیز نگه داشتن محیط آکواریوم این کرم خود به خود از بین خواهد رفت.ولی در موارد بسیار حاد میتوانیم از روش های زیر برای ریشه کنی این کرم استفاده کنیم

 

پاک سازی :

 

راه اول :

 

یکی از شیوه های ریشه کنی کرم پلاناریا استفاده از فرمالین 37% است.

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم پلاناریا دوز دارو باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

 

راه دوم :

 

یکی از سریع ترین و بهترین گزینه ها برای ریشه کنیه کرم پلاناریا استفاده از سرا تریمازول(Sera Tremazol) محصول کمپانی سرا است.ماده موثر این دارو پرازیکوانتل است.(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه سوم :

 

در صورتی که به سرا تریمازول دسترسی نیست معمول ترین راه برای ریشه کنی پلاناریا پرازیکوانتل (Praziquantel) یا لورنسیت (Lorencit) است.این قرص در ورق های 50 و 100 میلی گرمی در داروخانه های دامی موجود است.

 

2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب به مدت 3 تا 5 روز.

پرازیکوانتل قادر به از بین بردن تخم کرم نیست.به منظور از بین بردن تخم پلاناریا دوز دارو بعد از 7 روز تجدید شود.

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه. منبع:

[masi eng 47,044]

پوسیدگی باله و دم و شیوه های درمان (Columnaris) یکی از شایع ترین بیماری های آکواریوم پوسیدگی باله و دم و یا کالومناریس است.این بیماری منشا باکتریایی دارد.این باکتری در بیشتر منابع از خانواده باکتری های گرم منفی معرفی شده است.بعضی از منابع آن را گرم مثبت معرفی کرده اند.Flexibacter , Cytophaga , Myxobacteria از باکتری هایی هستند که به عنوان عامل این بیماری معرفی شده اند.

این بیماری تقریبا بین بیشتر ماهی ها مشترک است.

 

علایم :

 

1.در مراحل اولیه ضعیف شدن و فرسوده شدن باله و دم ماهی.نوک دم و باله ماهی نازک و ضعیف میشه

2.ریش ریش شدن و خورده شدن باله و دم ماهی

3.پدید آمدن زخم و خوردگی روی پوست بدن ماهی

4.تخریب لایه های پوست

5.کدر شدن سطح چشم(عفونت ثانویه)

6.به وجود آمدن زخم های سفید رنگ اطراف دهان

7.به وجود آمدن لایه های سفید و ابری و پنبه ای مانند روی زخم ها(عفونت قارچی)

8.تنفس سنگین و سریع و باز بودن آبشش ها

9.تغییر رنگ دادن غشای داخلی آبشش ماهی(خیلی روشن و بی رنگ یا قهوه ای تیره)در این حالت به دلیل مردن بافت داخلی آبشش (نکروز) مرگ ماهی 100% خواهد بود

 

درمان :

 

1.اضافه کردن یک قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر 20 لیتر آب

2.استفاده از محلول آکریفلاوین(یک قطره در هر لیتر)در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون آکریفلاوین است.

ماده موثره Sera Baktopur و Tetra General Tonic هر دو آکریفلاوین است

3.استفاده از یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف تصاویر برخی از نشانه های کلومناریس

 

 

 

 

 

[masi eng 47,044]

ویروس لیمفوسیستیس و شیوه های درمان (Lymphocystis)

لمفوسیستیس

یک بیماری مزمن عفونی است که بر آمدگی های تومور مانند خوش خیمی بر روی پوست و باله های بسیاری از ماهیان ایجاد می شود

علائم:

برآمدگی های زگیل مانند روی پوست (حتی بعضی وقتها بعضی ماهی ها به دلیل بزرگی این بر آمدگی های بر نحوه ی شنای ماهی تاثیر می گذارند ) در بعضی منابع نوشته شده که این بیماری بعضی وقت ها موجب هم جنس خواری می شود

بر آمدگی های پوستی به اندازه ی 0.3-2 میلیمتر و یا بزرگتر هستند این بر آمدگی ها به رنگ های کرمی صورتی خاکستری رنگ هستند

گاهی ممکن است بر سطح احشا و داخل عضلات نیز این بر آمدگی ها دیده شوند برآمدگی های این بیماری معمولا به صورت مجموعه ای از دانه های کنارهم تشکیل می شوند و انتشار یکنواختی ندارند

درمان:

متاسفانه این بیماری درمان قطعی ندارد در واقع بیشتر بیماری های ویروسی ماهی درمان قطعی ندارند و بیشتر ایمن سازی از طریق واکسیناسیون انجام می شود

با رعایت اصول قرنطینه جلوگیری از ورود ماهی بیمار آلوده به تانک میتوان تا حدود بسیار زیادی از این بیماری جلوگیری کرد

[masi eng 47,044]

ویروس طاعون یا پلیگ و شیوه های پیشگیری و مقابله(Plague) در سپتامبر سال 1986 يک عفونت جدی در برخی از گونه های سيچلايد شروع به ظاهر شدن شد . اين عفونت در مخازن سالن های عمده فروشی های سراسر ايالات متحده ديده شد . به نظر ميرسيد که اين بيماری با ورود ماهی هايی از جنوب شرقی آسيا وارد ايالات متحده شده بود . بيماری بسيار عجيب و ويرانگر بود و در ماهی های دي*** ، آنجل ، سورم ، اوراوس و اسکار ديده می شد .

تلفات اوليه بسيار بالا بود و اضطراب شديدی در بين توليد کننده و وارد کننده های ماهی های آکواريومی ديده می شد . در چند روز تمام مخازن سالن ها آلوده شدند و تلفات شروع شده بود و صاحبان مخازن به اين نتيجه رسيده بودند که اين عفونت از راه هوا وارد مخازن ديگه ميشد و باعث آلوده شدن کل سالن های ايالات متحده شده بود .

وقتی که آشکار شد اين بيماری مسری است ، ماهی های آلوده رو به آزمايشگاه پاتولوژی و تشخيص بيماری ها فرستادند . بعد از مدتی آزمايشگاه اعلام کرد که ماهی ها هيچ گونه نشانه اي از بيماری های هگزامتيا ، پسودوموناس ، استرپتاکوس و آيروموناس ندارند .

در اروپا نيز اين بيماری ظاهر شد و مردم اروپا علت آن را وجود سموم آلی در آب ميدانستند و بعد از چند روز نشانه های اين بيماری در مشرق زمين هم ديده شد و پرورش دهنده گان ماهی علت بروز اين بيماری رو قليايی بودن آب ميدانستند . هيچ کس در اصل علت درست بروز اين بيماری رو در بين ماهيان گونه سيچلايد نميدونست و تنها حدس و گمان هايی بود که پرورش دهنده گان ميزدند .

درمان در تمام کشور ها شروع شد ، هر شخص برداشت شخصی از اين بيماری ميکرد و شروع به درمان به وسيله : آسپرين ، قرص های سرما ، آب اسيد ، پرمنگنات پتاسيم ، تريچلافون ، تتراساکلين ، جنتوماکسين ، نيتروفورازون و مترونيدازول کردند ، ولی هيچ کدام از درمان ها موفق نبود .

در طول اين زمان پيشنهاد های گوناگونی برای درمان اين بيماری عنوان شد و باعث شد که يک جلسه در اورلاندو ايالت فلوريدا برگزار شود . در اين جلسه افراد زيادی که اين بيماری رو تجربه کرده بودند حضور داشتند . در اين جلسه ، تمام حظار به اين نتيجه رسيدند که اين بيماری به خودی خود باعث مرگ ماهی نميشود . اين بيماری در اصل يک نوع ويروس است که به سيستم ايمنی ماهی حمله ميکند و باعث بروز بيماری های ديگر در ماهی ميشود . در انتهای اين جلسه ، اين بيماری رو ايدز يا طاعون يا طاعون سياه دي*** ناميدند .

 

 

بيماری وارد آکواريوم ميشود با ورود ماهی جديد ، گياهان ، وسايل تزينی ، غذا و حتی هوا . زمانی که ماهی آلوده به طاعون وارد آکواريوم جديد ميشد ، هيچ گونه علايمی از بيماری نداشت و کاملاً سالم و سر حال بود ، به اصطلاح بيماری درون ماهی به حالت خواب زمستانی بود .

بعد از 3 تا 5 روز نشانه های بيماری در آکواريوم ها ديده ميشد ، در ابتدا ماهی ها به قسمت های تاريک آکواريوم ميرفتند و کمتر شنا ميکردند و به اصطلاح کم رو می شدند . بعد از يه مدت يک لايه مخاطی بر روی پوستشون تشکيل ميشد و باله های ماهی شروع به فاسد شدن می شد و ماهی بيماری به صورت غير طبيعی نفس می کشيد . در اين مرحله اگر با دقت به ماهی نگاه ميکرديم ، ميديدم که در قسمت باله ها رنگ ماهی کاملاً کم رنگ شده و انگار باله ها به حالت فاسد شدن در امدن و ماهی ها خودشون رو به لوازم داخل آکواريوم ميکشيدند . در مراحل بعدی ماهی غذا نميخورد و همش در جای تاريک بدونه حرکت باقی ميموند . ماهی های بيمار در کف آکواريوم يا در سطح آکواريوم به صورت کج قرار ميگرفتند . در روز های اوليه اين بيماری ، طوری به نظر ميرسه که انگار ماهی در مرحله مرگ قرار داره و زجر بسيار شديدی رو تحمل ميکنه و لحظه های آخرين زندگيش هست .

آنجل ها بين 7 تا 14 روز به بيماری مبتلا ميشدند و پوسيدگی باله های اين ماهی بسيار شديد تر از ماهی های ديگه بود ، اين بيماری در آنجل خيلی شبيه بيماری مثانه بود و درمان اين بيماری در آنجل بسيار سخت تر از ماهی های ديگه بود . تلفات در آنجل فيش بسيار بيشتر از ماهی های ديگه بود .

دوره بيماری بين 7 تا 21 روز بود و ماهی های بسيار کمی زنده ميمونند و ميتونستند اين دوره رو تموم کنند ، اغلب ماهی هايی که اين دوره رو رد کرده بودند دچار بيماری های زيادی شده بودند . اکثرشون باله های نصفه داشتند و بيماری هايی از قبيل Flukes , Capillaria و Hexamitiases گرفته بودند و بايد اين بيماری ها درمان می شد .

نکته اي که خيلی جالب بود اين بود که ماهی هايی که از اين بيماری جون سالم به در ميبردند ، ديگه نسبت به طاعون مقاوم شده بودند ولی اين بيماری درونشون مونده بود و هر موقع وارد آکواريوم جديد ميشدند ، بقيه ماهی های داخل آکواريوم رو آلوده به بيماری طاعون ميکردند ولی برای خودشون هيچ مشکلی پيش نمييومد ، حتی ديده شد که ماهی های که 6 ماه از خوب شدنشون گذشته ، هنوز ناقل بيماری طاعون بودند .

در آن زمان ما به يه نتيجه کلی رسيديم که : هر شی يا ارگانيسمی که در محل آلوده بوده بايد کاملاً از بين ميرفت . به عنوان مثال : کيسه های ماهی ، جعبه هايی که کيسه ها درون اون قرار ميگرفتند ، تمامی فيلتر ها ، تمامی گياهان ، ماهی هايی که ميزبان اين بيماری هستند ( سورم - دي*** - آنجل - سکار ) و حتی ماشين هايی که مسئول حمل و نقل ماهی ها بودند . ماهی هايی که تازه خريداری ميشدند هم بايد در مخازنی جدا و کاملاً دور از محل استقرار ماهی های بيماری ، قرار ميگرفتند .

تمام ماهی های جديد رو در قرنطينه به مدت 4 تا 6 هفته نگه ميداشتيم تا مطمئن بشيم که بيماری تاعون نداشته باشند . ( جالبه بدونيد که در سال 1986 ، بيش از 20 مرکز نگهداری ماهی در آمريکا به حالت قرنطينه در امد و اجازه خروج و ورود هيچ موجود زنده اي به داخل و خارج از قرنطينه داده نمی شد ، حتی پرسنلی که داخل قرنطينه بودند به مدت 1 ماه از محل خارج نشدند )

 

هیچ درمان قطعی برای ویروس پلیگ وجود ندارد.تنها راه مقابله با آن ایزوله نگه داشتن ماهی و جلوگیری از مبتلا شدن ماهی به عفونت های باکتریایی و قارچی و .... است

دور نگهداشتن ماهی از شرایط استرس زا و قوی نگهداشتن سیستم ایمنی بدن ماهی کمک زیادی به ماهی آلوده به ویروس میکند

 

آنتی بیوتیک های وسیع الطیف به همراه سموم ضد انگل و قارچ نظیر آکریفلاوین کمک بسیاری به درمان این بیماری میکند

[masi eng 47,044]

ورم شکمی و شیوه های درمان(Bloated Stomach) یکی از شایع ترین بیماری های ماهیان آکواریومی است و منشا آن در بیشتر منابع باکتریایی و در بعضی از منابع ویروسی ذکر شده است

ورم شکمی در صورت عدم درمان مناسب و به موقع منجر به بیماری هایی مانند بیماری کیسه هوا(Sweem Bladder) و Head Standing میشود

شباهت های زیادی بین ورم شکمی(Bloated Stomach) واستسقا(Dropsy) وجود دارد که تشخیص آن در بعضی از موارد خیلی سخت و نیاز مند تجربه زیاد است.

 

علایم :

 

تنها علامت این بیماری باد کردن و ورم کردن معده و شکم ماهی است

در بیماری ورم شکمی این معده و شکم ماهی است که در اثر هضم نشدن بقایای غذا و نفخ معده ورم میکند.ولی در استسقا نوع ورم متفاوت است.بدن ماهی از 2 طرف متورم شده و فلس های ماهی برجسته و زاویه دار میشوند و چشم ها از حدقه بیرون میزنند

بر خلاف بیماری استسقا ماهی مبتلا به ورم شکمی اشتها و علاقه زیادی به خوردن دارد

عوامل تحریک کننده بیماری :

 

1.غذادهی زیاد به ماهی

2.مصرف بیش از حد غذای خشک

3.تغییر ناگهانی رژیم غذایی ماهی

4.تغییر ناگهانی Ph

5.آب آلوده

 

پیشگیری :

 

1.خیساندن غذای خشک قبل از مصرف بین 2 تا 3 دقیقه

2.اضافه کردن سولفات منیزیم به غذای ماهی

3.اضافه کردن اسفناج آب پز شده به غذای ماهی

4.اضافه کردن نخود فرنگی به غذای ماهی

 

درمان :

 

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.

اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

 

راه اول :

 

غذا ندادن به ماهی به مدت 1 هفته

 

راه دوم :

 

اضافه کردن 2 قاشق چایخوری سولفات مینیزیم به ازای هر 10 گالن(10 گالن معادل 37.8 لیتر است)

 

راه سوم :

 

مترونیدازول :

250 میلی گرم به ازای هر 10 گالن معادل 37.8 لیتر آب(هر گالن 3.78 لیتر است)

دارو باید 3 بار به صورت یک روز در میان تکرار شود.قبل از اضافه کردن هر دوز 25 ٪ از آب آکواریوم سیفون شود.

[masi eng 47,044]

انگل کیلودونلا و شیوه های درمان(Chilodonella) انگل کیلودونلا از انواع انگل های تک یاخته ای (Protozoan) و یکی از معمول ترین بیماری های آکواریومی است.این انگل نه زنده زاست و نه تخم گذار!!!و به شیوه تقسیم شدن یا شکافته شدن 2 تایی (Binary Fission) تکثیر میشود.این انگل بیشتر در آب های سرد مشاهده میشود و پوست بدن و آبشش ماهی را درگیر میکند.شباهت های زیادی بین انگل کیلودونلا و انگل کاستیا وجود دارد که تشخیص آن در بعضی از موارد خیلی سخت و نیازمند تجربه زیاد است.

 

علایم :

 

1.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم

2.تیره شدن رنگ بدن ماهی

3.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی

4.پدید آمدن نقطه ها و لکه های ابری و سفید رنگ روی سطح پوست ماهی

5.ابری شدن چشم

6.آمدن ماهی به سطح آب و تنفس سنگین و بریده و نا منظم برای گرفتن اکسیژن(در صورت آلوده شدن آبشش ها)

7.به وجود آمدن لایه سفید وصله مانند روی تن ماهی یا همون White Patch

8.ترشح موکوس روی سطح بدن ماهی به منظور محافظت بیشتر از پوست ماهی

9.کم شدن اشتهای ماهی

10.لاغر شدن ماهی

11.سست شدن ماهی و رفتی به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی

 

 

این انگل به راحتی در آب شنا میکند و به دنبال میزبانی برای ادامه زندگی میگردد.در صورت بروز علائم در یک ماهی معمولا بیشتر ماهی های موجود در آن تانک به این انگل آلوده میشوند.کیفیت بد آب اکواریوم روند این بیماری رو تشدید میکند.غذای زنده و ماهی آلوده از اصلی ترین دلایل ورود این انگل به تانک است.

 

درمان :

 

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.

اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

 

راه اول :

 

حمام نمک :

 

راه اول :

 

7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخوره(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

2.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

مالاچیت گرین :

 

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون فرمالین + مالاچیت گرین است.

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه سوم :

 

سولفات مس :

 

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو

 

راه چهارم :

 

فرمالین :

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه پنجم:

 

پرمنگنات پتاسیم :

 

حمام کوتاه مدت :

10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

 

حمام دراز مدت :

1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

 

بهتره از آبی استفاده بشه که سختیش پایینه مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشه و یک سومش آب شیر.

 

راه ششم :

 

آکریفلاوین :

 

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .

(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

 

پرمنگنات پتاسیم حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

[masi eng 47,044]

انگل کاستیا و شیوه های درمان(Costia) انگل کاستیا از انواع انگل های تک یاخته ای (Protozoan) و از نوع تاژکداران و یکی از معمول ترین بیماری های آکواریومی است.این انگل پوست بدن و آبشش ماهی را درگیر میکند.این انگل نه زنده زاست و نه تخم گذار!!!و به شیوه تقسیم شدن یا شکافته شدن 2 تایی (Binary Fission) تکثیر میشود.

شباهت های زیادی بین انگل کاستیا و انگل کیلودونلا وجود دارد که تشخیص آن در بعضی از موارد خیلی سخت و نیاز مند تجربه زیاد است.

 

علایم :

 

1.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم

2.به وجود آمدن نقاط قرمز و خونی رنگ رو سطح پوست

3.به وجود آمدن خراش یا زخم های خونی و باز

4.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی

5.پدید آمدن لکه های ابری و سفید روی سطح پوست ماهی

6.ابری شدن چشم

7.آمدن ماهی به سطح آب و تنفس سنگین و بریده و نا منظم برای گرفتن اکسیژن(در صورت آلوده شدن آبشش ها)

8.به وجود آمدن لایه سفید وصله مانند روی تن ماهی یا همون White Patch

9.ترشح موکوس روی سطح بدن ماهی به منظور محافظت بیشتر از پوست ماهی

10.کم شدن اشتهای ماهی

11.لاغر شدن ماهی

12.سست شدن ماهی و رفتی به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی

 

این انگل به راحتی در آب شنا میکند و به دنبال میزبانی برای ادامه زندگی میگردد.در صورت بروز علائم در یک ماهی معمولا بیشتر ماهی های موجود در آن تانک به این انگل آلوده میشوند.کیفیت بد آب اکواریوم روند این بیماری رو تشدید میکند.غذای زنده و ماهی آلوده از اصلی ترین دلایل ورود این انگل به تانک است.

 

درمان :

 

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.

اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

 

راه اول :

 

حمام نمک :

 

راه اول :

 

7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخوره(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

2.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

مالاچیت گرین :

 

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون فرمالین + مالاچیت گرین است.

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه سوم :

 

سولفات مس :

 

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو

 

راه چهارم :

 

فرمالین :

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه پنجم:

 

پرمنگنات پتاسیم :

 

حمام کوتاه مدت :

10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

 

حمام دراز مدت :

1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

 

بهتره از آبی استفاده بشه که سختیش پایینه مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشه و یک سومش آب شیر.

 

راه ششم :

 

آکریفلاوین :

 

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .

(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

 

پرمنگنات پتاسیم حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

[masi eng 47,044]

انگل گلوجیا و شیوه های درمان(Glugea) گلوجیا

این انگل معمولا در آب های گرم و نیز در ماهیان دریایی ایجاد بیماری می کند

این انگل معمولا به عنوان یا انگل مهم به حساب نمی آید

علائم:

این انگل معمولا باعث تخریب موضعی بافت می شود

در بعضی مواقع این انگل (کیست های این انگل) به شکل دانه هایی به ابعاد چند میلیمتر ظاهر می شود در آلودگی شدید تخریب بافت ها و در نهایت موجب ناتوانی و مرگ ماهی می شود

در ماهیان در حال مرگ اندام های داخلی بدم متورم می شود و یا به صورت لکه های سفید دیده می شوند

درمان:

درمانی برای ماهی های آلوده به این انگل وجود ندارد ولی رعایت اصول قرنطینه و وارد نمودن ماهی آلوده به تانک می تواند از مبتلا شدن ماهیان به این بیماری جلوگیری کند در ضمن دادن ماهی آلوده به این انگل به عنوان غذا به ماهیان دیگر باعث انتقال این بیماری می شود

[masi eng 47,044]

انگل پوستی جیروداکتیلوس و شیوه های درمان(Gyrodactylus) ژیروداکتیلوس

عموما به عنوان تروماتود* پوست یافت می شوند ولی ممکنه در تمام سطح بدن (شامل آبشش ها و باله ها)یافت شوند طول آنها حداکثر به یک میلیمتر می رسد و ممکن است با چشم غیر مصلح نیز دیده شوند

این گونه از انگل (انگل های ژیروداکتیلوس) زنده زا هستند و جهت جابه جایی خود را به شکل حلقه در آورده و هر زمان که قلابها را به داخل بدن میزبان وارد می کنند زخم ها نفوذی کوچکی ایجاد می کنند

وجود مونوژن ها معمولا در تعداد کم طبیعی است ولی در بچه ماهی ها و آلودگی شدید در ماهی های بزرگتر می تواند برای ماهی مشکلات جدی به دنبال داشته باشد

علائم :

اغلب پوست ماهی در اثر تولید بیش از حد ترشحات مخاطی و وارد شدن صدمه به لایه ی اپیدرم خاکستری رنگ شده و باله ها معمولا به صورت رشته رشته می شوند در بعضی مواقع دیده شده آبشش ها نیز آلوده شده و تنفس ماهی بسیار سخت شده است

درمان:

برای درمان این بیماری می توان از:

1. محلول فرمالین با غلظت 1:4000 (250 پی پی ام) به مدت یک ساعت به روش حمام استفاده کرد

 

 

2. تری کلروفون هم میشود با غلظت 25/0 میلی گرم در لیتر به صورت حمام طولانی مدت استفاده کرد

 

 

* ترماتودهای مونوژن(تک میزبان):

این ترماتودهای آبشش و پوست دارای پراکندگی جهانی بوده و هم در آب شیرین و هم در آب شور یافت می شوند

این انگل از ناحیه ی بیرونی به سطح بدن می چسبد

دو انگل معروف این گروه ژیروداکتیلوس و داکتیلوژیروس هستند

منبع:

[masi eng 47,044]

انگل لرنه آ یا کرم قلابدار پوستی و شیوه های درمان(Lernea or Anchor Worm) انگل قلاب دار لرنه آ نوعی انگل سخت پوست ماهیان آب شیرین است.این انگل در واقع کرم نیست و در ماهیان سرد آبی یا استخری مانند کپور ماهیان و آزاد ماهیان بسیار رایج است و به ندرت در آکواریوم مشاهده میشود.گلد فیش ها و کوی هایی که در استخر ها پرورش داده میشوند به همراه گیاهان آکواریومی و استفاده از غذای زنده عوامل اصلی انتقال این سخت پوست به مغازه های آکواریومی و تانک های خانگی هستند.انگل لرنه آ به شیوه تخم گذاری در تانک تکثیر میشود و مثل بیشتر سخت پوستان به روش پوست اندازی رشد میکند و تقریبا بیشتر ماهیان استخر یا تانک آلوده به آن دچار میشوند.انگل لرنه آ یکی از بزرگترین انگل ها محسوب میشود و با چشم غیر مسلح قابل رویت است.انگل ماده از نر بزگتر و طول عمرش بیشتر است.انگل ماده تخم ها را در زائده V شکلی که در انتهای بدنش است نگهداری میکند.شیوه تغذیه این انگل از بدن ماهی بسیار دردناک است.این انگل ماه ها زیر پوست و سپس عضله بدن ماهی پنهان شده و رشد و نمو میکند.به هنگام رسیدن به بلوغ شروع به بیرون آمدن از بافت بدن ماهی میکند که در این حالت زخم های بسیار زشتی روی بدن ماهی ایجاد میشود.در این مرحله لرنه آ شروع به تخم ریزی کرده و سپس میمیرد.این چرخه همواره ادامه خواهد داشت.زخم های ایجاد شده توسط این انگل معمولا دچار عفونت های باکتریایی و ویروسی و قارچی و در بعضی موارد گند خونی یا سپتی سمی میشوند.در بعضی از موارد زخم های ایجاد شده توسط لرنه آ توسط انگل های دیگری مثل کاستیا مورد هجوم قرار میگیرند که در این حالت احتمال مرگ ماهی بسیار زیاد است.

 

علایم :

 

1.اصلی ترین شیوه شناخت این انگل مشاهده انگل روی پوست بدن ماهی است.رنگ این انگل معمولا سبز روشن یا قرمز است

2.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم

3.مشاهده نقاط ملتهب و قرمز روی سطح پوست

4.به وجود آمدن زخم های قرمز و و باز روی سطح پوست

5.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی

6.سست شدن ماهی و رفتن به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی

 

درمان :

 

قبل از هر چیز انگل باید از بدن ماهی جدا شود.(با استفاده از یک پنس ضد عفونی شده در محلول غلیظ پرمنگنات) این عمل باید با احتیاط فران انجام شود

 

پرمنگنات پتاسیم :

 

حمام کوتاه مدت :

10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

 

حمام دراز مدت :

1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

 

بهتره از آبی استفاده بشه که سختیش پایینه مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشه و یک سومش آب شیر.

 

سمومی مانند Dimilin و Trichlorfon و Dipterex و Dyloxدر درمان این انگل سخت پوست موثرند

 

پرمنگنات پتاسیم حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه. تصاویر ماهیان مبتلا به انگل لرنه آ

 

 

 

 

 

عکس انگل لرنه آ

[masi eng 47,044]

انگل های آبششی از شایع ترین بیماری های آکواریوم هستند و بر خلاف بیماری های عفونی و ویروسی تقریبا بین بیشتر ماهی ها مشترکند.

این انگل ها از نوع کرمی و از گونه ترماتود ها (Trematode) هستند.

 

علایم :

 

1.کار نکردن آبشش ها(یکی یا هر دو)

2.تنفس سنگین و باز بودن آبشش ها

3.قرمز بودن غشای داخلی آبشش

4.لاغر شدن ماهی

5.خراشیدن و کوبیدن قسمت در پوش آبشش به اشیای داخل آکواریوم

 

درمان :

 

راه اول :

 

معمول ترین و رایج ترین شیوه درمان انگل های آبششی استفاده از فرمالین 37% است.

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه دوم :

 

یکی از سریع ترین و بهترین گزینه ها برای درمان انگل ها آبششی استفاده از سرا تریمازول(Sera Tremazol) محصول کمپانی سرا است.ماده موثر این دارو پرازیکوانتل است.(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه سوم :

 

در صورتی که به سرا تریمازول دسترسی نیست معمول ترین راه برای درمان انگل آبششی پرازیکوانتل (Praziquantel) یا لورنسیت (Lorencit) است.این قرص در ورق های 50 و 100 میلی گرمی در داروخانه های دامی موجود است.

 

2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب به مدت 2 روز(در بسیاری از منابع این مدت بین 3 تا 5 روز عنوان شده)

پرازیکوانتل قادر به از بین بردن تخم انگل نیست.به منظور از بین بردن تخم انگل ها دوز دارو بعد از 7 روز تجدید شود.

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

 

درمان انگل آبششی خیلی سخت و زمان بره(به دلیل وجود تخم انگل توی تانک)قبل از معرفی ماهی جدید (مخصوصا دی***) به تانک اصلی ماهی رو قرنطینه کنید و از کاستاپور یا کنترا اسپات استفاده کنید(دوره کامل)

[masi eng 47,044]

انگل های روده ای از شایع ترین بیماری های آکواریومی است که بر خلاف بیماری های عفونی و ویروسی تقریبا بین بیشتر ماهی ها مشترک میباشد

 

علایم :

 

1.مدفوع سفید(دراز یا کشدار)

2.غذا نخوردن ماهی

3.لاغر شدن ماهی

4.گوشه گیر و ترسو شدن ماهی

5.تیره شدن رنگ ماهی(دی*** و بعضی از سیچلاید ها)

6.بیرون زدن روده ماهی(در موارد حاد و معمولا در سیچلاید های هیبرید مثل فلاور هورن)

7.وجود حباب های ریز هوا داخل مدفوع ماهی به صورتی که مدفوع ماهی رو روی سطح آب شناور شود

 

1.انگل تک یاخته ای هگزامیتا(Hexamita):

 

شایع ترین بیماری انگلی بین ماهیان آکواریومی هگزامیتا است

 

شیوه های درمان :

 

راه اول :

 

سریع ترین و بهترین گزینه برای درمان انگل روده ای از نوع هگزامیتا استفاده از فلاجلول (Sera Flagellol) محصول کمپانی Sera آلمان است(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه دوم :

 

اسپیروهگزوول (JBL Spirohexol) محصول کمپانی JBL آلمان(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه سوم :

 

هگزا اکس (Hexa EX) محصول کمپانی ZMF آلمان(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه چهازم :

 

در صورتی که به دارو های فوق دسترسی نیست معمول ترین راه برای درمان هگزامیتا مترونیدازول (Metronidazole) است.این قرص در ورق های 250 میلی گرمی در داروخانه های انسانی موجود است

 

250 میلی گرم به ازای هر 10 گالن معادل 37.8 لیتر آب(هر گالن 3.78 لیتر است)

دارو باید 3 بار به صورت یک روز در میان تکرار شود.قبل از اضافه کردن هر دوز 25 ٪ از آب آکواریوم سیفون شود

 

برای کامل شدن درمان بهتر است 24 ساعت قبل از شروع مترونیدازول از سولفات منیزیم استفاده شود.(2 قاشق چایخوری به ازای هر 37.8 لیتر آب)

 

2.انگل های کرمی ترماتود و سستود(Trematode & Cestode Intestinal Worms):

 

در صورتی که درمان هگزامیتا کارساز نبود قوی ترین احتمال وجود کرم های روده ای از نوع تریماتود و سستود است.

 

شیوه های درمان :

 

راه اول :

 

سریع ترین و بهترین گزینه برای درمان انگل روده ای از نوع ترماتود و سستود استفاده از قرص پرازیکوانتل (Praziquantel) یا لورنسیت (Lorencit) است.این قرص در ورق های 50 میلی گرمی در داروخانه های دامی موجود است

 

2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب به مدت 2 الی 7 روز.نوع ایرانی (محصول شرکت داملران) بعد از 2 روز و نوع هلندی (محصول شرکت آلفاسان) بعد از 7 روز 100% سیفون

پرازیکوانتل قادر به از بین بردن تخم انگل نیست.به منظور از بین بردن تخم انگل ها دوز دارو بعد از 7 روز تجدید شود

 

برای کامل شدن درمان بهتر است 24 ساعت قبل از شروع پرازیکوانتل از سولفات منیزیم (Epsom Salt) استفاده شود(2 قاشق چایخوری به ازای هر 37.8 لیتر آب)

 

راه دوم :

 

تریمازول (Sera Tremazol) محصول کمپانی Sera آلمان.ماده موثر این دارو پرازیکوانتل است(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه سوم :

 

گیرودول (JBL Gyrodol) کمپانی JBL آلمان.ماده موثر این دارو پرازیکوانتل است(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

3.انگل کرمی نماتود (Nematode Intestinal Worm) :

 

در صورتی که درمان دارویی برای ترماتود و سستود کارساز نبود آخرین احتمال وجود کرم های روده ای از نوع نماتود است(پرازیکوانتل نماتود ها رو پوشش نمیدهد)

 

شیوه های درمان :

 

راه اول :

 

سریع ترین و بهترین گزینه برای درمان انگل روده ای از نوع نماتود استفاده از نماتول (Sera Nematol) محصول کمپانی Sera آلمان است(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

 

راه دوم :

 

لوامیزول (Levamisole) با نام تجاری لورامیزول (Loramisole).این دارو به صورت پودر در بسته های 5 گرمی در داروخانه های دامی موجود است

2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب به مدت 24 ساعت

لوامیزول قادر به از بین بردن تخم انگل نیست.به منظور از بین بردن تخم انگل ها دوز دارو بعد از 7 روز تجدید شود

 

برای کامل شدن درمان بهتر است 24 ساعت قبل از شروع لوامیزول از سولفات منیزیم استفاده شود(2 قاشق چایخوری به ازای هر 37.8 لیتر آب)

راه سوم :

 

قرص مبندازول (Mebendazole) .این قرص در ورق های 100 میلی گرمی در داروخانه های انسانی موجود است

2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب به مدت 24 ساعت

مبندازول قادر به از بین بردن تخم انگل نیست.به منظور از بین بردن تخم انگل ها دوز دارو بعد از 7 روز تجدید شود

 

برای کامل شدن درمان بهتر است 24 ساعت قبل از شروع مبندازول از سولفات منیزیم استفاده شود(2 قاشق چایخوری به ازای هر 37.8 لیتر آب)

 

پیشگیری همواره بهتر از درمان است.اگر هفته ای 3 بار به ماهیاتون دل +سیر بدید هیچ وقت به انگل روده ای آلوده نخواهند شد

[masi eng 47,044]

داکتیلوژیروس

 

گونه های این انگل معمولا مونوژن* های آبشش هستند ولی فقط منحصر به آبشش ها نیستند

 

علائم:

ایجاد صدمات موضعی در آبشش که ناشی از چسبیدن اندام های قلاب مانند انگل به آبشش و نیز فعالیت تغذیه ای کرم است رخ می دهد

ممکن است آلودگی شدید ماهی به این انگل باعث ایجاد اختلال در انجام وظایف طبیعی آبشش و نارسایی تنفسی شود این موضوع در زمانی که درجه ی حرارت آب بالاست و یا زمانی که اکسیژن محلول در آب بالاست و یا زمانی که اکسیژن محلول در آب کم می شود اهمیت بیشتری پیدا می کند

درمان:

در برابر ماهیان مبتلا می توان از :

1.فرمالین

 

2.مالاشیت گرین

 

3. تری کلروفون بنا به مقادیر توصیه شده استفاده کرد (شبیه به ژیروداکتیلوس)

[masi eng 47,044]

بیماری ایک یا سفیدک با نام علمی Ichthyophthirius شایع ترین انگل پوستی در ماهیان آکواریومی است.

منشا این بیماری نوعی Protozoan شدیدا واگیر دار است.

 

 

علایم :

 

1.به وجود آمدن هاله ای سفید (White Patch) روی پوست بدن ماهی

2.نقطه های برفکی شکل روی پوست بدن ماهی

3.کم اشتهایی

4.گوشه گیر و ترسو شدن ماهی

5.تنفس سنگین

6.کوبیدن نواحی مختلف بدن به اشیا داخل تانک

7.سست شدن ماهی

 

درمان :

 

راه اول :

 

سریع ترین و بهترین گزینه برای درمان انگل ایک استفاده از سرا پروتوزول (Sera Protozol) محصول کمپانی سرا است(مشخصات و دوز مصرفی دارو روی بروشور داخل جعبه موجود است)

در مراحل پیشرفته که فاکتور زمان خیلی مهمه این دارو بهترین انتخابه.(تو 24 ساعت اثر کامل خودشو نشون میده)

 

راه دوم :

 

در صورتی که به سرا پروتوزول دسترسی نیست معمول ترین راه برای درمان ایک استفاده از مالاچیت گرین است(در صورت استفاده به همراه فرمالین کارایی آن 2 چندان خواهد شد)

 

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون فرمالین + مالاچیت گرین است.

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

در کنار همه راه های فوق بالا بردن دما کمک زیادی به درمان هرچه سریع تر این بیماری میکند.

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه. تصاویر ماهیان مبتلا به سفیدک (ایک)

 

 

 

 

 

[masi eng 47,044]

مخملک

عامل این بیماری تک یاخته ای به نام اادینیوم است . این انگل دارای گونه های متفاوتی استولی مهمترین آنها که باعث ایجاد بیماری در ماهیا ن میشود انگل آمیلو اادینیوم (ماهیان آب شور) و انگل پیسین اادینیو (در آب شیرین) هستند

علائم:

در آلودگی شدید به این انگل نشانه های نا آرامی بلعیدن هوا و ساییدن بدن به اطراف مشاهده می شودماهی بیمار معمولا بی اشتها می شود و رشد ماهی کاهش پیدا می کند

در این بیماری پوست ماهی معمولا حالت مخملی پیدا کرده و اغلب خوردگی باله ها التهاب و خونریزی آبشش ها نیز دیده می شود در بعضی مواقع پوست ماهی به آبی روشن متمایل می شود

در ماهیان آب شور این انگل بیشتر روی آبشش ها مستقر می شود ولی در حالت شدید روی دیگر نواحی مثل پوست باله ها و چشم ها نیز رشد می کند به طوری که سطح بدن ماهی حالت پودری یا مخملی به خود می گیرد

درمان:

* راه اول :

سولفات مس :

برای درمان ماهی از این دارو دو روش وجود دارد که بسته به پیشرفت بیماری متفاوت است

 

استفاده از حمام طولانی مدت سولفات مس با غلظت 1 میلیگرم در لیتر به مدت 10-14 روز موثر ترین روش درمان و کنترل بیماری است

---حمام کوتاه مدت ماهیها با آب شیرین به مدت 2-5 دقیقه نیز در درمان آمیلواادینیوز موثر است

 

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.

اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

 

راه دوم:

 

حمام نمک :

 

راه اول :

 

7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخوره(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

2.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه سوم:

 

مالاچیت گرین :

 

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون فرمالین + مالاچیت گرین است.

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

*راه چهارم

 

سولفات مس :

 

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو

 

راه پنجم:

 

فرمالین :

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه ششم:

 

پرمنگنات پتاسیم :

 

حمام کوتاه مدت :

10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

 

حمام دراز مدت :

1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

 

بهتره از آبی استفاده بشه که سختیش پایینه مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشه و یک سومش آب شیر.

 

راه هفتم:

 

آکریفلاوین :

 

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .

(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

 

پرمنگنات پتاسیم حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه. منبع:

[masi eng 47,044]

انگل تریکودینا از انواع انگل های تک یاخته ای (Protozoan) است که پوست بدن و آبشش ماهی را درگیر میکند.این انگل نه زنده زاست و نه تخم گذار!!!و به شیوه تقسیم شدن یا شکافته شدن 2 تایی (Binary Fission) تکثیر میشود.2 گونه مشخص پوستی و آبششی این انگل در تانک های آکواریوم شناخته شده است که نوع آبششی آن کوچک تر و سرعت حرکت و تکثیر آن بیشتر است.

 

علایم :

 

1.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم

2.تیره شدن رنگ بدن ماهی

3.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی

4.پدید آمدن نقطه ها و لکه های ابری و سفید رنگ روی سطح پوست ماهی

5.ابری شدن چشم

6.آمدن ماهی به سطح آب و تنفس سنگین و بریده و نا منظم برای گرفتن اکسیژن(در صورت آلوده شدن آبشش ها)

7.به وجود آمدن لایه سفید وصله مانند روی تن ماهی یا همون White Patch

8.ترشح موکوس روی سطح بدن ماهی به منظور محافظت بیشتر از پوست ماهی

9.کم شدن اشتهای ماهی

10.لاغر شدن ماهی

11.سست شدن ماهی و رفتی به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی

 

 

این انگل به راحتی در آب شنا میکند و به دنبال میزبانی برای ادامه زندگی میگردد.در صورت بروز علائم در یک ماهی معمولا بیشتر ماهی های موجود در آن تانک به این انگل آلوده میشوند.کیفیت بد آب اکواریوم روند این بیماری رو تشدید میکند.غذای زنده و ماهی آلوده از اصلی ترین دلایل ورود این انگل به تانک است

 

درمان :

 

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.

اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

 

راه اول :

 

حمام نمک :

 

راه اول :

 

7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخوره(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

2.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

مالاچیت گرین :

 

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون فرمالین + مالاچیت گرین است.

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه سوم :

 

سولفات مس :

 

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو

 

راه چهارم :

 

فرمالین :

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه پنجم:

 

پرمنگنات پتاسیم :

 

حمام کوتاه مدت :

10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

 

حمام دراز مدت :

1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

 

بهتره از آبی استفاده بشه که سختیش پایینه مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشه و یک سومش آب شیر.

 

راه ششم :

 

آکریفلاوین :

 

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .

(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

 

پرمنگنات پتاسیم حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه. منبع:

[masi eng 47,044]

آرگولوس یا شپشک ماهی نوعی انگل سخت پوست ماهیان آب شور و شیرین است.این انگل در ماهیان سرد آبی یا استخری مانند کپور ماهیان و آزاد ماهیان بسیار رایج است و به ندرت در آکواریوم مشاهده میشود.گلد فیش ها و کوی هایی که در استخر ها پرورش داده میشوند به همراه گیاهان آکواریومی و استفاده از غذای زنده عوامل اصلی انتقال این سخت پوست به مغازه های آکواریومی و تانک های خانگی هستند.انگل آرگولوس به شیوه تخم گذاری در تانک تکثیر میشود و مثل بیشتر سخت پوستان به روش پوست اندازی رشد میکند و تقریبا بیشتر ماهیان استخر یا تانک آلوده به آن دچار میشوند.انگل آرگولوس یکی از بزرگترین انگل ها محسوب میشود و با چشم غیر مسلح قابل رویت است.شیوه تغذیه این انگل از بدن ماهی بسیار دردناک است.آرگولوس با زائده ای خنجر مانند بدن ماهی را سوراخ کرده و با نیشی سوزنی نوعی آنزیم بسیار قوی و هضم کننده به گوشت بدن ماهی تزریق میکند و در نهایت به وسیله دهان خرطوم مانندش از گوشت هضم شده و حل شده بدن ماهی تغذیه میکند.این انگل روی پوست بدن و داخل آبشش و روی چشم ماهی زندگی میکند.آرگولوس معمولا ناقل بعضی ازبیماری های باکتریایی و ویروسی است.زخم های ایجاد شده توسط این انگل معمولا دچار عفونت های باکتریایی و ویروسی و قارچی و در بعضی موارد گند خونی یا سپتی سمی میشوند.در بعضی از موارد زخم های ایجاد شده توسط آرگولوس توسط انگل های دیگری مثل کاستیا مورد هجوم قرار میگیرند که در این حالت احتمال مرگ ماهی بسیار زیاد است.تا کنون بیشتر از 100 گونه از این انگل شناسایی شده است

 

علایم :

 

1.اصلی ترین شیوه شناخت این انگل مشاهده انگل روی پوست بدن ماهی است.نقاط تیره رنگ متمایل به سبز اصلی ترین علامت وجود این انگل است

2.خراشیدن و کوبیدن پوست بدن به اشیای داخل آکواریوم

3.به وجود آمدن زخم های قرمز و ملتهب روی سطح پوست

4.بی حرکت ماندن یا گوشه گیر شدن ماهی

5.سست شدن ماهی و رفتن به حالتی شبیه به خواب یا کما!!! و نهایتا مرگ ماهی

 

این انگل به راحتی در آب شنا میکند و به دنبال میزبانی برای ادامه زندگی میگردد.در صورت بروز علائم در یک ماهی معمولا بیشتر ماهی های موجود در آن تانک به این انگل آلوده میشوند.کیفیت بد آب اکواریوم روند این بیماری رو تشدید میکند.غذای زنده و ماهی آلوده از اصلی ترین دلایل ورود این انگل به تانک است.

 

درمان :

 

بالا بردن دمای آب (بین 30 تا 34 درجه سانتیگراد بر اساس مقاومت ماهی) به درمان این بیماری کمک میکند.

اضافه کردن 1 قاشق غذا خوری نمک بدون ید در هر 20 لیتر آب به درمان این بیماری کمک میکند.

 

راه اول :

 

حمام نمک :

 

راه اول :

 

7.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معادل 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول تا زمانی که تعادل ماهی به هم بخوره(بسته به تحمل انواع مختلف بین 30 ثانیه تا چند دقیقه) و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

2.5 قاشق غذا خوری نمک بدون ید به ازای هر گالن آب(معالد 3.78 لیتر) و انتقال ماهی به این محلول برای مدت 10 الی 15 دقیقه و بعد از آن انتقال ماهی به آب تمیز.

 

راه دوم :

 

مالاچیت گرین :

 

1 میلی گرم به ازای هر 5 لیتر آب به مدت 4 تا 5 روز

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

استفاده از پودر مالاچیت گرین به دلیل سمی بودن پیشنهاد نمیشه.در حال حاضر دارو هایی تو بازار موجود هست که ماده موثرشون فرمالین + مالاچیت گرین است.

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه سوم :

 

سولفات مس :

 

1 ملیگرم به ازای هر 5 لیتر آب.طول درمان 5 تا 7 روز.بعد از پایان این مدت 100% سیفون و تکرار مجدد دوز دارو

 

راه چهارم :

 

فرمالین :

 

1 تا 2 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 0 تا 2

2 تا 3 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بین 3 تا 5

4 تا 5 قطره به ازای هر گالن آب(هر گالن معادل 3.78 لیتر است) در آب های با سختی (GH) بالای 6

 

به دلیل وجود تخم انگل درمان باید روز اول و سوم و پنجم و هفتم تکرار شود.

 

محصولات آماده ای توی بازار هست که ماده اصلیشون فرمالین و مالاچیت گرینه

 

ماده موثره Sera Costapur و Tetra Contraspot و Tetra ContraIck هر سه فرمالین 37% و مالاچیت گرین است.

 

راه پنجم:

 

پرمنگنات پتاسیم :

 

حمام کوتاه مدت :

10 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت 10 دقیقه

 

حمام دراز مدت :

1 یا 2 میلی گرم به ازای هر لیتر آب و حمام دادن ماهی به مدت حد اقل 4 ساعت

 

بهتره از آبی استفاده بشه که سختیش پایینه مثل آب r.o یا آبی که دو سومش آب مقطر باشه و یک سومش آب شیر.

 

راه ششم :

 

آکریفلاوین :

 

اضافه کردن یک تا 3 قطره از محلول آکریفلاوین در هر لیتر آب آکواریوم .

(1 گرم پودر آکریفلاوین در یک لیتر آب برابر است با یک لیتر محلول آکریفلاوین)

 

فرمالین حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.

 

پرمنگنات پتاسیم حلالیت اکسیژن توی آب رو پایین میاره.هوادهی قوی فراموش نشه.