Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 7 شهریور، ۱۳۹۳ در تنشهای محيطی از جمله تنش کم آبی، اکسيدانهايی نظير گونههای فعال اکسيژن توليد میشوند که به ساختار غشايی در گياهان آسيب میرسانند. در بين آنتیاکسيدانها، آسکوربيک اسيد دارای نقش حياتی در سلولهای زنده است و سبب از بين رفتن گونههای اکسيژن فعال میگردد. در پژوهش حاضر، گياهان گوجهفرنگی تحت تيمار با آسکوربيک اسيد در غلظتهای 0 و 10 ميلیمولار و تنش کم آبی در سه سطح آبياری در حد ظرفيت زراعی (شاهد)، آبياری تا 60 درصد ظرفيت زراعی و آبياری تا 30 درصد ظرفيت زراعی قرار گرفتند. سپس، تغييرات در شاخصهای رشد، مقدار مالوندیآلدئيد و ساير آلدئيدها، مقدار آسکوربيک اسيد و گلوتاتيون و فعاليت آنزيمهای سوپراکسيد ديسموتاز، کاتالاز، آسکوربات پراکسيداز، گلوتاتيون ردوکتاز و گاياکول پراکسيداز بررسی شد. هر دو سطح تنش کم آبی موجب افزايش پراکسيداسيون ليپيد، کاهش مقدار آسکوربيک اسيد و گلوتاتيون و افزايش فعاليت آنزيمهای سوپراکسيد ديسموتاز، کاتالاز، آسکوربات پراکسيداز، گلوتاتيون ردوکتاز و گاياکول پراکسيداز و کاهش شاخصهای رشد شد. تيمار آسکوربيکاسيد در گياهان تحت تنش موجب کاهش پراکسيداسيون ليپيد، افزايش مقدار آسکوربيک اسيد و گلوتاتيون و کاهش فعاليت آنزيمهای سوپراکسيد ديسموتاز، کاتالاز، آسکوربات پراکسيداز، گلوتاتيون ردوکتاز و گاياکول پراکسيداز شد و در نتيجه سبب بهبود شاخصهای رشد گرديد. واژههای کلیدی: آسکوربيک اسيد، تنش اکسيداتيو، تنش کم آبی، سيستم دفاع آنتیاکسيدان نویسنده: فاطمه دانشمند دانلود مقاله لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده