masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 16 مرداد، ۱۳۹۳ مناطق رویشی مراتع [TABLE] [TR] [TD=class: pico_body]شرايط اقليمى گوناگون و انواع خاک‌هاى متفاوت کشور ايران سبب شده است که جوامع گياهى متفاوت در نقاط مختلف آن به‌وجود آيد که با توجه به‌وضعيت اکولوژيک توانسته‌اند در هر منطقه به حالت تعادل و پايدارى برسند. [/TD] [/TR] [TR] [/TR] [TR] [TD][/TD] [/TR] [TR] [TD] [TABLE] [TR] [TD=width: 2][/TD] [TD=bgcolor: #f5f5f5] منطقهٔ بلوچى [/TD] [/TR] [/TABLE] [/TD] [/TR] [TR] [TD=class: pico_body]اين منطقه بارندگى کمتر از ۲۰۰ ميلى‌متر دارد ولى از نظر پوشش گياهى و تنوع رُستنى‌ها داراى وضع خوبى است. اين منطقه علاوه بر درختان و درختچه‌هاى ويژهٔ خود داراى گياهانى است از تيرهٔ گندميان از جمله علف‌هاى چندسالهٔ مناطق گرمسيرى مانند ارزن، کرکرو، خورنال، نوعى نيشکر و غيره ... و گياهانى از تيرهٔ بقولات که اغلب چندساله و به‌صورت درختچه هستند. از گياهان اين تيره برگ هندى و نيل را مى‌توان نام برد. [/TD] [/TR] [TR] [TD][/TD] [/TR] [TR] [TD=class: pico_body]از نظر ميزان بارندگي، نواحى جلگهٔ جنوب خراسان، تربت حيدريه، تربت جام و مرز افغانستان را با بارندگى حدود ۳۰۰ ميليى‌متر و نواحى کوير لوت، کوير نمک، قم، کرمان، سيستان، زابل و زاهدان را با کمتر از ۱۰۰ ميلى‌متر بارندگى مى‌توان جزء منطقهٔ بلوچستان به حساب آورد. [/TD] [/TR] [/TABLE] vista.ir لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده