جنایات ضد بشری سربازان ژاپنی در نانجینگ

[Lean 56968]

برگی از تاریخ

جنایات ضد بشری سربازان ژاپنی در نانجینگ

 

76 سال پیش در روز 13 دسامبر سال 1937 میلادی سربازان ارتش ژاپن پس از 3 روز بمباران بی وقفه شهر نانجینگ یا نانکینگ (نانکن آن روزگار) در مرکز چین وارد این شهر می شوند. (عکس های این گزارش تکان دهنده هستند،افراد حساس مشاهده نکنند).

 

 

 

به گزارش جام جم آنلاین، ورود سربازان ژاپنی به شهر نانجینگ برای اهالی فاجعه بار بود. ژاپنی ها بلافاصله پس از تصرف شهر دست به قتل عام های گسترده و بی رحمانه می زنند.

 

سربازان ژاپنی انبوه مردان ، زنان ، کودکان و سالمندان شهر نانجینگ را با سرنیزه یا شمشیر به قتل می رساندند.آنها با توسل به وحشیانه ترین شیوه ها مردم نانجینگ را قتل عام کردند.

 

سربازان ژاپنی دست به تجاوزهای جمعی زده و برای تفریح دست و پای مردم بی گناه را قطع کرده و با سر نیزه شکم زنان باردار را دریده و جنین آنها را بیرون کشیده و به هوا پرتاب می کردند.

 

قتل عام نانجینگ در میان جنایات علیه بشریت که در قرن بیستم رخ دادند دارای جایگاه ویژه ای است حتی اگر امروز حکومت ژاپن لجوجانه اهمیت آن را تکذیب کند.

 

همه چیز از سال 1931 میلادی آغاز شد. هنگامی که با موافقت هیروهیتو ، امپراتور ژاپن یک گروه از ژنرال های ملی گرای افراطی در توکیو به قدرت رسیدند.

 

آنها از جنگ داخلی چین سود جسته و ابتدا منطقه منچوری را تصرف کرده و آن را به عنوان یک کشور تحت قیمومت ژاپن به نام منچوکوئو درآورند.

 

اشغالگران ژاپنی ، امپراتور سابق چین ، پویی «بی اختیار» را حاکم این کشور پوشالی کردند. از آن پس نیروهای ارتش ژاپن شروع به پیشروی در شمال چین کردند.

 

در روز 7 ژوییه سال 1937میلادی ژاپنی ها از یک حادثه در پل مارکوپولو در نزدیکی شهر پکن بهانه ای ساختند تا دست به یک هجوم ناگهانی و گسترده برای اشغال سراسر خاک چین بزنند.

 

در چند ماه ، سربازان ژاپنی بیش از یک میلیون کیلومتر مربع از خاک چین که بیش از 60 میلیون جمعیت داشت را تصرف کردند.

 

سربازان ژاپنی برای سرکوب هرگونه مقاومت داخلی به طور سیستماتیک مرتکب وحشیانه ترین اعمال علیه غیرنظامیان بیگناه چینی می شدند.

 

قتل عام ها به صورت یک قاعده درآمد. پس از تصرف شهر نانجینگ ، پایتخت سابق کشور چین و مقر موقت دولت چیانگ کای چک ، قتل عام ها ابعاد گسترده ای یافتند.

 

چیانگ کای چک ، رهبر کومینتانگ با رقیبان کمونیست علیه دشمن مشترک متحد شد و مبارزه علیه اشغالگران را از مناطق جنوبی چین رهبری می کرد.

 

این وضع تا شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم در سال 1945 میلادی و خروج ژاپنی ها از خاک چین ادامه داشت.

 

فجایعی که ژاپنی ها در شهر نانجینگ مرتکب شدند در میان جنایات علیه بشریت که در قرن بیستم رخ دادند دارای جایگاه ویژه ای است.

 

هنوز نسل سالخورده چین خاطره این دوران وحشت بار را فراموش نکرده اند و هر سال برای بیش از 300 هزار نفر از قربانیان بیگناه شهر نانجینگ مراسم دعا برگزار می کنند.

[*atefeh* 13017]

:w58:

چقدر وحشی بودن :icon_pf (34):

[Lean 56968]

:w58:

چقدر وحشی بودن :icon_pf (34):

 

همه به بمباران اتمی ژاپن توجه میکنن اما به این نکته توجه نمیکنن ژاپن به صورت افسار گسیخته در حال آدم کشی بود اردوگاههای مرگ ژاپن به نام u731 یه سرچ بزنی آدم وحشت میکنه که این همه قساوت از کجاست ، تنها یه شوک عظیم میتونست ژاپن رو سرجاش بنشونه و اون هم بمباران اتمی بود در واقع این حمله منجر به نجات میلیونها ادم تو آسیای شرقی شد که ژاپن در حال قتل عامشون بود

[*atefeh* 13017]

همه به بمباران اتمی ژاپن توجه میکنن اما به این نکته توجه نمیکنن ژاپن به صورت افسار گسیخته در حال آدم کشی بود اردوگاههای مرگ ژاپن به نام u731 یه سرچ بزنی آدم وحشت میکنه که این همه قساوت از کجاست ، تنها یه شوک عظیم میتونست ژاپن رو سرجاش بنشونه و اون هم بمباران اتمی بود در واقع این حمله منجر به نجات میلیونها ادم تو آسیای شرقی شد که ژاپن در حال قتل عامشون بود

اون بمباران هم فجیع بود

توی جنگها چرا آدمهای بی گناه باید کشته بشن?

چندتا بمب غیر اتمی میزدن به مراکز نظامی. نه سر ادمای بی گناه نه بمب اتمی

[Lean 56968]

اون بمباران هم فجیع بود

توی جنگها چرا آدمهای بی گناه باید کشته بشن?

چندتا بمب غیر اتمی میزدن به مراکز نظامی. نه سر ادمای بی گناه نه بمب اتمی

وقتی ژاپن کامیکازه راه انداخته بود و کرور کرور مردم کشور خودش رو به کام مرگ میفرستاد به نظرم شوک معمولی جواب نمیداده زیاده خواهی امپراطور ژاپن در صورت عدم توقف جنگ بلایی بدتر از بمب اتم سر مردم ژاپن میاورد گرچه شاید می شد با بمباران اتمی یک جای خالی از سکنه از ژاپن زهر چشم گرفت

[*atefeh* 13017]

وقتی ژاپن کامیکازه راه انداخته بود و کرور کرور مردم کشور خودش رو به کام مرگ میفرستاد به نظرم شوک معمولی جواب نمیداده زیاده خواهی امپراطور ژاپن در صورت عدم توقف جنگ بلایی بدتر از بمب اتم سر مردم ژاپن میاورد گرچه شاید می شد با بمباران اتمی یک جای خالی از سکنه از ژاپن زهر چشم گرفت

 

درسته

[Lean 56968]

واحد 731 و آزمایشات وحشتناک بر روی بدن انسان

مجموعه عظیم Unit 731

 

سال 1935 در پینگ فانگ هاربین بزرگترین شهر در دولت دست نشانده ژاپن در منچوری آزمایشگاهی احداث شد که مرکز تحقیقات بیولوژیک میکروبی ژاپنی ها در طول جنگ جهانی دوم بود ، ولی به عنوان مرکز پیشگیری از بیماری های واگیر دار همه گیر و همچنین تصفیه آب مصرفی ارتش ژاپن در منچوری ثبت شده بود این تنها اطلاعاتی بود که پلیس ارتش امپراطوری از این مرکز در دست داشت. فرماندهی این واحد عظیم تا پایان جنگ بر عهده شیرو ایشی shiro ishi افسر لشکر کوانتونگ بود.

 

هر ساله بین 3.000 تا 12.000 مرد، زن و کودک در اثر آزمایشهای که واحد تحقیقاتی ارتش ژاپن روی انسان ها میکرد کشته میشدند که مقدار زیادی از همین قربانیان جان خود را در unit731 از دست می دادند. از این تعداد تقریبا 70 درصد را چینی ها تشکیل می دادند و 30 درصد مابقی را روس ها ، آسیایی های جنوب شرق آسیا و جزایر اقیانوس آرام که جز مستعمرات ژاپن بودند شامل می شدند. پس از جنگ بسیاری از دانشمندانی که در unit731 مشغول پژوهش بودند توسط ایالات متحده به خدمت گرفته شدند، عده دیگری نیز توسط نیروهای شوروی دستگیر و محاکمه شدند. مابقی هم یا در دانشگاه ها مشغول شدند یا پست های سیاسی را در دست گرفتند.

 

ژنرال شیرو ایشی

 

شیرو ایشی افسر ارشد بهداری ارتش ژاپن و تحت حمایت ساداو اراکی وزیر جنگ و طبق فرمان او به فرماندهی بخش آزمایشگاه اپیدمی و پیشگیری از بیماری های واگیر دار منصوب شد. پس از این ایشی یک گروه تحقیقاتی منفی به نام واحد توگو برای انجام تحقیقات شیمیایی و بیولوژیک در منچوری تشکیل داد ایشی پس از دوسال سفر و مطالعه در جوامع و قدرت های غربی پیشنهاد توسعه برنامه های بیولوژیکی ارتش را داد. یکی از حامیان اصلی ایشی در داخل ارتش سرهنگ چیکاهیکو کویزومی که بعدها از سال 1941 تا 1945 وزیر بهداشت ژاپن شد. کویزومی در سال 1915 عضو کمیته پژوهش در مورد گازهای سمی شده بود که پس از استفاده موفق آمیز ارتش آلمان در جنگ جهانی اول مورد توجه امپراطوری ژاپن قرار گرفته بود.

 

واحد توگو ابتدا در قعله نظامی ژونگما که یک زندان/آزمایشگاه در روستایی در فاصله 100 کیلومتری هاربین که راه آهن جنوب منچوری از آن رد میشد در کنار رودخانه بئیانه (رودخانه سایه) قرار داشت که بعد از انفجاری که در سال 1934 رخ داد و باعث فرار عده ای از زندانیان شد. ایشی قلعه ژونگما را تعطیل و مجوز احداث یک آزمایشگاه بسیار بزرگ و پیشرفته را در پینگ فانگ 24 کیلومتری جنوب هاربین را دریافت کرد.

 

در سال 1936 امپراطور هیروهیتو فرمانی امپریالیستی صادر کرد مبنی بر گسترش واحد توگو و یکپارچه سازی آن با ارتش کوانتونگ به عنوان اداره پیشگیری از بیماریهای همه گیر با صادر کردن این فرمان پروژه وارد مرحله جدیدی شد و گروه افسر ایشی و گروه واکاماتسو که این گروه هم روی موضوعات بیولوژیک تحقیق میکرد در پایگاهی واقع در هسینکینگ ادقام شدند. از اوت سال 1940 تمام این گروها در مجموع به عنوان "پیشگیر از اپیدمی و وزارت تصفیه آب ارتش کوانتونگ شناخته شدند که به اختصار UNIT 731 نامیده شد.

 

در واحد 731 پروژه ای خاص با نام رمز ماروتا کلید خورد که از انسان برای آزمایش استفاده میشد. افراد مورد نیاز برای آزمایش از اطراف آزمایشگاه جمع آوری می شدند و برای مخفی نگه داشتن این موضوع از حکام محلی آن واحد را کارخانه چوب معرفی میکردند. افراد مورد آزمایش را معمولا جنایتکاران ، راهزنان دستگیر شده ، پارتیزان های ضد ژاپن ، زندانیان سیاسی و همچنین مردم عادی که حتی کودکان ، زنان باردار و کهنسالان هم جزشان بودند شامل می شدند.

 

 

 

اسرای جنگی بدون هیچ گونه بیهوشی به صورت زنده مورد کالبد شکافی قرار میگرفتند. کالبد شکافی زندانیان پس از آلوده کردن آنان با بیماریهای مختلف انجام می شد. دانشمندان عمل جراحی را به صورت زنده انجام می دادند چون از این بیم داشتند که اگر روی یک مرده یا فردی بیهوش عمل را انجام دهند روی تنیجه که به منظور بررسی اندام و اجزای بدن قربانی بعد از آلوده شدن توسط بیماری انجام می دادند تا اثراتی که برجای گذاشته شده است را مشاهده کنند تاثیر بگذارد. این قربانیان حتی شامل کودکان و نوزادان می شد.

 

زندانیانی که قطع عضو شده بودند به منظور مطالعه روی کم خونی استفاده می شدند. گاهی اوقات نیز اندامی که قطع کرده بودند در جهت مخالف بدن پیوند میزدند یا اینکه منجمد میکردند تا بعد از مدتی با گرم کردن اثرات حاصل از بیماری قانقاریا درمان نشده را مطالعه کنند. در بعضی از آزمایشات معده قربانی برداشته می شد و مری را مستقیم به روده وصل می کردند یا کاهی قسمتی از مغز ، ریه ، کبد قربانیان را بر می داشتند.

در سال 2007 یکی از جراحان unit 731 مطلبی را عنوان کرد : من در اولین باری که زنده شکافی میکردم بسیار نگران بودم برای بار دوم نسبت به بار اول بسیار راحتر بودم برای بار سوم من مایل به انجام این کار بودم. او معتقد به این بود که نزدیک به 1000 نفر از قربانیان چینی بودند.

 

به عده ای از بیماران واکسن های بیماری های مقاربتی نظیر سوزاک و سفلیس تزریق می شد سپس قربانیان را مجبور به آمیزش میکردند و پس از پیشرفت بیماری مورد مطالعه قرار میگرفتند.

کک طاعون ، لباس آلوده و منابع آلوده به وبا ، سیاه زخم و طاعون توسط بمب های روکش دار روی اهداف مورد نظر رها می کردند. طی همین عمل در حدود 400.000 چینی کشته شدند. بیماری تولارمی نیز به طور وسیع روی چینی ها مورد آزمایش قرار گرفت.

 

Unit 731 و واحدهای وابسته به آن ( unit 1644 و unit 100 ) و دیگر واحدهای مربوطه در تحقیق ، توسعه و جمع آوری اطلاعات شروع به همکاری وسیعی برای تولید سلاح های میکروبی و همه گیر علیه چینی ها کردند. هواپیماهای سم پاش کوتاه پرواز محصولات آزمایشی unit 731 و unit 1644 بر روی شهرهای چینی پخش میکردند که ابندا از شهر نینگبو در سال 1940 شروع کردند و سپس استان هونان را در سال 1941 مورد آماج حمله قرار دادند. آلودگی ایجاد شده توسط این هواپیماها باعث مرگ هزاران نفر شد که بیشتر قربانیان توسط طاعون نابود شده بودند.

 

در بعضی از آزمایش ها نارنجک های آلوده را در فواصل و موقعیت های مختلف به سوی زندانیان که در منطقه ای به دکل های چوبی بسته شده بودند می انداختند بعد از این زندانیان را مورد آزمایش های ویژه ای قرار می دادند تا صدمات وارد شده را اطلاع پیدا کنند. گاهی اوقات برای تست قدرت شعله افکن، مواد منفجره از انسان زنده استفاده می کردند.

 

در آزمایش های دیگر قربانیان از آب و غذا محروم بودند تا متوسط بازه زمانی زنده ماندن انسان بدون آب و غذا را در شرایط مختلف به دست بیاورند. قربانیان را داخل فضایی با فشار بسیار بالا با درجات مختلف دمایی قرار می دادند تا میزان فشار و دما بر انسان را اندازه گیری کنند. آزمایشی دیگر این بود که یکی از زندانیان را داخل دستگاه سانتریفیوژ می گذاشتند تا بدین صورت فشار وارده بر انسان در اثر چرخش شدید را اندازه گیری کنند در آخر به دلیل فشار بیش از حد فرد متلاشی میشد یا اینکه خون حیوانات مختلف به قربانیان تزریق می شد تا ببینند خون کدام حیوان با انسان همخوانی دارد، قرار دادن زندانیان زیر اشعه ایکس و اخته کردن آنها توسط اشعه ایکس ، در معرض گازهای شیمیایی قرار دادن زندانیان ، تزریق آب دریا برای جایگزینی برای آب شیرین و در آخر زنده به گور کردن آزمایشاتی بود که در unit 731 انجام می شد.

 

 

 

این تحقیقات منجر به پیشرفت بمب های باسیل و بمب های ککی شد. بمب های باسیل بمبهایی بودن که پس از انفجار باعث خشک شدن گیاهان می شد بدین صورت بمباران توسط بمب های باسیل باعث قحطی می شد همینطور بمباران با بمب های ککی باعث شیوع طاعون خیارکی می شد که این دو بمب در کنار هم نسخه یک سرزمین را در هم می پیچید. بسیاری از این بمب ها طرحی سرامیکی (چینی) داشتند این طرح را خود شخص ایشی داده بود که بیشتر به نظر می آید برای اینکه مردم عادی که علاقه ای به اشیای تزئینی چینی داشتند آنها را با خود به خانه برده و به پیشرفت و شیوع بیماری کمک کنند.

 

بعضی از بمب ها به صورتی ساخته شده بودند که سربازان بتوانند از آنها استفاده کنند، سربازان امپراطوری با آلوده کردن محصولات کشاورزی ، مخازن نگهداری آذوغه ، چاه آب با بمب های دستی که حامل بیماری های نظیر سیاه زخم ، طاعون ، حصبه ، اسهال خونی ، وبا و دیگر بیماری های کشنده ، در طول این آزمایشات هم سربازان و هم نانشمندان در لباس های مخصوص عایق دار قربانیان در حال مرگ را بررسی میکردند. در بعضی از مواقع هم مواد غذایی و لباسهای آلوده به بیماری و همچنین آب نبات های میوه ای برای کودکان توسط هواپیماهای ژاپنی در مناطق مسکونی چینی به عنوان کمک رسانی رها سازی می شدند تا ساکنین از همه جا بی خبر از این مواد غذایی و لبسها استفاده کرده و مبتلا به انواع بیماریها شوند.

 

سال 2002 در چانگدی چین سمپوزیوم بین المللی جنایات جنگ های باکتریولوژیکی برگزار شد. در این مراسم تخمین زده شد که حداقل 580.000 نفر از حملاتی که توسط هواپیماهای اسپری کننده کک ها طاعونی شده جان باخته اند. البته مورخ معروف شلدون هریس ادعا کرده که 200.000 نفر کشته شده اند. همچنین به جر چینی ها ، تهداد 1.700 ژاپنی بر اثر چک کردن اثرات و نتیجه گیری سلاح های بیولوژیکی خود آلوده شده و حان باخته اند.

 

 

 

Unit 731 مساحتی بالغ بر شش کیلومتر مربع که شامل 150 ساخنمان می شود. ساخت مجموع به گونه ای است که در صورت بمباران صدمه خاصی نبیند و خیلی محکم ساخته شده است. Unit 731 دارای کارخانه های مختلف ، حدود 4.500 ظرف مخصوص برای کشت و رشد کک طاعون ، شش دیگ بزرگ برای تولید مواد شیمیایی مختلف و 1.800 ظرف برای تولید مواد بیولوژکی ، با این ظرفیت هر روز می توانستند 30 کیلوگرم باکتری طاعون تولید کنند. بعضی از بخش های unit731 توسط دولت چین تحت تدابیر امنیتی شدیدی قرار گرفتند و فقط بخشی از مجموعه به عنوان موزه جنایات جنگی بر روی بازدیدکنندگان باز است.

 

در توکیو یک دانشکده پزشکی متعلق به unit 731 در طول جنگ جهانی فعالیت میکرد. در سال 2006 تویو ایشی که در طول جنگ به عنوان پرستار در این دانشکده مشغول به کار بوده عنوان کرد که در سال 1945 و پس از تسلیم ژاپن به دفن اجساد و تکه های بدن در زمین های اطراف دانشکده کمک کرده است. در فوریه 2011 وزارت بهداشت و درمان شروع به حفر آن ناحیه کرد. پس از این دولت چین درخواست DNA اجساد پیدا شده را داد که دولت ژاپن مدعی شد هرگز چیزی به عنوان unit 731 وجود نداشته با این حساب درخواست چینی ها را رد کرد.

یکی از پژوهشکده هایی که کمک های زیادی به برنامه تسلیحاتی unit 731 میکرد unit 8604 بود که در کوانگژو مستقر شده بود. این پژوهشکده بیشتر روی آزمایشات انسانی که در آن زندگی بدون آب و غذا متمرکز شده بود همچنین انتقال تیفوس توسط آب یکی از پروژه های مهم این پژوهشکده بود. اعترافاتی که بعد از جنگ شد نشان داد این واحد یکی از مرکز پرورش موش ها برای انتقال تیفوس و طاعون بوده است.

 

طبق اظهارات سرگرد رابرت پیاتی از بخش مهمات ارتش سلطنتی انگلستان که افسر ارشد در موکدن ، در یک اردوگاه اسرای جنگی در فاصله 350 مایل از پینگ فانگ ، پزشکان unit 731 تجویز تزریق واگسن عفونی به طور منظم میکردند و مدعی بودند هیچ خطری ندارد در نتیجه 186 امریکایی کشته شدند.

 

 

 

عملیات و آزمایشها تا پایان جنگ ادامه یافت. ایشی درخواست استفاده از سلاح های مذکور در می 1944 را نبردهای اقیانوس آرام را داد و تلاش های زیادی نیز انجام شد که بی نتیجه ماند. با تهاجم شوروی به Manchukuo و Mengjiang در اوت 1945 اعضا و کارکنان 731 کار خود را با عجله رها کردند و با خانوادهایشان به ژاپن گریختند.

 

ژنرال ایشی دستور داده بود هر یک از اعضای گروه هر اطلاعاتی که دارد را باید با خود به گور ببرد و در صورت افشا حقایق توسط پلیس مخفی امپراطوری دستگیر و از هرگونه داشتن کار دولتی منع می شوند. و اگر توسط نیروهای دشمن دستگیر شدند بلافاصله با قرص های پتاسیم سیانید که در اختیارشان قرار گرفته اقدام به خودکشی کنند. برای پنهان کردن شواهد دستور داد تا اسکلت ساختمان توسط سربازان ژاپنی منفجر شود ولی ساختمان به حدی مقاوم بود که آسیب اندکی دید.

 

بعد از تسلیم ژاپن در سال 1945 داگلاس مک آرتور فرمانده عالی نیروهای متفقین و که مسئول بازسازی ژاپن اشغالی شده بود به صورت کاملا محرمانه به تمامی پزشکان و دانشمندان unit731 اعطای مصونیت کرد که ژنرال ایشی نیز از این قاعده مستثنا نبود در اعضای این مصونیت گروه ژاپنی باید سلاح های میکروبی را فقط و فقط برای ایالات متحده بسازند نه دیگر متفقین. مقامات اشغالگر امریکا بر فعالیت اعضای سابق unit731 نظارت کاملی داشتند از جمله خواندن و سانسور نامه های ارسالی محققین ژاپنی. ایالات متحده بر این باور بود که پژوهش های انجام شده توسط ژاپنی ها بسیار با ارزش هستند برای همین نمی خواستند کشورهای دیگر به ویژه شوروی اطلاعاتی از این سلاح ها بدست بیاورد.

 

در دادگاه جنایات جنگی توکیو تنها یک اتهام به ژاپنی ها وارد شد که آن هم استفاده از سرم سمی بر ضد چینی ها بود. این موضوع در اوت 1946 صورت گرفت و توسط دیوید ساتن که از دستیاران دادستان چین بود پیگیری شد. وکیل مدافع ژاپنی ها در طول دادگاه مدعی شد بر اساس نبودن شواهد کافی و مبهم اتهامی به ژاپنی ها وارد نیست. سر ویلیام وب رئیس دادگاه رسیدگی به جنایات جنگی ژاپن به تکیه بر همین عوامل از پیگیری این موضوع خودداری کرد. اما دیوید ساتن که به نظر می آمد که از قبل از فعالیت unit 731 آگاه بوده موضوع را دنبال میکرد. در آخر دادگاه رای به این موضوع داد که استفاده از سرم سمی بر علیه چینی ها به صورت تصادفی اتفاق افتاده است.

 

اگرچه در دادگاه توکیو به طور علنی در این باره سکوت شده بود ولی شوروی به دنبال افراد عالی رتبه و همچنین دانشمندان وابسته به unit 731 بود. برای همین 12 نفر از افراد برجسته نظامی و دانشمندان مراکز بیولوژیکی که شامل unit 1644 در نانجینگ و unit 100 در چانگچون می شدند را تحت تعقیب قرار داد. از جمله افرادی که تحت تعقیب شوروی بودن اوتوزو یامادا فرمانده کل قوا ارتش میلیونی کوانتونگ بود که کل منچوری را در اشغال داشت.

محاکمه آن عده از ژاپنی هایی که نتوانسته بودند فرار کنند و به توسط شوروی اسیر شده بودند در دسامبر 1949 برگزار شد.

 

بعدها متنی توسط مطبوعات مسکو منتشر شد که داداستان اسمیرنوف که در دادگاه نورنبرگ دادستان ارشد شوروی بود برای افسران و پزشکان unit 731 که توسط شوروی دستگیر شده بودند حکم دو تا 25 سال کار اجباری در آزمایشگاه های گولاق را صادرکرده است. در آخر شوروی توانست با استفاده از مستندات گرفته شده از unit 731 در سوردلوسک تاسیسات سلاح های بیولوژیکی احداث کند.

[*atefeh* 13017]

من از این همه وحشیگری بیخبر بودم

چه جنایاتی

سپاس از شما

[آریودخت 43941]

خب مینوشتی +18

[black banner 9103]

سامورياي ها زيادي خشن هستند ...

خشك و بي احساس !

 

من از هركس كه رفته ژاپن ميپرسم ... ميگن خيلي آدماي خشكي هستند مثل ادم آهني

[black banner 9103]

يك چيزي هميشه برام عجيبه

 

چرا آمريكا در پاسخ به مردم دنيا براي بمب اتم

 

اين سلاخي ها رو رسانه ايش نميكنه

 

چرا در فاش كردن خشنوت ژاپني ها دست به تبليغات و اطلاع رساني نميزنه

 

با اينكه هميشه انگشت اتهام به طرف آمريكاست

 

خيلي از سياستمدار هاي بزرگ دنيا از اين بخش تاريخ آگاهي ندارند چه برسه افكار عمومي

[Lean 56968]

يك چيزي هميشه برام عجيبه

 

چرا آمريكا در پاسخ به مردم دنيا براي بمب اتم

 

اين سلاخي ها رو رسانه ايش نميكنه

 

چرا در فاش كردن خشنوت ژاپني ها دست به تبليغات و اطلاع رساني نميزنه

 

با اينكه هميشه انگشت اتهام به طرف آمريكاست

 

خيلي از سياستمدار هاي بزرگ دنيا از اين بخش تاريخ آگاهي ندارند چه برسه افكار عمومي

 

کافیه unit 731 سرچ کنی وحشت میکنی

[Astraea 25351]

کافیه unit 731 سرچ کنی وحشت میکنی

 

[Lean 56968]

 

ها چیه

[Astraea 25351]

ها چیه

حالم بد شد!!!!

عکسها وحشتناک بود!!!!!!!

توی یه مستند دیده بودم که ژاپنی ها با هواپیمای جنگی خودشونو دیوانه وار میکوبوندن به ناوهای آمریکایی و آمریکاییها واقعا ازشون میترسدن.ژاپن هم خیلی جنایتکار بوده اما زیاد درموردش حرف زده نشده!!!!

[Lean 56968]

حالم بد شد!!!!

عکسها وحشتناک بود!!!!!!!

توی یه مستند دیده بودم که ژاپنی ها با هواپیمای جنگی خودشونو دیوانه وار میکوبوندن به ناوهای آمریکایی و آمریکاییها واقعا ازشون میترسدن.ژاپن هم خیلی جنایتکار بوده اما زیاد درموردش حرف زده نشده!!!!

 

ژاپن شروع کننده جنگ با آمریکا بود اول ژاپن به پرل هاربر حمله کرد با حدود 300 هواپیما که ناوگان نیرویی دریایی آمریکا منهدم شد و کلی نظامی و غیر نظامی کشته شدن

[Ala Agrin 14476]

مرسی از استارتر تایپیک ...

 

متاسفانه مواردی از جنایات هستند در طول تاریخ که فقط یک نگاه گذارا بران میشود و بس ، ما هم یاد گرفتیم فقط لحظه ای که یک نفر مطلبی ایجاد کند سطحی انهم به عنوان تایپیک و مطلب نگاهی گذرا بندازیم..تاریخ بزرگترین بخش هر جامعه ای است و کاش میشد عمیقتر بهش نگاه کرد .