masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 11 مرداد، ۱۳۹۳ برنامه های دیم کاری كشاورزی : در شرایط دیم اغلب با روش‌های مختلف تأمین آب همراه است، كه در بعضی موارد شامل منابع آب سطحی و جاری می‌باشد. به طور كلی استراتژی و تاكتیك مزرعه‌داری به دو دسته مصرف خیلی زیاد آب و خیلی كم آن تقسیم می‌شود. در این فصل به مدیریت آب كشاورزی دیم در مناطق خشك اشاره می‌گردد، زیرا بیش‌تر تنوع روش‌ها برای این شرایط توسعه یافته و رابطه بین تولید و تأمین آب باروشنی بیش‌تری دیده می‌شود. فصل 14 اصول آبیاری را به عنوان یك موضوع جداگانه‌ای بررسی می‌نماید. با این‌حال، با اشاره مختصری بر مدیریت كشاورزی در مناطق مرطوب این بحث را شروع می‌كنیم كه دراین نواحی خطرات و روش كار مقابله با آن‌ها تا اندازه‌ای از مناطق خشك متمایز شده است. 2-13 كشاورزی مناطق مرطوب كشاورزی دیم در مناطق مرطوب با دسترسی به آب آزاد و فراوان جریان دارد. با این‌حال، تأمین آب در آن‌ها به ندرت ایده‌آل بوده و از آب زیادی تا كمبود زودگذر آن متغیراست. عرضه بیش از حد آب ناشی از جریانات سطحی و خاك‌های اشباع مشكل عمده‌ای هستند كه عموما عملیات زهكشی را ضروری می‌سازد ( بخش12-5). فرسایش آبی ( بخش 12-6) و اتلاف مواد غذایی خاك نیز در اثر بارش فراوان در مناطق مرطوب بیش‌تر از مناطق خشك مشاهده می‌گردد. شسته شدن نیتروژن خاك در فصل 8 ارزیابی شد. اهمیت پوشش سبز در كنترل فرسایش و از دست رفتن عناصر غذایی نشان می‌دهد كه نقاط با شیب زیاد باید به صورت علف‌زار حفظ شوند. بسیاری از مكان‌های پست نیز به صورت علف‌زار باقی می‌مانند، چون از خاك‌های سرد و مرطوب و فاقد زهكش تشكیل یافته‌اند كه آن‌ها را برای زراعت نا مناسب ساخته است. برای حل مشكل شرایط سرد و رطوبی این نواحی از روش‌هایی مثل كشت پشته ( ridge cultur) استفاده می‌شود. مشكل همیشگی، فراوانی بارندگی و توقف فعالیت‌های زراعی ناشی از آن ، تأخیر در خاك‌ورزی و كاشت به دلیل رطوبت مفرط خاك و قرارگرفتن در معرض آفات و بیماری‌ها و یا سرمای یخبندان زودرس است. بعضی مواقع، تنظیم زمانی فعالیت‌های بحرانی، كار غیر ممكنی است، زیرا خاك‌ورزی زمین‌های خیلی مرطوب به طور جدّی به ساختمان خاك لطمه وارد می‌سازد. دراین صورت كشاورزان مجبورند از كار با ماشین‌های سنگین اجتناب كرده وعملیات اجرایی خود را تا زمان خشك شدن خاك به تعویق بیندازند. هنگامی كه عملیات زراعی بیش از اندازه به تأخیر‌افتد، كشاورزان بایستی آماده جایگزینی كولتیوارهای مختلف با فصل رشد كوتاه تر و یا حتی تغییر نوع زراعت باشند. در جاهایی كه فصول كوتاه‌تری وجوددارد ازخشك‌كن‌های دانه به منظور اطمینان از كیفیت برداشت كولتیوارهای دیررس مربوط به فصول بلند رشد، بیش‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرند. تاكتیك رایج دیگر این است كه، از برداشت یك محصولی مانند ذرت برای سیلو كردن، پیش از این‌كه دانه ببندد. زیرا بارندگی به محصول آسیب می‌زند. سیلوی علوفه نیز راه حلی برای محصولات علوفه‌ای در مناطق مرطوب است. علف‌های هرز در مناطق مرطوب یك مشكل عمومی به شمار می‌روند و فرصت عملیات مكانیكی برای مقابله با آن به سرعت از دست می‌رود. این مشكل با بهره‌گیری از علف‌كش‌ها به سادگی قابل حل نمی‌باشد. پوشش‌های گرمسیری ممكن است مشكلات زراعی مشابهی را ایجاد نماید، كه علف‌كش‌های پیش رویشی داخل شده به خاك بایستی با توازن صحیح بین محلولیت و دوام آن در خاك انتخاب گردد. خشكی یكی از مخاطرات موردی در همه انواع كشاورزی دیم است. در مناطق مرطوب، گیاهان زراعی در یك دوره زمانی مواجه با خشكی به ندرت نسبت ریشه به برگ ( R:L ) خود را تخصصی می‌كنند و اثرات خشكی در آن می‌تواند شدید تر از نواحی خشك باشد. اختلاف عملكرد در مناطق مرطوب كم‌تر از مناطق خشك است ( فصل 3 ). با این حال، ارزش سرمایه‌ای تجهیزات آبیاری و تأمین آب برای محصولات باغی كه قیمت بالایی دارند به ندرت قابل توجیه است. برعكس، كشاورزان در مناطق مرطوب می‌توانند از سرمایه گذاری برای حفاظت احشام و تجهیزات مزرعه‌ای صرفه‌جویی كنند. با این وصف، تأكید می‌شود كه اقلیم‌های مرطوب وخشك بیش‌تر، از نظر باران باهم تفاوت دارند. وضعیت‌های رطوبتی جوّی و ابری نواحی مرطوب نسبت به تابش‌های خورشیدی كم‌تر معنی دار بوده و نوسانات دمایی روزانه مشاهده شده كم‌تر از مناطق خشك است. اثر اصلی آن تولید بالقوّه كم‌تر است. باوجود این، مقایسه بین این دو منطقه مرطوب و خشك از نظر نقش آن‌ها در عملكرد اقتصادی مزارع اختلاف خیلی كوچكی را نشان می‌دهد. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده