تو زندگیت تا چه حد محتاج تایید دیگرانی؟

[fakur1 10129]

.

.ما مثل یک ترازو می مانیم که وقتی در تعادل هستیم که تمام صفاتمان را پذیرفته باشیم. اگر در تعادل نباشیم احساس خلا به ما دست می دهد و برای پر کردن این خلا وسرگشتگی وارد راه پر مشقت جلب تایید دیگران می شویم و چون مجبور میشویم برای جلب تایید دیگران خودمان را به صد شکل مختلف در بیاوریم از خود واقعیمان دور می شویم وباز احساس گمگشتگی و عدم رضایتمان بیشتر میشود و باز بیشتر به اشتباه فکر می کنیم که برای خوشبخت شدن به چیزی در بیرون وجودمان نیاز داریم مثل کار درست. همسر درست.موقعیت مالی درست و ... و این احساس خلا در درون ما مثل گردویی که از بالای کوهی پر برف پرتاب می شود و در پایین کوه به توده ی برفی سهمگین ویرانگری تبدیل می شود، مدام گنده تر و گنده تر می شود و ما مدام بی انگیزه تر و افسرده تر و تکراری ترمی شویم و مدام خود را محتاج این می بینیم که دیگران تاییدمان کنند و این مثل یکدایره تکرار می شود و ما دراین دایره ی تکراری گم می شویم و گم می شویم و گم می شویم!!!

[fakur1 10129]

همه رفتار های من چه تو بیرون و چه در درونم طوری است که بیننده بزودی متوجه میشه که من برای خودم زندگی میکنم. تا بحال هم کسی به خودش اجازه نداده که زندگی منو زیر ذره بین ببره. بحدی با برنامه رفتار میکنم که وقتی کسی ببینه میفهمه که من واقعا چنین ام. خودم و کار و زندگیمو باور کردم و هیچ نیازی به راهنمایی پیدا نمیکنم همش از طریق آموزه هایم زندگی میکنم.

[victoria_r 7682]

تقریبا هیچ قدر

من کلا خیلی از دیگران نظر نمیپرسم خودم کاریو که فکر میکنم درسته انجام میدم البته اگه شکی داشته باشم در موردش از کسایی میپرسم که یا یکم تو خط فکری خودم باشن یا در مورد اون موضوع تجربه داشته باشن.

دنبال رضایت دیگران نیستم دنبال درست انجام شدن کارها هستم.اینه که خیلی برام مهمه.

میدونم خیلی مورد تایید هم سن و سالام نیستم.میدونم پشت سرم خیلی ازم انتقاد میکنن.

ولی این خوشحالم میکنه و البته باعث میشه بیشتر تو راهم مصمم بشم و مطمئن بشم مسیرم درسته که تقریبا 90 درصد کسایی که زمانی حرفهامو مسخره میکردن ازم انتقاد میکردن یا به نظرشون قابل قبول نبودم بعد از چند سال به حرفام رسیدن و حالا اونا رو نظر درست خودشون میدونن.

من کاستی ها و استعدادهای خودمو میدونم.میدونم باید چی کار کنم تا خوشحال و راضی باشم.برام مهم نیس آدمایی که از بیرون منو میبینن تاییدم میکنن یا نه.مهم اینه که من با وجود تمام کاستی هام خودمو دوست دارم به خودم احترام میذارم میخوام کاستی هامو برطرف کنم و استعدادهامو پرورش بدم.و در این راه تنها نیستم. :hapydancsmil:

اینه که باعث رضایت من از خودم میشه.

وقتی ازم انتقاد میکنن گوش میدم و سعی نمیکنم کاری کنم که بی احترامی باشه بعد بهشون فکر میکنم ولی در نهایت من این حقو به خودم دادم که هر کدوم از این انتقادها رو که به نظرم درست نیستن قبول نکنم و از ذهنم پاک کنم.اینجوری خیلی راحت ترم.

[fakur1 10129]

تقریبا هیچ قدر

من کلا خیلی از دیگران نظر نمیپرسم خودم کاریو که فکر میکنم درسته انجام میدم البته اگه شکی داشته باشم در موردش از کسایی میپرسم که یا یکم تو خط فکری خودم باشن یا در مورد اون موضوع تجربه داشته باشن.

دنبال رضایت دیگران نیستم دنبال درست انجام شدن کارها هستم.اینه که خیلی برام مهمه.

میدونم خیلی مورد تایید هم سن و سالام نیستم.میدونم پشت سرم خیلی ازم انتقاد میکنن.

ولی این خوشحالم میکنه و البته باعث میشه بیشتر تو راهم مصمم بشم و مطمئن بشم مسیرم درسته که تقریبا 90 درصد کسایی که زمانی حرفهامو مسخره میکردن ازم انتقاد میکردن یا به نظرشون قابل قبول نبودم بعد از چند سال به حرفام رسیدن و حالا اونا رو نظر درست خودشون میدونن.

من کاستی ها و استعدادهای خودمو میدونم.میدونم باید چی کار کنم تا خوشحال و راضی باشم.برام مهم نیس آدمایی که از بیرون منو میبینن تاییدم میکنن یا نه.مهم اینه که من با وجود تمام کاستی هام خودمو دوست دارم به خودم احترام میذارم میخوام کاستی هامو برطرف کنم و استعدادهامو پرورش بدم.و در این راه تنها نیستم. :hapydancsmil:

اینه که باعث رضایت من از خودم میشه.

وقتی ازم انتقاد میکنن گوش میدم و سعی نمیکنم کاری کنم که بی احترامی باشه بعد بهشون فکر میکنم ولی در نهایت من این حقو به خودم دادم که هر کدوم از این انتقادها رو که به نظرم درست نیستن قبول نکنم و از ذهنم پاک کنم.اینجوری خیلی راحت ترم.

منم دقیقا مثه شمام.

تا بحال انسان شسته رفته و کاملی تو اطرافم ندیدم که ازش حرف شنوی داشته باشم . هر چه یاد گرفته ام از کتابها بوده.