sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 خرداد، ۱۳۹۳ [TABLE=width: 95%, align: right] [TR] [TD]بررسي تطبيقي فرم صخره از منظر زيبايي شناسي در نگاره هاي دوره ايلخاني و يوان در چين [/TD] [/TR] [TR] [TD] چکیده: [/TD] [/TR] [TR] [TD]مقاله پيش رو تلاش دارد به بررسي تطبيقي فرم صخره هاي نقاشي شده در نگاره هاي دربار مغول در دوره ايلخاني با هم دوره اش در چين، سلسله يوان بپردازد. با توجه به هم زماني تاريخي و مراودات سياسي و فرهنگي وجوه مشترك و البته اختلاف هايي در نمود فرم صخره در نقاشي هاي اين دو دوره به چشم مي خورد كه به تطبيق و تجزيه و تحليل تعدادي از آثار هنرمندان اين دو دوره پرداخته مي شود. فرم صخره ها در نگاره هاي ايلخاني از منظر زيبايي شناسي متاثر از نقاشان يوان است، اما هنوز از لحاظ مفهومي به درجه آن ها نرسيده است. حضور پررنگ خط در آثار چيني، حركت آزاد قلم، نحوه پرداخت نور و سايه و توجه به فرم، المان هايي است كه نقاش ايراني به صورت ابتدايي در نقاشي هاي خود از آن بهره مي¬گيرد. اين خام دستي تنها به دوره اي كوتاه محدود مي شود، چرا كه حركت بزرگي از ابتداي دوره ايلخاني تا انتهاي آن در جهت ترسيم اين عنصر در نگاره ها به چشم مي خورد. پيشرفت در استفاده از عناصر طبيعت (كوه و صخره) در نگاره هاي متاخر دوره ايلخاني توانايي و هنر نقاشان اين مرزو بوم را مي نماياند. [/TD] [/TR] [/TABLE] مشخصات مقاله:مقاله در 11 صفحه به قلم ﭘﺮﻳﺴﺎ ﺗﻘﻰ ﭘﻮﺭ(ﻛﺎﺭﺷﻨﺎﺳﻲ ﺍﺭﺷﺪ ﻧﻘﺎﺷﻲ، ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻫﻨﺮ ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ).منبع: هنر ،شماره پياپي 189، ،سال شانزدهم،، شماره در سال 9، خرداد، 1393، صفحه 88-98 برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده