Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 خرداد، ۱۳۹۳ گزارش کارهای آزمایشگاه شیمی عمومی 1 رو تو این تاپیک واسه دانلود بقیه دوستان می تونین قرار بدین. تعیین درجه سختی آب به روش تیتراسیون کمپلکسومتری کیفیت آب را با خواص فیزیکی و شیمیایی آن بیان می کنند مثل شفافیت ، رنگ ، بو ، دما ، نمکهای محلول در آب و سختی.مهمترین فاکتور از خواص آب سختی آن است. درجه سختی آب عبارت است از تعداد میلی گرمهای یونهای کلسیم و منیزیم در یک دسی متر مکعب آب. سختی آب شاخص کلیه عناصر تشکیل دهنده املاح در آب نبوده و فقط به برخی از آنیون ها و کاتیون های آب ارتباط دارد، سختی آب در درجه اول ترکیبات کلسیم و منیزیم و به میزان کمتری به سایر یون های فلزی با ظرفیت بالا مانند سرب ، استرانسیم ، باریم و غیره مربوط است. سختی آب در واحد متریک بر حسب میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم بیان شده و در سایر سیستم های اندازه گیری واحد های دیگری دارد. یکی از روشهای غیر دستگاهی روش کمپلکسومتری می باشد که پایه و اساس آن بر تولید کمپلکس بین فلزات و عوامل کمپلکس کننده استوار است در رابطه با مواد غذایی مهمترین کاربرد این روش، سختی آب آشامیدنی (تعیین مقدار منیزیم و کلسیم موجود در آب آشامیدنی) است. اصولا هر کمپلکس تشکیل شده است از یک اتم یا یون فلزی که در مرکز کمپلکس قرار گرفته است و در اطراف آن یونهایی با بارهای مخالف یا مولکولهای بدون بار قرار گرفته اند. این مولکولها یا یونها را لیگاند می نامند. تهیه کننده: رضا حسین بیکی دانلود گزارش کار منبع: chemistrylab.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 26 خرداد، ۱۳۹۳ تیتراسیون اسید و باز تجزیه های حجمی عبارت است از تعیین مقدار یونها در محلول، با اضافه کردن محلول های دیگری که غلظتشان معلوم می باشد و برای اولین بار در سال 1900 توسط گیلوساک بیان شد. تیتر کردن از روشهای تجزیه حجمی است. در تجزیه حجمی ابتدا جسم را حل کرده و حجم معینی از محلول آن را با محلول دیگری که غلظت آن مشخص است که همان محلول استاندارد نامیده می‌شود، می‌سنجند. در تیتراسیون محلول استاندارد به‌طور آهسته از یک بورت به محلول حاوی حجم مشخص یا وزن مشخص از ماده حل شده اضافه می‌شود. افزایش محلول استاندارد ، آنقدر ادامه می‌یابد تا مقدار آن از نظر اکی‌والان برابر مقدار جسم حل شده شود. نقطه اکی‌والان نقطه ای است که در آن ، مقدار محلول استاندارد افزوده شده از نظر شیمیایی برابر با مقدار حجم مورد نظر در محلول مجهول است. این نقطه را نقطه پایان عمل از نظر تئوری یا نقطه هم ارزی نیز می‌گویند. تهیه کننده: رضا حسین بیکی دانلود گزارش کار منبع: chemistrylab.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 14 مرداد، ۱۳۹۳ روش استاندارد کردن یک محلول محلولی را استاندارد می گویند که در آن ، رابطه بین مقادیر ماده حل‌شده و محلول یا رابطه بین مقدار ماده حل‌شده و حلال بنحوی معلوم باشد. با معلوم بودن مقدار ماده حل‌شونده و مقدار حلال تشکیل دهنده محلول، غلظت محلول مشخص می گردد. بسیاری از واکنش ها در حالت محلول انجام می شوند و محاسبه های کمی برای این گونه واکنش ها بر مبنای غلظت آنها صورت می گیرد. برای بیان غلظت، روش های گوناگونی وجود دارد و محلول های استاندارد را بر اساس غلظت بیان می کند. محلول های استاندارد کابردهای زیادی دارند، از جمله در تجزیه های تیتر سنجی(تیتراسیون) ، واکنش های خنثی شدن و واکنش های اکسیداسیون – احیا و .... محلول استاندارد محلول هایی هستند که از نظر غلظت،غلظت آنها به طور دقیقی اندازه گیری شده است.برای سنجش دقیق نرمالیته ی یک محلول آنها را به وسیله ی یک محلول که از قبل نرمالیته ی آنها تعیین شده و استاندارد اولیه شده است استفاده می کنیم. برای تهیه محلول استاندارد اولیه میزان مشخصی از محلول های با غلظت معین را به وسیله ی ترازو وزن می کنیم و آن را به حجم می رسانیم. تهیه کننده: رضا حسین بیکی دانلود گزارش کار منبع: chemistrylab.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 20 شهریور، ۱۳۹۳ محلول سازی در جامدات و مایعات محلول سازی یکی از متداواترین و در عین حال دقیق ترین کارهایی است که در آزمایشگاه انجام می شود. محلول سازی به معنای ساختن محلول مورد نظر و لازم از محلول های استاندارد می باشد. محلولی را استاندارد می گویند که در آن ، رابطه بین مقادیر ماده حل‌شده و محلول یا رابطه بین مقدار ماده حل‌شده و حلال به نحوی معلوم باشد. با معلوم بودن مقدار ماده حل‌شونده و مقدار حلال تشکیل دهنده محلول ، غلظت محلول مشخص می‌گردد. بسیاری از واکنش‌ها در حالت محلول انجام می‌شوند و محاسبه‌های کمی برای این‌گونه واکنش‌ها بر مبنای غلظت آنها صورت می‌گیرد. برای بیان غلظت ، روشهای گوناگونی وجود دارد و محلولهای استاندارد را براساس غلظت بیان می‌کند. تهیه کننده: رضا حسین بیکی دانلود گزارش کار منبع: chemistrylab.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۳ تیتراسیون رسوبی (اندازه گیری مقدار کلر در آب) تیتراسیون های رسوبی : این تیتراسیون براساس تشکیل سریع رسوب می‌باشد و بیشتر برای تعیین غلظت هالوژنها به کار می‌رود. در این صورت اغلب از نیترات نقره به عنوان عامل رسوب دهنده استفاده می‌شود. این نوع تیتراسیون‌ها را آرژانتومتری نیز می‌نامند. معروفترین روشهای تیتراسیون رسوبی عبارتند از: 1. روش موهر 2. روش فاجان 3. روش ولهارد 1. روش موهر: شامل تیتراسیون یون کلر یا برم با نیترات نقره استاندارد در pH حدود خنثی و مجاورت یون کرومات به عنوان معرف است. در پایان رسوب قرمز آجری کرومات نقره ظاهر می‌گردد. 2. روش فاجان: یون کلر به وسیله‌ی یون نقره در مجاورت یک معرف که دارای خاصیت فلوئورسانس است (مانند فلوروشین) تیتر می‌شود. در پایان تیتراسیون معرف جذب سطح رسوب شده و رنگ قرمز حاصل می‌شود. معرف به‌کار رفته چند قطره از محلول الکلی فلورسئین یا محلول آبکی نمک سدیم آن می‌باشد. 3. روش ولهارد: برای تیتراسیون یون نقره، محلول استاندارد تیوسیانات در مجاورت یون فریک به عنوان معرف به کار می‌رود. برای جلوگیری از هیدرولیز یون آهن تیتراسیون بایستی در محیط اسیدی نسبتا قوی صورت گیرد. محصول نهایی تیوسیانات فرو است که رنگ قرمز دارد. امروزه در اغلب تیتراسیونهای رسوبی، برای تعیین نقطه پایانی از یک دستگاه همانند پتانسیومتری، هدایت سنجی و یا اسپکتروفتومتری استفاده می‌شود. محلولهای نیترات نقره، عمومی ترین معرفها برای استفاده در تیتراسیون های رسوبی می‌باشند. تهیه کننده: رضا حسین بیکی دانلود گزارش کار منبع: chemistrylab.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
Mohammad Aref 120452 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 30 شهریور، ۱۳۹۳ منگانومتری (تیتراسیون اکسایش – کاهش) اصطلاح اكسايش در اصل براي واكنش هاي تركيب مواد با اكسيژن به كار مي رفت و احياء به عنوان برداشتن اكسيژن از يك تركيب اكسيژن دار، تعريف مي شد اما معني اين واژه ها به تدريج وسيع تر شده اند. امروزه اكسايش و احياء بر اساس تغيير عدد اكسايش تعريف مي شوند. اكسايش، فرايندي است كه در آن عدد اكسايش يك اتم افزايش مي يابد و احياء، فرايندي است كه در آن عدد اكسايش يك اتم كم مي شود .واكنش هاي اكسيد و احياء بر مبناي انتقال الكترون استوار بوده و واكنش شامل دو نيم واكنش اكسيد (مولد الكترون) و احياء (مصرف كننده ي الكترون) مي باشد .در مقايسه با تيتراسيون اسيد - باز و تيتراسيون رسوبي که در آنها واکنش تيتراسيون شامل جابجايي تعداد يون هاي مشخصي است، در تيتراسيون اکسيداسيون و احياء، واکنش همراه با انتقال الکترون ها صورت مي گيرد. در يک چنين واکنشي ماده ي اکسيدکننده الکترون گرفته، احياء مي شود و ماده ي احياء کننده الکترون از دست داده، اکسيد مي گردد. اين تبادل الکتروني منجر به تغيير ظرفيت يون ها و يا اتم هاي مربوطه مي شود و در نتيجه ظرفيت اتم و يا يون اکسيد شده، افزايش يافته و ظرفيت اتم و يا يون احياء شده، کاهش مي يابد. قدرت مواد اکسيد کننده و احياء کننده متفاوت است. مواد اکسنده ي قوي تمايل زيادي به گرفتن الکترون دارند، بنابراين قادرند الکترون هاي بسياري از مواد احياء کننده را جابجا کنند و بالعکس مواد اکسيد کننده ي ضعيف تمايل کمتري به گرفتن الکترون دارند، بنابراين آنها فقط موادي که داراي خاصيت احياء کنندگي قوي هستند (زود الکترون آزاد مي کنند) را اکسيد می کنند. بديهي است که مي توان با در نظر داشتن پتانسيل اکسيداسيون و احياء، جهت واکنش را پيش بيني نمود. تيتراسيون هاي اکسيد و احياء را بر حسب نوع ماده اکسيدان مي توان تقسيم بندي نمود: منـگانومتری (اکسیداسیون توسط KMnO4) یــدومتـری (اکسیداسیون توسط I2) کرومومتری (اکسیداسیون توسط K2Cr2O7) تهیه کننده: رضا حسین بیکی دانلود گزارش کار منبع: chemistrylab.blogfa.com 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده