sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 مرداد، ۱۳۹۳ معماران: گروه معماری رازان، متن و زمینه موقعیت: تهران، ایران مدیران: علیرضا تغابنی و پریسا علی محمدی مساحت ساخته شده: 300 متر مربع سال ساخت پروژه: 2008 مترجم:کارگاه ترجمه نواندیشان به ما از طرف یک دوست طراحی خانه ای پیشنهاد شده بود: قرار بود ما برایشان یک خانه ای بسازیم ؛ ساختمانی که برای بهترین دوستمان مناسب باشد.او منتظر چیز خاصی نبود. یک ویلا عادی، که فقط از شرایط ناخوشایندی، که ممکن بود برایش پیش بیایید در امان باشد. با توجه به قوانین شهرداری و شیب بالای سایت، ما به سمت طرحی با محوریت تراس ها متمایل شدیم. این سایت به جنوب شرق امتداد شد؛ و یک نمایش خالص و باور نکردنی در مقابل ما ایجاد می کرد.برای ما دو جعبه برای ساخت موجود بود؛ جعبه ای بروی جعبه دیگر، مانند دو قاب؛ که برای ثبت دیدهای مختلف از موقعیت محل و فراتر از همه برای گرفتن لذت بیشتر از نور خورشید در نظر گرفته شد. آنها می خواستند از فضای بدون پوشش بر روی جعبه ی اول برای برگزاری جشن ها و مراسم خود استفاده کنند، بنابراین ما اتاق های خواب را به جعبه ی پایینی منتقل کردیم و آشپزخانه و اتاق نشمین درجعبه ی بالایی قرار داده شد. در پاسخ به درخواست آنها حیاط با فضاهای عمومی در ارتباط بود. پوشش شیب دار بر روی سقف نهایی نیز یک راه حل فنی برای زمستانهای سخت و پر برف است. و در رابطه با آن پوششهای چوبی و خراشیده شده که به لبه ی بالکن ها متصل است: آنها برای محافظت از خانه و همه کسانی که برای استراحت به این خانه می آیند در برابر باد، برف ساخته شده اند،و ما دوست داشتیم به مانند نقاش L.Fontana، از میان آن قسمت های خراشیده شده در آن، دید های مصنوعی به طبیعت را برای افراد ایجاد کنیم. دسترسی به بخش مرکزی از طریق راه پله ایست که در ورودی اصلی واقع شده است (در سطح پایین تر / از مرز بین فضای بیرونی و در) و در وسط راه خود تا رسیدن به ورودی اصلی ساختمان (جعبه بالا / اتاق عمومی) یک راه به منطقه خصوصی (جعبه بالا) نیز وجود دارد.و این باعث شده که حس شود آشپزخانه به صورت معلق قرار گرفته است. 1 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 25 مرداد، ۱۳۹۳ مدارک و نقشه ها(البته پلان یک تراز موجود نبود) 1 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 4 شهریور، ۱۳۹۳ معماران: علیرضا تغابنی- Next Office محل پروژه: کردان، ایران مساحت: 1118فوت مربع سال: 2013 عکس: پرهام تقی اف طراحی و توسعه: روح الله رسولی همکاران طرح: مسعود ساقی، فریده آقامحمدی مشاوره تقویت سازه: وحید قره نیا مشاور مکانیک: هوفر اسماعیلی مشاور برق: نینا عموشاهی مشاور لندسکیپ: بابک مُستوفی صدری نظارت: مسعود ساقی، روح الله رسولی ساخت: دفتر اجرای خاص گرافیک و ارائه: هیوا فرج پور بختیاری، فرزاد کفاعی، عسل کرمی، سپیده صراف زاده زرگر مترجم:کارگاه ترجمه نواندیشان معمار درباره پروژه خود می گوید: در این پروژه قصد اولیه ما در واقع برنامه ریزی ارتباط میان فرم، فضا، و ساختار بود. این پروژه به استودیوی ما در حالی ارجاع شد، که یک سال از انجام آن می گذشت و با نارضایتی مشتری همراه بود. اسکلت و دیوارهای مانع و ساختار کلی به طور کامل ساخته شده بود. در مرکز پروژه، یک وید هشت ضلعی محاطه شده توسط یکسری ستون وجود داشت، که دقیقا همان چیزی است که مشتری از شکل و اندازه ی آن ناراضی بود. این وید، آنطور که مد نظر او بود؛فضای داخلی را نمی توانست به صورت گسترده، روشن نشان دهد. ما به این پی بردیم که تنها راه حل برای احیای این پروژه این است که این مشکل را به عنوان یک فرصت و نه یک مانع برای پیشرفت در نظر بگیریم. بر این اساس، با گسترش وید مرکزی و حذف قسمت جنوبی آن از بالکن یک دید گسترده به چشم انداز ارائه شد. بعد، ما با تقویت سازه ، کنسول جنوبی را به بالکن موجود ،متصل کردیم. با انجام این کار، و از بین بردن دال های جانبی و کلاه فرنگی روی سقف سازه ، حجم کلی تبدیل به یک فرم مکعبی شد. بعد، ضلع جنوبی آن به داخل ساختمان و به سمت وید مرکزی کشیده شده؛و با پوشش ستون ها، اتصالی مستقیم بین درون و برون ایجاد کرده است. این عمل به دیوار جنوبی این اجازه را می دهد که نقش اساسی به عنوان یک عنصر قابل انعطاف داشته باشد ،که نه تنها به نیازهای سازه ای پاسخ می دهد؛بلکه در عین حال برای تعامل با زیبایی شناسی، عملکرد، و سازمان فضایی از هر دو منظر داخلی و خارجی تلاش می کند. در نهایت، سطح نما برای ایجاد یک حس پویایی و سیالیت در سراسر خانه و در عین حال تامین الزامات مربوط به طرح است.این استراتژی سازماندهی شده بدنه ای ارایه می دهد که نور،جریان هوا و چشم اندازها را برای نمایش ویژگی های مبتکرانه و متمایز این اثر ، به درون هدایت می کند. در شروع خانه را در یک چشم انداز گسترده با تسخیر مناظر لذت بخش از کوه های البرز و در پس زمینه ی آن در حال استراحت می بینیم. با در نظر گرفتن محدودیت های ساختاری، استراتژی طرح راهی را در پیش گرفت که در آن اسکلت اولیه قابل تغییر باشد تا این حجم مکعبی را دربر گیرد و آن را به بنایی متمایز تبدیل کند. نتیجه، ساختمانی مکعبی بود با نمایی الاستیک که به سبب کشیده شدن در نمای جنوبی حاصل شده بود. کشیدن نما به سمت فضاها و ستون ها صرفا به دلیل ضرورت های ساختاری نبود و خصوصیاتی نیز برای فضای درونی و بیرونی نیز ایجاد کرد. این ساختمان به یاد نام قدیمی محل خانه،کوهسار نام گرفت. سازه: یک سقف با طول 20 متر پروژه را پوشانده است. در ابتدا، متدولوژی سازه ای برای اعمال سطح نما، اجرای یک دیوار مانع متصل به سیستم تحمل بار بود.،که این در ساختار کلی محاسبه و مدل سازی با نرم افزار سازه ای انجام شد. بعد، برای فرآیند ساخت، خرپاهای عمودی متناسب با فرم معماری طراحی شد. پس از آن، سطوح تراش های CNC عمودی و افقی در خرپاها هر 50 سانتی متر قرار داده شد. و فاصله ی بین سطوح با ورق های پلی استایرن پر شد. طبق مطالعات پایه ای سازه ای، یک شبکه از آرماتور در ورق های تراش CNC قرار داده شد،که توسط توری های فلزی نازک در ابعاد 5 سانتی متر × 5 سانتی متر به شبکه متصل می شد.و در نهایت با اضافه شدن بتن،مراحل سرهم سازی این مدل ساختاری به پایان می رسید. برای جلوگیری از هر گونه ترک های احتمالی، مش پلاستیکی تمام پوسته ی نما را تحت پوشش قرار داده است. در نهایت، برای پایان کار بعد از صاف کردن سطح نهایی، رنگ آمیزی آن انجام شده است. قبل از طراحی کانسپت 1 لینک به دیدگاه
sam arch 55879 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 3 آذر، ۱۳۹۴ معمار::طراحان و بناکنندگان زاو محمدرضا قدوسی، پارسا اردم موقعیت: خوانسار، اصفهان، ایران مساحت پروژه : 2000 مترمربع وضعیت: ساخته‌شده کارفرما: اکرم مدنی همکاران طراحی: فاطمه رضایی، شهرزاد فدایی، پونه صدری‌منش سازه: نادر شکوفی تاسیسات: علی غنی‌زاده جوایز: رتبه سوم گروه عمومی جایزه معمار 1390 شهر و همسایگی با توجه به ابعاد دانه‌های شهری مجاور، بنای سرای پدری به سه قطعه تقسیم شده است تا دانه‌بندی بافت خدشه‌دار نشود؛ قطعه‌ها صلب نیستند و با شکست‌هایی در داخل بافت جا گرفته‌اند. در این قطعات، به خط آسمان شهر نیز توجه شده است، به نحوی که هر قطعه با بنای مجاور اختلاف اندکی دارد، قطعه وسط هم بسیار کوتاه است تا هم زمانی که هتل را از فاصله دورتر نگاه می‌کنیم، سطح اشغال آن یک‌سوم وضعیت واقعی دیده شود و هم به عنوان یک تراس شهری عمل کند و در نتیجه، فضای عمومی شهر با زبانی امروزی، تا داخل بنا گسترش می‌یابد. محیط طبیعی کوه «سول» که همچون دیوار سنگی بزرگی، شهرستان خوانسار را در برگرفته است، از خیابان اصلی مجاور سرای پدری، یعنی خیابان سرچشمه قابل رویت است. همانند پارک سرچشمه خوانسار، باقی قسمت‌های کوهپایه‌های سول نیز محیط طبیعی زیبایی دارد. به این دلیل، قطعات ساختمان از یکدیگر فاصله گرفته‌اند تا از فاصله بینشان، طبیعت خوانسار قابل رویت باشد. ژن خوانساری طراحی این ساختمان، با توجه به فاصله زمانی 70 ساله ساخت دو بنا و تغییرات گسترده در حوزه زیبایی‌شناسی، بر اساس مفاهیم و برخی عناصر جزییات معماری خوانسار، با گویشی امروزی صورت گرفته است. در مقیاس شهر، در طراحی این ساختمان، الگوی کوچه پس‌کوچه خانه به کار گرفته شده است، این الگو، حتی داخل خانه نفوذ کرده است و در راهرویی که در سطور پایین می‌شناسیم‌اش، معماری را با فضای شهری چفت و بست می‌کند. درون‌گرایی، یکی از مفاهیمی است که در این پروژه رعایت شده است، به طوری که معماری به داخل حیاط رو کرده و در سطوح خارجی، کم سر و صداتر است. از دیگر مفاهیم، استفاده از واژه «خانه» به جای «اتاق» در خوانسار است، چرا که کلیه فعالیت‌های خانه در اتاق رخ می دهد. اتاق‌ها (خانه‌ها) در معماری خوانسار، از طریق فضای نیمه‌باز به حیاط می رسیدند، همچنین اتاق‌ها قابلیت سرهم شدن را داشتند. این موضوعات در معماری واحدهای سکونتی این ساختمان رعایت شده‌اند. فضاهای خدماتی واحدها نیز توسط راهرویی که تعبیری از پس‌کوچه‌‌های بازار خوانسار را دارند، از اتاق‌ها تمیز داده شده‌اند. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده