tina-arch مهمان ارسال شده در 8 مرداد، 2014 این که در نسبت با طبیعت چگونه باید «بسازیم» موضوع مهمی‌ست. مثلا در باغ‌سازی، وقتی قرارمان درست کردن یک خانه نیست بلکه می‌خواهیم باغ بسازیم اما فراخور نیازهای امروزمان نیاز به ساخت و ساز حس می‌کنیم؛ این موقع‌ها چه باید بکنیم؟ تجربه‌های متفاوتی از این باغ‌سازی‌ها و پارک‌سازی‌ها تا به حال دیده‌ایم. مثلا تجربه‌ی ساخت‌های سیمانی شهرداری‌ها که به طور ناشیانه‌ای سعی کرده‌اند آن‌ها را شبیه بافت‌های طبیعی و گیاهی کنند، یا مثلا تجربه‌ی باغ‌های سنتی که در کنار پوشش‌های وسیع گیاهی به دیواری حائل در دور باغ و نهایتا به دستگاه ورودی و کوشکی در میانه بسنده می‌کرده‌اند. ما در ایران طبیعت بکری داریم؛ و البته طبیعتی که به مانند طبیعت شرقی نمی‌تواند در باغچه‌های کوچک و قاب‌های دید محدود محصور شود. پس باید چه بکنیم؟ تجربه‌ی طراحی و ساخت فروم سبز در نمایش‌گاه ۲۰۱۴ گل و گیاه گینگ‌حوا از گروه طراحی ران‌هنگ تجربه‌ی قابل توجهی‌ست. تجربه‌ای که اگرچه شاید به کار سامان طبیعت پویای ایران‌مان نخورد اما در کنار سایر تجربه‌ها می‌تواند دید بازتری به ما بدهد. طراحان در طراحی این فروم، با نصب سازه‌هایی به غایت سبک و با رنگ سفید با وجود ساخت زیاد سعی کرده‌اند تا جلوی بروز طبیعت را نگیرند. حتی با استفاده از سطوح وسیع آینه‌ای در سقف سازه‌ها گاهی گیاهان را در چشم مخاطب دوبرابر کرده‌اند. قابل توجه است که تنوع فضایی گسترده‌ی طراحی شده در این فضای طبیعی دست‌آوردی‌ست که طراحان هزینه‌ی ساخت و ساز وسیع در فضای طبیعی را به بهانه‌ی آن پذیرفته اند.
ارسال های توصیه شده