معرفی بافت تاريخي شهر يزد

[Mohammad Aref 120452]

بافت تاريخي شهر يزد اصولي ترين بافت تاريخي ايران است.

بافت تاريخي شهر يزد با مساحتي در حدود 800 هکتار را مي توان سالمترين، گسترده ترين و اصولي ترين بافت تاريخ ايران دانست که تجربه هايي متفاوت در زمينه مداخله متوليان امر در شبکه معابر را به همين منظور در خود جاي داده است.

 

به گزارش ايسنا، دکتر سيد علي کوششگران، استاديار دانشکده معماري دانشگاه يزد و رئيس پژوهشکده گلين و مهندس "مجتبي گلوردي" دانشجوي مقطع کارشناسي ارشد معماري دانشگاه يزد به بررسي تحت عنوان " بررسي تحليلي رويکردهاي قابل شناسايي در طرح شبکه معابر بافت تاريخي يزد" پرداخته اند.

در چکيده اين مقاله آمده است;

يکي از دلايل مواجه و مداخله در بافت هاي قديمي شهرهاي تاريخي را مي توان تصميم متوليان شهر به احياي مجدد و يا ارتقاي تحرک اجتماعي دانست. هر زمان که به هر دليلي تضمين و تامين حرکت مردمان متناسب با تحرک و امکانات زندگي امروزي فرضي براي حفظ و پايداري سکونت در بافت تاريخ دانسته شود، آنگاه طرحهاي تجديد نظر در شبکه معابر ساز و کاري براي نيل به اين هدف شناخته خواهد شد.

بافت تاريخي شهر يزد با مساحتي در حدود 800 هکتار را مي توان سالمترين، گسترده ترين و اصولي ترين بافت تاريخ ايران دانست، که تجربه هايي متفاوت در زمينه مداخله متواليان امر در شبکه معابر را به همين منظور در خود جاي داده است.

روشهاي مداخله در معابر بافت تاريخي يزد را مي توان با بازخواني مجدد تجربه هاي انجام يافته در طيفي مشخص و قابل شناسايي معرفي کرد.

در تجربه هاي نخستين، تعريض معابر با تکيه بر ضوابطي منتج شده از طرح هاي تفصيلي صورت گرفته است. در اين حالت ضابط تعريض و طراحي بدنه و حتي در مرتبه بعدي احداث معابر جديد براساس اطلاعات حاصل از مطالعه ساختار هندسي بافت با تکيه بر نقشه هايي با مقياس شهري، تهيه شده است.

در رويکردهاي بعدي، دستاوردهاي اين گونه از مواجهه و مداخله در معابر بافت تاريخي به مثابه اثري ميراثي، زمينه تجديد نظر در نحوه نگرش به اين موضوع را فراهم آورد.

تجربه هاي بعدي که با رويکردي متمايز و روشهاي متفاوت نسبت به مداخله هاي پيشين شکل گرفته اند پيش از آنکه ديد کلان و نگاه شهري به بافت و مقتضيات نداشته باشند، نگاهي کمابيش پديدار شناسانه به اجزاي کالبدي معابر دارند که اين مهم محصول نوع مواجه طراح و ديگر متوليان روانسازي معابر با مکان طرح است.

اين نوع مداخله اتودهايي در مکان طرح است که وجوه پديداري و تجسمي منظره ها و جداره ها را مورد توجه قرار داده است.

در تجربه هاي نماينده سوي ديگر طيف مذکور، طرح هاي کاملا مبتني بر استعداد مکان جاي مي گيرد. طرح و ايجاد معابر در اين تجربه به گونه اي شکل گرته است که بيشترين توجه به ارزش هاي فضايي و استعداهاي بالقوه محيطي در آن ديده مي شود.

اگر چه تاکنون ميزان توفيق در تجديد زندگي و حفظ تحريک اجتماعي، که هدف غايي تمام اين مداخله ها است به گونه هاي علمي و آماري سنجيده و مورد پژوهش قرار نگرفته است، اما مطالعه اين تجربه ها در قالب تحليل و بررسي مصداق ها و با هدف شناسايي و تبيين انديشه ها و مباني نظري نهان و آشکار رويکردهاي قابل شناسايي در طرح معابر بافت تاريخ يزد مي تواند نظامي قابل بيان و استنتاج از روند مداخله هاي صورت گرفته را در دسترس قرار دهد.

تبيين، تشريح و نقد نگرشها و مباني نظري اين مداخله ها را مي توان در حکم ضمانتي جهت تدوين گونه اي ديگر از رويکرد و مواجه در معابر بافت قديم براي طرح هاي تجديد نظر در شبکه معابر دانست.

گفتني است، واژگان کليدي اين مقاله شامل; بافت تاريخي، تعريض ، عمومي سازي، نظام ساز، مولفه هاي سازنده معابر، تداوم و توالي فضايي است.

 

منبع : وبسایت مردم سالاری