masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 6 اردیبهشت، ۱۳۹۳ گونه ايراني Zhumeria majdaeکه با نام محلي مورخوش شناخته مي شود، اخيرا به عنوان يک گونه متعلق به يک جنس جديد به نام زومريا از تيره نعناع معرفي شده است. اين گياه از نظر پراکنش محدود به جنوب ايران و استان هرمزگان است. برگ هاي گياه مورخوش ساليان متمادي است که به عنوان يک داروي شفابخش براي درد معده و يک ضدعفوني کننده قوي استفاده مي شود. هدف: با عنايت به خواص درماني و کاربردهاي اين گياه در طب سنتي، شناسايي ترکيبات شيميايي اسانس برگ گياه مورخوش در مراحل مختلف رشد و بررسي تغييرات کمي و کيفي از اهداف اين تحقيق بودند. روش بررسي: در اين پژوهش نوع و مقدار ترکيبات شيميايي موجود در اسانس برگ گياه مورخوش در مراحل رويشي و زايشي که از کوه گنو واقع در 35 کيلومتري شمال غربي بندرعباس جمع آوري شده بود، با استفاده از تکنيک هايGC و GC/MS بررسي شد. اسانس گيري به روش تقطير با آب و با استفاده از دستگاه کلونجر صورت گرفت. نتايج: بازده اسانس برگ در مراحل رويشي و زايشي به ترتيب 7.5 و 9.3 درصد بود. در اسانس برگ گياه مورخوش در مرحله رويشي، 22 ترکيب شناسايي شد. لينالول با 35.6 درصد و کامفور با 42.1 درصد و جمعا 77.7 درصد بيشترين حجم ترکيبات اسانس را تشکيل مي دهند. در مرحله زايشي در اسانس برگ مورخوش تعداد 16 ترکيب شيميايي شناسايي شد که لينالول با 39.43 درصد و کامفور با 39.83 درصد و جمعا 79.26 درصد بيشترين حجم ترکيبات اسانس را به خود اختصاص مي دهند. دو ترکيب لينالول و کامفور جزو گروه ترکيبات اصلي تشکيل دهنده اسانس ها هستند و حدود 79 درصد از حجم اسانس ها را به خود اختصاص مي دهند. نتيجه گيري: بازده توليد اسانس برگ گياه مورخوش در مراحل رويشي مختلف، متفاوت مي باشد. هم چنين مقدار و نوع ترکيبات اسانس برگ نيز متغير است منبع: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده