Hanaaneh 28168 اشتراک گذاری ارسال شده در 30 فروردین، ۱۳۹۳ دیـــگر همانند گذشته دلتنگت نمــــی شوم ! حتــــی دیگر گاه به گاه ... گــــریه هم نمیــکنم ! در تمــــام جملاتی که نام تـــو در آنها جاری است ... چشـــمانم پـــر نمــــی شود ! تقــــویم روزهای نیامدنت را هم ... دور انــــداخته ام ! کمــــی خسته ام کمــــی شکسته ، کمــــی هم ... نبــــودنت مــــرا تیــــره کرده است ! اینکه چطـــور دوباره خوب خواهم شد را هنـــــوز یاد نگــــرفته ام ... و اگــــر کسی حالم را بپــــرسد ؛ تنــــها می گویم : " خـــــویم " ! امـــــا ... مضـــطربم ! فــــراموش کردن تــــو علی رغم اینکه میلــــیون ها بار به حافظه ام ســــر میزنم ، و نمــــی توانم چهره ات را به خاطر بیــــاورم ... من را مــــی ترساند ! دیــــگر آمدنت را انتظار نمــــی کشم ! حتــــی دیگر از خواسته ام برای آمــــدنت ... گذشته ام ! ایــــنکه از حال و روزت با خــــبر باشم ، دیــــگر برایم مهم نیست ! بعضــــی وقتها که به یادت مــــی افتم با خــــود می گویم : به من چــــه ؟؟! درد ، بــــرای من کافی است ! آیــــا به نبودت عادت کـــرده ام ؟ از خیال ِ بودنت ... گذشته ام ؟؟ مـــضطربم ... اگــــر عاشق کسی دیگر شوم ... باور کن آن روز ... ؛ تا عمــــــر دارم تــــو را نخواهم بخشـــــید ! 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده