masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 فروردین، ۱۳۹۳ گیاهی است چندساله و چهار کربنه که توسط بذر،ریزوم و استولون تکثیر می یابد.از خانواده poaceae که به ان پنجه مرغی و بندواش نیز می گویند.علفی با ریزومهای فلسی که قسمتهای هوایی از ریزوم ها خارج میشود و زمین را مثل چمن میپوشاند این گیاه در برابر لگدکوبیها مقاومت زیادی دارد.ارتفاع ساقه های مرغ بین10تا30سانتیمتر و طول برگهای ان به10تا20سانتیمتر میرسد.برگها به رنگ خاکستری تا سبز مایل به ابی هستند. گل آذین پنجه مرغی سنبله چندتایی به طول14تا30سانتیمتر است که حاوی4تا6سنبله متصل به هم بوده که در قسمت انتهایی ساقه قرار دارند.بذر این گیاه بسیار کوچک است.در هر کیلوگرم بذر مرغ بین3میلیون تا4میلیون و گاهی تا بیش از این مقدار دانه وجود دارد قدرت جوانه زدن بذر مرغ غالباً ضعیف است. پنجه مرغی در خاکهای حاصلخیز با عمق کافی به سرعت رشد میکند.در هر دو نوع خاک رسی سنگین و ماسه ای سبک رشد کرده و در برابر غرقاب شدن تا حدودی مقاوم است ولی در زمینهایی که سطح اب در آنها بالا باشد رشد خوبی ندارد.این گیاه به اسید، قلیا،و تا حدودی به نمک سازگاری دارد. در زمینهایی که کود داده میشود واکنش ان در برابر کود بسیار مساعد است. مرغ از علفهای هرز مزارع: برنج،گندم، توتون، چغندرقند، پنبه، بادام زمینی،ذرت، یونجه، جو، مراتع و باغهای سبزی و صیفی است. روشهای کنترل: برای مبارزه با این علف هرز میتوان از علفکشهایی مانند دالاپون به میزان 4تا 8کیلوگرم در هکتار و امیترول به میزان2.5کیلوگرم در هکتار و گلیفوزیت به میزان2.3تا4.5کیلوگرم در هکتار استفاده کرد. روش مبارزه در مزارع مختلف متفاوت است منبع: برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده