مسابقه شناسایی حیات وحش ایران

[sama-sh 6913]

پس احتمالا گربه شنیه

اما خب گوشاش برای گربه شنی خیلی کوچیکه بنظرم..

[el-nino 409]

گربه شنی

 

درسته ، گربه شنیه

توضیحاتش رو قرار بدین و سوال بعدی رو مطرح کنید

[Dreamy Girl 6672]

گربه شنی (نام علمی: Felis margarita) گربه‌سان کوچکی است که در مناطق شن‌زار بیابانی آفریقای شمالی، عربستان، آسیای مرکزی، ایران و پاکستان زندگی می کند.

خصوصیات

گربه شنی کمی از گربه‌های خانگی بزرگتر است، سری پهن، گوش بزرگ و دست و پای کوتاه دارد و در کف پنجه‌ها موهای بلند قهوه‌ای یا سیاه دارد که آن‌ها را از گرمای شدید کویر حفظ می‌کند و با پراکندن وزن بدن موجب می‌شود تا به‌خوبی بر روی شن‌های روان حرکت کنند. رنگ موهای پشت زرد، و با نوارها و خال‌های نسبتاً تیره، ولی زیر بدن سفید می‌باشد. شنوایی فوق العاده قوی دارند که حتی امواج ماورای صوت ناشی از حرکت جانوران در زیرزمین را هم دریافت می‌کند.

طول سر و تنه به‌طور میانگین ۵۰ سانتی‌متر و دم ۲۸ سانتی‌متر است. ارتفاع بدن در ناحیهٔ شانه ۲۴ تا ۳۰ سانتیمتر و میانگین وزنش ۲٫۷ کیلوگرم است.

 

تولید مثل

 

فصل تولید مثل در زمستان، طول دوران بارداری ۶۳ روز و تعداد بچه‌ها ۲ تا ۴ است. در هنگام تولد ۲۵۰ گرم وزن دارند. چشم‌ها پس از ۲ هفته باز می‌شود و توله‌ها تا ۴ ماهگی وابسته به مادرند و در یک سالگی بالغ می‌شوند. وزن بچه گربه‌ها ظرف سه هفته دو برابر و تا هفته ششم سه برابر می شود. هیچ فصل خاصی برای تولید مثل آن‌ها وجود ندارد. گربه شنی نر در پرورش بچه‌ها نقش فعالی دارد.

 

پراکنش

 

این گربه بیشتر مناطق استپی و بیابانی را برای زیست انتخاب می‌کند. این گربه در ایران در پارک ملی کویر، مناطق جنوبی کویر لوت در استان کرمان، محدودهٔ دو شاخ در منطقه حفاظت شده توران در استان سمنان، پناهگاه حیات وحش بختگان، منطقه حفاظت شده بهرام گور و منطقه شکار ممنوع دره باغ بوانات در استان فارس، غرب پناهگاه حیات وحش عباس‌آباد و منطقهٔ حفاظت شده موته در استان اصفهان زیست می کند، دشت ترکمن صحرا و نواحی شمالی خراسان رضوی دیده شده‌است. علاوه بر آن پراکنش جهانی گربه شنی شامل شمال آفریقا، عربستان تا ترکمنستان نیز می‌شود.

 

رفتار

 

درباره رفتار این گربه اطلاعات ناچیزی در دست است. عمدتاً شبگرد است و روزها در لانهٔ خود که به طور عمودی بر زمین حفر کرده یا زیر بوته‌ها و شکاف سنگ‌ها استراحت می‌کند، با آنکه روی زمین فعالیت می‌کند اما به خوبی می تواند از درخت بالا رود. پس از غروب به شکار جوندگان، مارمولک‌ها، پرنده‌ها و حشرات می‌رود. البته خوراک اصلی وی جوندگان کوچک همچون جربیل، پامسواکی و همستر است. گربه شنی در بین کوچ‌نشینان صحرای آفریقا به‌دلیل مهارتش در شکار مار معروف است. هرچند فوق‌العاده درنده‌خو است اما در اسارت بسیار رام و سربه‌راه است.

 

جز در هنگام جفت‌گیری تنها زندگی می‌کند ولی با وجود انزواطلبی شدید قلمروطلب نیست. با توجه به اینکه تمام آب مورد نیاز بدن خود را از غذایش به دست می‌آورد از منابع آبی دوری می‌گزیند. انسان، پرندگان شکاری، گرگ‌ها و مارها دشمنان طبیعی اویند.

 

ویکی پدیا

 

عکس بعدی :

 

 

 

[masi eng 47044]

گربه شنی (نام علمی: Felis margarita) گربه‌سان کوچکی است که در مناطق شن‌زار بیابانی آفریقای شمالی، عربستان، آسیای مرکزی، ایران و پاکستان زندگی می کند.

خصوصیات

گربه شنی کمی از گربه‌های خانگی بزرگتر است، سری پهن، گوش بزرگ و دست و پای کوتاه دارد و در کف پنجه‌ها موهای بلند قهوه‌ای یا سیاه دارد که آن‌ها را از گرمای شدید کویر حفظ می‌کند و با پراکندن وزن بدن موجب می‌شود تا به‌خوبی بر روی شن‌های روان حرکت کنند. رنگ موهای پشت زرد، و با نوارها و خال‌های نسبتاً تیره، ولی زیر بدن سفید می‌باشد. شنوایی فوق العاده قوی دارند که حتی امواج ماورای صوت ناشی از حرکت جانوران در زیرزمین را هم دریافت می‌کند.

طول سر و تنه به‌طور میانگین ۵۰ سانتی‌متر و دم ۲۸ سانتی‌متر است. ارتفاع بدن در ناحیهٔ شانه ۲۴ تا ۳۰ سانتیمتر و میانگین وزنش ۲٫۷ کیلوگرم است.

 

تولید مثل

 

فصل تولید مثل در زمستان، طول دوران بارداری ۶۳ روز و تعداد بچه‌ها ۲ تا ۴ است. در هنگام تولد ۲۵۰ گرم وزن دارند. چشم‌ها پس از ۲ هفته باز می‌شود و توله‌ها تا ۴ ماهگی وابسته به مادرند و در یک سالگی بالغ می‌شوند. وزن بچه گربه‌ها ظرف سه هفته دو برابر و تا هفته ششم سه برابر می شود. هیچ فصل خاصی برای تولید مثل آن‌ها وجود ندارد. گربه شنی نر در پرورش بچه‌ها نقش فعالی دارد.

 

پراکنش

 

این گربه بیشتر مناطق استپی و بیابانی را برای زیست انتخاب می‌کند. این گربه در ایران در پارک ملی کویر، مناطق جنوبی کویر لوت در استان کرمان، محدودهٔ دو شاخ در منطقه حفاظت شده توران در استان سمنان، پناهگاه حیات وحش بختگان، منطقه حفاظت شده بهرام گور و منطقه شکار ممنوع دره باغ بوانات در استان فارس، غرب پناهگاه حیات وحش عباس‌آباد و منطقهٔ حفاظت شده موته در استان اصفهان زیست می کند، دشت ترکمن صحرا و نواحی شمالی خراسان رضوی دیده شده‌است. علاوه بر آن پراکنش جهانی گربه شنی شامل شمال آفریقا، عربستان تا ترکمنستان نیز می‌شود.

 

رفتار

 

درباره رفتار این گربه اطلاعات ناچیزی در دست است. عمدتاً شبگرد است و روزها در لانهٔ خود که به طور عمودی بر زمین حفر کرده یا زیر بوته‌ها و شکاف سنگ‌ها استراحت می‌کند، با آنکه روی زمین فعالیت می‌کند اما به خوبی می تواند از درخت بالا رود. پس از غروب به شکار جوندگان، مارمولک‌ها، پرنده‌ها و حشرات می‌رود. البته خوراک اصلی وی جوندگان کوچک همچون جربیل، پامسواکی و همستر است. گربه شنی در بین کوچ‌نشینان صحرای آفریقا به‌دلیل مهارتش در شکار مار معروف است. هرچند فوق‌العاده درنده‌خو است اما در اسارت بسیار رام و سربه‌راه است.

 

جز در هنگام جفت‌گیری تنها زندگی می‌کند ولی با وجود انزواطلبی شدید قلمروطلب نیست. با توجه به اینکه تمام آب مورد نیاز بدن خود را از غذایش به دست می‌آورد از منابع آبی دوری می‌گزیند. انسان، پرندگان شکاری، گرگ‌ها و مارها دشمنان طبیعی اویند.

 

ویکی پدیا

 

عکس بعدی :

 

 

 

 

كوكر گندمي

 

 

با قرقره گندمی (کوکر گندمی)

[TABLE]

[TR]

[TD=class: class9, width: 55%] نام علمی : Pterocles Coronatus نام انگلیسی: Crowned Sandgrouse نام فارسی: با قرقره گندمی (کوکر گندمی) [/TD]

[TD=class: class9, width: 40%, align: justify] [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 28 سانتیمتر طول دارد و اندازه اش متوسط وحد واسط میان با قرقره ی راه راه و با قرقره ی شکم سیاه، با دم کوتاه و رنگ روشن تر است. در پرنده ی نر، سر و گردن زردنخودی با تارک صورتی مایل به قهوه ای ، خط پشت چشم خاکستری و پیشانی و چانه، در اطراف منقار، با خط سیاهی دیده می شود. پرنده ی ماده به رنگ شنی نخودی با حالت قرمز کمرنگ دیده شده و سر و گردن و گلو بدون لکه و زرد رنگ است. در پرواز سیاهی روی پرهای پرواز در تضاد با زیر تنه و پرهای پوششی بال ها، که به رنگ خاکستری روشن است، قرار دارد. همچنین سیاهی زیر پرهای پرواز، در تضاد با پرهای سفید پوششی بال قرار دارد. ( خصوصا هنگامی که دم برای نشستن پهن شده است). تفاوت پرنده ی ماده با مادهی با قرقره ی راه راه، در سر آنهاست، که در با قرقره ی راه راه فاقد رنگ زرد سر است، صبح ها برای نوشیدن آب، به صورت گروه های کوچک در کنار منابع آب جمع می شوند. صدا: صدای این پرنده عموما در پرواز و هنگام رفت و آمد برای نوشیدن آب و شبیه «کاآ- کاتا- کاتا» شنیده می شود. زیستگاه: این پرنده در مناطق بیاباین، سنگلاخی و کوهستانی، زمین های پوشیده از گدازه های آتشفشانی و دره های خشک به سر برده وروی زمین ، بین سنگ ها آشیانه می سازد. در ایران بومی و نسبتا فراوان است. حفاظت: این پرنده در سطح وسیعی از مناق شرق و جنوب شرقی ایران پراکنده است، بنابراین، تنها جلوگیری از شکار آن، هنگام تولید مثل و حفاظت از مناطق تولید مثل برای بقایش کافی است و درحال حاضر خطر جدی آن را تهدید نمی کند.

[Dreamy Girl 6672]

كوكر گندمي

 

 

درسته سوال بعدی با شما

[masi eng 47044]

درسته سوال بعدی با شما

پس چي كه درستهشوخي كردم عزيزم چشم

 

 

 

[Mohammad1675 4635]

 

 

 

هیشکی جواب سوال و بلد نیست؟؟؟؟؟؟ جوابش خیلی راحته

زیستگاهش نواحي مرطوب و يا نسبتا خشك، در دامنه‌ها و شيبهاي صخره اي، ديوارهاي سنگلاخي، توده سنگها، دره‌ها، كناره رودخانه‌ها با پوشش گياهي انبوه يا پراكنده جنگلي، بوته اي، علفزار، چمنزار، باغها و نيز حاشيه شاليزارها و مزارع. اینم راهنمایی

[*atefeh* 13017]

 

 

 

هیشکی جواب سوال و بلد نیست؟؟؟؟؟؟ جوابش خیلی راحته

زیستگاهش نواحي مرطوب و يا نسبتا خشك، در دامنه‌ها و شيبهاي صخره اي، ديوارهاي سنگلاخي، توده سنگها، دره‌ها، كناره رودخانه‌ها با پوشش گياهي انبوه يا پراكنده جنگلي، بوته اي، علفزار، چمنزار، باغها و نيز حاشيه شاليزارها و مزارع. اینم راهنمایی

 

محمد خودت بگو

شاید برنده ماه بشی جایزه بگیری

[Mohammad1675 4635]

هیشکی جواب سوال و بلد نیست؟؟؟؟؟؟ جوابش خیلی راحته

زیستگاهش نواحي مرطوب و يا نسبتا خشك، در دامنه‌ها و شيبهاي صخره اي، ديوارهاي سنگلاخي، توده سنگها، دره‌ها، كناره رودخانه‌ها با پوشش گياهي انبوه يا پراكنده جنگلي، بوته اي، علفزار، چمنزار، باغها و نيز حاشيه شاليزارها و مزارع. اینم راهنمایی

 

محمد خودت بگو

شاید برنده ماه بشی جایزه بگیری

من تمایلی ندارم ، بچه ها جایزه بگیرن انگار من گرفتم .

[masi eng 47044]

كسي جواب سوالو بلد نيست؟

جوابو بگم؟

[Dreamy Girl 6672]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

مارمولک شیشه ای

 

[TABLE=class: cms_table, width: 100%]

[TR]

[TD=class: cms_table_class9]نام علمی : pseudopus apodusنام انگلیسی : glass lizardنام فارسی : مارمولک شیشه ای[/TD]

[TD=class: cms_table_class9, width: 40%][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: cms_table_class9, width: 100%, colspan: 2]مشخصات: داراي چين عميق پهلويي از سر تا ناحيه مخرج؛ آثاري از اندامهاي حركتي عقبي به شكل زياده باريك در اطراف مخرج ديده مي شود؛ سوراخ گوش مشخص.

رنگ آميزي: سطح فوقاني بدن قهوه اي روشن يا تيره، گاهي مايل به قرمز، سبز زيتوني يا زرد نخودي؛ ‌قسمت سر اغلب روشن تر؛ سطح شكمي روشن تر؛ جوانها خاكستري زيتوني با نوارهاي تيره.

 

زيستگاه: نواحي مرطوب و يا نسبتا خشك، در دامنه‌ها و شيبهاي صخره اي، ديوارهاي سنگلاخي، توده سنگها، دره‌ها، كناره رودخانه‌ها با پوشش گياهي انبوه يا پراكنده جنگلي، بوته اي، علفزار، چمنزار، باغها و نيز حاشيه شاليزارها و مزارع.

 

عادات و رفتار: هنگام روز فعاليت مي كنند؛ پناهگاه آنها زير برگها، در حفره‌ها، زير بوته‌ها،‌سنگها و شاخه‌هاست؛ از حشرات مخصوصاً ملخ‌ها، لارو حشرات، كرمهاي خاكي، نرمتنان، مهره داران كوچك، تخم پرندگان و خزندگان تغذيه مي كنند؛ زمستان خوابي معمولاً از مهر تا آذر شروع و در اسفند تا ارديبهشت پايان مي يابد؛ جفتگيري پس از اتمام زمستان خوابي، و تخمگذاري در اوايل تابستان، بين 6 تا 12 تخم سفيد، كشيده با پوسته نرم در زير سنگها، خزه‌ها يا برگها مي گذارند كه پس از يك ماه تا 2 ماه باز مي شوند؛ در طول اين مدت و تا وقتي كه نوزادها بتوانند شكار كنند تحت مراقبت ماده‌ها هستند؛ جوانها در 2 تا 3 سالگي بالغ مي شوند؛ عمر آنها در اسارت ات 55 سال گزارش شده است.

 

پراكندگي جهاني: شرق و جنوب شرقي اروپا تا جنوب غربي آسيا و آسياي مركزي.

 

اندازه: نوك پوزه تا نخرج 500 ميليمتر دم 584 ميليمتر

 

ملاحظات: اين گونه قبلاً تحت نام جنس Ophisaurus معرفي مي شد. محل نمونه تيپيك از روسيه، استپ نارين در شمال درياي خزر مي باشد.

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[Mohammad1675 4635]

جواب مارمولك شيشه اي

 

معصومه جان زحمت نکش دوستان جواب و دادن

[masi eng 47044]

جواب مارمولك شيشه اي

 

معصومه جان زحمت نکش دوستان جواب و دادن

متوجه شدم/

[masi eng 47044]

 

 

 

 

 

 

مارمولک شیشه ای

 

[TABLE=class: cms_table, width: 100%]

[TR]

[TD=class: cms_table_class9]نام علمی : pseudopus apodusنام انگلیسی : glass lizardنام فارسی : مارمولک شیشه ای[/TD]

[TD=class: cms_table_class9, width: 40%][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=class: cms_table_class9, width: 100%, colspan: 2]مشخصات: داراي چين عميق پهلويي از سر تا ناحيه مخرج؛ آثاري از اندامهاي حركتي عقبي به شكل زياده باريك در اطراف مخرج ديده مي شود؛ سوراخ گوش مشخص.

رنگ آميزي: سطح فوقاني بدن قهوه اي روشن يا تيره، گاهي مايل به قرمز، سبز زيتوني يا زرد نخودي؛ ‌قسمت سر اغلب روشن تر؛ سطح شكمي روشن تر؛ جوانها خاكستري زيتوني با نوارهاي تيره.

 

زيستگاه: نواحي مرطوب و يا نسبتا خشك، در دامنه‌ها و شيبهاي صخره اي، ديوارهاي سنگلاخي، توده سنگها، دره‌ها، كناره رودخانه‌ها با پوشش گياهي انبوه يا پراكنده جنگلي، بوته اي، علفزار، چمنزار، باغها و نيز حاشيه شاليزارها و مزارع.

 

عادات و رفتار: هنگام روز فعاليت مي كنند؛ پناهگاه آنها زير برگها، در حفره‌ها، زير بوته‌ها،‌سنگها و شاخه‌هاست؛ از حشرات مخصوصاً ملخ‌ها، لارو حشرات، كرمهاي خاكي، نرمتنان، مهره داران كوچك، تخم پرندگان و خزندگان تغذيه مي كنند؛ زمستان خوابي معمولاً از مهر تا آذر شروع و در اسفند تا ارديبهشت پايان مي يابد؛ جفتگيري پس از اتمام زمستان خوابي، و تخمگذاري در اوايل تابستان، بين 6 تا 12 تخم سفيد، كشيده با پوسته نرم در زير سنگها، خزه‌ها يا برگها مي گذارند كه پس از يك ماه تا 2 ماه باز مي شوند؛ در طول اين مدت و تا وقتي كه نوزادها بتوانند شكار كنند تحت مراقبت ماده‌ها هستند؛ جوانها در 2 تا 3 سالگي بالغ مي شوند؛ عمر آنها در اسارت ات 55 سال گزارش شده است.

 

پراكندگي جهاني: شرق و جنوب شرقي اروپا تا جنوب غربي آسيا و آسياي مركزي.

 

اندازه: نوك پوزه تا نخرج 500 ميليمتر دم 584 ميليمتر

 

ملاحظات: اين گونه قبلاً تحت نام جنس Ophisaurus معرفي مي شد. محل نمونه تيپيك از روسيه، استپ نارين در شمال درياي خزر مي باشد.[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

 

ببخشيد حواسم نبود. بفرماييد سوال بعد.. درست گفتيد عزيزم

[Dreamy Girl 6672]

ببخشيد حواسم نبود. بفرماييد سوال بعد.. درست گفتيد عزيزم

 

 

[masi eng 47044]

 

 

[*atefeh* 13017]

محمد:vahidrk:

[*atefeh* 13017]

 

 

رودک عسل خوار

[Dreamy Girl 6672]

رودک عسل خوار

 

آفرین

[*atefeh* 13017]

رودک عسل خوار

[TABLE=width: 100%]

[TR]

[TD=class: class9, width: 55%] نام علمی : Mellivora capensis نام انگلیسی: Honey Badger,Ratel نام فارسی: رودک عسل خوار [/TD]

[TD=class: class9, width: 40%, align: justify] [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

مشخصات: شباهت زيادي به رودك معمولي دارد. برخلاف اكثر پستانداران، رنگ پشت آن سفيد يا خاكستري متمايل به زرد و رنگ پهلوها و زير بدن كاملاً سياه است. در ناحيه سر، نوارهاي سياه و سفيد وجود ندارد. اندازه‌ها: طول سر و تنه 60 تا 77 سانتي‌متر، دم 20 تا 30 سانتي‌متر، ارتفاع 23 تا 28 سانتي‌متر، وزن 7 تا 13 كيلوگرم. زيستگاه: مناطق نيمه بياباني، استپي، جنگلي، تپه ماهور و بيشه‌زارهاي خوزستان. پراكندگي: تاكنون در پناهگاه حيات وحش دز و رامهرمز در خوزستان، گرگان و تركمن صحرا، پارك ملي خبروروچون در استان كرمان و منطقه بوروئيه هرات در استان يزد مشاهده شده است. پراكنش جهاني: از فلسطين و شبه جزيره عربستان تا تركمنستان، شرق هند و قاره آفريقا. عادات: شبگرد است. به صورت جفت يا انفرادي زندگي مي‌كند. با ناخن‌هاي قوي خود سوراخ‌هايي مي‌كند و يا در سوراخ‌هاي طبيعي، شكاف سنگ‌ها و سوراخ درختان لانه مي‌سازد. براي يافتن عسل از درختان بالا مي‌رود. بعضي از خصوصياتش شبيه خرس است (راه رفتن، جست و خيز، معلق زدن). به علت ايجاد بوهاي بسيار تند و تهوع‌آور از غده‌هاي زير دم،‌ داشتن دندان‌هاي تيز و آرواره‌هاي قوي، پوست كلفت و چرم مانند و حالت تهاجمي به او لقب جنگ‌جوي بدون رقيب داده‌اند. رودك قادر است در پوست خود كه بسيار شل است بچرخد و با اين عمل مي‌تواند حتي حيواني را كه پشت گردنش را گرفته است گاز بگيرد. چنانچه حيوان نابالغ را در اسارت نگهداري كنند بسيار دست‌آموز مي‌شود و به حيواني كاملاً مطيع، مهربان و فعال تبديل مي‌شود. غذا: همه‌چيز خوار است. از ميوه‌ها، مهره‌داران كوچك، پرندگان، تخم آنها و لاشه حيوانات تغذيه مي‌كند. به خوردن عسل علاقه فراواني دارد در آفريقا رودك عسل خوار و پرنده عسل ياب (Honey guide bird) همزيستي نزديكي دارند. اين پرنده پس از اطلاع از محل كندوي عسل آواز مخصوصي مي‌خواند، رودك با شنيدن اين صدا پرنده را تا محل كندو تعقيب مي‌كند و پس از دستيابي به كندو، با هم شروع به خوردن عسل و لارو زنبورها مي‌كنند. توليدمثل: احتمالاً در ايران در اوايل پاييز جفت‌گيري مي‌كنند. مدت آبستني شش تا هفت ماه است. يك تا دو بچه مي‌زايد. طول عمر در اسارت متجاوز از 26 سال است. وضعيت فعلي: حيوان بسيار كميابي است، به علت داشتن لانه قابل دسترس و آسيب‌پذير، تخريب زيستگاه و اعتقاد مردم بومي مبني بر اثرات درماني چربي اين حيوان، نسل آن به شدت در معرض خطر قرا ردارد. در سال‌هاي اخير فقط يك نمونه در پناهگاه حيات وحش دز واقع در خوزستان مشاهده شده است. به تازگي نيز در پارك ملي خبر چند رودك عسل‌خوار وارد يك طويله مي‌شوند كه يكي از آنها توسط اهالي كشته و بقيه فرار مي‌كنند، لاشه اين حيوان توسط نگارنده مورد بررسي قرار گرفت. به تازگي نيز گزارش‌هايي مبني بر مشاهده اين حيوان در منطقه گوغر واقع در استان كرمان و در منطقه حفاظت شده بهرام گور واصل شده، كه هنوز مورد تأييد قرار نگرفته است. در منطقه حفاظت شده بوروئيه يزد در سال 1386 تعدادي رودك عسل‌خوار مشاهده گرديد كه از آنها فيلم تهيه شده است.