sama-sh 6913 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 شهریور، ۱۳۹۳ گوشاش درازه فکنم روباه شنی هستش؟ 5 لینک به دیدگاه
Yaser.C 5059 اشتراک گذاری ارسال شده در 19 شهریور، ۱۳۹۳ hit[/MENTION]a;1448638]پس اینجوریه که بچه ها همه باهوشنو زود حدس میزنن؟؟؟؟ خو اسمشو حذف کرده بودم من.:icon_razz: اشکال نداره دیگه. بگید این چه حیوونیه؟:icon_razz: رئیس اینایی که این کارو میکنن واقعا آدمای سه نقطه ای هستن........اصن سر همین شد من انگیزمو از دست دادم وگر نه همه شاهدن که ما همه این گونه ها رو تو برق خوندیم!!!!:5c6ipag2mnshmsf5ju3 وای بر استفاده کنندگان از گوگل!!! خو رئیس اینجور که شوما سخت میگیری یعنی کلن دیگه ماها شرکت نکنیم دیگه!!!! 5 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 19 شهریور، ۱۳۹۳ لطفا درمسابقه .. اسپم نکنید.. نقد و بررسی رو در مسابقه بزارید کنار.... و به مسابقه ادامه بدید..تقلب کردن هم یه علمه.. مهم اینه اسامی رو یاد بگیرید به امتیاز و برنده شدن فک رنکنید و تشخیص بدید.. همه چی به امتیاز نیست که .. به این فکر کنید. به اطلاعاتتون داره اضافه میشه و حیوانات رو بشناسید/ 5 لینک به دیدگاه
sama-sh 6913 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 شهریور، ۱۳۹۳ روباه شنی روباه‌ها نيز در لانه‌هايی كه حفر می‌كنند، زندگی می‌كنند. در مناطق کویری می‌توان روباه‌های شنی را به فراوانی مشاهده كرد. دليل آن، وجود شرايط زيست محيطی مناسب در منطقه برای آنهاست. شرايطی مانند آب و هوای مناسب و گرمسيری، دارا بودن دشت‌ها، شنزارها برای استتار و پوشش مناسب، و وجود شكارها و غذاهای فراوان، از مهمترين اين شرايط هستند. به گونه‌ای كه در يك تپه لانه‌ای با 9 روباه يافت شد. روباه‌ها بسيار زيرك هستند. لانه‌های آنها به طور معمول چند دهانه دارد. كاربرد اين دهانه‌ها برای در اختيار داشتن چند مسير فرار، برای گريز از دست دشمنان است. معمولا در اطراف لانه، دالان‌های ديگری نيز حفر می‌كنند تا در هنگام احساس خطر بتوانند در اين دالان‌ها مخفی بشوند. اين دالان‌ها نيز ممكن است در سمت ديگر دهليز راه خروجی برای فرار داشته باشند 4 لینک به دیدگاه
*atefeh* 13017 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 شهریور، ۱۳۹۳ کاراکال [TABLE] [TR] [TD=class: class9, width: 55%] نام علمی : Caracal caracal نام انگلیسی: Caracal نام فارسی: کاراکال [/TD] [TD=class: class9, width: 40%, align: justify] [/TD] [/TR] [/TABLE] (نائین: منگوله گوش، یوزخفو)(بلوچی: گرکاسک)(ترکمنی: قاراگولاک)(یزد: یوزو) مشخصات: جثه بزرگ‌تر از گربه اهلی است، بدن کشیده و استوانه‌ای شکل، دست و پا بلند و پاها بلندتر از دست‌ها است. گوش‌های بزرگ و مثلثی شکل با دسته‌ای از موهای سیاه به طول تقریبی پنج سانتی‌متر در انتهای آن. دم کوتاه و باریک حدود یک سوم طول سرو تنه است. موهای پشت انبوه، کوتاه و به رنگ زرد شنی متمایل به قرمز تا دارچینی متمایل به قهوه‌ای باهاله‌ای سیاه رنگ. زیر بدن، چانه و گلو سفید است. بالای چشم‌ها و پشت گوش‌ها سیاه است. خط سیاه باریکی از گوشه‌های دهان به چشم‌ها امتداد دارد. اندازه‌ها: طول سروتنه 60 تا 90 سانتی‌متر، دم 23 تا 31 سانتی‌متر، ارتفاع 38 تا 50 سانتی‌متر، وزن 6 تا 19 کیلوگرم. زیستگاه: دشت‌ها و تپه‌ماهورهای مناطق بیابانی و استپی با پوشش گیاهی مناسب. پراکندگی: در اکثر مناطق بیابانی و استپی ایران مانند پارک ملی کویر، پارک ملی توران، منطقه حفاظت شده بهرام گور، ساغند یزد، عباس آباد نئین، پناهگاه حیات وحش نایبندان، سیستان، بلوچستان، خراسان، مسجد سلیمان و سر پل ذهاب در کرمانشاه مشاهده شده است. پراکنش جهانی: آفریقا و آسیا. عادات: اغلب شبگرد است. اوایل غروب و صبح زود فعالیت بیشتری دارد. گاهی روزها نیز دیده می‌شود (در فصل زمستان روزها نیز به جست‌وجوی شکار می‌پردازد). به صورت انفرادی زندگی می‌کند و قلمرو وسیعی دارد. در زیر بوته‌ها، شکاف سنگ‌ها و حفره‌های طبیعی لانه می‌سازد و کف ان را با پشم و پر می‌پوشاند. معمولاً روزها در زیر بوته‌ها استراحت می‌کند. حیوان بسیار چابکی است، به طور عمودی به هوا می‌پرد و پرندگان را در هوا می‌گیرد موقعی که با دسته‌ای از پرندگان مواجه می‌شود، به سرعت تعدادی از آنها را در زمین و هوا شکار می‌کند. کاراکال در برخورد با انسان و وسایل نقلیه حیوان بسیار ترسویی است، گاهی با مشاهده اتومبیل به شدت متوحش و بی‌حرکت می‌شود، به طوری که آن را می‌توان با دست گرفت (تاکنون محیط بانان در چندین مورد به تصور اینکه حیوان مریض است آن را دستگیر و جهت مداوا برای نگارنده ارسال داشته‌اند). کاراکال به آسانی رام و تربیت می‌شود. در گذشته آن را برای شکار خرگوش، آهو، روباه و پرندگان، تربیت می‌کردند. غذا: از پستانداران کوچک به اندازه موش تا بزرگ به اندازه جبیر، پرندگانی نظیر هوبره، کبک، مارهای سمی، و حشرات تغذیه می‌کند. به آب زیادی احتیاج ندارد و آب مورد نیاز را از بدن طعمه تأمین می‌کند. تولید مثل: معمولاً در اواسط زمستان جفت‌گیری می‌کند. مدت آبستنی حدود 70 روز است. یک تا شش بچه می‌زاید. چشم‌های نوزادان پس از یک هفته باز می‌شوند، تا یک سالگی وابسته به مادرند و در دو سالگی بالغ می‌شوند. طول عمر در اسارت حدود 18 سال است.وضعیت فعلی: دشمن طبیعی خاصی ندارد. به علت کم شدن طعمه و شکار غیرقانونی آن، نسل این حیوان به شدت رو به کاهش گذاشته است. در عکس‌های گرفته شده توسط دوربین‌های تله‌ای پژوه حفاظت از یوزپلنگ آسیائی تعدادی عکس جالب از این حیوان در پارک ملی کویر، پناهگاه نایبندان و پارک ملی توران وجود داشت که در یکی از عکس‌ها کاراکالی یک خرگوش را گرفته و زیردست‌های خود نگه داشته بود. در سال 1386 در پارک ملی توران یک کاراکال از فاصله نزدیک مشاهده شد. 3 لینک به دیدگاه
sama-sh 6913 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 شهریور، ۱۳۹۳ شاه روباه (روباه افغانی) [TABLE] [TR] [TD=class: class9, width: 55%]نام علمی : Vulpes canaنام انگلیسی: Blanford's Fox نام فارسی: شاه روباه (روباه افغانی)[/TD] [TD=class: class9, width: 40%, align: justify][/TD] [/TR] [/TABLE] مشخصات: احتمالاً كوچك‌ترين روباه ايران و زيباترين آنها است. در ناحيه صورت، معمولاً دو نوار سياه وجود دارد كه از چشم‌ها به طرف بيني امتداد يافته‌اند. دم بلند و بسيار پرمو، گوش‌ها بزرگ و در قاعده بسيار پهن مي‌باشند. رنگ پشت گوش‌ها قهوه‌اي متمايل به خاكستري است. موهاي بدن بسيار نرم و انبوه‌اند، رنگ موهاي پشت معمولاً خاكستري تيره با نوك سفيد، در ناحية ستون مهره‌ها كاملاً قهوه‌اي و روي دم سياه رنگ است. برخلاف ساير روباه‌هاي ساكن در نواحي بياباني كف پاهاي شاه روباه فاقد مو مي‌باشد.اندازه‌ها: طول سر و تنه 40 تا 50 سانتي‌متر، دم 33 تا 41 سانتي‌متر، وزن يك تا سه كيلوگرم.زيستگاه: تپه و ماهورهاي واقع در مناطق استپي و بياباني.پراكندگي: در ايران در مناطق شرق خراسان، كرمان، فارس، رباط پشت بادام يزد، اصفهان و نايبندان طبس مشاهده شده است.پراكنش جهاني: بلوچستان، پاكستان، افغانستان، تركمنستان. 5 لینک به دیدگاه
sama-sh 6913 اشتراک گذاری ارسال شده در 23 شهریور، ۱۳۹۳ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام سوال بعدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 5 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۳ برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام سوال بعدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ روباه ترکمنی روباه تركمني يا روباه «سر دُم سياه» نژادي است كه در ايران فقط در استان گلستان و در دشت تركمن‌صحرا زيست مي‌كند. جثه اين روباه، كوچك‌تر و دست و پاي آن، بلندتر از روباه معمولي است و مشخصه اصلي آن دم نسبتا كوتاهي به شمار مي‌رود كه برخلاف ساير گونه‌ها، انتهاي آن به زمين نمي‌رسد. در روباه تركمني، رنگ موهاي انتهايي دم برخلاف روباه معمولي و روباه سني، قهوه‌اي تيره يا سياه است. روباه تركمني در فصل زمستان، موهايي بسيار بلند و به رنگ خاكستري متمايل به سفيد دارد كه اين رنگ در تابستان، به رنگ نخودي مايل به قرمز و موها تغيير پيدا كرده و موهاي آن نيز كوتاه مي‌شود. روباه تركمني شبگرد است و در روز، كمتر ديده مي‌شود. اين روباه نسبت به روباه‌هاي ديگر اجتماعي‌تر است به طوري كه برخي از آنها به صورت گروهي در يك لانه هم زندگي مي‌كنند و در مناطق خاصي نيز لانه‌هاي آنها به يكديگر ارتباط دارد. اين روباه‌هاي كوچك‌تر معمولا در حفره‌هايي كه توسط حيوانات ديگر مانند گوركن يا سنجاب كنده شده است، زندگي مي‌كنند و در فصل زمستان، براي تهيه غذا، گروه‌هاي كوچك شكار تشكيل مي‌دهند تا موفقيت شكار را افزايش دهند. روباه تركمني مي‌تواند در حالي كه با حداكثر سرعت مي‌دود، مسير خود را تا 180درجه تغيير دهد و تعقيب‌كنندگان خود را به هر طرف بكشاند. روباه تركمني و روباه خاكستري آمريكايي، تنها گونه‌هايي هستند كه قادرند در هنگام خطر، از درخت بالا بروند. روباه تركمني در ايران فقط در نواحي تركمن‌صحرا زندگي مي‌كند و تاكنون وجود آن در گميشان گزارش شده است. پراكندگي جهاني اين روباه از آسياي مركزي تا تبت يعني در جنوب شرقي شوروي سابق، تركمنستان، مغولستان، شمال منچوري، تركمنستان چين، افغانستان و شمال شرقي ايران است. زيستگاه اين حيوان اغلب در زمين‌هاي باز، استپي، خشك بياباني و نيمه بياباني يا داراي درختچه بوده و از زندگي در سرزمين‌هاي جنگلي، مخصوصا جنگل‌هاي انبوه اجتناب مي‌كند. تغذيه روباه تركمني را معمولا جوندگان كوچك مانند خرگوش، موش، پرندگان و تخم آنها، خزندگان، قورباغه و حشرات تشكيل مي‌دهد. عجيب آنكه اين روباه، شكارچي ماهري است كه خارپشت‌ها را شكار مي‌كند و معمولا در نزديكي لانه‌اش مي‌توان لاشه و پوست خارپشت‌ها را پيدا كرد. زمان جفت‌گيري روباه تركمني در فصل زمستان (ماه‌هاي دي و اسفند) است. طول بارداري روباه ماده 49 تا 51 روز است كه فاصله زماني تولد نوزادان توسط حيوان ماده، صرف آماده‌كردن لانه مي‌شود. در هر زايمان، روباه تركمني بين 2 تا 7 نوزاد با وزن 50 تا 80 گرم به دنيا مي‌آورد. نوزادان كوچك روباه تركمني تا پاييز و بهار سال بعد از تولد، نزد پدر و مادر خود مي‌مانند و اواخر پاييز و با نزديك‌شدن به فصل زمستان، از آنها جدا مي‌شوند. آنها در يك‌سالگي بالغ و قادر به توليدمثل هستند. 5 لینک به دیدگاه
sama-sh 6913 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۳ روباه ترکمنی بلللللللللله درسته عزیزم.. 5 لینک به دیدگاه
sama-sh 6913 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 شهریور، ۱۳۹۳ سوال بعد: دوستان اینجا مسابقه شناسایی پستانداران و خزندگانه ها..!!! پرندگان تاپیکش جداست... ممنون 5 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده