moein_13 528 اشتراک گذاری ارسال شده در ۲۷ اردیبهشت، ۱۳۸۹ نمایشگرهای سه بعدی امروزه در اخبار تکنولوژی و فناوریهای نوین، گزارشهای زیادی در رابطه با نمایشگرها یا تلویزیونهای سهبعدی میشنویم. امروزه در اخبار تکنولوژی و فناوریهای نوین، گزارشهای زیادی در رابطه با نمایشگرها یا تلویزیونهای سهبعدی میشنویم. نمایشگرهای سهبعدی، هیجان ناشی از دیدن فیلمهای سهبعدی و سینمای سهبعدی را در ذهن تداعی میکنند. طراحان و سازندگان نمایشگرهای سهبعدی با الهام از نحوه عملکرد دیدن اشیا با چشم، و چگونگی تفسیر آن توسط مغز، ساختار چنین وسایلی را طراحی نمودند. هنگامی میتوانیم جسمی را ببینیم که نوری از آن به چشم ما وارد شود؛ سپس مغز شروع به تفسیر نور دریافت شده میکند و تصور جسم در فکر ما خلق میشود؛ در این زمان است که جسم را میبینیم. هنگامی که جسمی دور باشد نور منعکس شده از آن به صورت موازی به دو چشم ما وارد میشود و در صورتی که فاصله از جسم کم باشد، نورهای تابشی به صورت همگرا وارد چشم میشوند. در هر دو حالت، چشم تأخیر و جابجایی نور را روی نقطه کانونی شبکیه اصلاح کرده و اطلاعات یکپارچهای را به مغز ارسال میکند و جسم دیده میشود. از طرفی، هنگامی که چشم تلاش میکند تا سمت راست یا چپ بینی را ببیند، بعد از مدت کوتاهی دچار دوبینی میشود. این ویژگی چشم اساس و پایه ساخت نمایشگرهای سهبعدی اعم از سینما، تلویزیون، مانیتور و ... شده است. صفحات نمایشگرهای سهبعدی مانند نمایشگرهای عادی از پیکسل تشکیل شده با این تفاوت که تمامی پیکسلهای موجود در صفحه، یک نوع تصویر را نمایش نمیدهند. به عبارتی در یک لحظه دو تصویر از نمایشگر پخش میشود. نیمی از پیکسلها یک تصویر و نیمی دیگر تصویری دیگر را پخش میکنند زیرا یکی از آن تصاویر، فقط برای دیدن با چشم چپ و تصویر دیگر فقط برای دیدن با چشم راست است. تعداد پیکسلهای تشکیل دهنده صفحه نمایش در کیفیت تصاویر سهبعدی نقش بسیار مهمی دارد. از طرفی سرعت انتقال اطلاعات به پیکسلها نیز از اهمیت ویژهای برخوردار است. امروزه نمایشگرهای پلاسما و LCD دارای سرعت مناسبی در جایگزینی تصاویر هستند. به همین منظور از این نوع نمایشگرها در تولید تصاویر سهبعدی استفاده میشود. یکی از تفاوتهای عمده بین نمایشگرهای سهبعدی با LCD یا پلاسما در شیشه این نمایشگرهاست. این شیشهها به گونهای ساخته شدهاند که نور را پخش نمیکنند بلکه به صورت متمرکز به نقطه هدف ارسال میکنند. هدف آن به طور متناوب بین چشم چپ و راست بیننده تغییر میکند. در یک لحظه هدف آن یکی از چشمان بیننده است و در لحظهای دیگر چشم دیگر بیننده را مورد هدف قرار میدهند و چون تصاویر با سرعت بالایی عوض میشود و به تناوب به چشم راست و چپ ارسال میگردد، در نتیجه دیدی سهبعدی از تصاویر نمایشگر ایجاد خواهد شد. البته با استفاده از عینکهای ویژه هم اختلاف زمانی دو تصویر برطرف شده و تصویری واحد به مغز مخابره میشود و همچنین تصاویر با وضوح و کیفیت بالاتری دیده میشوند. به عبارتی سیستم داخل این عینکها به گونهای طراحی شده است که اختلاف زمانی دو تصویر متناوب را با سرعتی بسیار بالا از بین میبرد در نتیجه آنچه ما تصور میکنیم تصاویری با وضوح و کیفیت مناسب است که به محیط طبیعی بسیار نزدیک است. عینکهای ساخته شده برای این نمایشگرها به دو نوع تقسیم میشوند. نوع اول آن دارای تکنولوژی سادهایست و در ساخت آن از لنز anaglyph استفاده شده است. در صورتی که بدون این عینک به صفحات نمایشگر سهبعدی نگاه شود دو گونه تصویر دیده میشود و چشم دچار دوبینی شده و بعد از مدتی خیره شدن به صفحه نمایشگر، احساس سرگیجه به فرد دست میدهد. لنز به کار رفته در این عینکها به رنگهای قرمز و آبی است و تصاویر سهبعدی را از صفحه تلویزیون به چشم بیننده منتقل میکند. چگونگی عملکرد این لنزها بدین قرار است که لنز قرمز نورهای قرمز ساطع شده از نمایشگر را جذب میکند و باعث حذف نور قرمز در تصاویر میشود. لنز آبی نیز به همین ترتیب نورهای آبی تصاویر را جذب میکند. به عبارتی چشم با لنز آبی تصاویر قرمز و با لنز قرمز تصاویر آبی را میبیند. از آنجا که چشم دارای قدرت همگرایی روی نقطهای خاص در شبکیه است، مغز هنگامی تصویری را تشخیص یا تفسیر میکند که هر دو چشم، یک تصویر را دیده باشند. در نمایشگرهای سهبعدی نورهای وارد شده از صفحه نمایشگر به چشم، در نقطهای متمرکز میشود که روی فاصله کانونی چشم نیست و اندکی با آن تفاوت دارد با استفاده از عینک، این اختلاف با فاصله کانونی برطرف شده و یکی از تصاویر نزدیکتر و دیگری دورتر دیده میشود و بیننده تصور میکند که تصویر عمق دارد؛ بدین ترتیب تصاویر سهبعدی ایجاد میشود. امروزه نوع پلاریزه این عینکها برای دیدن فیلم در سینما مورد استفاده قرار میگیرد. در نوع دیگر این عینکها از تکنولوژی LCD یا نمایشگرهای کریستال مایع استفاده شده است. این عینکها مجهز به حسگرهای مادون قرمز میباشند و از طریق بیسیم با صفحه نمایشگر مرتبط هستند. بدین ترتیب آنچه در صفحه نمایشگر وجود دارد بر روی این عینک ظاهر میشود و همچنین تأخیر زمانی بین مجموعه تصاویری که به چشم چپ و راست بیننده میرسد، در کسر بسیار کوچکی از ثانیه از بین میرود و بیننده تصاویر نمایش داده شده را بدون تأخیر زمانی و دارای کیفیت و وضوح بسیار بالایی میبیند. لنزهای LCD این عینکها در دو حالت شفاف و مات در تناوب هستند که هر یک از این حالات روی یک چشم عمل میکند و به طور متناوب تغییر میکند ولی چون این اتفاق با سرعت بسیار بالایی میافتد، ذهن انسان قادر به کشف و تشخیص آن نیست. به همین دلیل است که اگر هنگام دیدن نمایشگرهای سهبعدی از عینک استفاده نشود، بیننده دچار دو بینی خواهد شد. تصور کنید که دوربینی از نقطه x به سمت نقطهy از چپ به راست (مطابق فلش نشان داده شده) حرکت کند. اگر بینندهای با یک لنز تیره و چشم چپ به این نقطه خیره شود سپس این تصویر را با چشم راست و همان لنز ببیند، هنگامی که دوربین به نقطه y میرسد چشم چپ با یک هزارم ثانیه زودتر از چشم راست آن را دیده است. این تأخیر زمانی در چشم چپ و راست باعث خلق تصاویر سهبعدی میشود. به عبارتی تصویربرداری سهبعدی تکنیکی است که با دوربینهای فیلمبرداری و انجام تأخیر زمانی در ثبت تصاویر، ایجاد میشود. عمق ایجاد شده در تصاویر سهبعدی، ارتباط مستقیم با سرعت حرکت دوربین و نیز فاصله از جسم دارد. در فیلمبرداری حرفهای سهبعدی از دوربینهایی با پایه ثابت استفاده میشود که به طور مداوم به دور جسم یا شی بیحرکت گردش میکنند. از این روش در ساخت فیلمهای تلویزیونی و بازیهای کامپیوتری در قالب سهبعدی استفاده میگردد. تصاویر سهبعدی در انواع نمایشگرهای زیر قابل دیدن است: ▪ Anaglyphic ۳D (با عینکهای تیره) ▪ Polarization ۳D (با عینکهای پلاریزه) ▪ Alternate-frame sequencing (با عینکی که صفحات آن به تناوب باز و بسته میشود یا کرکره ایست) ▪ Autostereoscopic (نمایشگرهایی بدون عینک) شرکت سونی به تازگی نمایشگری ارائه داده است که بیننده میتواند بدون عینک تصاویر آن را به صورت سهبعدی ببیند. این شرکت اعلام کرده است که این محصول در ابعاد بزرگ تولید میشود و برای نمایش تبلیغات مورد استفاده قرار میگیرد. برای نمایشگرهای سهبعدی میبایست فیلمهای خاصی تولید شود که به آن فیلمهای سهبعدی گفته میشود. فیلم سهبعدی عبارتند از تصاویر متحرکی که تعبیری غیر واقعی از عمق محیط در ذهن ایجاد میکند. برای این منظور دوربینهای ویژهای تصاویر را از دو جهت ثبت میکنند یا با استفاده از تکنیکهای کامپیوتری و سختافزارهای مخصوص، محیط مورد نظر، تصویرپردازی میشود. این روش محدود به فیلمهای سینمایی بلند نمیشود بلکه شامل فیلمهای تلویزیونی یا ویدیویی نیز خواهد شد. از طرفی به دلیل هیجان زیاد ایجاد شده ناشی از دیدن تصاویر سهبعدی، بازیهای کامپیوتری ساخته شده با این تکنیکها، مورد استقبال عده کثیری از افراد به ویژه جوانان قرار گرفته است. با دوربینهایی که دارای لنز مخصوص است، این امکان وجود دارد که تصاویر از چندین جهت یا نما دیده شود یا برای داشتن دید چند جهتی پردازشهای لازم روی آن صورت گیرد. تصاویر چند جهتی بعد از پردازش به تصاویر ۲D تبدیل میشوند و با پردازشهای نهایی میتوانند به ۳D یا سهبعدی مبدل گردند. به عبارتی یکی از راههای خلق تصاویر سهبعدی، انجام پردازشهای نرمافزاری روی تصاویر دو بعدی است. نمایشگرهای ۳D صفحات نمایشی هستند که در ساخت آنها از تکنولوژی نمایش سهبعدی تصاویر و نیز نمایش چند تصویر به طور همزمان استفاده شده است یا به تعبیر دیگر نمایش تصاویر به صورت ۳D با عمق ۲D در این نمایشگرها امکان پذیر است. از سال ۱۹۹۰ طراحی و پیادهسازی این نمایشگرها قوت بیشتری گرفت و تاکنون فیلمها و سریالهای گوناگونی با این تکنولوژی ساخته شده است. یکی از شاخصترین آنها سریال کمدی Rock From The Sun ۳rd است. دیدن فیلمهای سهبعدی با داشتن عینکهای مخصوص، همیشه مورد توجه بوده است زیرا فرد بیننده خود را در صحنه فیلم احساس میکند و همچنین شبیه پنداری شخصیتی، در حرکات و رفتار بسیار واقعی به نظر میرسد. اگر شخصیت فیلم به مانعی برخورد فیزیکی کند، گویی این اتفاق برای بیننده افتاده است؛ یا به عنوان مثال صحنههای طبیعی از حیوانات و پرندگان و ... بسیار واقعی و زنده به نظر میرسند و این احساس را ایجاد میکنند که اتفاقات درون فیلم در فاصلهای بسیار نزدیک در جریان است. هیجان و زنده بودن تصاویر باعث شده است تا طراحی و پیادهسازی نمایشگرهای سهبعدی با سرعت بیشتری در جریان باشد. زیرا انجام بازیهای کامپیوتری و دیدن فیلمهای گوناگون با نمایشگرهای سهبعدی مورد توجه و استقبال گروه کثیری از افراد قرار گرفته است. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده