Mohammad Aref 120452 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 بهمن، ۱۳۹۲ طرح مسئله: جهان به سرعت در حال گسترش زندگي شهري است. سرعت رشد شهرنشيني در كشورهاي در حال توسعه بيشتر از كشورهاي توسعه يافته است. در ايران نيز شهرنشيني با روندي سريع و شتابان همراه بوده و اين رشد شتابان، مسائل و معضلات بسياري براي شهرهاي ايران به دنبال داشته است. در اين ميان، حاشيه نشيني به عنوان آيينه تمام نماي مسائل شهري، جايگاه و اهميت خاصي در تحقيقات اجتماعي دارد. روش: اين مقاله، به بررسي حاشيه نشيني به عنوان چالشي فراروي توسعه مدهاي پايدار شهري پرداخته و در اين ارتباط علل، مكانيسم و پي حاشيه نشيني در شهر همدان با استفاده از رويكردهاي كمي و كيفي مورد كندوكاو و بررسي قرار گرفته است. در اين تحقيق با استفاده از تكنيك هاي مصاحبه و مشاهده و پرسشنامه محقق ساخته در مناطق حاشيه شهر همدان داده هاي مورد نياز جمع آوري گرديده است. يافته ها و نتايج: براساس يافته هاي اين مطالعه بخش عمده اسكان غيررسمي شهر همدان ناشي از مهاجرت هاي روستا شهري است. حاشيه نشينان از شهر و محله زندگي خود رضايت بالايي ندارند و از احساس تعلق شهروندي پاييني برخوردار هستند. بهبود زيرساخت هاي فيزيكي شهر يا محله مهمترين اولويت آنان براي بهبود وضعيتشان محسوب مي گردد. كليد واژه ها: توسعه پايدار، حاشيه نشيني، شهرنشيني، مسائل اجتماعي، مهاجرت نویسندگان: اسداله نقدی، رسول صادقی فصلنامه علمي پژوهشي رفاه اجتماعي، سال پنجم، شماره 20، صص 233-213 دانلود مقاله 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده