Fahim 9563 اشتراک گذاری ارسال شده در 26 اردیبهشت، ۱۳۸۹ پژوهشگران با شناسایی دو ژن DNA که سطح هموگلوبین خون را کنترل می کنند دریافتند که چرا ساکنان تبت می توانند در ارتفاع بیش از چهار هزار متر زندگی می کنند کد خبر : 04617 تاریخ انتشار : ۲۵ ارديبهشت ۱۳۸۹ مردم تبت در طول تکامل خود بیشترین سازگاری را برای زندگی در کوهستانها و ارتفاعات به دست آورده اند. گروهی از محققان مدرسه پزشکی دانشگاه یوتاه در تحقیقات خود نشان دادند که یکی از این سازگاریها توانایی پایین نگه داشتن سطح هموگلوبین در خون است. این دانشمندان در DNA مردم تبت دو ژن را کشف کردند که مسئولیت این عملکرد ویژه را به عهده دارند. در ارتفاعات کوهستانها هوا رقیق تر است و فشار گازهای اتمسفر کاهش می یابد. به همین دلیل مردم تبت نسبت به جمعیتهای ساکن جلگه ها میزان کمتری اکسیژن تنفس می کنند. این در حالی است که هزاران سال تکامل، سازگاریهای موثری را برای تضمین یک تنفس مناسب حتی در ارتفاعات بیش از چهار هزار متری را در اختیار این جمعیتها قرار داده است. به طوری که با وجود میزان کم اکسیژن در خون، تبتی ها توانایی بالایی در تهویه ریه ها و اتساع رگهای خونی دارند. این توانایی به افزایش انتقال اکسیژن به سلولها کمک می کند. هرچند مکانیزمهای فیزیولوژیکی که زندگی در ارتفاعات را امکانپذیر می کنند پیش از این کشف شده بود اما تاکنون اطلاعات اندکی در مورد پایه ها ژنتیکی آن در اختیار دانشمندان قرار داشت. بر اساس گزارش ساینس اکسپرس، اکنون این دانشمندان DNA تبتی ها را با DNA جمعیتهای ساکن جلگه های چین و ژاپن مقایسه کردند. این بررسیها منجر به کشف گروهی از ژنها شد که بیان آنها بر روی توانایی زندگی در ارتفاعات بسیار بالا تاثیر می گذارند. این محققان بر روی تفاوتهای میان جمعیتهای ساکن ارتفاعات پست و کوهستانها تمرکز کردند و دریافتند که این ژنها تنها در ژنوتیپ جمعیتهای تبت دیده می شوند و در جمعیتهای ساکن جلگه های چین و ژاپن وجود ندارند. این دو ژن که EGLN1 و PPARA نام دارند نقش مهمی در جلوگیری از سنتز هموگلوبین و در نتیجه کاهش حضور این مولکول در خون ایفا می کنند. برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده