وکلا فریب نمی خورند

[Gandom.E 17805]

[h=3]وقتی فردی تصمیم می‌گیرد، (با هر هدفی) نامزد و وارد هیات مدیره شود باید متحمل هزینه‌هایی شود.[/h]گروه حقوقی، میلاد پناهی‌پور- چند سالی‌است که انتخابات هیات مدیره‌کانون وکلای‌دادگستری مجددا از سر گرفته شده و هر دو سال یک بار به صورت مرتب برگزار می‌شود و همواره توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. زیرا کانون وکلای دادگستری از یک سو جزو معدود انجمن‌های صنفی به شمار می‌آید که طی سال‌های اخیر دستخوش انحلال و لغو مجوز و توقیف فعالیت قرار نگرفته و از سویی دیگر، وکلای دادگستری، به مشابه یکی از بال‌های فرشته عدالت، نقشی تاثیرگذار در تحقق حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی ایفا می‌کنند. به همین علت، نحوه مدیریت این صنف، نه فقط برای اعضای آن بلکه برای تمامی شهروندان مهم به نظر می‌رسد. علاوه بر این در سال‌های اخیر، خطر کاهش استقلال نهاد مستقل مدنی، بحث مدیریت کارآمد و پویای این نهاد را اهمیتی دو چندان بخشیده و باعث گرم‌تر شدن هرچه بیشتر بازار فعالیت‌های انتخاباتی داوطلبان عضویت در هیات‌مدیره شده است. به همین جهت، مصاحبه هفته پیش «روزنامه قانون» با چهار تن از حقوقدانان کشور پیرامون انتخابات پیش روی کانون وکلا، انگیزه‌های داوطلبان و همچنین مخارجی که صرف تبلیغات این انتخابات می‌شود، مورد توجه گسترده جامعه حقوقی قرار گرفت. در همین راستا، نظرات تعدادی از وکلا و حقوقدانان را در این زمینه جویا شدیم.

 

[h=3]گزینش توسط دادسرای انتظامی قضات درست نیست[/h]نعمت احمدی حقوقدان و وکیل دادگستری در این زمینه به «قانون» گفت: ظاهرا قرار است یک کار صنفی صورت گیرد اما اینکه دادسرای انتظامی قضات تصمیم‌گیر نهایی باشد و افراد را گزینش کند یک پیش مقدمه انتخابات است که حقیقتا درست نیست. این وکیل ادامه داد: اشکال دیگر برمی‌گردد به نوع تبلیغات نامزدها. به نظر بنده تبلیغات به نوعی شأن و جایگاه وکالت را زیر سوال می‌برد. من نمی‌دانم در هیات مدیره کانون چه منافعی وجود دارد که برخی افراد هزینه‌هایی را‌ متحمل می‌شوند که آیا در مورد یک کار تبرعی و مجانی، ارزش دارد این همه هزینه صورت گیرد؟ و با این هزینه ها نهایتا حرمت و جایگاه وکیل از بین برود؟بنده با این شیوه و این میزان تبلیغات به هیچ وجه موافق نیستم چراکه شیوه تبلیغات باید یک شیوه علمی باشد. مثلا افراد در نشریات و روزنامه‌ها تبلیغات و برنامه‌هایشان را ارائه دهند. با وجود گذشت 70 سال از عمر کانون باید گفت کانون این روزها به نوعی گرفتار روزمرگی شده و تنها به یک سری کارهای صنفی مشغول است و همچنین دغدغه لایحه جامعه وکالت را نیز دارد که در این زمینه تعاملاتی با قوه قضاییه انجام شده است. پس باید راهکاری برای برون رفت از این وضعیت پیدا کنیم.

 

 

 

شیوه فعلی باید تغییر کند

 

احمدی تصریح کرد: بنده تبلیغات نابه جا توسط نامزدها را نمی‌پسندم و اعتقادی به اینکه با تبلیغات باید برنامه‌هایشان را عرضه کنند ندارم. در صورتی که افراد باید مقاله چاپ کنند و طرح و برنامه ادارات کانون را انجام دهند نه اینکه عکس تمام قد بیندازند. به نظر من منطقی‌تر این است که نامزدها یک حرکت علمی داشته باشند. احمدی در خاتمه خاطرنشان کرد: تبلیغات لازمه انتخابات است و انتخابات بدون تبلیغات هیچ معنایی ندارد. فرد چطور خود و برنامه‌هایش را معرفی کند؟ باید تبلیغ صورت گیرد، اما تبلیغ نباید به سبک سینمایی‌ها باشد، مانند اینکه می‌خواهند هنرپیشه سال انتخاب کنند! بلکه کاندیداها باید برنامه‌های خود و کارهایی که قرار است در آینده انجام دهند را را ارائه کنند. شیوه فعلی تبلیغات باید تغییر و نوع تبلیغات بهتر است عوض شود.

 

[h=3]تبلیغات متعارف و هم‌شأن وکلا امری بدیهی است[/h]همچنین عبدا... سمامی حقوقدان و دادیار دادسرای انتظامی‌کانون وکلا به «قانون»در این مورد توضیح داد: ابتدا بایدبدانیم تعریف ما از «هزینه کردن در حد معمول» چیست؟ و آیا در سنوات گذشته نیز نامزدهای کانون هزینه‌های بیش از حد معمول داشته‌اند؟ طبیعتاً تعداد قابل توجهی از نامزدها به واسطه شهرت،کسوت، تناوب حضور درانتخابات گذشته و کسب آرای سنتی و دانشگاهی نیازی به تبلیغات بیش از حد معمول ندارند. تعدادی از نامزدها و رقبا، چه افرادی که به زعم برخی به قصد «نان و نام» آمده‌اند و چه آنانی که به قصد خدمت و خلق آزاد اندیشی به انتخابات ورود کرده‌اند علی القاعده و به حکم عقل و منطق برای پیاده‌سازی اهداف و برنامه‌های خود و انداختن طرح نو، نیازمند تبلیغات هستند. حال این سوال پیش می‌آید که حد معمول هزینه چه مقدار است که تعدادی از وکلا از آن خارج شده‌اند؟ البته باید هزینه کردن را از ریخت و پاش و اسراف جدا کرد. اگر چه اینجانب معتقدم باید در هر کاری بنابر توصیه دینی و اخلاقی علما اعتدال را رعایت کرد، اما انجام تبلیغات متعارف و هم شأن وکلا امری بدیهی و اجتناب‌ناپذیر است.

 

این حقوقدان ادامه داد: در واقع اینکه بگوییم «چون در انتخابات کانون قصد نامزدها خدمتگزاری است نه رسیدن به قدرت، پس نباید هزینه تبلیغات هنگفت باشد» مورد قبول نیست. به هر ترتیب هدف چه خدمت باشد چه قدرت، صَرف هزینه ناگزیر است. اما این هزینه نباید به نحوی باشد که به افراد آسیب وارد کند. به‌نظر بنده اگر هم نامزدی (که البته تعداد آنها اندک است) از داشته‌های خود، هزینه‌های هنگفتی متحمل شود در صورتی که متصل به منابع دولتی نباشند، منعی وجود ندارد.

 

[h=3]وکلا به قابلیت‌ها رای می‌دهند نه شعار و عوام‌فریبی[/h]سمامی همچنین خاطرنشان کرد: البته بنده بعید می‌دانم در ادوار گذشته نامزدها، صرفا به‌واسطه تبلیغات زیاد وارد هیات مدیره‌کانون شده باشند. زیرا جامعه وکلا، همگی افراد فرهیخته و در زمره نخبگان کشورهستند. پس مطمئنا افراد به برنامه و اهداف نامزدها، با توجه به شناخت نامزد و بر اساس قابلیت‌ها و نوآوری‌ها رای می‌دهند نه به تبلیغاتی که صرفاً رنگ و بوی شعار و عوام‌فریبی دارد.

 

 

 

وی افزود: طبیعی است اگر افرادی صرفا به‌واسطه تبلیغات زیاد (نه توانایی بالا) به هیات مدیره وارد شوند علاوه بر آنکه بازتاب مناسبی در جامعه وکلا نخواهد داشت مسلماً تبعات منفی نیز برای مجمع وکلای رای دهنده به ارمغان خواهند آورد. حضور نیروهای کارآمد، با برنامه و خلاق کمک شایانی به ارتقای شأن و منزلت وکیل در جامعه خواهد کرد و قاطبه وکلا نیز با درک موقعیت بدون آنکه مقهور تبلیغات نامزدی شوند به لیاقت‌ها و شایستگی‌ها رای خواهند داد.

 

این وکیل با اشاره به اینکه انتظار می‌رود جامعه وکلا کاندیدای انتخاباتی را به بوته نقد بکشانند، تصریح کرد: البته نقدی که سازنده و منشأ تحول باشد نه نقدی که از روی غرض‌ورزی صورت گیرد. کانون وکلا نیاز به همدلی دارد نه تخریب و خود زنی. منظوربنده این نیست که نباید واقعیت‌ها و حقایق را بیان کرد بلکه نباید واقعیت‌ها را ناپسند جلوه داد. باید سعی شود حقیقت، درستی، پاکی و اخلاق را با «اخلاق» قضاوت کنیم و نادرستی و ناپاکی را بازگو کرده و پاسخ دهیم.

 

[h=3]رسانه‌ای کردن برخی مسائل درست نیست[/h]شیما قوشه، وکیل‌ و عضو کمیسیون حقوق بشرکانون وکلای دادگستری‌ نیز درگفت‌وگو با «قانون» توضیح داد: در کنار بحث‌ها و انتقادات در خصوص نحوه اعلام صلاحیت نامزدها از جانب دادگاه انتظامی قضات که استقلال کانون وکلا را «نیم بند» کرده، بحث کاندیداهای انتخابات و روش نامزدها برای تبلیغاتِ خود، مسئله‌ای دیگر است که سال‌هاست تکرار شده و تاکنون هم به نتیجه‌ای نرسیده است. نکته‌ای که برخی منتقدان به آن اشاره می‌کنند، خرج و مخارج اضافه بر معمول کاندیداهاست، (از ضیافت‌های شام در سالن‌ها و رستوران‌های مختلف و گرفتن بلیت هواپیما و اتوبوس برای وکلای غیرتهرانی تا تراکت‌ها و پوسترهای رنگارنگ با عکس‌های آتلیه‌ای و خودکارها و تقویم‌های تبلیغاتی و غیره) فارغ از درستی یا نادرستی این نوع تبلیغات، رسانه‌ای کردن آن در روزنامه‌ها و برای جامعه‌ای غیر از وکلا به نظر کار درستی نیست. چرا که این موضوعی درون سازمانی است و صرفا وکلا باید از آن مطلع باشند. این حقوقدان ادامه داد: ما در اینجا به آن روی سکه می‌پردازیم. اصولا فقط با اعتراض و انتقاد راه به جایی نمی‌بریم، وقتی می‌بینیم باوجود تمامی این حرف‌ها باز همان مخاطبینِ انتقاد، بر کرسی هیات مدیره جلوس می‌کنند و این روند همچنان ادامه دارد. سخنم با بدنه وکلاست، آنهایی که سال‌ها با کانون قهر کرده و حتی برای تمبر زدن هم به کانون نمی‌آیند. وکلایی که سالی یک‌بار صرفا برای تمدید پروانه (که شاید این کار را هم به نمایندگان خود محول کرده باشند)قدم به ساختمان خیابان زاگرس می‌گذارند. تا زمانی که فقط به انتقاد بپردازیم یا با جامعه خود قهر کرده باشیم همین آش است و همین کاسه؛ جامعه هدف این کاندیداها هم با دیدن این ریخت و پاش‌ها یا به آن‌ها رای می‌دهند (به امید رسیدن به منافعی از جانب آن‌ها یا به صِرف شنیدن شعارهای مختلف باورشان می‌کنند) یا اصولا این افراد رای‌دهندگانِ سرگردانی هستند که بدون شناخت در روز انتخابات در دام «رای جمع کن‌ها» می‌افتند. قوشه ضمن توصیه به همکاران خودادامه داد: ما باید برای کانون وکلا که خانه دوم ماست بیشتر وقت بگذاریم و با حضور در تشکل‌های مختلف یا تشکیل گروه‌های جدید، شناخت درستی از کاندیداها پیدا کنیم و با انتخاب اصلح‌ترین‌ها راه را بر چنین خرج‌هایی ببنیدم. چرا که تبلیغات با هزینه‌های بالا زمانی رخ می‌دهد که شناخت ما از جامعه کم باشد و نامزدها به رای‌دهندگان به چشم فردی که بدون شناخت و صرفا از روی ظاهر انتخاب می‌کند، نگاه می‌کنند.

 

[h=3]با جیب خالی و ژست سادگی نمی‌توان وارد رقابت شد[/h]آریا گلسرخی وکیل دادگستری نیز به «قانون»، در مورد هزینه‌های بالایی که صَرف تبلیغات می‌شود، گفت: بنده این مخارج را طبیعی و صحبت در مورد آن‌را مخرب می‌دانم، زیرا هرکاری متناسب با طبیعت و ماهیت خود یک هزینه‌ای دارد که ممکن است از نظر عوام زیاد یا کم باشد. تبلیغات برای انتخابات هم طبیعی‌است و عقل و منطق حکم می‌کند برای رقابت هزینه کنید. نه شعار می‌دهیم نه عوام‌فریبی می‌کنیم! با جیب خالی و ژست سادگی نمی‌توان وارد رقابت شد. بدیهی است برای شناخته شدن باید هزینه کرد و طبیعتا ممکن است این هزینه ها بالا باشد. این حقوقدان با اشاره به اینکه اعتقادی به بالابودن هزینه‌ها ندارد، ادامه داد: بنده در انتخابات بیشتر به دنبال شناخت نامزدها هستم.مهم این است که افرادی برای تصدی امور انتخاب شوند که نه خیلی جوان و خام و نه سن بالایی داشته باشند که با حوصله و شوق به امور محوله بپردازند. همچنین افراد خوشنام، باسیاست و البته دارای وقت کافی باید انتخاب شوند. گلسرخی ادامه داد: وقتی فردی تصمیم می‌گیرد، (با هر هدفی) نامزد و وارد هیات مدیره شود باید متحمل هزینه‌هایی شود. همانند کسی که تصمیم می‌گیرد درس بخواند تا وکیل و به مردم خدمت کند، که در این راستا باید هزینه‌های زیادی مثل کنکور و دانشگاه بپردازد. انتخابات هیات مدیره هم مستثنا نیست. شما هر هدفی می‌توانید داشته باشید، کسب شهرت، کسب اعتبار یا خدمت به خلق. به هر حال باید تبلیغات صورت گیرد تا افراد، نامزدها را بشناسند. بنابراین انگیزه خدمت هم هزینه دارد و بنده با این حرف مخالفم که وقتی فردی قصد خدمت دارد نبایدزیاد هزینه کند.

 

پایگاه خبری رسانه حقوق