sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 آذر، ۱۳۹۲ چكيده نشانه شناسي ساختگرا تقابل هاي دوتايي را عناصر دلالتمندي مي داند كه ساختار پنهان متن را تشكيل مي دهد و با تحليل آن ها مي توان به تفسير و تأويل معنا پرداخت . تقابل ها كه از ديدگاه زبان شناسي، روان شناسي و مردم شناسي ساختارگرا عامل شناخت و ادراك هستند ، در متون فرهنگي اعم از آثار مكتوب ادبي يا هنرهاي ديداري و شنيداري بروز و ظهورهاي متفاوتي دارند. بررسي انواع تقابل هايي كه مؤلف به كار برده است و شيوة پردازش آ ن ها ، نتايج سبك شناختي به دست مي دهد؛ چنان كه بررسي نشانه شناختي عناصر متقابل در تصويرپردازي اشعار مولانا نشان مي دهد: 1. همة تقابل هاي ذهني و عيني كه نوعي تعالي و تنز ل را القا مي كنند در جهت تبيين پديده هاي مادي و امور معنوي به كار رفته اند. 2. تقابل ها در نقطه اي به وحدت مي رسند و هويت تقابلي آن ها مرتفع مي شو د. 3. سلب ماهيت تقابلي از عناصر دوگانه با شگردهاي بياني و بلاغي صورت مي پذيرد كه دسته بندي آن ها به توصيفات سبك شناختي اشعار مولانا در مثنوي و كليات ديوان شمس رهنمون است. مشخصات مقاله:مقاله در 18 صفحه به قلم زهرا حياتي (دانشجوي دكتري زبان و ادبيات فارسي دانشگاه تربيت مدرس) برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام منبع:فصلنامة نقد ادبي. س 2. ش 6. تابستان 1388 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده