sam arch 55879 اشتراک گذاری ارسال شده در 24 آذر، ۱۳۹۲ جبران خليل جبران برگردان: نجف دريابندري يک شب که ضيافتي در کاخ برپا بود مردي آمد وخود را در برابر امير به خاک انداخت و همة مهمانان او را نگريستند و ديدند که يکي از چشمانش بيرون آمده و از چشمخانة خالياش خون ميريزد. امير از او پرسيد «چه بر سرت آمده؟» مرد در پاسخ گفت: « اي امير، پيشة من دزديست، امشب براي دزدي به دکان صراف رفتم، وقتي که از پنجره بالا ميرفتم اشتباه کردم و داخلِ دکان بافنده شدم. در تاريکي روي دستگاهِ بافندگي افتادم و چشمم از کاسه درآمد. اکنون اي امير، ميخواهم دادِ مرا از مردِ بافنده بگيري.» آنگاه امير کس در پي بافنده فرستاد و او آمد، و امير فرمود تا چشم او را از کاسه درآورند. بافنده گفت: « اي امير، فرمانت رواست. سزاست که يکي از چشمانِ مرا درآورند. اما افسوس! من به هردو چشمم نياز دارم تا هردو سوي پارچهاي را که ميبافم ببينم. ولي من همسايهاي دارم که پينهدوز است و او هم دو چشم دارد، و در کار و کسبِ او هردو چشم لازم نيست.» امير کس در پي پينهدوز فرستاد. پينهدوز آمد و يکي از چشمانش را درآوردند. و عدالت اجرا شد. از کتاب پيامبر وديوانه – نشر کارنامه حروفچين: فريبا حاجدايي برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید. ورود یا ثبت نام 2 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده